Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 6 juli 2017

van kleintjes die groot worden , sentiment en mooie woorden

Je vergeet het gewoon.
Hoe snel kleintjes groot kunnen worden.
Ongelooflijk!

Die kleine Karel is volgens mij al eens zo groot als toen we hem vonden.
Nieuwsgierig als een grote, zeker als er iets leuks gaande is ( zoals een spiegel die klaar ligt om geverfd te worden).
We hebben vakantie ,manlief en ik.
Maar o.a. wegens Karel blijven we thuis deze weken.
Voordeel is dat het huis en tuin er : ineens" heel netjes bij liggen.
Dat er wat dingen gebeuren die anders blijven liggen.
Zo hangen er in de voormalige kamer van dochterlief ( door mij tot ieders verwarring voorkamer genoemd, maar die hebben we al een), nieuwe gordijnen.
Niet zoals ik in mijn hoofd had, oud roze, maar een wat bravere kleur.
Omdat we hierna eigenlijk geen andere meer willen kopen, en dit kan voor van alles.
Zo zal de kamer komende tijd wel voor poppenhuis geknutsel dienen, en wie weet later ( omdat deze op de begane grond is) , wel als onze slaapkamer.
Nu nog bedenken hoe we deze ruimte gaan noemen, iemand suggesties?
Hij begint het door te krijgen, maar soms schiet hij toch ineens al zijn bakje in, voor het voer er in zit.
Gevolg: een plak koppie, wat dan toch maar even gewassen moet worden.
Gelukkig schijnt Karel dat niet zo erg te vinden.
 Vanuit mijn stoel.
Deze dagen ben ik wat op de sentimentele toer.
Ik droom, kijk in oude albums en schrijf in een boekje.
Laat foto's afdrukken en bedenk hoe ik stiekem toch iets kan doen, wat ik graag zou willen doen...ook al is me uitdrukkelijk te kennen gegeven dat....
Nog even en ik kan jullie laten weten hoe en wat!
Of ze het mocht lenen?
Natuurlijk!
Hoe leuk dat de taartschep die mijn moeder in 1955 kreeg zo geliefd is .
Niet eens omdat het zo'n hele mooie is, maar wegens het verhaal en de woorden onder op het doosje.

We moeten het wat vaker doen in deze snelle tijd.
De moeite nemen om onze waardering uit te spreken, of zelfs even op papier te zetten.
Je doet zo gauw een appje , maar op deze manier maakt het nu nog indruk.
De taartschep was een Sinterklaas cadeautje uit 1955.
Van een jaar later (1956) heb ik nog een lieve brief, gestuurd naar aanleiding van het Sinterklaascadeautje wat mijn moeder en haar zussen gemaakt hadden voor deze dame( geen idee wat dat geweest is), en meteen de waardering voor het werk van mijn moeder.
Die moest toen stoppen, omdat ze ging trouwen ( dat ging nog zo in die tijd).
Mooie woorden, gelukkig nog terug te lezen op papier.


Ik ga bloemen plukken.
Met een lange broek en flinke laarzen aan.
Niet alleen wegens de brandnetels ( er staat werkelijk meer onkruid als bloemen dit jaar) , maar ook omdat het gisteravond zo geregend heeft.
Zo tussen de bloemen ben je dan meteen drijfnat.
Nog een drukke dag vandaag, maar het komt allemaal wel goed.
Over een paar dagen zal ik de genoemde brief en boeket bloemen wel laten zien.
Nu: aan de slag!

Fijn weekend!
groetjes, Franca.




4 opmerkingen:

  1. Hallo fijn weekend, kareltje ziet er uit om te knuffelen, geniet van het mooie weer !

    vriendelijke groet van Josie

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Leuke blog.
    Mooie taartschep! Mooie herinnering!

    fijn weekend,
    groet Roos.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijk lezen weer.
    Master bedroom. Hier is de ouder slaapkamer meestal op de begane ground.
    Leuk Kareltje.
    Groet Wilma

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ha die Kareltje ....wat een cutie! wat een mooie taartschep en dan nog zo een leuk verhaal er bij ! liefs

    BeantwoordenVerwijderen