Ik zoek een paar foto's en aan de hand daarvan vertel ik wat ik doe, deed of mee maakte.
Vaak iets wat ik kookte ( in dit geval Peach & chickpea curry uit het kookboek: a girl called Jack).
Of een baksel ( dit was snel van internet gehaald omdat ik iets mee wilde brengen naar de fietstocht/koffie drinken in de buitenlucht met een vriendin).
Van een cake ( chocolade en peer) .
Een toetje ( van van alles wat in huis was plus diepvriesfruit).
En een bananentaart.
Aan het eind staat er dan vaak nog : en verder....
En daar gaat het mij nu om, om het en verder....
Kijk als ik veel bak en kook ( zeker nu het warm is), is dat vaak een teken dat er iets niet lekker zit.
Nou kan ik best trots zeggen dat het me allemaal wel lukt, voor opa zorgen, voor de gezinnetjes zorgen en contact met vriendinnen houden, en dat is ook wel zo, maar toch...
Als opa zich niet lekker voelt en ik me zorgen maak, dan is dat lastig.
Als blijkt dat hij zelf eten had gekocht en dat te lang bewaard heeft zodat hij diarree kreeg vind ik dat zo erg, dat ik me schuldig voel.
Dan kan manlief ( terecht) zeggen dat hem dat in een bejaardenhuis ook zou zijn overkomen,en dat klopt.
Zo heeft mijn moeder destijds een week niks gegeten en had de verzorging in het bejaardenhuis dat helemaal niet door.
Dus je kunt niet alles voorkomen.
En toch...
Als je met een bekende praat en die verteld dat ze het niet fijn vond dat de kraamverzorgster die bij haar zoon werkte de laatste dag ( van 3 uur) al haar tijd aan moeder en kind besteedde en nauwelijks huishoudelijk werk deed, dan wil je je collega verdedigen.
Zelf heb ik in het laatste gezin alle was weggewerkt ( op een paarse jurk na, die vond ik te eng bij de andere was), inclusief alle beddengoed van de kinderen.
Maar is dat wel collegiaal?
Want als er een collega in een gezin komt met minder uren, krijgt ze dat echt niet voor elkaar, en dan gaan mensen weer vergelijken.
Het is erg moeilijk om het iedereen naar de zin te maken!
Hoe doe ik het goed?
Hoe kan ik goed zorgen voor opa, goed zorgen voor de gezinnen, contacten met vriendinnen bij houden ( een lieve vriendin deze vrije dagen helemaal niet gezien of gesproken, en ik weet dat ze het moeilijk heeft), mijn vrijwilligerswerk doen (vandaag weer boeken sorteren voor de boekenmarkt volgende maand) , het huis bijhouden en gezond koken en zelf blij en tevreden zijn?
Laat ik het eens heel eerlijk zeggen: soms valt het niet mee....
groetjes, Franca.
Wat wil je zelf? Wat is haalbaar en acceptabel voor je in de zorg voor anderen en de activiteiten die je ontplooit?
BeantwoordenVerwijderenOok op onze leeftijd is het verstandig om niet in de valkuil te stappen van het overal aan mee willen doen en onszelf onmisbaar wanen.
Wat mijzelf heeft geholpen: voor mezelf een top drie vaststellen van wat ik het belangrijkst vind in het leven.
Als het te druk wordt, nrs 4, 5 en verder op het "sudderplaatje" neerzetten. Niemand heeft zich ooit beklaagd. Het valt me juist op, hoe vaak ik zelf activiteiten/contacten/gevoelens
"op hoog vuur" zet en dan ga zuchten, dat ik steeds de temperatuur in de gaten moet houden.
Mooi advies van Anoniem.
BeantwoordenVerwijderenJe houdt aardig wat bordjes draaiende. Goed dat je herkent dat als je veel bakt, dit juist een teken is dat er wat speelt.
Sterkte met een middenweg vinden hierin.
beste Franca, ik lees je blog al een aantal jaren en met veel plezier. Dus bij deze reageer ik een keer. Een kok kan ook niet voor ieders smaak koken ( alhoewel doe jij dat wel heel goed en lekker voor je gezin, lees ik vaak) Ik zeg vaak tegen mezelf, ik streef elke keer/dag naar perfectie maar het lukt niet altijd. misschien wel een cliché maar het helpt wel om de dingen te relativeren.
BeantwoordenVerwijderenAlles is niet perfect; veel zou je willen, maar niet alles kan. Ik krijg daar ook zo'n schuldgevoel van, maar eigenlijk zit dat alleen bij mij. Anderen weten donders goed dat je hard werkt en af en toe prioriteiten moet stellen. En ieder mens heeft tijd nodig voor zichzelf, anders ga je er onderdoor. Ik vind dat jij het fantastisch doet.
BeantwoordenVerwijderenHet maakt misschien al wat uit als je beseft dat je het niet iedereen naar de zin móet maken, maar dat je ernaar streeft het goede te doen en het verkeerde na te laten. En het goede kan dan in tegenstelling (lijken te) zijn met het belang van de ander of zelfs met dat van jouzelf...
BeantwoordenVerwijderenAls je je blijft aanpassen om mensen niet kwijt te raken
BeantwoordenVerwijderenVerlies je jezelf.
Dit las ik op Pinterest.
Sterkte met alles, maar denk ook aan jezelf.
Zo herkenbaar, mijn man zegt weleens "je hoeft de wereld niet te redden" en dat is dan wel heel groot gezegd. Maar ik werd juist altijd gecomplimenteerd omdat ik zo attent was etc..... Na mijn 45e bedacht ik mezelf het hoeft niet allemaal, denk ook aan jezelf. Tja en dat wordt dan niet altijd in dank afgenomen. Dat verdedigen ook zo herkenbaar. Er is zoveel commentaar wat betreft de zorg. Ja ja diegene zit thuis te werken met slofjes aan en ondertussen gaat de was erin. Wij beginnen nog als we thuis komen.
BeantwoordenVerwijderenJe doet het goed meid, blijf daar maar bij, nog nooit is iemand iets tekort gekomen zegt mijn man. Dus deze opsteker geldt ook voor jou!
precies dit zeg ik tegen mezelf 'je hoeft de wereld niet te redden' als ik vastloop in wat ik allemaal vind dat 'moet'
Verwijderenik wil goed zijn voor de mensen om me heen, maar het is niet mijn verantwoordelijkheid dat het ook daadwerkelijk goed gáát met iedereen.
Dank jullie wel voor jullie lieve en wijze woorden.
BeantwoordenVerwijderenIk ga er nog eens voor zitten.
En denk dat jullie gelijk hebben dat het al een stuk makkelijker word als ik minder ga proberen om alles perfect te doen en minder te bedenken wat anderen vinden.
Goede raad!
Nogmaals dank!
groetjes, Franca.
Je kunt pas goed voor anderen zorgen als je begint met goed voor jezelf te zorgen. Niet voor niets moet je in een vliegtuig eerst je eigen zuurstofmasker op doen en dan pas een ander helpen.
BeantwoordenVerwijderenIk wens je wijsheid en rust!