Alles ging gewoon zijn gangetje tot 43 -44 jaar. Energie voor 10, grote plannen voor de toekomst, volop in de jonge kinderen. Gewoon de bloei van je leven.
En toen kwam het jaar dat ik 45 werd. En ik besefte dat dat aardig richting 50 ging. Oei.
Was ik 46 toen mijn arm het voor een week begaf, zomaar lam. En ineens was alles niet meer zo vanzelfsprekend. Afgelopen jaar ( mijn 47ste ) had ik weer een heel andere strijd te strijden. En ik kwam erdoor, zelfs sterker eruit, zoals ze dat dan zeggen.
Het was het ook het jaar waarin ik het breien herontdekte. Geen prachtige werkstukken die veel aandacht en kunde verlangen, maar gewoon simpele dingen als sjaals. En het deed goed.
Laatst vond ik heel toevallig een oude vtwonen met dit plaatje.
Gewoon een plaatje bij een artikel. Ik vind het zo mooi. De rust die het uitstraalt, dat is precies wat ik vind in breien. Laatst schreef iemand over breien: de regelmaat van breien geeft rust in het moederbestaan. Geweldig dat zoiets simpels dat teweeg kan brengen! Deze foto komt ( in plastic) in de badkamer te staan, zodat het plaatje me kan herinneren aan de heerlijke rust en ontspanning die breien geeft.
Rond mijn 12e haakte ik veel. Alle lieve dames in mijn omgeving kregen voor hun verjaardag een kussenhoes cadeau. Zelfgehaakt van wat nu granny squares genoemd worden. Een patroontje wat ik gewoon op school geleerd had met panlappen haken. Laat ik nu dit haakkatoen tegenkomen in de kringloopwinkel. Ik denk dat het kwam door de vrolijke kleurtjes ( zie je de kleuren van mijn nieuwe boeken ook terug) maar ik bracht ze mee. Nog even wachten ( er is nog dat lieve lammetjekussen wat eerst af moet) en dan ga ik na 35 jaar een kussenhoes voor mezelf haken. In lekkere vrolijke kleuren.
Nog een keer mijn nieuwe boeken. Boeken doen veel met mij. Ik zoek iets op, laat me meevoeren in fijne sferen, kook graag uit kookboeken ( da's eigenlijk not done, iedereen zegt altijd : ik kook niet uit kookboeken, maar geef zelf mijn draai aan een recept, geldt niet voor mij dus).
Of ik nou in de stad ben, of in kringloopwinkels, de boekenwinkel/het boekenrek is het eerste waar ik naar toe ga. Ik geef er soms veel geld aan uit. Zonder boeken zou het leven een stuk minder leuk voor me zijn.
De zon in huis. Zo heerlijk. De wintermaanden zijn lang. Vaak donker. Je gaat in het donker van huis, en komt in het donker weer thuis uit je werk. Gaan wandelen in het donker vind ik niet leuk. Vroeger toen ik nog in het dorp woonde was dat anders. Even s' avonds een boodschap doen of naar de bieb. Lekker op de gemak door de straten slenteren en even binnengluren waar de gordijnen open waren. Kijken wat mensen aan het doen zijn, sfeertjes proeven, een gezellige schemerlamp aan, mensen aan de maaltijd, of huiswerk makend. Heerlijk vond ik dat. Achteraf wonende mensen doen alles goed dicht. De stookkosten zijn al hoog zat. Niks aan in het donker lopen dus. En kou. Ik vind kou niet fijn. Ik kleed me warm (een eskimo is er niks bij) .Maar kan niet wachten tot de zomerse warmte er weer is.
Hoe kom ik nou bij dit alles?
Zoals meestal: door een boek. Ik zag het vaker liggen in boekenwinkels. Vond het te duur om zomaar te kopen. Maar gisteren haalde ik dochter op van school ( troost voor twee uurtjes school, waar ze vier uur voor zou moeten reizen, nu was het fifty-fifty) en ging als beloning ( en omdat ze zo baalde dat ze eerder deze week niet mee kon) een plaatselijk kringloop binnen.
Daar lag dit boek voor 2 euro, en toen mocht het vond ik.
Een kwestie van lef van Joyce Roodnat. Over stijlvol ouder worden.
Ik begon erin te lezen, en herken mezelf. Hoe je ineens ( het komt niet geleidelijk het valt als een bom) niet meer bij de jeugdige hoort. Je je knieën ziet ( zie het stukje van afgelopen zomer) en beseft dat alles boven de knie alleen nog maar kan als er een zwarte dikke panty over die knieën gaat. Knap was ik nooit, dus dat verval doet geen zeer, maar dat lijf was altijd strak en soepel, dat verval voel ik wel.
Het stuk over zuur worden. Ik wil geen zure oudere worden. Die alles vroeger beter vond. We leven nu. Kunnen genieten van alles wat de techniek ons bracht ( en daardoor ook bloggen). We kunnen keuzes maken, willen we alles, of blijven we sommige dingen lekker simpel doen. Ik heb nog veel te leren. Wil midden in het leven staan. Maar wel in stijlvolle kleding ( vaak tweedehands maar wel stijlvol voor mijn leeftijd) . Bekritiseer geen mensen om hun keuzes (hoop ik), maar zie de goede dingen. Om kort te gaan: dit boek laat me zien dat het niet erg is wat ouder te worden. Een leuke ,vrolijke vriendelijke oudere. Midden in het leven, genietend, stijlvol en verzorgt. Okee, als het dan toch moet dan maar zo!
Mijn gezin, baan, het huishouden,vrienden,lekker koken, breien,heel veel lezen,wandelen. Laat die oude dag maar ( stijlvol) komen!
groetjes, Franca.
16 Genius Keepsake Organization Ideas
9 uur geleden