Soms komen dingen bij elkaar. En dan krijg je sponaan zin om iets aan te pakken.
Zo kreeg ik de avondwacht op 31 december omdat er iemand zich ziekmelde. De dag onverwacht vrij , dat moest weer even wennen.
De kast, die moest nog hoognodig opgeruimd worden( en schoongemaakt). En daar hikte ik al even tegenin. Juist omdat het toch nog opgeruimd moest worden, werd de bende steeds groter. Met welke logica? Dat kan alleen met de mijne.
Toen las ik een zinnetje in het boekje wat ik van Jezebelle kreeg: "Het huis was een prettig huis".
Kijk dat vond ik de laatste tijd niet meer thuis. Dat wilde ik ook weer.
De zolder opruimen hielp. Maar ik wilde meer.
Achter de computer kwam ik via Jikke's bij Yvestown uit, waar ik al maanden niet meer geweest was. En daar zag ik een keukenkast. Zo wilde ik het. Kleurrijk, vrolijk, met al mijn heerlijke kookboeken op een rij!
Inmiddels zag mijn kast er zo uit. Weinig om trots op te zijn. Helemaal niet prettig. Ik wilde dat servies niet weer afwassen, waarna het ongebruikt in de kast bleef staan tot het weer stoffig was. Dus nam ik een besluit: het servies gaat in een doos. Dit is mijn huis, waar wij ons fijn in moeten voelen. Geen plaatsvervangend huis voor mijn moeder. Ik kan haar ook gedenken zonder spullen, zeker zonder mijn hele huis vol met haar spullen. Dus ging het servies in een doos naar zolder ( daar is nu weer plek zat). Op de bovenste plank zette ik de decoratieve spulletjes, die ik gewoon mooi vind.
Dochterlief ( nog in pyjama met vest) vond het leuk om de kookboeken op kleur te zetten. We rommelde gezellig aan, met de radio op de top foute nummers. En genoten.
Zo rustig en mooi is de kast nu.
Wat leuke decoratieve spulletjes, en vol trots mijn ( ik beken enorme) collectie kookboeken.
Het boekje wat de aanleiding gaf nog even op de standaard, straks ligt daar om en om een favoriet kookboek te kijk.
Oudste zoon had een rijles van 2 uur, dochter hielp mij mee, manlief was in de nieuwe badkamer bezig. Jongste zoon met vrienden vuurwerk afsteken. Verschrikkelijk, maar hij verheugd er zich het hele jaar op. Kreeg goede instructies en ging op pad. Een telefoontje van het kraamcentum liet me even schrikken ( nu al aan de slag) maar gaf de verrassende melding dat er een vrijwilliger gevonden was voor de oudjaar/nieuwjaarsnacht. Fijn dan kon ik die lekker samen met mijn gezin door brengen. Dat maakte me zo blij! Kussen voor manlief, knuffels voor dochter. Die zou alvast de tafel dekken, terwijl manlief met oudste zoon ( inmiddels thuis) de badkuip op zijn kop ging zetten, om die te kunnen schilderen.
Jongste stak zijn hoofd om de deur, waar pappa was? Boven, zei ik zonder hem echt aan te kijken.
5 minuten later zag alles er anders uit! Een omgevallen vuurpijl had mijn zoon geraakt!
Gelukkig blijft manlief altijd rustig. Spoelen, precies kijken wat er gebeurd is, handelen.
Ik kon alleen maar dingen aandragen. Glaasjes water, koud washandje in de nek (hij zag zo inwit, ging bijna van zijn stokje) verbandspulletjes, een pincet om stukjes weg te halen.
Nog 5 minuten later wisten we wat een geluk hij had gehad! Een brandwond op zijn bovenarm, een suiszend oor rechts ( maar hij hoorde nog wel iets), en een flink gat in zijn onderarm. Waar we wellenswaar de pezen konden zien liggen , maar alles werkte gelukkig nog. Een engeltje op zijn schouder moet hij gehad hebben.
De twee vrienden die hem thuisbrachten hadden ook even een glaasje water en geruststellende woorden nodig.
Het vuurwerk was ook voor hen over . Als het dan iets bracht hoopte ik maar op nooit meer vuurwerk.
En zo liep alles anders! De rest van de middag brachten we door bij huisarts en eerste hulp, waar hij de twijfelachtige eer had het eerste vuurwerkslachtoffer te zijn wat binnenkwam.
Geen oliebollen . We kwamen thuis om 17.30 uur ( waren om 13.00 uur vertrokken) Een maaltijd hebben we nog gemaakt. Oudste maakte nog appelflappen van bladerdeeg, dat was meer dan genoeg.
Hij heeft nog geluk gehad. Voorlopig zijn we vaste klant bij de wondpoli. Op zijn onderarm zal een flink litteken blijven, en de brandplek zal misschien ook een litteken nalaten. Maar zijn oor lijkt zich wat te herstellen, en zijn arm werkt nog prima!
Dankbaar dat zijn we! En hij? Hij baalde al bij de dokter dat hij nou geen pot had met siervuurwerk om om middernacht af te steken! Wat een geschrokken ( zelf bang van vuurwerk zijnde) moeder dan zegt?
Dat mogen jullie zelf bedenken!
groetjes, Franca.
16 Helpful Spring Decluttering Guides
6 uur geleden
oh lieve Franca, wat een schrik hopelijk blijft hij er nu vanaf... ik geraak maar niet in de stemming gisteravond niet en vandaag ook niet ... hopelijk kikker ik vlug op !!niet te veel piekeren vooruit met de geit jou opruimlogje heeft mij deugd gedaan !lieve groet jezebelle VEEL GELUK VEEL LIEFDE VREUGDE EN EEN GOEDE GEZONDHEID IN HET NIEUWE JAAR!!
BeantwoordenVerwijderenPffff des te meer reden om je een gelukkig en gezond 2011 toe te wensen. Sterkte!
BeantwoordenVerwijderenhoi Franca,
BeantwoordenVerwijderenWow; dat is een schok zeg met die vuurpijl. Ik hoop met jullie mee dat het mooi geneest allemaal.
Oh die kast; ik blijf er verliefd op hoor. Leuk dat je de boeken op kleur gesorteerd hebt. Ik heb zelf ook nog het plan mijn kookboeken (1 kast vol) uit te mesten en te organiseren. Inspiratie genoeg dus.
Een gelukkig nieuwjaar gewenst meis!
nb ben benieuwd hoe je bad wordt!
Lavender
wat een schrik zeg!!!! k laat t meteen even aan mijn oudsten /pubers lezen....( die ook zo verzot en gemakkelijk zijn met t vuurwerk.
BeantwoordenVerwijderenpfff gelukkig is alles redelijk afgelopen voor je zoon.
beste wensen voor t nieuwe jaar!
Wat een schrik! Maar het had veel erger gekund...
BeantwoordenVerwijderenIk geniet erg van de gezellige manier waarop je over je leven schrijft en ik ben jaloers op je nette knusse kast. Liefs en een goed (en veilig) 2011! Liefs Amelie
Allereerst een gelukkig nieuwjaar!
BeantwoordenVerwijderen2011 is nog een onbeschreven blad,
ik wens jullie veel mooie verhalen
om dat blad te vullen!
Gelukkig liep het nog goed af voor
je zoon! hopelijk geneest alles
mooi en is het een les voor die
jonge mensen...
liefs
O, wat kan het toch snel mis gaan! Gelukkig dat het relatief nog zo goed is afgelopen.
BeantwoordenVerwijderenFijn dat je kast zo mooi is geworden: geniet ervan!
wat een schrik! maar fijn dat het goed afliep! he', jij dacht hetzelfde als mijn man...wij gaan ook ons huis (op)ruimen. schilderij weg: allebei zijn ouders, èn zus zijn er niet meer, kast weg: "doe ik niemand verdriet...." enz. enz. + de dozen opzolder.
BeantwoordenVerwijderenzit ik vrolijk je heerlijke blogje te lezen eindigt ie niet zo prettig, nou wat een schrik zeg, wens je zoon heel veel beterschap toe en jullie allen een warm en zorgeloos 2011 , ga ervoor he? liefs marion
BeantwoordenVerwijderenHoi Franca
BeantwoordenVerwijderenEerst wil ik je alle goeds wensen voor 2011, dat het een mooi jaar mag worden!
En wat een schrik zeg, met die vuurpijl. Hopelijk knapt je zoon snel op!
Je kast ziet er super uit, ik ben er helemaal weg van...Zou hem zo in onze kamer willen zetten :-)
Groetjes Jessica
Hopenlijk knapt je zoon snel op en houdt hij er alleen een nare herinnering aan over. Jou wens ik een fijn,gelukkig en vooral gezond 2011 toe. Ik hoop dat jij en je gezin aan het eind van 2012 kunnen terugkijken op een goed jaar. Verder nog even de groetjes en complimenten aan je man(wel doorgeven heh) geweldig dat je zo'n steun en liefde van hem krijgt. Ik heb er alle vertrouwen in dat jullie samen er weer een succesvol jaar van gaan maken
BeantwoordenVerwijderenvreselijk zeg...hoe is t nu met je zoon!beterschap zeg.. enne een goed 2011, zonder ongelukken verder hoor!
BeantwoordenVerwijderenIk hoop dat je zoon snel opknapt. En ondanks dit heftige begin toch een heel gelukkig 2011 gewenst!
BeantwoordenVerwijderen(p.s. ik blog weer! - www.geertrude.nl)
Zo die kast is flink opgeknapt zeg! Mooi hoor.
BeantwoordenVerwijderenBeterschap voor je zoon.
Je kast ziet er super uit!!! Maar dat van je zoon......brrrr...dat is flink schrikken. Hopelijk gaat het nu al weer beter met hem. Groetjes, Petra
BeantwoordenVerwijderen