Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

vrijdag 14 mei 2021

geen recept geheugen en een smaak herinnering...


 Je probeert eens wat uit.

Ik hou wel van wat rare recepten.

Makkelijk is het zeker. Alleen het snijden is even werk.


 Ziet er goed uit. Proeven moet even wachten.....het eten is klaar.

Dat eten...

Ik heb dus echt geen recept geheugen...

Er lag nog een zak afbakbroodjes en ik had had kipfilet uit de vriezer gehaald.

Een te grote verpakking ( door manlief gekocht), want ik eet geen vlees en dan vind ik 600 gram voor drie personen te veel, daar kunnen ze best twee keer van doen ( daar denken met name de jonge mannen anders over hoor).

Wat had ik laatst ook alweer gemaakt?

Het blog bood uitkomst ( zoals al vaker) het bleek : " Broodje Jerk Chicken" , van Jamie te zijn geweest .

Uit: 7 x Anders.

Ik zocht het recept op en zette witte kool op mijn boodschappenlijstje.


 En dit was het resultaat.

En toch....de mannen vonden het net iets minder lekker dan de vorige keer...

Pas vanmorgen schoot het me te binnen...de vorige keer had ik het zomaar gemaakt met wat er in huis was. En dat was geen witte kool, maar een selderijknol.

Dus maakte ik een wortel/selderij salade met wat mayonaise en walnoten, dat was het verschil!

Dit was mijn broodje.

En jongens wat was dat lekker!

In plaats van de "nepkip " ( vega kip) van de vorige keer ( die heel lekker was hoor) besloot ik nu de "coronation chickpea sandwich"van Jack Monroe ( uit vegan( ish) )  te maken.


 Omdat er bij het broodje van de mannen ook geroosterde schijfjes ananas horen, deed ik die eerst op mijn broodje.

Man ,dit was lekker!

Sinds ik geen vlees meer eet heb ik dus nooit meer kip kerrie salade gegeten.

En ineens was daar die smaakherinnering! 

Dan denk je dat je iets helemaal niet mist, tot je dit weer proeft.


 Ondanks de iets minder lekker salade..

Lieten de mannen...

De broodjes Jerk, zich prima...

Smaken!


Ieder op zijn eigen manier gemaakt.


En nu eens bedenken, hoe ik ook alweer die vorige salade gemaakt had....

Tot slot iets wat niks met koken te maken heeft:

Onze kleine vriend is terug!

 

En ja , dat zijn bolletjes met netjes eromheen. En ja, ik weet dat dat gevaarlijk kan zijn.

Maar jongste had een emmer vol gekocht en meteen een slinger opgehangen.

De vogels waren hem dankbaar en nu het eekhoorntje ook.

En zo'n lief initiatief, daar ga ik geen kritiek op geven! 

Ik heb inmiddels een ander systeem op het oog, maar er is geen vogeltje gewond geraakt ( en ook geen eekhoorn).

Gek hè, dat ik meteen het gevoel heb dat ik me moet verantwoorden. 

Maar dat zit gewoon in mij denk ik.

Zo belde ik ( terwijl ik al klaar was in een gezin) toch nog even naar de verloskundige.

Want een baby die drie dagen niet groeit...dat zat me toch niet lekker.

Ze stond me netjes te woord, bedankte me ( want we moeten elkaar scherp houden) en vertelde dat in overleg met het gezin al besloten was om de wijkverpleegkundige over een paar dagen langs te laten komen, om de baby te wegen.

Omdat alle andere controles perfect in orde waren ( dat wist ik natuurlijk), mocht ik het loslaten zei ze....dat heb ik toen ook maar gedaan.

Loslaten is ben ik bang een terugkomend iets in mijn bestaantje...

Maar ik deed het.

Om vervolgens een hele vreemde, maar super leuke verjaardag te vieren....

Dat is voor het volgende blogje!

Fijne dag!

groetjes, Franca.















2 opmerkingen:

  1. Lieve mensen ik krijg vrijwel geen reactie geplaatst.
    Zal mijn man er naar laten kijken, komt goed!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja loslaten is lastig, vaak ook omdat je zintuigen iets anders zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen