Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

vrijdag 30 augustus 2013

wacht en werk en fijn leesvoer

Ik zat in de wacht.
Poespoes hield me gelukkig gezelschap.

Als de telefoon maar in de buurt blijft.
Kon ik door het prachtige weer, zowel binnen als buiten was ophangen. Wat is dat toch met die kinderen, dat ze altijd hun was inleveren als ik aan een acht-daagse werkweek begin?
Hoe heerlijk,als je jezelf verwend met een tijdschrift en het echt helemaal leuk en interessant is!
Zoals over hypotheek aflossen.
Of een zalig happy lijstje ( de was buiten drogen staat er niet echt bij Geertrude, maar bij kijken naar de wolken hangt wel een jurkje aan de waslijn).

In het nieuwe boekje van Annemarie van Gaal staat overigens ook iets wat ik weer eens ga doen: Je eigen geld hebben en beheren.
Als je een bedrag(je) voor jezelf apart zet, en daarmee kunt doen wat je wilt, is het makkelijker om goed over geld na te denken.
Om iets te sparen voor een eigen doel.
Misschien niet helemaal goed uitgelegd , maar geld gaat zo weer boeien.
voor mij een goed inzicht. Ik kom er later op terug.

En verder: Ben ik inmiddels druk aan het werk.
Zo druk dat ik aan een vroegere leidinggevende denk die zei dat het ook genoeg was als ik 100 % werk, 200 % hoeft niet.

Ook niet als de kraamvrouw allergisch is voor katten en er zelf een heeft, en het dus nodig vind dat alles dagelijks met vocht afgenomen wordt en gestofzuigd. Dat de kat incontinent is  ( hele huis en ook bank en salontafeltje steeds onder de plas druppels). En de hond een kwijlerige soort is.

De kraamvrouw is overigens wel aardig, de baby een ( hele flinke) schat.
Ik moet gewoon eens nee leren zeggen!
Dan lig ik tenminste niet avond aan avond bibberend van vermoeidheid op de bank.

Ik heb nog wat te leren.
Letterlijk ook . De E-learning mag wel wat sneller en volgende week is er een hele cursusdag kinder E.H.B.O.
Dit naar aanleiding van het gebeuren in Februari.
Goed dat iedereen nu zo'n cursusdag krijgt.

Het grootste leerwerk moet ik toch echt zelf doen: me niet helemaal verantwoordelijk voelen voor alles in het gezin!
Goed zorgen voor moeder en baby, en het huishouden hygiƫnisch bijhouden.
En vooral niet zo streng zijn voor mezelf.
Zal ik het ooit leren?
Het helpt ook niet dat kraamverzorgsters vaak zo vervelend in bladen en boeken over komen.
Het nieuwe boek van Beau van Erven: de honden lusten er geen brood van, zoals hij ons vakgenoten omschrijft.
Tijdschriften over kinderen en zelfs een favoriete schrijfster schreef iets over de kraamverzorgster wat absoluut niet zo is.

Het lijkt vaak of je eerst jezelf moet bewijzen als je in het gezin komt . Uiteindelijk is iedereen wellenswaar super tevreden, maar dat kost wel kruim.

Genoeg er over.
Ik ga weer op pad ( 45 minuten rijden weer) naar het gezin ( heb me voorgenomen niet meer mijn gezin te zeggen, scheelt misschien ook iets).
Proberen het beste er van te maken.

Fijn weekend!
         groetjes, Franca.

9 opmerkingen:

  1. Op radarplus.nl kun je al het een en ander lezen.

    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. beste Franca,

    ik zou willen dat jij de kraamverzorgster was toen mijn drie kinderen geboren waren!!! ik merk dat je jouw werk met hart en ziel doet... ga zo door.
    groet,
    Gerda

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Och ja, je hebt er figuren bij he, zowel de kraamvrouwen als de -verzorgsters. Ik heb alleen maar drie hele leuke gehad :D

    Als je mijn kraamverzorgster was, zou je lekker op de bank mogen liggen om bij te komen, en bracht ik je koffie met warme melk en vruchtensalades :p

    Rust lekker uit waar mogelijk... en fijn weekend! x Valhalla

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha, die was blijft me achtervolgen. Maar het is de waarheid. De was buiten aan de lijn hangen geeft me nog altijd een heel vrolijk gevoel.
    Wat vreemd dat je zo behandeld wordt door kraamvrouwen. Ik heb maar een keer kraamhulp gehad (bij de tweeling) en ik was dolblij met alles wat ze deed. Ik vond het eigenlijk allemaal niet zo nodig... Nee zeggen lijkt me moeilijk in zo'n geval, maar het is natuurlijk wel nodig. Sterkte ermee!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Zo herkenbaar je verhaal op verschillende punten...Die steeds terugkerende was...ik durf al bijna niet meer vragen om hun kamers op te ruimen want dan zitten mijn wasmanden
    weer helemaal vol...sommige kleren
    hebben ze amper aangehad maar verdwijnen gewoon in de mand...pff..
    Ikzelf ben ook al doodop..moet ook
    wat gas terugnemen maar neen zeggen
    blijft moeilijk. We zullen samen proberen wat te rusten ;) is dat ok?
    heel veel liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik hoor altijd leuke verhalen over kraamverzorgsters! Ik heb helaas geen kraamverzorgster gehad, omdat ik samen met zoon in het ziekenhuis moest blijven. Ik heb het altijd jammer gevonden. Het lijkt me juist zo gezellig!!

    Groetjes, Barbara ( een meestal stille meelezer)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Het was een ( en dan zeg ik het voorzichtig) pittig weekje.
    Gelukkig kon ik de kraamvrouw echt tevreden achter laten.
    Op naar mijn vrije dagen ( met direct een verzoek om kindjes tussen de middag op te vangen), komt goed.
    Nee zeggen kon misschien, maar dat maakte het zo lastig voor hen...
    En nee zeggen...is niet mijn sterke kant.
    Komt goed.
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zo te horen geef je jezelf al meer dan 100%. Ik zou me zo voor kunnen stellen, dat als er een vader in huis is, hij ook wel wat aan het honden- en kattenprobleem kan doen. Ik geloof toch niet dat dit de taak van de verpleegster is lijkt mij ?? petje af voor jullie hoor !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Van mij had je mij ook wel mogen kramen hoor! ;o)

    Ik kan me wel vinden over het stukje eigen geld. Hoop er in de toekomst ook wat meer bij stil te gaan staan op mijn blog.

    Werkse!

    BeantwoordenVerwijderen