een antwoord, wat makkelijks en een cliffhanger....

Zegt dit al iets?

 

Dit vast wel.

De luiken worden geverfd.

En dat was ernstig nodig,

Manlief heeft niet alleen geschuurd , maar ook stukjes uitgebeiteld en nieuwe stukjes hout erin gezet.

Eerst waren de luiken een lichtere kleur groen, maar voor het eerst in al die jaren dat we getrouwd zijn, heeft hij de kleur gekozen die ik altijd al graag wilde.

Een stukje jeugdsentiment, want het is de kleur die de luiken van de ( echt oude) boerderij hadden waar ik geboren en opgegroeid ben.

Dat waren duidelijk andere luiken ( dit zijn eerlijk gezegd gewoon een soort platen), maar hier ben ik al heel blij mee!

Nou zou ik opnieuw jullie kunnen laten raden...maar dat doe ik niet hoor.

Wel ben ik even terug gegaan in de tijd.

Dat kan zomaar als je een blog hebt.

19 december 2015.

De eerste keer dat ik cannelloni maakte.

En zoals ik schreef was dit deegproduct dus niet bekend in onze kleine dorps supermarkt, dus kookte ik gedroogde velletjes lasagne voor, legde ze op een theedoek en rolde ze na het vullen op tot een soort van cannelloni rolletje.

Wat een werk!

Dit keer was het een stuk makkelijker!

Het lijkt hier wat vreemd, maar ik moest het rolletje even op de rand van de pan laten rusten, om een foto te kunnen maken.

En ik wilde niet een stoffen spuitzak gebruiken ( weet je hoe moeilijk de spinazie daar weer uit te wassen is), en bedacht dat ik ooit plastic ( wegwerp) spuitzakjes had gevonden.

Die kwamen nu goed van pas.

Voor vier personen...en nog werd er onderhandeld over de laatste schep...terwijl ik er maar een paar nam, want ze waren machtig...

De rest van de rode saus erover, en geraspte mozzarella erop met nog wat blaadjes basilicum.

En voor je het weet.....

Staat er een flinke schaal cannelloni op tafel!

 

Voor het gemak:

 

Twee uitjes en 2 tenen knoflook aanfruiten, met wat Italiaanse kruiden erbij.

Pakje gezeefde tomaten toevoegen plus peper en zout en laten garen.

Groot pak spinazie ( diepvries dus) laten ontdooien, in een zeef doen en het vocht eruit drukken,

Daar heb ik een heel bakje ( 250 gram) ricotta aan toegevoegd ( wat ruim is maar anders blijft de rest toch maar staan uitdrogen in de koelkast) , met ook weer peper en zout en doorroeren.

Bodem van flinke ovenschaal invetten met wat boter en  met een laagje tomatensaus  beginnen

De ( graag kant en klare) cannelloni rolletjes met het spinaziemengsel mengel vullen, en in de tomatensaus leggen.

Als alle rolletjes gevuld zijn , de rest van de tomatensaus erover doen en de mozzarella en wat blaadjes basilicum erover doen.

25 minuten in de oven op 200 graden, en zie daar.

Een super makkelijk en heerlijk gerecht!

 

En het toetje?

Durf het bijna niet te zeggen...

We hadden namelijk een vergadering in de ochtend van de boekenmarkt, waar we getrakteerd werden omdat onze voorzitter een lintje had gekregen , met niet alleen koffie, zelfgemaakte chocoladebollen en Progres gebakjes , maar ook een Oranjeborreltje, en een borreltje met de dorpsnaam erin.

Het gebak was heerlijk en door de vrouw van de voorzitter ( die ook een belangrijk teamlid is) zelf gebakken!

 

Wat dat met het toetje te maken had?

Tja, het bedrijf waar jongste werkt was overgenomen door een nieuwe eigenaar, en wat bracht hij mee?

De echte Bossche Bollen!

Van de echte bakker de Groot.

Dat was dus ons toetje.

En zo at ik twee keer op één dag een chocolade bol.

Het moet niet gekker worden ( maar was stiekem heerlijk) .

Dus vandaag even pas op de plaats om te voorkomen dat ik helemaal dichtgroei.

Geen vraag of raadsel vandaag , maar wel ga ik morgen iets laten zien wat ik zomaar kreeg , sterker nog, wat in mijn fietstas gestopt was en ik later pas zag...

Toch een kleine cliffhanger...

Fijne dag!

groetjes, Franca.