Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

woensdag 7 mei 2014

een voorzichtige start en machtig eten

Een voorzichtige start.
Zowel met het haakwerkje als met de gewone dingen van het leven.
Als je wacht dan doorloopt na de lunch, pak je je klaargezette trommeltje brood er maar bij.
Oudste ( die dit jaar onze moestuin-man is) kwam het eerste volmaakte radijsje brengen. Inmiddels weten niet hoe hard we ze weg moeten geven ( en weet oudste dat je beter niet een heel zakje tegelijkertijd kunt zaaien).
Onze moestuin.
Het radijsveldje ligt linksvoor. De grote moestuin achter ( die van opa en oma was) ligt er ook goed bij. Oudste heeft hier op aanwijzingen van opa, gespit en geplant. Rijen met aardappelen, bloemen en wat er nog uit de kas is gekomen. Opa vond het maar wat mooi, om zo "samen" in de tuin te werken met zijn kleinzoon.
Omdat op de bank hangen en eten, maar voor een beperkte tijd werkt , heb ik deze week manlief geholpen de houten vloer in de pipowagen te leggen.
Geen straf. En stukken beter dan het alternatief!
De pipowagen op de plaats die we droomden, kunnen we vergeten. De gemeente geeft daar geen toestemming voor. we puzzelen nog even verder.
En denken na over een alternatief ( achter is geen goed idee, opa is te nieuwsgierig, dus is er daar geen privacy).  Voorlopig misschien wat plekken uit proberen, en nog even voor eigen gebruik houden.
We zullen maar zien . Manlief is in ieder geval blij dat hij na vijf weken zorg, weer in de pipowagen aan de slag kan.
Toen de uitvaart van mijn nichtje achter de rug was ( waarna ik nog een paar dagen nodig had om weer het gewone leven op te pakken ), moest er ook weer eens wat gekookt worden.
Ik vond in mijn "nieuwe" kookboekje ( de dunne vegetariër), een goed recept.
Gek dat iets wat je normaal zo graag doet, ook even lastig is. Eenmaal begonnen gaf het gelukkig ook weer ontspanning.

Op Zondag gemaakt. Bleek geen van de kinderen mee te eten. Ze hadden allemaal hun eigen ding te doen.
Dus aten we samen in de veranda ( een achteraf veel te grote portie).
Zodat we moesten gaan wandelen direct na het eten . Ik maak het zeker nog een keer, maar dan nemen we een kleine portie met flink wat rauwkost er bij ( dat deden we overigens nu ook de volgende dag, je denkt toch niet dat we die hele schaal burgemeester maakte). Een waarschuwing is dus op zijn plaats: lekker maar heel erg machtig!
Zo deden we het ook met de zuurkoolschotel. Flink wat rauwkost ( met heel veel radijsjes natuurlijk).
Voor onze jongste de allereerste keer dat hij nog een extra portie nam terwijl we zuurkool aten.
 Gisteren kwam het klapstuk.
Ook weer uit de "de dunne" ( waar we straks nog echt dik van gaan worden).
Mexicaanse witlofschotel met tortillachips, werkelijk belachelijk lekker!
met een schaaltje zelfgemaakte ( uit hetzelfde boek) Guacamole.
Dit was er nog over nadat we er met zijn drieën van gegeten hadden ( dochterlief had pasta, wegens." ik hou echt niet van witlof"), maar schepte wel  chipjes en de Guacamole , bij haar pasta.
Mijn eerste portie ( en ja daar had ik het bij moeten houden, als ik het had kunnen weerstaan). Dat deed ik niet, want wat was het lekker! Wat wil je ook met chipjes en kaas op de overschotel, of het ook gezond is....
Dochter had een heel pannetje met pasta. Dat word vandaag restjesdag.

Er was die Zondag. waarvan ik de hele ochtend huilde, praate en uitlegde.
En daarna zette ik mijn schouders er weer onder en ging aan de slag.
Koken, bezoekjes, boodschappen doen, en zelfs koffie drinken in de stad met mijn dochter.
Gelukkig kan het leven ook gewoon weer fijn zijn.
Hoe fijn dat dochterlief Meivakantie had , kon ik genieten van haar altijd zonnige humeur en dan is samen koffie drinken ( thuis en in de stad) al zo fijn. Net als een leuk winkeltje bezoeken of opa's garderobe aanvullen ( opa bleek kleding op 95 graden gewassen te hebben, en had die daarna maar weg gegooid ), dochter en ik hebben een mooie trui en twee broeken gevonden voor hem, de broeken zijn ingekort en Opa is weer netjes.

Morgen is manlief vrij.
Gaan we er samen een fijne dag van maken.
Want als ik een ding begrepen heb na het overlijden van mijn nichtje is het : geniet er maar van zolang als het kan, het kan zomaar over zijn!
Nichtje heeft dat gedaan, al was het soms best moeilijk voor haar met een man op de grote vaart ( alleen daar bewonder ik haar zeer om ,ik moet er niet aan denken), ze heeft haar dochter opgevoed, volwassenen onderwijs gevolgd ( en met goed gevolg afgesloten), vrijwilligers werk gedaan, zich ingezet voor haar koor, gasten ontvangen in haar B en B thuis en gewerkt in een hotel, veel gewandeld met haar man in vakanties, voor een goede conditie tussendoor de sportschool bezocht, haar dochter geholpen in diens eigen zaak en tot slot is ze toch nog een echte spelletjes-oma geweest voor het stiefzoontje van haar dochter. En dat alles met de voor haar zo karakteristieke vrolijke snoet.
Een leven ten volle geleeft!
Maar wat had ik haar graag nog wat tijd hier gegund.

 Een goede stok achter de deur voor mij; genieten van de tijd die je hebt.
Niet door bij de TV te hangen, maar door te leven!
Ik ga ( nog meer) mijn best doen, om het leven ten volle te leven en te genieten van de fijne dingen in het leven!


                groetjes, Franca.

9 opmerkingen:

  1. Heel hartelijk dank voor al jullie lieve reacties. Het heeft me goed gedaan!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo,
    Mooi verhaal van iemand die de moed er steeds in houdt.
    Altijd leuk om je blog te lezen.
    Groetjes.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik wens je moed.
    En ja: Leef Franca op de goede manier, maar dat doe je al.
    Wat een verdriet, maar ook een mooi radijsje en lekker eten.
    Dit is het leven...

    Sterkte en liefs,

    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi verwoord. Maar ik heb altijd al het idee gehad dat je probeert het beste uit je/jullie leven te halen. Dat is een positieve eigenschap. Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja moeilijk is het soms maar houd de moed erin en geniet van de kleine dingen in het leven,maar volgens mij hoef ik dat tegen jou niet te zeggen.Ooo en een veldje radijsjes HEERLIJK .
    Groetjes Lia

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Probeer elke dag met een gouden randje af te sluiten... jij als geen ander weet dat daar geen grote dingen voor nodig zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Lieve Franca, wat lees ik jouw
    verhalen altijd graag...
    Ik vind altijd veel herkenning...
    Misschien omdat we een beetje
    in dezelfde leeftijd zitten? en
    met kinderen van ongeveer dezelfde
    leeftijd.
    Dank je wel daarvoor!
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Franca, je hebt het boek Geluk zit in de kleine dingen gewonnen op mijn blog Kostbaar. Ik heb je mailtje gestuurd via je blogprofiel. Wil je reageren voor je adres?

    Ik ga je berichten volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Je hebt helemaal gelijk !! ook alles vieren wat er te vieren valt !!

    Het eten ziet er in ieder geval heel lekker uit.
    Ik wens je heel veel sterkte, om je verdriet een plaats te geven.
    Groetjes

    BeantwoordenVerwijderen