Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 6 juli 2010

en toen

Nog maar elf werkdagen staan er op mijn rooster.
Maar de dokter vind het niet verantwoord dat ik ze werk.
Dan moet je in de ziektewet. Maar ik ben niet ziek. En dus voel ik me schuldig. Moet ik eigenlijk naar de opticien, om mijn brilletje goed te laten zetten. Het valt steeds van mijn hoofd. Maar dat durf ik niet. Stel dat ik een collega tegenkom( de winkel is in de stad) dan lijkt het of ik profiteer.

Toch weet ik best dat het zo niet kan.
Als je je gegeven adres niet kunt vinden, in paniek raakt, en alleen maar naar huis wilt. Als je een brief (van het werk) zonder adres op de post doet ( manlief wachtte de postbode op en maakte het in orde). Als je alleen nog boodschappen kan gaan doen met je dochter erbij. En dat zelfs na een werkdag van maar vijf uur bijna niet voor elkaar krijgt. Als je de derde dag in het gezin, nog je navigatie aan moet zetten om naar huis te komen. Als je dagenlang alleen maar kunt huilen. Als je in paniek raakt over het bedenken van de avondmaaltijd. Als de nachten tussen de anderhalf en drie uur slaap geven. Als je geen idee hebt hoe je je huishouding moet doen, het een doet, iets anders tegenkomt en daaraan begint, en dan niks afkrijgt. Als je het liefst weg zou lopen als er iets met het kindje in je gezin is ( gelukkig bleef ik, handelde goed, maar jongens wat een paniek voelde ik, gelukkig had het gezin dat niet door).

Dan denk je dat je alles prima voor elkaar hebt, en dan valt dat zomaar als een kaartenhuis in elkaar.
Ik ging eigenlijk op pad om oproepkracht te worden. Geef me die dagen alleen een gezin (geen bevalling) en dan red ik het wel tot de vakantie dacht ik.
Dat was niet mogelijk. Onverantwoord zo te gaan werken. Dus zit ik nu thuis.
En geloof me. Dat voelt echt niet als vakantie.
En nou krijg ik een week om uit te rusten ( hoe krijg je je hoofd ook zover). Dan moet ik terugkomen.
Samen met ideeën, hoe ik het voortaan aan wil pakken.

Wat ik wil: -een huis wat klaar is ( liefst helemaal binnen nu en een maand of vier).
-met mijn eigen gezin leven, zonder bang te zijn om buiten te komen,of binnen gezien te worden ( bij thuiskomst uit het gezin zat de deur op slot, dochter werd gek van het binnenlopen van opa en oma en nam maatregelen, help).
-goede zorg voor mijn vader ( soms leggen ze hem om half drie al op bed, hij is zijn eigen kamertje weer kwijt, en ze willen hem een joggingbroek aandoen, waar blijft zijn waardigheid).
-een rustig simpel leven. Niet alleen later, maar nu al.
-meer tijd voor mensen om me heen.
-iemand die me helpt de zaken op een rijtje te krijgen.

Dat is toch geen enorme lijst.
Moet lukken.

Boeken die via Internet besteld waren opgehaald in de bieb. Bleek er een verkoop te zijn. Loop ik tegen dit boekje aan. Soms kan iets je zo raken. Nog nooit eerder vond iemand de woorden om zo aan te geven hoe het is als je ouders oud worden op een manier die je hen niet zou gunnen. Het aftakelen,de pijn,de dementie.
Wat een boek.
Ik kocht het opnieuw. Had het uitgeleend, vaak teruggevraagd, en na jaren nog niet gekregen. Nou was het genoeg. Via amazon ( voor 12 pond en een beetje met verzendkosten erbij) had ik het binnen een paar dagen weer in huis. En het is nog net zo mooi. Twee ouders, met hun volwassen dochter en twee kleinzoons, gaan in 2000 een huis in om de oorlogjaren van de tweede wereldoorlog zelf te ervaren. Alles is tot in detail uitgewerkt. Geweldig om te zien. Indrukwekkend om te horen hoeveel invloed dit zes maanden na opnamen nog heeft op het gezin.

De overeenkomst met voorgaand boek? Daar legt de vader aan zijn dochter uit waarom ze zelf konijnen hielden voor de slacht. En hoe hij het op kon brengen om ze te slachten. Als je dat stukje leest zegt het precies waarom biologisch vlees een goed idee is.
In de serie besluiten ze ( zodra ze doorkrijgen dat de konijnen voor de slacht bestemd zijn) ze direct naar een dierenwinkel te brengen. Een konijn wat al een naam kreeg, kun je niet slachten.
Nog een afgeschreven boek. Van mijn absoluut favoriete tekenares Shirley Hughes.
Wat had ik graag mijn vader de kans gegeven zo zijn laatste jaren door te brengen.
Maar een mens heeft niet alles zelf in de hand ( hoe graag we dat soms ook willen).
Al jaren spaar ik boekjes over de tweede wereldoorlog. Niet over de strijd, de politiek. Maar over het gewone dagelijkse leven in die tijd. Deze is over koken. Met de dingen die nog te krijgen waren, de vervangingen ( zoals gedroogde eieren). De moeder in het gezin van the 1940's house, maakte zich echt zorgen of de kinderen door haar ( zij had zich ingeschreven voor de serie) geen tekorten zouden hebben. Ze waren soms echt hongerig en er was weinig fruit. Uiteindelijk bleek iedereen ( ondanks het in hun ogen slechte eten) veel gezonder uit het huis te komen na twee maanden. Meer spieren, minder vet.
Niet dat ik uit dit boek zal gaan koken ( al maakte ik ooit een recept uit een oorlogkookboek, voor de klasgenootjes van dochter, die een spreekbeurt over eten in de oorlog gaf), maar eenvoudig eten met minder vlees en groenten van dichtbij en het goede jaargetijde, is dus zo slecht nog niet.
Dit is het andere boekje , in dit geval over kleding. Ik heb de moeder in de serie weinig zien herstellen , maar wel enorm zien werken aan de was. Wat niet meevalt als er nauwelijks zeep is. Ook in het boek komt het erorme karwei van de was aan bod.
Hier staat omschreven hoe je lakens oplapt. Ik herken de manier waarop mijn moeder stukken in spijkerbroeken zette. Zo netjes als een broek ( of mijn vaders overal) zo gemaakt was. Daar was je gewoon trots op.

En nu?
De raad van Teunie neem ik ter harte.
Geertrude had me helemaal door.
Verder allemaal bedankt voor jullie lieve reacties, het doet me goed.
Ik ga heel voorzichtig de dingen op een rijtje zetten.
groetjes, Franca.

15 opmerkingen:

  1. Tsjonge, daar schrik ik toch van zeg, ik hoop dat je heel goed je rust neemt zeg !!!
    De boekjes zijn er in ieder geval om je te laten relaxen en de dvd klinkt echt fantastisch. Zoiets was er ook over de Victoriaanse boerderij en er was ook een serie over leven in een huis in 1900. Allemaal van de bbc geloof ik.
    Die boekjes over WW2 zien er echt heel interessant uit. Ik heb ook een aantal boekjes over de geschiedenis van het huishouden en een oud boekje daarover uit de jaren twintig, heel leuk !!
    Heel veel sterkte an denk heel goed aan jezelf !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lieve Franca, ik ben daar ook geweest. Het gaat weer over. Het is nu de tijd om goed voor jezelf te zorgen. Liefs en sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is heel wat, wat je schrijft. Tijd om aan alle kanten aan de remmen te gaan hangen. Maar o, wat zal dat moeilijk zijn. Neem de tijd. Gelukkig is het zomer en gelukkig kan je nog wel genieten van je boeken. Dat is allemaal positief. Ik hoop dat je stukje bij beetje je weg gaat vinden in de warboel in je hoofd en dat er veel liefde en steun om je heen is.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Op de plaats, rust. En ga nu niet als een gek proberen te bedenken wat je plannen zouden moeten zijn, hoe je wilt herstellen en hoe anders je het allemaal gaat doen, maar laat het gewoon sudderen. Als je eenmaal echt tot rust gekomen bent, komen de antwoorden vanzelf ook.
    Bij mij heeft in beweging komen heel erg geholpen. Elke dag fiets ik nu zo'n 40 kilometer (na mijn conditie te hebben opgebouwd) en ik merk dat ik er echt gelukkig van word. Gewoon fietsen, de zon op je huid ervaren, de wind door je haren laten wapperen en je gedachten alle kanten uit laten gaan. Boterhammetje, appeltje, flesje water en een boek mee. Heerlijk.

    Lieve Franca, neem alsjeblieft de tijd, dat is veel beter dan véél te vroeg beslissingen nemen en wéér vastlopen. Dingen veranderen kost tijd...

    En geduld.

    Vrede in je huis en in je hart gewenst!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Franca,
    niet leuk, wel verstandig. Ik herinner me ook zo'n periode. Met dit verschil dat ik toen ook iets fysieks had, waarvan ik eerder niet goed hersteld was. Toen ik er aan toe kon geven sliep ik elke middag 4 uur....
    Mijn hart breekt, als ik lees over je vader. Wat een zorg, meid. Ik gun je dat alles op zijn plekje valt. Vaak is dat ook zo, als je het zelf los kunt laten. Maar ja, een week is niet zo lang.
    Sterkte,
    Arianne.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Voel je vooral niet schuldig alsof je op onverantwoorde manier "vakantie" neemt.. dat is het niet.
    Rust... bekom.... laat bezingen... drink thee... snuif lavendel (en ev wat valeriaan voor de nacht?)

    Het komt wel goed, zeker van. Neem alleen nu de tijd die nodig is. Overhaast niets. Je hoeft nog niets te beslissen.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Rust die je krijgt voorgeschreven. Helpt dat........niet.
    Doe waar je zin in hebt. Ga lekker "klungelen". Als je wilt slapen, wat let je..... Als je iets geks wilt koken, wie houd je tegen. Als je denkt het aan te kunnen on naar een winkel te gaan, gewoon doen. Als er weer structuur komt dan komt de rust ook wel. Ik weet waarover ik praat. ik doe al 43 jaren een schoonheidsslaapje -niet dat het helpt?- maar je dag in stukjes delen helpt wel. En je mag toch rouwen over de ziekte van je vader? Dat is heftig.
    Wat ik je nu kan wensen;
    Kracht; om te blijven die je bent,
    Licht; zoek lichtpuntjes, je krijgt ze vast van iemand,
    Liefde; voor jezelf en van de mensen die van je houden.
    Sterkte voor nu.
    Hartelijke groet en tot laters
    Gerrie

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Tja, ik had liever geen gelijk gehad, maar ik herkende te veel.
    Neem alsjeblieft die rust. Je bent echt wel ziek!
    En... die lijst met dingen die je wilt komt me ook al zo bekend voor. Toch probeer ik dat los te laten. Want zo zit het leven niet in elkaar. Er is altijd wel iets (en meestal meerdere dingen tegelijk) wat niet prettig is.
    Als je blijft streven naar een perfect (daar heb je het weer) leven, zul je nooit tot rust kunnen komen.
    Leef bij het moment, geniet van de goede dingen en laat de nare dingen gewoon komen en weer gaan. Ik bedoel niet dat je altijd vanaf de zijlijn moet toekijken, als je ergens iets aan kunt doen moet je dat zeker proberen, maar er zijn dingen die je niet kunt veranderen en die kun je maar beter accepteren (zoals je binnenlopende schoonouders, ben ik bang - maar ook het hebben ook een huis waarin altijd wel wat verbouwd wordt en de perikelen met en tussen opgroeiende kinderen).
    Valt niet mee, hoor, bij mij gaat dat ook met vallen en opstaan. Gelukkig heb ik een man die (meestal) onverstoorbaar rustig door het leven wandelt, daar neem ik een voorbeeld aan...

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oh, vergeet ik nog te zeggen: Shirley Hughes, geweldig! Ik was dol op de boeken over Alfie en Annie Rose! Ik nam ze voortdurend mee uit de bieb en vond het zo jammer toen de kinderen er te oud voor werden. Ik heb er nooit over nagedacht dat ik ze ook zelf (en voor mezelf) zou kunnen verzamelen. Oeps... weer een op het lijstje!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Lieve Franca, wat lees ik nu? Heb in verband met vakantie je vorige bericht gemist, maar heb het even "bij" gelezen. Wat een schrik... Maar ook: been there, done that...

    Tijd voor jezelf, hoe belangrijk kan het zijn, maar hoe moeilijk nemen we het. Telkens weer (niet).

    Ik hoop dat je door middel van deze heerlijke boekjes jezelf lekker wat rust kunt gunnen. Probeer niet morgen alles op een rij te hebben, het zal je vast wat meer tijd gaan kosten.

    Sterkte en succes met "aansterken"!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Jeetje Franca, daar zit je me toch echt op de bodem van de put! Nu is er nog maar één weg; die gaat omhoog, naar het licht! Je hebt natuurlijk al heel veel wijze raad gehad van de vorige lezers, daar ben ik het helemaal mee eens.
    Zet'm op Franca!!!

    Groetjes van iemand die jou als groot voorbeeld ziet!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. lieve Franca!! ik ben net terug uit vakantie en ben ook geschrokken ,ik heb ook een erg zware tijd achter terug terwijl ik net dacht het kan nu alleen maar beter worden kreeg ik in dec erg naar en ernstig nieuws over mijn zoontje en heeft mijn broer van 37jaar MS !! Maar lieve Franca je bent een fantastisch mens en met je lieve gezin rond je moet dit lukken heel veel liefs en een dikke knuffel vanwege Jezebelle
    PS vooral goed voor jezelf zorgen en je werk dat loopt niet weg nu eerst IK !!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Goed dat je een verstandige dokter hebt, die de beslissing vóór je heeft genomen! Gun jezelf de tijd te herstellen.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Lieve Franca,
    je schreef laatst over de "Knitting Circle". Dat breien, dat heeft mij toen (tien jaar geleden) ook geholpen alles weer op een rijtje te krijgen (naast extreem veel slapen). Ik begrijp ook niet precies hoe dat werkt, maar breien doet klaarblijkelijk iets met je hoofd ;-)
    Ik wens je veel wijsheid, maar óók geluk, nu in de zomervakantie met je gezin. Ga je nog naar Engeland?
    groetjes, Arianne.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Lieve Franca, ken je alleen maar via je heerlijke blog. Denk goed om jezelf. Tuurlijk weet je heel goed wat je allemaal wilt. En zou dat ook kunnen als je de verwachtingen die anderen (vaak) hebben, los kunt laten. Lekker breien, heel veel huilen en je lekker laten verzorgen.

    BeantwoordenVerwijderen