Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

woensdag 15 oktober 2014

thuistherapie

Er was een weekend, met veel uitzoekwerk, maar vooral met een heel vol hoofd.
Een heel weekend vrij, samen met man en dochter ( en de jongens zijn er hier en daar tussen werk en uitgaan ook) en je " zit " nog steeds in het gezin waar je vrijdag afscheid van nam.
Terwijl je een lekkere vega-spaghetti met salade van manlief eet ( nog wel in de veranda). Terwijl je man een super sinaasappel-pudding heeft gemaakt. Daar moet aan gewerkt worden!
  Maandagochtend komt de cd speler op tafel, en wat boeken.
Huiswerk!
 Het blijkt nodig, zelfs dit prachtige tijdschrift zorgt niet voor ontspanning.
Aan de slag!
Ik staar wat uit het raam, terwijl ik luister naar Fred ( Sterk).
Over: wat is zelfwaardering?
En vooral : de interne criticus en hoe die onschadelijk te maken.
Het voorbeeld van rust loopt zo voor me. Maar ja...die hadden niet met deze kraamvrouw te maken.
Of het helemaal aan haar lag?
Natuurlijk niet!
Ik zat gewoon even niet zo sterk in het vel, normaal zou ik hier prima mee overweg kunnen. Toch zit ik meer met de dame zelf ( en vooral haar kindje), als alles zo perfect moet, als het blik voeding op het aanrecht er voor zorgt dat je niet ontspannen beneden kunt zitten, als je zo boos doet tegen je moeder om helemaal niks ( hoe het koffiezetapparaat werkt), als je man het even niet meer trekt, en je ouders ( van ver) moeten komen en blijven slapen, hoe moet dat met dat lieve babietje?
Ik lees een oud kinderboek, waarin alles zo simpel lijkt en zorg intussen goed voor de innerlijke mens. En langzaam besef ik : alles komt wel goed.
Deze dame krijgt ( al vanaf vandaag) begeleiding, en ik kan het los laten.

Hoewel ik al besloten had er niet meer over te schrijven, doet het me zo veel dat de sfeer ook hier door dringt : zeer binnenkort gaat oma naar het verpleeghuis, omdat de thuiszorg de verzorging te zwaar vind. Omdat het " helder" en "afwezig" zijn in verhouding 85/15 procent ligt ( en dan 85 % helder) , hoopte we op een "gewoon" verpleeghuis. Helaas blijkt het toch een gesloten afdeling te worden.
Hoe lief oma dat ook accepteert: " als het dan toch moet, het liefst daar en daar" ( plaatsnaam dorp), ik vind het bijna onmenselijk.
Kan er heel slecht mee dealen. Maar ook dit moet ik los laten.
Goed eten, ontspanning ( door simpel kinderboek), tussendoor ga ik de keuken opruimen, wasjes aanzetten , gewoon rommelen in huis.
Luisterend naar Fred.
De vriendin ( waar ik heen"moest" wegens lang niet gezien en hoe was de vakantie), blijkt niet thuis te zijn. Is het erg dat ik daar blij mee ben?
Fred gaat even uit, bij de koffie ( heerlijke cappuccino) leg ik wat boeken klaar.
Eat to live moet even wachten, net als geld besparen.
Opvoeders en huttenbouwers dan.
Och wat een genot, en wat een herkenning!
Dit lijkt op hoe wij de kinderen opvoedden ( al sliepen die meestal in eigen bed, en vond ik dragen toen erg zwaar).
Maar het sfeertje, het gemoedelijk, dat herken ik zo!
Mijn roze sjaal geeft breiontspanning ( in tegenstelling tot het zwarte kabelwerk wat ik ook onderhanden heb).
Langzaam komt de rust. Kijk ik rond en dringt het door: alles komt wel goed.
Het babietje in dat gezinnetje, heeft tenslotte meer mensen om zich heen.
Als moeder vier dagen werkt, zijn er dagen bij de beide opa's en oma's, een dag bij pa en een dag op het kinderdagverblijf.
En ook kindjes waar de snoetenpoetsers direct naast het ontbijtbordje liggen ( en steeds ook tijdens het eten gebruikt worden, zoals ik laatst in een gezinnetje zag) komen ook groot! Ik gun ieder kindje een huttenbouwers-jeugd, maar dat is nou eenmaal niet mogelijk.
Ik ga even "buurten" bij opa en oma. Oma is helder en grappig. Lief mens.
Ze gaat het redden, we geven nog niet op, misschien is er meer zorg thuis mogelijk of toch nog een ander tehuis?
We doen ons best!
Thuis loop ik de tuin even door en pluk hier en daar wat "herfstigs".
Kijk hier mag ik zo weer zitten, wat een boffer he?

Ik besluit het huis niet meer uit te gaan, we eten gewoon een lekkere stamppot, kan ik fijn nog even breien. Oudste komt thuis, even bijkletsen ( hij had zomaar op maandagavond een hard-rock-gedoe en sliep bij vrienden, ik zie hem nu pas weer), en dan koken.
Boerenkool-stamppot  , met een extra pannetje voor de tweede zak ( voorgesneden ja) boerenkool, omdat ik een te kleine pan had.
Met spekjes, worst en groenten met quorn voor mij.
Eten.
Later zal ik met jongste een fijn gesprek hebben naar aanleiding van een dubbeltje op zijn kant, werkt manlief alle deurtjes voor de pipowagen af, en maakt oudste in de voorkamer zijn huiswerk.
Niks bijzonders, een gewone dag, en toch...voor mij zo nodig.
Hoe zullen we het noemen?
Thuistherapie , lijkt me een goede omschrijving!
Ik ben weer rustig en ontspannen, kan er weer tegen, dat zou je meer mensen gunnen...een dagje thuistherapie!

Fijne dag!
 groetjes, Franca.

7 opmerkingen:

  1. Sterkte voor je schoonmoeder, hopelijk zal ze zich toch snel thuis gaan voelen in haar nieuwe (t)huis. Sterkte ook voor jullie, het is geen makkelijke stap!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jemig wat een drukte, ik kan me je zorgen goed voorstellen...ik zie hier in de buurt wel eens kindjes van 4 en 5 smorgens vroeg al met een blikje energiedrank over straat lopen....dan probeer ik met hun moeder een gesprek te beginnen, gaat he-le-maal en alleen over haar.... zsjucht....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi, ik ben een stille meelezer en mijn 3e kindje is nog geen 2 weken oud. Ik hoopte op zo'n betrokken kraamverzorgende als jij bent en die kreeg ik. Na 2 X een pnd heb ik nu een superstart en strakke constructieve psychologische begeleiding. Ja het komt idd goed. De oudste 2 doen het ondanks alles prima. En nee modder en rommel zijn nu geen onoverkomelijk probleem meer.
    De jongste valt nu in een warm bad van ouder en brusjes liefde. Grotendeels mogelijk door therapie en preventie. Niets is voor altijd ook systemische patronen niet.
    Ik hoop dat je wat rust haalt uit mijn reactie, ik gun het je.

    Gr Dieuwke

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Och Dieuwke, wat geweldig om te horen.
    Dank je voor deze reactie, het doet mijn (kraamverzorgsters) hart goed!
    Hulde aan de goede zorg die je kreeg.
    Een warm bad van ouder en brusjes liefde: kijk daar doe je voor!

    Sillie, Zoiets was hier niet de zorg, maar de zorg is/was er niet minder om!

    Inge, dank je wel, als iemand het begrijpt ben jij het!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel veel sterkte met "oma" en de zorgen hierom heen !
    Misschien doet muziek je goed ?
    Vind je blog inspirerend, en prettig lezen, groeten van Rosalea

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Goeie avond Franca! dank je voor je lieve reactie..het thuisdagje gisteren deed me ook zo'n deugd en gelukkig maar want vanmorgen kreeg ik telefoon van een collega of ik haar drie volgende dagen kon overnemen in het kinderdagverblijf...omdat haar opa overleden was.
    Nu ik thuis een beetje orde op zaken had kunnen stellen nam ik haar dagen met plezier over (had ik anders ook gedaan hoor maar dan met meer stress)
    heel veel liefs en veel sterkte met oma...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Mooi logje en wat een goede therapie!

    Sterkte met alles wat er speelt momenteel. Ik vind je een lieve vrouw.

    BeantwoordenVerwijderen