van lekkere luchtjes, zonnewarmte en vriendschap

Bij gebrek aan een stofzuiger, heb ik vandaag de bovenverdieping op de ouderwetse manier gedaan: eerst vegen, dan vochtig afnemen, dan dweilen. Een flink karwei, met een heerlijk fris resultaat. Zeker omdat het nou zo lekker naar zachte zeep ruikt.
De laatste dagen dat ik werkte, moesten we onze voeten afvegen voordat we in bed stapte!
Het stof van de verbouwing, samen met het binnengelopen zand van het graafwerk met als extraatje het zand wat jongste meebracht in zijn kleding, toen hij ging zwemmen bij een plaatselijk natuurwater, zorgde voor een naar gevoel als je boven op je blote voeten liep.
Snuffeltjes! Natuurlijk is dat niet hun echt naam. Maar voor mij heten ze zo!
Ze staan in de huiskamer hun heerlijke geur te verspreiden. Lekker en zo ga ik terug in de tijd. Waar mijn moeder altijd zo van snuffeltjes kon genieten. Dank zij een lieve tante heb ik ze nu zelf in de tuin.
Oeps. Vier buizen bleken kapot in de doos te zitten. Gelukkig krijgen we nieuwe als we de kapotte inleveren. Overigens blijkt het systeem ook te werken als er een paar buizen ontbreken.
Zo ziet het er van achter uit.

En zo valt het zonlicht erop (in de vroege morgen). En het werkt! We gebruiken op het ogenblik al het warme water al van het zonnensysteem! Als je gaat douchen, hoor je de ketel niet aanslaan, we douchen op zonne-energie! Nog wel in de badkamer beneden. Boven moet nog aan gewerkt worden, maar toch. Gisteravond heeft manlief ook de verwarming even aangezet ( niet zo slecht, ik lag al onder een deken zo koud was het in huis), en ook die deed het geheel op zonne-energie. Hoera voor manlief! Al het werk en gepuzzel was niet voor niks!
Langzaam ( ja we zijn dit jaar wat laat) eten we steeds vaker uit de tuin. Sla en andijvie hebben we al regelmatig gegeten. Binnenkort ook eikenbladsla. De tuin van opa en oma staat er beter voor. Maar omdat oma gisteren erg boos werd op jongste ( die een doos eieren aan een vriendje wilde geven) blijven we daar maar even uit.
Aardbeien uit eigen tuin kunnen we wel eten. Helaas vinden de vogeltjes ze ook erg lekker. Maar wat wil je ook: het hele jaar worden ze hier verwend, dan gaan ze vanzelf denken dat de aardbeien ook voor hen zijn.
De rode bessen kleuren ook al mooi, een enkele kan al gegeten worden.
Ik vond een engels boekje bij de kringloopwinkel (voor 50 cent). Wie had kunnen denken dat het zo mooi zou zijn. Ik twijfelde nog of ik het zou kopen. Een boek over het verlies van een kind is nou niet direct lichte kost. Blij dat ik het toch gedaan heb. Ik ben net begonnen,en het is droevig, maar heel mooi.
Dat breien zo'n troost kan geven. De vriendschap die ontstaat, indrukwekkend! Een aanrader!

En verder: een leuke mail gehad van het gezin met de tweeling waar ik werkte, hun verhaal komt (waarschijnlijk) in de nieuwe uitgave van het tweelingenboek. Ook heeft ze de uitslag gekregen van een onderzoek naar tweelingen, en bleek het een heeel speciaal geval te zijn. Nou daar twijfelde ik al niet aan.

Hebben we deze week een simpel eten week. Omdat ik heel veel wil doen in en rondom huis en omdat al dat lekkere eten nou niet direct voor een slankere ik zorgt. Gelukkig vielen de wraps met keuze ( rundergehakt, chilisaus,sla,tomaat,gekookte eitjes,maïs en zure room, toch in de smaak( al haalde ze het niet bij het toetje wat manlief zondag maakte, zelfgemaakte vanillevla, met warme aardbeien met saus en slagroom). Maar dat zou als dagelijks eten niet goed voor mij zijn!

Zij dochterlief en ik op zoek gegaan naar nieuwe bh's voor haar. Geschrokken van de maat ( goedkope bh's kan ze voor altijd vergeten), maar ze is eindelijk overtuigt dat een goed zittende bh belangrijk is.
Nou nog iets moois voor haar diplomauitreiking . En dan moet ik daar ook maar eens over na gaan denken.

Ga ik vandaag met mijn nichtje naar een pluktuin. Ik zal mijn fototoestel meenemen, dan genieten jullie morgen ook mee.
groetjes, Franca.