Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 6 december 2012

winterwandeling

Als dit je uitzicht 's morgens is....
Moet je toch wel lekkere warme kleren aantrekken, muts en ( halve) handschoenen aan en je wandelschoenen. en dan...
Al heel vroeg op pad gaan. Onze bankjes voor het huis staan er wat eenzaam bij. Wat is er afgelopen zomer veel gebruik van gemaakt.
Omkijkend zie ik langzaam de zon op komen.
 Kijk ik terug op mijn eigen voetstappen.
Wordt het plaatje mooier en mooier.
Het pad wat ik nog mag gaan.
Thuiskomen, waar het warm is. Spijkerbroek op de verwarming.
Dan een beker warme thee samen met Poespoes.
Wat wil een mens nog meer!

Ik heb het weer gevonden, mijn evenwicht.
Wat was ik in de war.
Of ik te veel naar die uitzendingen op tv in de week van de armoede gekeken heb, in combinatie met het erg arme ( in alle opzichten) gezin waar ik werkte, ik weet het niet.
Misschien ook wel door alle sombere uitspraken over de crisis. Inmiddels heb ik het weer,mijn eigen evenwicht in dit alles. Ik blijf fijn eenvoudig leven. Ik heb mede daardoor genoeg te geven aan liefde, zorg , spullen en af en toe ook geld, dat blijf ik doen.
Verder kan ik door mijn manier van leven een klein beetje een voorbeeld geven. Dat ik daarbij niet iedereen kan helpen , dat moet ik "gewoon" accepteren.

Wat ben ik blij dat ik hier mag wonen, in alle rust en eenvoud. Dat we geen gekte rond Sinterklaas doen, en dat er met Kerstmis wel een boom komt te staan , maar dat is de kerstdrukte dan wel. Een nachtmis, daarna samen wat eten. Op eerste Kerstdag zal er vast een lekker ( eenvoudig) kerstmaal zijn en in ieder geval veel mensen om ons heen ( hopelijk samen bij de open haard in de veranda).
We boffen. En dat moet ik maar weer eens goed beseffen!

En omdat ik bof , kan ik geven.
Als er nog meer boffers onder jullie zijn, wil ik graag iets doorgeven:


Bankrekening Rabo 173658903 t.n.v. consuminderhuis parkstad KERSTACTIE.

Omdat Annemiek al zoveel doet, terwijl ze zelf echt geen grote portemonnee heeft. Omdat zij kan wat ik niet kan : mensen die onderaan de samenleving terecht zijn gekomen, weer op het goede pad helpen.

Fijne dag!

              groetjes, Franca.

6 opmerkingen:

  1. Prachtige foto's!

    Wat dat accepteren dat je niet iedereen kunt helpen betreft: Maria Oomkens schreef ooit over zuster Baptista die in India werkte. Ze vroeg hoe ze het volhield dat kleine groepje kinderen te helpen terwijl ze wist dat er verderop honderden dood gingen. Het antwoord was: "Onze Lieve Heer heeft tegen mij gezegd: ge voedt er zoveel as ge de armen omheen kunt vouwen. En voor de rest moet ge de ogen maar sluiten."
    Ik vind dat nog altijd zo'n mooie uitspraak... Doen wat je kunt doen en je niet gek maken over het totaalplaatje, want daar kun je in je eentje niets aan veranderen.

    En ook: als iedereen dat kleine stukje verantwoording neemt dat hij wel kan dragen, zou de wereld er al heel veel beter uitzien...

    Fijn dat je je evenwicht weer gevonden hebt!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik ben ook zo´n boffert, Franca, dus ik gaf een klein beetje... Mooie foto´s!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. @Gertrude: Dank je wel. Nu ik het lees herken ik het weer. Dat is de uitspraak die ik in mijn oren moet knopen. Ik doe wat ik kan, de rest is voor iemand anders. Nogmaals bedankt!
    @Trudy: Geweldig! Dank je wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooie foto´s. En ja zo ist wel, je doet wat je kan om te helpen. Als iedereen dat nu zou doen.............

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Franca: je hebt een hart van GOUD!

    x

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik denk dat je door je positieve houding al goud waard bent.Als de mensen dat zien en voelen moet het werkentoch?
    Mooie foto's. Hier veel sneeuw en erg koud,maar het went.
    Groet, Wilma

    BeantwoordenVerwijderen