Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 22 september 2016

warm , druk en zoveel liefs en dan ook nog een kookboek winnen...

Je zou toch aan je ontbijt zitten ( nog steeds favoriet: havermoutpap met banaan), en te horen krijgen dat je een kookboek gewonnen hebt!
En niet zomaar een, maar Yvestown kookt. Van Yvonne Eijkenduijn!
Een dame met een prachtig blog, die inmiddels haar vijfde ( vijfde!) boek heeft geschreven. Gewonnen bij Daan , op haar blog:http://maandagdaandag.blogspot.nl/
Dank je wel Daan, ik ben er heel blij mee!
 Moet ik nog vertellen hoe blij?
Wat ik wel zeggen kan: ik had al zoveel om dankbaar voor te zijn.
Zo kreeg ik een gezinnetje waar ik zes dagen zou werken.
En nog even flinke schrik ( midden in de stad wonen ze, bij het station, waar parkeren niet alleen moeilijk is, maar waar ook alleen parkeren voor vergunninghouders is). Kortom: voor ik kon starten moest ik niet alleen dwars door de stad op zoek naar het nieuwe adres van het kraamcentrum ( voor de parkeerkaart), daarna moest ik zelfs fileparkeren, in een klein straatje.
Voor een echte plattelandsdame ( zo zie ik mijzelf inmiddels wel) een klein drama.
Bijna belde ik af ( alsof dat zomaar zou kunnen), gewoon van de angst. Maar ik deed het wel en het lukte! De adressen gevonden, de kaart opgehaald en starten in het gezinnetje.
Wat een leuk gezin.
Twee kindje, moeder is meubelmaker, vader imker in zijn vrije tijd ( en een ingewikkeld beroep voor de inkomsten),stoffen luiers, seepje wasmiddel ( met de etherische olie in de geur: ochtend in het bos, heerlijk).
Gezond eten, genieten van de mooie dingen van het leven, letten op het milieu.
Heerlijk gezin. Dat al snel het bericht kwam dat tante nu erg hard achteruit ging , we haar gelukkig nog even gezien hebben, maar de ochtend daarna het bericht van overlijden kwam, dat veranderde het een en ander.
De uitvaart zou op de laatste dag van het gezinnetje zijn. Om dan nog een "nieuwe"kraamverzorgster in huis te krijgen, dat zagen ze niet zo zitten. Dus kwamen de uren van de laatste dag bij de nog komende dagen.
Lange warme fijne werkdagen, werden het.
En die woensdag een hele mooie, liefdevolle uitvaart.
Met alle dank en complimenten aan mijn lieve neef (  ik heb hem niet voor niets gekozen als peetoom voor onze jongste zoon, terwijl hij ook al mijn peetoom is), die alles met zoveel liefde perfect regelde.
En ook aan mijn nichtjes, die de hele laatste week nauwelijks van haar zijde weken.
Ze bofte stiekem, die tante. Negentig worden ( tot haar 88 ste thuis en zelfstandig wonen), nooit getrouwd of kinderen gekregen. Maar wel door ons allemaal met veel liefde en genegenheid en dank voor de lieve tante die ze geweest is ,herdacht.
Dan lijkt het of ik daarna gezellig aan het bakken ging.
Dat deed ik ook, maar bijna een week later.
Eerst nog de twee dagen werken die er nog stonden na de uitvaart.
Tja, het gezinnetje waar ik toen terecht kwam wilde graag verlenging....maar wel van dezelfde kraamverzorgster en ik had toch een vakantiedag gehad... ( wegens de uitvaart), en zo werkte ik nogmaals vijf dagen. Met veel plezier. In een weer bijzonder gezin ( dat zijn ze natuurlijk allemaal), dit keer met een leeftijdsverschil van bijna tien jaar tussen beide kindjes.
Waar moeder een groot verlies geleden had, daar op een prachtige manier haar werk van gemaakt had. Die nu op een wat latere leeftijd nog een cadeautje kreeg en zich daar ook heel bewust van was.
Wat een fijne mensen. Wat leerde ik hier veel!
Ik zei het al :zoveel om dankbaar voor te zijn.
Inmiddels ben ik afgewerkt.
Vond ik een recept waar ik de heerlijke honing die ik van het eerste gezin kreeg, in kon verwerken ( kraamheer was o.a. imker weet je nog, dus hun eigen honing, hoe leuk is dat).
hier: http://www.kellycaresse.nl/brownies-met-courgette/   heb ik het recept gevonden.
Ziet er niet slecht uit toch?
Ik kon het niet laten om direct uit de oven een stukje te proeven, heerlijk!
De volgende dag was het een stuk steviger ( en was er al een behoorlijk stuk verdwenen).
 Tijd voor koffie en B&B ( brownie en boek).

 Maakte ik een paar lekkere, gezonde en simpele recepten (met dank aan Anna Jones), en een iets minder gezonde, maar heerlijke minicakejes.
Dat is voor een volgende keer.
 De belofte voor kortere blogjes schijn ik niet te kunnen houden.
Als ik in het gezinnetje zit gaat al mijn tijd en aandacht daar naar toe. Hoewel ik zulke mooie foto's had van onze druiven en van alles mee maakte, blijk ik toch beter achteraf te kunnen vertellen. Als het iets minder vers en wat "gezakt "is.
Dat hou ik dan maar zo.

Fijne week!
Geniet nog even van deze prachtige nazomer!
groetjes, Franca.




8 opmerkingen:

  1. Looking all nice ♥

    summerdaisycottage.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Van mij hoef je je blogjes niet korter te maken hoor, ik vind ze van het begin tot het eind leuk. Heerlijke baksels weer! En wat goed van je dat je je er overheen hebt weten te zetten en gewoon bent gegaan naar het gezin, ondanks je parkeerangst.
    Veel plezier met het kookboek!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Heerlijk die lange blogjes en ook fijn veel verwijzingen die nog meer leuk leesvoer opleveren.
    Dank je!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je bent een echte doorzetter ! :)
    veel plezier met je gewonnen kookboek, je verdient het, fijn weekend alvast gewenst

    --vr.gr.Josie--

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dan moet het zo zijn: lange blogjes. Helemaal niet erg om te lezen hoor :-)
    Mijn condoleances.

    Het kookboek is aan jou wel besteed. Veel kookplezier gewenst.
    En wat weer een mooie ervaringen bij de kraamgezinnen. Ik denk ook nog wel eens aan mijn kraamhulpen (ik had twee verschillende in dezelfde kraamperiode) maar dan vooral dat ik totaal geen aandacht voor ze had....daar was ik niet toe in staat.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ha Franca,

    ik hou van je lange blogjes. Dus maak ze alsjeblieft niet korter, dan ben ik veel te snel uitgelezen:-)
    En wat fijn: (nog) een kookboek, brownies en honing enz.
    Van harte gecondoleerd met je tante en sterkte toegewenst.
    Groetjes Corrie

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi Franca, ik hou ook zo van je lange blogjes... niet inkorten hoor!
    Fijn dat je je parkeerangst overwonnen hebt...ik ben ook geen held in parkeren ik wandel nog liever een paar km dan me ergens tussen te wringen met de auto ;) Fijn dat kookboek ! echt iets voor jou!
    Sterkte met het verlies van je tante!
    liefs en een fijne zondag!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dank je wel voor jullie lieve reacties.

    BeantwoordenVerwijderen