over nostalgie, koffie , zeefjes en oude romantici

Boffen!

Als je dit als ontbijt eet.

Maar ook het boek.

Eerst vond ik het tweede deel in deze serie.

Gekocht in zo'n goedkope boekenwinkel, willekeurig uit een stapel waarop stond: twee boeken voor 5 euro.

Toen ik las dat het eigenlijk een tweede deel uit een serie was, ging ik terug.

Helaas vond ik het eerste deel niet.

De vriendelijke verkoopster , dacht dat ze er nog wel een op voorraad had, maar waarschuwde me dat het wel eens een uit een stapel van honderden ( onder een tafel), zou kunnen zijn en het was echt niet te doen om ze allemaal door te zoeken....

Net toen ik het al opgegeven had, en zij bijna...vond ze het toch!

Complimenten voor die dame!

En nu heb ik heerlijk vakantie leesvoer.

Over een dame die een ander leven begint in Frankrijk .

Na een rijk leven ( in geld) in Nederland, nu een bestaan met vallen en opstaan, waarin ze een

Chambre d'hote begint in Frankrijk.

Als dat geen fijn leesvoer voor de vakantie is.

Zeker nu we zelf niet op vakantie gaan ( maar wel uitstapjes maken).

Tja, waar is het zeefje?

Dat schreef ik zomaar ( niet zo aardig misschien) op het leitje in de keuken.

En dan bedoel ik het koperen zeefje wat in de gootsteen hoort.

Een van de weinig dingen waar ik altijd geïrriteerd van word.

Manlief haalt het namelijk weg.

Terwijl ik dan bang ben dat er iets verdwijnt in het dan best grote gat van de gootsteen..

De avond ervoor had manlief de vaat gedaan.

Ik had gedeeltelijk gekookt, maar manlief had de salade voor zijn rekening genomen.

En dat was flink spoelen omdat de groenten uit eigen tuin kwamen.

Waarschijnlijk had hij dus weer het zeefje uit de gootsteen gehaald, en het later samen met het groenteafval op de composthoop gegooid. 

Wat baalde ik !

Flink zoeken ( in de regen) , op de composthoop leverde niks op....

Wat nu?

Nou toen bleek manlief nog veel handiger te zijn dan ik al dacht en wist!

Kijk toch!

Nou ja, niet naar het ongepoetste en inmiddels wat gehavende putje

Maar wel naar het zeefje!

Die avond ging ik ( voor het eerst en op afstand) de dames van het handwerk clubje weer zien.

Nog niet om te handwerken, wel om buiten even bij te kletsen.

En bij thuiskomst....lag er gewoon een nieuw zelfgemaakt zeefje in de gootsteen.

Nou ja zeg.

Het steeltje is wat aan de korte kant, maar dat zeg ik niet tegen mijn man.

Wat een zeurpiet ben ik dan. En manlief kennende maakt hij dan meteen een nieuwe.

Nergens voor nodig.

Even wennen en vooral heel blij zijn met zo'n man!

En het oude zeefje?

Nog steeds hoop ik dat het terecht komt.Misschien bij het omzetten van de composthoop?

We zullen zien, maar ik kan met een gerust hart aan de aanrecht werken, zonder bang te zijn dat er iets in het gat valt.

En ...ik ben nog trotser om mijn man als ik al was!

Na een flinke wandeling in een natuurgebied wilde we wel even gaan neuzen in een kringloopwinkel.
Laat ik daar nou twee dezelfde boeken ( voor een euro per stuk) vinden.

Over poppenhuizen.

Kan ik mijn vriendin ook blij maken!

Ik ben een liefhebber van koffie.
Niet met sloten tegelijk maar een kopje of drie vier op een dag vind ik heerlijk!
Soms vind ik de koffie uit onze sjieke koffiemachine te sterk, zeker 's morgens vroeg.
En als je dan op zolder ( wat hebben we al geruimd) het oude D E koffiezetapparaat uit je jeugd tegen komt....
Ik heb een prima "nieuwe" ( inmiddels ook wel bijna 20 jaar oud), maar die heeft een dubbele functie en is heel eg groot.
Vandaar dat die meestal in de kast staat.
Waar die uitgehaald word voor feestjes en als mijn beste vriendin komt , die zo graag filterkoffie drinkt.

Deze is klein genoeg om op het aanrecht te laten staan, en ook heerlijk ouderwets.
Dus nu zet ik 's morgens weer een potje koffie.
En geniet hier echt van.
Het is niet zo snel.
Maar wel lekker!
Het vleugje nostalgie maakt het nog lekkerder.

Jarenlang zette ik ( als enige dochter) meestal de koffie thuis.
Vroeger in een heel oud, klein koffiepotje.
Eerst koffie malen, dan in het ( met heet water omgespoelde) potje kieperen.
Gekookt water er op gieten, dan met het koffiezeefje zachtjes tegen de tuit aan tikken, en heel voorzichtig gaan gieten ( anders kwam het boven uit als het tuitje verstop zat).
Super lekker koffie!

Toen kwam de moderne tijd, en "kocht" mijn moeder , helemaal op de bonnen ( en dan had je er veel nodig) een koffiezetapparaat.
Toen mijn vader eens koffie zette voor gasten omdat mijn moeder en ik niet thuis waren, gooide hij kokend water in het reservoir.....nog jaren zette we koffie met dat zelfde ( ietwat gesmolten) apparaat.
Tot er genoeg bonnen waren voor een nieuwe.
En die staat nu dus weer te pronken op mijn ( ook al nostalgische) nieuwe aanrecht met....een hartstikke nieuw zeefje in het putje....
Wat een gezemel, maar ook wat een gezellige nostalgie.

Besluit voor die dag.
Naar dat gezellige stadje, waar dat fijne piepkleine strandje bij is.

Dan besluit ik om "even"een hapje te maken, wat we daar op het strandje op kunnen eten.
Oude romanticus die ik ben...

Maar ja, als je de humus eerst zelf maakt...
Dan is de  gietijzeren grill pan weg ( zelfs als manlief de hele kast voor je leeg haalt is hij niet te vinden).
Waarschijnlijk heeft oudste ( die inmiddels achter woont), de pan geleend.
We hebben toch nog ( ooit in Engeland gekocht) zo'n...

Maar ja dan duurt het wel even, voor alle plakjes gegrild zijn.
Veel later dan gepland gingen we van huis, voor een uitstapje wat echt heerlijk was.
Maar daarover een andere keer.
En de hapjes?
Die gingen ongebruikt mee naar huis.
Want de lunch waar manlief me op trakteerde ( het is tenslotte vakantie), bleek zo overvloedig dat de hapjes in de auto bleven...
Het strandje deden we wel aan, en we hebben heerlijk gezeten, boten gekeken en genoten.

Die avond was ik in ieder geval snel klaar met koken.
Een lekkere salade, aardappeltjes uit eigen tuin en ...de hapjes.
En ze smaakte gelukkig nog heerlijk!
Volgende keer over het uitje, nu hebben jullie al genoeg aan moeten horen.
Over nostalgie, koffie en zeefjes , en oude romantici....

groetjes, Franca.