een picknick, een jurkje en een mantelzorgwoning

Of hij niks anders te doen heeft, die man van mij.
Maar ja, over een maand gaan ze er al in....en dus zet hij zijn beste beentje voort en verft of zijn leven er van af hangt.
Ik doe zo weinig mee, dat ik besluit dan maar een picknick-mandje te maken.

En al heb je zelf al een boterham bij, verse koffie is ook lekker.

Een pompoen in een appelboom?
Wel als de pompoen-plant daar gewoon in groeit. Grappig gezicht.

Men neme een boterham, maak daar met een scone-vormpje een gat in, brood in de koekenpan, eitje erbij,klaar.
Kopje koffie, heerlijk tijdschrift en zie daar mijn ontbijtje.

Venkelquiche uit het AH blad.

En de onze.
De beoordeling van de heren ( dochterlief is niet thuis), die brie erin is goed maar die dingen....artisjok-harten vinden ze duidelijk niet hun ding.

 Dit modelletje.
Dochterlief wilde wel een jurkje voor me maken ( voor ons 25 jarige huwelijk), wat voor modelletje wil je?
Ik kreeg het niet goed uitgelegd.

Toen ging ik naar de kringloopwinkel en kwam dit jurkje tegen.
Maar ja....daar pas ik natuurlijk nooit in.

 En bovendien.....kijk daar zou ik dus nooit in lopen!

Maar dat modelletje.
Om een lang verhaal kort te maken: ik kocht het jurkje ( voor 3,50) zodat dochterlief het na kan tekenen. 
Om thuisgekomen tot de ontdekking te komen waarom ik dit jurkje ( en het kleurtje met bloemetjes) me zo aan sprak.
Ik dook in mijn oude fotoalbum en vond een ( bijna onmogelijk hier te laten zien) foto van mijn moeder op mijn 10e of 11e verjaardag.
Ja hoor, dit modelletje in zwart met bloemetjes.
Het is gewoon jeugdsentiment!
Kan me helemaal niks schelen, ik ga ( hopelijk) een leuk jaren 70 jurkje dragen op onze 25ste trouwdag!

Fijne was, weer even wat anders na alle bergen mannenwas!
Zeker na de was na een festival ( dat behoorlijk nat bleek te zijn) en een uitje waar het schijnbaar normaal is om met bier te gooien.
Dat je direct na thuiskomst geen puf meer hebt om te douchen helpt dan ook niet ; twee maal extra beddengoed . Dan kan zo'n dameswasje ( met ook nog wat spulletjes van dochterlief) gewoon een verademing zijn!

Een handafwasje.
De vaatwasser weigert dienst, en manlief heeft echt geen tijd om er even naar te kijken. Geen punt, ( even) afwassen met de hand is best gezellig.
Al was zo'n berg vuile vaat terug op het aanrecht zetten even minder.
Gelukkig hielp toen oudste met afdrogen ( helemaal zelf aangeboden, fijn zo'n bijbaantje waar ze aanpakken leren).

Taart!
O jongens wat een geweldige reden hebben we hier voor!

Ik had net de brievenbus uitgehaald voor ik richting supermarkt ging, daar was deze in de aanbieding, slagroom er bij en gaan.
Waarom?

Nou ik vertel jullie niet altijd alles ( direct), omdat we er dan zelf nog zo midden in zitten.
In dit geval hadden we de aanvraag voor de pipowagen gedaan ( en zijn afgewezen, maar dat is een ander verhaal), de ( overijverige) ambtenaar die toen kwam kijken ( terwijl wij niet thuis waren) besloot dat Opa en Oma illegaal woonden!

En dus kregen we een brief op poten, dat ze maar een mantelzorgwoning aan moesten vragen!
Natuurlijk ging er een mailtje richting gemeentehuis , dat er gewoon ( al 25 jaar) toestemming voor de woning was.

Inmiddels zijn we maanden verder, moesten we een mantelzorgwoning aanvragen ( terwijl wij zeker wisten dat het zo goed was), zat Opa enorm in spanning ( ze zetten ons hier toch niet buiten he), en bleven ze maar naar namen, data e.d. vragen ( die hebben ze toch allemaal daar).
Maar gisteren moesten ze uiteindelijk toe geven.
Het klopte gewoon zoals het nu is!

Hebben we wel nog kans op een fikse rekening: we moesten om in gesprek te komen ( anders wilde ze helemaal geen kant op) , wel die mantelzorgwong aanvragen.
We gaan het zien.
Maar voor nu: appeltaart en een mini-feestje.
Met hele blije feestgangers!

 En die laatste regel?
Wij hadden inmiddels ontdekt dat per 1 Oktober er helemaal geen toestemming gegeven hoefde te worden voor een mantelzorgwoning. Vanaf die datum is dat vergunningsvrij!
Dat zat ze toch niet lekker, en dus bedachten ze dat deze woning ( omdat er een bovenverdieping op zit, waar opa en oma niet meer kunnen komen)  te hoog is voor een mantelzorgwoning.
Geen probleem, Opa en Oma kunnen blijven! De rest zien we later dan maar weer.

En nu?
Gewoon weer verder.
De strijk, bij mijn oude ( dementerende) tante op verjaardagsvisite,en....langzaam toch eens gaan bedenken wat we gaan doen die bruiloftsdag...
Gelukkig heb ik het hele weekend nog vrij, komt dochterlief zo thuis, en o ja,ik moet ook nog een cases voorbereiden voor de vergadering Maandag.
Genoeg te doen!

En voor jullie denken dat ik hier alleen maar werk: ik ging eergisteren wandelen met een vriendin ( een kilometer of 7), vorige week kwamen de collega's hier wandelen ( en koffie drinken na afloop) en een paar dagen daarvoor werd ik zowat ontvoerd door een collega/vriendin die me meenam om een terrasje te pakken ( mijn verweer dat we hier toch ook fijn konden zitten, had geen vat).
Hoe fijn is het ,om als je ergens zo over in zit, lieve mensen om je heen te hebben, die zoiets voor je doen! Schatten zijn het, allemaal!
Wat ik van de overijverige gemeenteambtenaren vind zal ik hier maar niet uit spreken!

Fijn weekend!

groetjes, Franca.