het is hem gelukt

Het mos bolletje ( met amaryllis ) uit het kerststuk, komt alsnog in bloei.

Heerlijk, weer eens een hartige taart ( en opa kreeg nog een keer de maaltijd van gisteren, die houd niet van "gekke "dingen).

 Een kastje aan het opknappen ( gewoon verven hoor).

En nu twijfelen of je die tweede ( dekkende) laag wel gaat doen of het zo laat...

Het breiwerk dat hier weer heel wat lijkt...is intussen alweer een stuk uitgehaald ( omdat er een gaatje te veel zat), inmiddels heb ik daar spijt van, omdat ik het niet meer goed lijk te krijgen.
Gewoon blijven proberen...zucht.

Blij met...dit mooie pakket!

Zeker voor deze mooie prijs (12,50).
Steeds een of twee afleveringen, kan ik nog lang genieten!

Hier ging alle energie in de laatste tijd.

Wat maakte hij zich druk!
Of het wel zou lukken, de 90 te halen.
Hij werd ziek, benauwd en had daarvoor al een tijd last van zijn rug.
Voornamelijk spanning , zo belde de huisarts mij, met hyperventilatie tot gevolg.
En wat er aan te doen?
Zachtjes volhouden, eten brengen, stiekem het een en ander regelen ( zoals een hippe koffiecorner in zijn huiskamer), zodat hij niet voor elk kopje koffie of thee naar de keuken hoeft met zijn rollator.
Ik nam vakantiedagen op, en probeerde ( hij houd niet van betutteling) zo onopgemerkt mogelijk alles in goede banen te leiden.

Op zondag hebben we bij ons koffie met taart gehad.

En later nog een etentje buitenshuis met een klein gezelschap.
Het is hem gelukt!
Die 90 jaar.
En nu?
Hij heeft door al zijn zorgen wel wat ingeleverd, maar gezien zijn leeftijd gaat het inmiddels weer prima met hem, geen hyperventilatie meer, geen pijn in zijn rug.
Wel inmiddels iemand van de zorg die elke ochtend zijn steunkousen aan komt doen , en hem regelmatig even helpt met douchen.

En ik?
Ik word steeds beter in dingen niet te zeggen, gewoon laten gebeuren en niet reageren.
Soms ( zoals afgelopen maandag) maakte opa me zo boos dat het stoom uit mijn oren kwam.
Maar ja, niks zeggen hè .

Dochterlief nam me mee .
Even er uit, richting kringloopwinkel.
En toen zag ik deze...twijfelde en kocht 'm niet...thuisgekomen had ik spijt.
Bellen kon, maar reserveren maar voor één dag.
Manlief startte twee dagen een uur eerder op zijn werk, om eenmalig twee uur eerder naar huis te gaan en het bureau voor me op te halen.
Als dat geen liefde is!
Daar kan geen valentijns-boeketje tegenop!

Inmiddels is het bureau afgewassen en ingeruimd, ik ben er blij mee.
Het had wel tot gevolg dat er van alles veranderd is in de huiskamer, maar dat laat ik later wel zien.

Ook de voorkamer ( waar ik knutsel) is inmiddels flink opgeruimd en veranderd.
Maar nu...genoeg, nog één dag rust en dan weer fijn in een gezinnetje aan de slag.
Dat ligt mij eerlijk gezegd toch een stuk beter dan voor een oude man ( die een tikje eigenwijs is) zorgen!

Fijne week!
groetjes, Franca.