Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

vrijdag 1 november 2013

een dag wacht

Is de lunch de dag ervoor nog een zaligheid.
Omdat het goed rusten is na hard werken.

Een dag van acht uur wacht lijkt langer te duren als drie dagen vrij.
Wat is dat toch?

Poespoes heeft nergens last van: die droomt lekker verder naast de drogende walnoten.
Dan ga ik maar alvast koken ( en probeer daarmee klaar te zijn voor de echte wacht om 10.00 uur begint, anders moet ik alles misschien zo laten liggen). Er zit nog geen mozzarella op, manlief brengt die vanavond ( even direct na zijn werk) mee.
Bijna 10.00 uur. Ik maak ook nog even een vegetarische versie, snel klaar en als het niet ( i.v.m. oproep) lukt, dan heeft de rest toch al wat.
 Ook klaar.

Tijdens het koken ( en opruimen en afwassen) staat er een dvd'tje op.
 (De kinderen van Bolderburen van Astrid Lindgren).
Binnenkort nog een keertje echt kijken.
Wat is dat genieten!
Kinderen die echt spelen, kattekwaad uithalen, de mooiste plaatjes van huizen, omgeving en schattige kinderkleding.
Geweldig!
Na de was ( compleet met drogen, was ophangen en wat vouwen), de huiskamer en keuken nog een keertje stofzuigen , aan de lunch.
Ik begin maar aan het randje van de col. Lees tussendoor wat in mijn boek. De tijd van mijn leven, van Cecelia Ahern.
Een dame krijgt haar leven op bezoek ( die er niet best voor blijkt te staan).
En nu denk ik steeds : hoe zou ik het vinden?
Wat zou mijn leven doen?
Hoe goed of slecht zou die er uit zien?
Intrigerend!
Ik maak een soort van luxe arretjescake ( nog niet geproeft, ik zal jullie laten weten hoe het smaakt). En ga boven wat ruimen en mijn bed op maken ( laat ik normaal altijd lekker open liggen), je moet toch wat.
 Ik besluit niet op manlief te wachten ( nou ja niet op de mozzarella) neem in plaats daarvan maar wat roomkaas, en zet de schalen in de oven .
Oudste is inmiddels thuis, hij beloofd op het eten te letten , als ik nog opgeroepen word.
Voor het geval ik eerder opgeroepen was, hingen er twee brieven ( voor ieder recept een) met aanwijzingen over oven temperatuur  en tijd van bakken op het keukenraam ( de sponning dan).
Manlief en jongste komen thuis.
We gaan eten.
Jongste had liever de hartige taart van de dag er voor ( hij weet niet wat hij mist). De ricotta versie is machtig maar heerlijk!
De mannen laten zich de gehaktversie ook goed smaken.
Nog een half uur wacht...
Ik zal niet opgeroepen worden.

Nu ( de volgende dag) wel.
Net het telefoontje gehad: Mevrouw met ernstige psychische klachten...
En dan zeggen ze altijd: "jij hebt toch maar een mooi beroep, altijd feest, en met babietjes knuffelen!.
Ik denk dat jullie inmiddels een wat rieeler beeld hebben!

En toch: ik ga met spanning maar ook met zin naar mijn werk zo dadelijk! 

  groetjes, Franca.

7 opmerkingen:

  1. Raar lijkt me dat, zo'n dag wacht. Je doet niet veel (en zeker geen lekker grote klussen) omdat je elk moment verwacht te worden opgeroepen, denk ik zo (heb je net een boekenkast leeggehaald...), dus dan duurt zo'n dag ook langer.
    Je hebt ons inderdaad wel een realistischer beeld van je vak gegeven. Als ik een dochter had die over dit beroep nadacht, zou ik haar jouw blog laten lezen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Grappig, dat boek las ik ook! Ik vond het geweldig, van 't begin tot 't einde, echt een favoriete schrijfster voor mij! Werk se!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik wens je een fijne werkdag toe al
    zal het niet makkelijk zijn denk ik!
    als ik lees welke klachten de mevrouw heeft...Sterkte!
    liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk om te lezen hoe je de tijd doorbrengt! Sterkte en succes op je werk, hopenlijk kun je iets voor haar betekenen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een heerlijke gerechten allemaal. Smullen. Succes met het nieuwe gezin. Wat naar voor die moeder om zo je kraamtijd in te moeten.

    Trude

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat een zorg heb je toch Franca. Maar tussen de regels door spreekt liefde. Mooi om dat te mogen zien.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Dat lijkt me best onrustig dat in de wacht zitten. Je kunt niet echt iets gaan doen.

    BeantwoordenVerwijderen