Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 30 januari 2020

van engels spreken in nederland en nog het een en ander....

Heel veel plannen spookte door mijn hoofd, maar afgelopen weken was er één "ding" waar we mee bezig waren: opa.
Want één keer wat aan de sukkel ( doordat hij door zijn rug gegaan was), komt er ineens van alles op ons pad waar we iets mee moeten.
Zoals twee medicijnen die de rijvaardigheid beïnvloeden ( bij een bijna 90 jarige man, waarvan wij al langer willen dat hij stopt met auto rijden , afgelopen weekend reed hij nog een deuk in manlief zijn auto).
Als zoon ( en schoondochter) vinden we dan toch dat we in moeten grijpen.
Dus kreeg hij de keus ( en koos helaas heel eigenwijs voor geen medicijnen maar wel autorijden), en neemt nu paracetamol.
Overigens kan hij prima bukken, en bewegen, we zijn bang dat het meer in zijn hoofd zit, en dat is moeilijker....
Hij krijgt inmiddels ook dagelijks zijn eten van ons, waardoor ik nu echt wel weer eens zin heb in iets anders dan groente, vlees en aardappels ( met vleesvervanger voor mij).
Maar hij eet nu in ieder geval.
Heeft hij zelf gebeld voor hulp bij het ( steun) kousen aantrekken, wat uitliep op en zeer boze opa ( niet iedereen kan direct doen wat hij wil op het tijdstip dat hij wil), en nogal wat gedoe.
Manlief heeft vandaag vrij om het een en ander op te lossen en recht te praten...
Of er ook wat leuks was?
 Ja zeker!
Ken je die dame met een kastjes tic?
Die ging als uitje met haar man naar een brocante fair in een kasteel, en zag daar op de ( werkelijk) allereerste stand en kastje waar ze direct verliefd op was...
Ze liep stoer door, maar kwam na het eerste zaaltje toch terug...en kocht het kastje.
Het zag er wel heel anders uit dan nu.
Het was waarschijnlijk als speelgoed door een kind gebruikt en zat helemaal onder de lijmresten van stikkers .
Toen we ( we hebben nog wel de rest van de fair bekeken, maar niks meer gekocht), het kastje op gingen halen, vertelde de verkoopster dat ze net pas gehoord had, waar deze kastjes voor gemaakt werden.
Ik denk dat dat ons geluk was ( het prijsje was heel leuk), en de stickers hadden haar waarschijnlijk op het verkeerde been gezet.
Oorspronkelijk was het om leerling houtbewerkers en meubelmakers te laten oefenen, in het klein.
Thuisgekomen heeft onze jongste me geholpen om met een middeltje om stickers te verwijderen.
Dat middeltje had hij destijds gekocht om de stickers die op zijn auto zaten er af te krijgen.
Uiteindelijk heeft hij de resten met een oud pasje weg kunnen krabben.
Nu heb ik een kastje met de oude verf er nog op, waaraan je kunt zien dat de leerling pas begonnen was ( waar ik het alleen maar leuker door vind).
In de kleur groen waar ik zo van hou!
Elke keer als ik de kamer in loop word ik er weer blij van!



En in het kastje...
Allerlei spulletjes die ik in de loop van tijd gekocht ( of gemaakt) heb, en heel leuk vind!
Hoe leuk ook, langzamerhand kwam het wel heel vol te staan in huis met al die "rommeltjes".
Nu oogt de huiskamer al stukken rustiger.
En over een tijdje wil ik alle ( poppenspullen), oftewel oud speelgoed, naar de voorkamer doen waar ik zit te knutselen.
Dan word de huiskamer rustiger en kan ik toch van mijn rommeltjes genieten!
Maar dit kastje ( wat normaal dicht staat) help al een stukje.

En verder...
Lijkt de Engelse taal hier in Brabant het Nederlands te overtroeven.
Weer was ik in twee gezinnen ( een Pools gezin en bij een Tamil  gezin), waar ik bij beide Engels moest spreken.
Toen ik een paar dagen later, met mijn dochter naar de stad ging, bleek bij twee ( kleding) zaken vrijwel alleen Engels sprekend personeel te zijn.
Moeten we daar wel mee door gaan?
Moeten we niet van mensen die hier willen blijven wonen ( beide gezinnen hadden een vaste baan en een koophuis), verwachten dat ze Nederlands gaan spreken?
En is het normaal dat de verkoper je Nederlands niet verstaat en je vraagt om Engels te spreken?
Ik weet dat een oud ( ze is vorig jaar met pensioen gegaan) collega hier mee in de problemen kwam.
Ze is niet zo goed in Engels ( logisch op die leeftijd), en werd door haar Poolse gezin daarom uitgelachen....
Wat vinden jullie van Engels sprekende mensen in Nederland, die geen Nederlands leren?

Overigens heb ik daar prima gewerkt, en vond ik het heel bijzonder dat de Tamils ook voedingswetten hebben ( zoals Joden), in dit geval voor voeding na een bevalling.
Het deed me een beetje denken aan de ayurveda voedingsleer, maar er waren ook duidelijke verschillen.
Het zorgde voor onderhandelingen met oma die kookte ( en tijdelijk inwoonde), maar we bleken meer overeenkomsten als verschillen te hebben, in ideeën over voeding, dus het kwam prima voor elkaar.
Water drinken ( wat wij jonge moeders adviseren), mocht dus echt niet, maar met warm water met kruiden (thee) mocht wel .
De kruiden balletjes ( koriander, kurkuma, palmsuiker en verse gember en knoflook,tot een balletje gekneed door er sesamolie door te mengen)  waren  ( volgens de kraamvrouw) ronduit vies, maar werkte waarschijnlijk wel , de baby was op dag vijf al op geboortegewicht!
Yoghurt en andere melkproducten waren helemaal uit den boze ( gaven krampjes) eieren mochten dan weer wel en een bepaalde rijstsoort ook , en zo was er nog veel meer.
Heel interessant voor mij omdat ik zo graag veel over voeding leer.
Verder mocht moeder bijna niks doen ( goede rust) en deed vader en oma alles voor haar, dat zal vast ook geholpen hebben!
De Poolse dame daarentegen deed alles alleen ( manlief heb ik zelden anders dan slapend gezien) , maar ook daar sloot ik af met een baby boven geboortegewicht ( ook zij gaf borstvoeding) en hier was een moeder die echt een natuurtalent was en de zaken prima voor elkaar had!
Een mooi vak heb ik toch!
Al wil ik nu graag weer eens "gewoon" acht dagen kramen in één gezinnetje!

Bovendien had ik de afgelopen weken ook nog drie scholingen.
Alles is goed afgesloten en mijn herregistratie is inmiddels weer binnen!
Nog één praktijk scholing en dan vind ik het wel even mooi ( al komen dan waarschijnlijk de basis scholingen voor de nieuwe registratie al weer gauw) .
Vandaag bij de oud collega op de koffie ( doe ik te weinig , maar er moet ook altijd zo veel), en vanmiddag gaan we een vilten muisje maken, mijn beste vriendin en ik ( waar ik ook al veel te weinig tijd voor heb), gezellig!
Deze vrije dagen wil ik in ieder geval nog drie mensen bezoeken, die het nodig hebben.
Dan maar wat minder poetsen, dat komt wel goed.

Dank je wel dat je je door deze woordenstroom heen geworsteld hebt, en laat alsjeblief even weten wat je van het Engels spreken vind!

Hele fijne dag!
groetjes, Franca.






17 opmerkingen:

  1. Als ik in Nederland niet in het Nederlands geholpen wordt wandel ik de deur uit. Goedemiddag. En ja menen die een huis kopen zouden Nederlands moeten leren. En ook mensen die huren. Het blijft misschien altijd ietwat gebrekkig maar ik vind het van de zotte dat the hier 15 jaar woont en nog niet eens kunt groeten in de taal van het land waar je woont.

    Petra

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Zo heb ik ooit bij een Marokaanse vrouw die net bervallen was een pannetje halal eigengemaakte kippensoep gebracht. Het is daar de gewoonte dat je moeder dat gelijk na de bevalling doet. Maar als je moeder zo ver weg is in Marokko en je in het ziekenhuis ligt, mis je die traditie. De lieverd was in tranen toen ze de soep kreeg. Hoe ik dat wist dat dat de traditie was.... Tja jaren bij allerlei culturen in de hoofdstad gespecialiseerde zorg gegeven. Zo leuk al die verschillende tradities.
    En al dat Engels daar word ik ook een beetje Maf van. Zelfs de kinderen praten hier onderling Engels.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik stoor mij er erg aan. In Amsterdam wordt je steeds in het Engels aangesproken. He we zijn hier in Nederland. Verder steeds meer Engelse worden en termen in onze taal. Vriendinnen plaatsen op FB al alles in het Engels.
    De man van mijn vriendin woont hier al 15 jaar en spreekt geen woord Nederlands. Hele leuke man trouwens hoor.
    Wij Nederlanders gaan meteen in het Engels over in plaats van de mensen in onze eigen taal aan te spreken. We raken onze tala kwijt en dat vind ik heel jammer want ik hou er van als mensen trots zijn op hun land, cultuur en taal. Daar hebben Nederlanders totaal niet mee volgens mij.
    Leuk je blogs iedere keer. lieve groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  4. ben het helemaal met je eens, mensen moeten de taal van het land spreken. Ik erger me daar echt aan, dat wij als rasechte Nederlanders ons aan moeten passen. ( Ik ben ook slecht in Engels, scoorde vaak niet hoger dan een 3 3n ben er in het eindexamen ook op gezakken) ieder dei hier woont zou verplicht Nederlands moeten leren.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn schoonvader (93) heeft gelukkig zijn auto verkocht, hij vond het zelf niet meer verstandig om te rijden.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat heb je dat kastje ontzettend leuk ingericht zeg. Ik vind het echt een plaatje!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. In Engeland spreken we Engels, in Duitsland spreken we Duits en hier gewoon nederlands....

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik kan mij prima redden in het Engels, maar vind het storend om in een Nederlandse winkel Engels te MOETEN spreken. En wat die cliënten betreft: als zo zijn ingeburgerd zouden ze op z'n minst moeten proberen om Nederlands te spreken met de kraamverpleegkundige. Hart. Gr.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wij women al 17 jaar in Canada en toen wij voor een interview naat Berlijn moesten, vinden ze dat ons engels aardig goed was we zeiden, maar Al's je naar een ander land gaat, leer he toch de teal? Nou, niet echt veel mensen doen dat. Wij hebben ook een accent hier, maar dat is niet erg.
    Regel hier is, bij ons, als er iemand is die geen Holland verstaat, praat je engels.
    Dacht dat je een inburgerings cursus moest doen. Al's he Canadees wilt worden, moet je ook een taal test doen.

    Bedankt coor je gezellige Lange blog, beslist geen geworstel!!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik vind dat mensen die hier willen blijven of een langere tijd wonen (expats) Nederlands moeten leren. Als ze een woord niet weten of niet duidelijk kunnen maken dan vind ik het prima als er even een Engels woord tussen komt.
    Door mijn vrijwilligerswerk ontmoet ik vrij veel buitenlanders en ik probeer om heel weinig Engels te spreken.
    Ik vind niet dat jouw werkgever of de gezinnen waar je komt van je mogen eisen dat je Engels spreekt. Als het gezin je niet begrijpt dan pakken ze Google translate er maar bij.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ach keuzes keuzes ga ik poetsen of iets voor mezelf doen handwerken of iets of ga ik iets voor een ander doen......moeilijk moeilijk. Tegenwoordig verdeel ik het om de week. De ene week wordt er na 3 dagen werken hier in huis heel goed gepoetst en de andere week mag ik van mezelf ook afspraken maken. Ook al is dat een hele dag quilten met vriendinnen, love it!
    Tja ik vind als je besluit hier te blijven wonen moet je ook gewoon Nederlands leren praten, waar je dan ook vandaan komt. Op de een of andere manier passen wij ons veel te veel aan.
    En dan je kastje oehhhh wat een beauty. Blijft het die kleur?

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik heb 25 jaar bij een internationale NGO gewerkt en veel met expats te maken gehad. ZO'n 80% deed zijn best om Nederlands te leren ook als ze wisten dat het maar voor 2-4 jaar zou zijn en vonden het fijn als we nederlands tegen ze praten,
    Ik kan me zelf behoorlijk ergeren aan het verengelsen vd taal.
    Gisteren zag ik de aankondiging van een TV programma: Achter de Headlines, nu is headlines niet helemaal dekkend met alleen koppen dus begrijp wel waarom ze ervoor hebben gekozen en toch ergert het me

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik werk ook bij een NGo en inderdaad doet een ruime meerderheid echt wel zijn best om Nederlands te leren. Maar dat is niet zo makkelijk als op het werk de voertaal Engels is, en hun vriendenkring ook uit allemaal buitenlanders bestaan. Ze hebben gewoon weinig mensen om mee te oefenen. Ze leren het pas echt als ze kinderen krijgen die naar een NLse school/creche gaan.

      Verwijderen
  13. Ha Franca,
    Heel gezellig verhaal weer. Oh wat een geworstel moet dat zijn, de zorg voor je schoonvader. Begrijp me niet verkeerd, ik weet dat jullie het met alle geduld en liefde doen, maar zie ook zeker de frustrerende momenten. Prachtig kastje, snap dat je verliefd werd!
    Wat betreft het Engels spreken, sluit ik me aan bij de rest. Zit zelf ook in de zorg en heb altijd de mening gehad dat je de taal moet leren van het land waar je in woont. Zou ik zelf ook doen iig. Ik kan me, net als Lot, ook ergeren aan de verengelsing op televisie, reclames etc. Ach ja, en wie weet hoe de mensen over 150 jaar hierop terug kijken, lijkt me zo leuk om dan nog even dat inzicht te krijgen :)

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Mooie blog weer, al raakt de toestand met de rijvaardigheid van je schoonvader mij wel. Mijn schoonvader reed afgelopen zomer bijna iemand aan omdat hij niet snel genoeg reageerde. We hebben alles op alles gezet om hem ondanks zijn trots (eigenwijsheid) toch te overtuigen te stoppen met rijden. Vooral met de gedachte dat hij anders wel eens iemand (een kind) dood zou kunnen rijden. Dat vond ik echt niet te verteren.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Natuurlijk Nederlands. Ik ben een geemigreerde Nederlander en natuurlijk spreek ik Deens hier. Mijn man heeft een tijdje in Nederland gewerkt en snel Nederlands geleerd. Ik snap eigenlijk ook niet dat je niet graag de taal van het land wilt leren. Ik wil immers echt wel weten waarover men spreekt en m'n woordje doen!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Dank voor jullie reacties!

    Ik kan me prima redden met Engels in de gezinnen ( al moet ik soms woorden als urinegruis, wel even opzoeken), maar ik vind het gewoon jammer als mensen die in Nederland willen blijven wonen, geen Nederlands leren.
    Zeker als ze ( en dat is zo als ik in huis kom), kinderen krijgen.
    Anders hebben hun kinderen al meteen een taalachterstand.
    Dat personeel in winkels geen Nederland kan spreken, vind ik ergerlijk.
    Vooral met het gevoel dat we dan helemaal "verengelsen".
    Zelf zou ik ook de taal van het land waar ik zou gaan wonen willen leren ( liefst al zoveel mogelijk voor de verhuizing).

    Dank voor de complimentjes over het kastje.
    Ik ben er echt blij mee, en ja het blijft deze kleur.
    Ik zal het misschien over een tijdje wel in de voorkamer zetten, maar voor nu mag het in de huiskamer.

    Opa heeft ( gelukkig) eindelijk geen rugpijn meer .
    Dat heeft toch wel een week of vijf geduurd.
    We zorgen graag voor hem, en willen dat op een respectvolle manier doen, toch vinden we het langzamerhand gevaarlijk worden dat hij nog gaat autorijden.
    Het liefst wil ik voor hem een oogtest en een rijtest.
    We gaan proberen om beide via de huisarts te regelen, omdat het voor ons wel erg moeilijk is om te bekijken wat hij nog kan.
    Omdat we ( net zoals anoniem al schreef) we echt bang zijn dat hij iemand aan gaat rijden.
    We blijven voorlopig wel voor hem koken en nog wat andere dingen voor hem regelen, dat is gewoon beter voor hem.
    Fijn weekend!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen