Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

woensdag 29 mei 2019

van lieve mensen en leuke dingen...

Ik zocht wat oude foto's.
Van toen ik nog niet zo lang" in de kraam"werkte.
En we er financieel weer een beetje bovenop kwamen, mijn ouders en ik, die toen nog thuis woonde.
Want jongens ,een eerder fotoboek liet zien dat er echt wel krappe tijden waren.
Al moet ik zeggen dat ondanks de wat armoedige uitstraling ( oude maar nette kleding, en vloerbedekking die echt aan vervanging toe was), er wel veel liefde en gezelligheid was.
Een nichtje wat ik laatst sprak dacht schijnbaar zelfs dat wij vroeger heel rijk waren...zo zie je maar, het was niet echt te merken voor mensen die niet direct om ons heen stonden, maar toch wil ik nooit meer terug naar zoveel moeite moeten doen om rekeningen betaald te krijgen!



Dat is misschien wel een van de redenen dat ik zo gek ben op kringlopen.
Deze ( zes) vrije dagen, deed ik dat maar liefst twee keer!
Een keer met dochterlief, en een keer met mijn beste vriendin.
Dit was een van de aankopen.
Met dit idee.
Al volgde er eerst nog even een kleine uithuiszetting....
Omdat er nog een grote schilderbeurt nodig was....en die tegelspiegeltjes mochten ook verdwijnen.
En zo hebben muis en muisje nu een mooi fris onderkomen.
Met de belofte dat ik nu stop met minihuisjes, en aan het echte huis verder ga.
Behalve familie muis hebben we nog een ander diertje bijgekregen.
Dit schattige lammetje waar ik helemaal verliefd op werd.
Toch liep ik door....
Gingen dochterlief en ik na het kringlopen nog even naar de nabijgelegen prachtige meubelzaak.
Toen we daar ( ja ik weet het kijken, kijken en niet kopen), weer uit kwamen, spookte deze kleine toch nog door mijn hoofd...
Om een lang verhaal kort te maken...dochterlief vond het niet erg om even terug te lopen.
En voor het luttele bedrag van 2,00 euro, mocht het lammetje mee.
Ik denk dat het me zo aanspreekt omdat ik vroeger een speelgoedlammetje had .
Als het goed is moet het nog ergens op de grote zolder liggen, binnenkort word die aangepakt, dus wie weet komt er een lammetjes verzameling...
Of eigenlijk is er die al.
Want de andere beeldjes mochten voor een klein prijsje meteen mee.


En dus...
Het fotoboek met de foto's van mijn moeder toen ze het weer beter kreeg, het lieve lammetje ( met vriendjes in totaal 4,00 euro), een paar takken ( heerlijk ruikende) rozen uit de tuin, en natuurlijk nog steeds mijn kopjes in de stolp.
En nog net te zien, het leuke en lieve cadeautje wat ik van een geweldige vriendin kreeg met mijn verjaardag.
En zo kunnen wat spulletjes op de piano , mij steeds als ik er langs loop, weer heel gelukkig maken!

Of er nog meer gebeurde?
Ja ik kreeg voor het eerst in mijn leven een orchidee terug in bloei.
Kleine oma ( mijn schoonmoeder) zou trots geweest zijn op mij.
En terwijl ik de orchidee en de kleine muis die ik voor mijn verjaardag kreeg op de foto probeer te zetten, zie ik iets bewegen op de achtergrond.
Karel. En die heeft een echte muis te pakken!
Heerlijk maf beest.
Hij wil er altijd bij zijn als er wat "actie" in of om het huis is.
En dat was er hier.
Ik vond namelijk ( op die internet veilingplaats) een super lief tafeltje voor 10 euro.
En dat kan ook nog wel een likje verse verf gebruiken.
In het kader van,"en nu maak ik voortaan lekker zelf uit wat ik in huis zet", heb ik besloten om het poppenhuis gewoon in de huiskamer te zetten.
Dan zie ik het elke dag en hoop ik zo de inspiratie te hebben, om het eindelijk eens helemaal af te maken!
Natuurlijk kookte ik ook.
In dit geval weer een luxe toetje ( nou ja twee).
 https://sophietjes.nl/aardbeien-cheesecake-toetje-in-een-glaasje/
en
 https://www.culy.nl/recepten/banoffee-pie-laagjes-een-glaasje/
Ik heb het grote geluk dat ik nog steeds mag koken voor mijn neef.
Al gaat het de laatste tijd iets minder en maak ik hem vooral blij met lekkere toetjes.
Gisteren maakte ( en bracht) ik er weer een paar.
Om ze vervolgens zo mee te nemen.
Je kunt het al een beetje zien aankomen...deze keer maakte ik de banoffee toetjes te vol...
Gelukkig staan ze al in bakjes ( klemgezet met doekjes), dus de schade bleef beperkt, maar het ging wel over het randje van het glaasje.
Geen probleem, neef besloot er dan maar direct een op te eten.
En zo mocht ik ( voor het eerst) zien hoe hij ook echt genoot van zo;n klein feestje in een glaasje.
Wat een mooi cadeau!
Zelf heeft hij ook een groot cadeau mogen krijgen.
Na de beslissing om toch voor de levensverlengende chemo te gaan, heeft hij er nog een mooi stukje leven bij mogen krijgen.
Niet alles is rozengeur en maneschijn, de pijnmedicatie moet regelmatig opgehoogd worden en hij ligt steeds vaker even in het bed wat in de huiskamer staat.
Maar wat heeft hij nog mooie momenten met zijn vrouw, kinderen en kleinkinderen mogen beleven ( en gelukkig nog steeds), nu heel bewust van de beperkte tijd die nog rest...
Ik zou zoveel voor ze willen doen, maar ik kan niet zoveel.
Wat ik wel kan?
Regelmatig gaat er een brief die kant op , compleet met foto's.
Soms oude ( zoals van mijn ouders, die altijd verliefd bleven, waar zulke leuke foto's van zijn, waar de liefde en het plezier van af spat), of van zijn ( toen nog ) jonge kinderen, die veel bij ons thuis waren, waar mijn moeder en ik met heel veel plezier op paste, en ik gelukkig toen ook al veel foto's maakte.
Maar ook gewoon met waar ik mee bezig ben, van gezellig dingen doen met de kinderen of gerommel in huis.
Natuurlijk het koken en maken van toetjes.
Soms komt er een complete slowcooker zijn kant op ( dan kan hij alvast wat hongerig worden door de lekkere kookgeur), en soms alleen een pak van zijn lieveling koekjes.
We beseffen dat we enorm boffen, met deze extra tijd...
En we zijn ons ook extra bewust hoe belangrijk het is om van de kleine dingen ( en elkaar) te genieten!
Niks groots, niks bijzonders.
Het gewone en het kleine, dat zijn de dingen die je vaak bij blijven.
En ja...dan kom je thuis van zo'n bezoekje, en besluit ( ondanks de berg afwas die je er van gaat krijgen, en dat het belachelijk luxe is), om die halve verpakking mascarpone maar gewoon te gaan gebruiken.
Een extra doos aardbeien had ik niet in huis...maar nog wel vruchten in de diepvries...waarna het pas echt een afwasverzameling werd...wegens eerst koken en dan door een zeef, omdat er anders wel heel veel pitjes in zaten.
En zo hadden wij op een gewone woensdagavond een klein toetjesfeestje.
Omdat het waard is de mooie dingen in het leven te vieren, te genieten als je kunt, van kleine dingen.

Lieve mensen, fijne dagen, genieten wat je kan, van lieve mensen en leuke dingen!
groetjes, Franca.

8 opmerkingen:

  1. Wat leuk dat je orchidee weer in bloei is. Goed gedaan zeg. En goed om te lezen dat het financieel weliswaar krap was, maar dat er veel liefde en gezelligheid was. Als het erop aan komt zijn die laatste toch het belangrijkst vind ik.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een leuke kringloopvondsten! En die toetjes zien er heerlijk uit. Fijn dat je dat soort dingen voor je neef kunt doen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat leuk die oude en nieuwe foto's, heel sfeervol!
    Ik vind het ook heel fijn om bij jou te lezen en te zien waar je mee bezig bent. Dank je wel.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Lieve Franca,
    na een woelige en moeilijke tijd,gaat het u veel beter met mij!De scheiding is opgestart,en meer nog er is een nieuwe liefde op mijn pad gekomen en hoe!!We wonen samen in zijn piepkleine flat maar we zijn zo gelukkig,mijn kids gaat het ook goed want ook zij begrijpen dat het beter zo is dan elke dag ruzie....Lieve groet en dikke knuffel Jezebelle

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik word altijd weer blij als je logjes lees. Vooral waarin je dingen zo liefdevol omschrijft en inderdaad; laten we waarderen wat er allemaal wel is. En vieren als er iets te vieren valt.

    Zo leuk dat je besloten hebt je poppenhuis gewoon in de huiskamer te zetten. Kan je er extra van genieten. (En wij ook)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik moest aan je denken afgelopen week. Ik was met mijn moeder in een plaatselijke streekhistorisch museum. Hoewel je van museum nauwelijks kunt spreken. Streekgeschiedenis. De vrouw die er vrijwillig was is de moeder van een klasgenootje van vroeger. Háár moeder was kraamverzorgster en was bij de kraamtijd van mijn moeder toen ik geboren werd! Ik heb haar ooit nog een keer gezien toen ik met klasgenootje (haar kleindochter dus) bij haar thuis kwam. Het eerste wat ze toen zei was 'ik was bij jouw geboorte!'
    In de fotoalbums in het streekhistorisch museum zag ik haar op de foto. Dat vond ik prachtig. Mijn geboortekaartje zat ook in de verzamelde boeken.
    Bewaar jij ook geboortekaartjes van de kinderen waar je kraamt?

    Een hele tijd las of reageerde ik nauwelijks op blogs. Ik kwam er niet toe, maar nu wil ik het weer oppakken. Hoe toevallig is het dat het eerste wat ik zie is een foto van jou uit de oude doos, eentje waarin je net als kraamhulp aan het werk bent.
    Woon je nog steeds in hetzelfde (ouderlijk) huis?

    Aaah, ik heb het gemist, jouw stukjes!
    Misschien kun je rijkdom ook wel beter waarderen als je de keerzijde hebt gekend?

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Nicole: ik ben bang dat het een kwestie van gewoon laten staan was, maar het was wel leuk om te zien dat de orchidee weer in bloei kwam. Liefde en gezelligheid zijn het belangrijkste, maar ik heb toen ervaren dat echt arm zijn verschrikkelijk is!
    Geertude, als je zo weinig kunt doen en zoveel zou willen doen, is toetjes maken die hij lekker vind een waar cadeautje ( voor mij dan hè )toch iets wat je kunt doen.
    Toos: dank je wel!
    Jezebelle: wat fijn om van je te horen!
    En dat het je goed gaat!
    Klein is niet erg, fijn en gezellig wel belangrijk!
    Laat snel weer van je horen alsjeblief, zeker of er mogelijkheden tot contact zijn.
    Nietzomaarzo: ik ga deze vakantie ( over twee weken) echt gebruiken om aan het poppenhuis te werken. Ik hoop het zelfs helemaal af te maken, want er wacht al een nieuw project ( kijk maar de veestapel in het volgende blogje)....
    Anita,Ik woon in een ander huis in een andere plaats. Terwijl ik vroeger altijd dacht daar nooit weg te gaan.
    Mijn man had toen wij elkaar leerde kennen het huis van zijn ouders al gekocht, dus daar zijn we gaan wonen.
    In het begin vond ik het niet makkelijk, maar nu woon ik er fijn.
    De eerste jaren dat ik ( toen nog fulltime) werkte, hield ik een plakboek bij met de geboortekaartjes van de gezinnetjes waar ik werkte, nu bewaar ik ze in een mooie oude koffer. Maar helaas krijg ik niet zoveel kaartjes meer. Mensen bestellen ze pas laat in het kraambed, zodat ze er soms nog niet zijn als ik vertrek,en ze bieden ze nog maar zelden aan ( en ik mag er natuurlijk niet om vragen).
    Rijkdom beter waarderen als je de armoede hebt gekend?
    Ik ben op een gegeven moment begonnen in de kraam, vast salaris ( hoewel geen vetpot, wel regelmaat en vastigheid), en toen kwam het goed.
    Ik ben jaren lang heel zuinig geweest, omdat ik nooit meer echt arm wil zijn.
    Ik waardeer het heel erg dat ik het goed heb, met mijn gezin, en blijf ( in de ogen van velen) eenvoudig leven.
    Zelf vind ik dat ik ( eindelijk) wat royaler aan het leven ben.
    Gelukkig heb ik wel altijd gewerkt, ook al waren het kleine ,onregelmatige baantjes toen.
    Nu hoor je veel van een ander soort armoede ( zeker niet minder erg), dat mensen jaren lang in een uitkering vast zitten, en zelfs de volgende generatie weer dezelfde kant op gaat.
    Gelukkig was ons echt arme tijd relatief kort, en kwam het voor mij en mijn ouders helemaal goed, door werk en mijn ouders verkochten na ons huwelijk hun huis en kregen een mooie, rustige, (niet arme) oude dag.
    Hun huis van toen ( de oude boerderij), mocht ik vijftien jaar later nog eens helemaal bekijken, toen bleek dat er een oud klasgenootje van mij was komen wonen.
    Ze hadden het huis naar waarde ( prachtig) gerenoveerd.
    Geweldig om te zien.
    Al woon ik nu ( gelukkig) veel liever hier , waar ik nu woon!
    Lieve groetjes, Allemaal!
    Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Franca, wat geweldig dat een oud klasgenootje in jouw ouderlijk huis is komen wonen!

      Verwijderen