Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zaterdag 19 juni 2010

nog een plukboeket

Dit keer geplukt tijdens een wandeling. Heerlijk dat nieuwe beleid van wegbermen vol bloemen!
Een paar jaar geleden werden de bermen hier strak en kort gehouden. Dit is veel mooier.
En mijn boek? Hebben jullie geen interesse of vinden jullie de vraag te groot?
Het hoeft echt geen enorm verhaal te zijn. Zelf consuminder ik al heel lang. Met (meestal) veel plezier.
Vaak is het ook veel fijner om zaken consuminderend aan te pakken.

Sommige dingen vind ik ook moeilijk. Zo blijven we al jaren en jaren bezig met de verbouwing van ons huis. Als ik dan van mensen (bijvoorbeeld waar ik in huis ben) hoor dat ze een of twee jaar bezig waren en toen het hele huis gedaan hadden. Vind ik dat erg verleidelijk.
We hebben nooit geld op hoeven nemen voor verbouwingen, maar zo lang in de rotzooi ben ik soms erg zat.
Geen schuld hebben ,geeft daarentegen weer vrijheid.

Over werken blijf ik ook twijfelen. Een tijdje terug wilde ik graag weer als oproepkracht gaan werken . Die wens is niet helemaal weg, wel uitgesteld.
Het bleek zo te zijn dat ik dan uit dienst ging!
Over een maand of vijf ben ik 25 jaar in dienst bij het kraamcentrum!
Zouden ze me nu drie maanden thuis laten zitten en dan een nieuw contract geven!
Dan voel je je toch wel erg afgezet. Inmiddels heb ik wat gesprekken gehad, omdat ze dat volgens mij echt niet kunnen maken.
Altijd mezelf ten volle ingezet, en dan na bijna 25 jaar gewoon opnieuw beginnen. Als ik het schrijf begin ik weer boos te worden.

Maar dit heeft niet direct met consuminderen te maken.
Wat consuminderen me opbracht tot nu toe:
De mogelijkheid om (veel ) thuis te blijven toen de kinderen klein waren.
De zorg die ik aan mijn ouders kon geven.
De dingen die ik leerde om zelf te doen ( was om te besparen , bleek ook heel leuk te zijn).
De mensen die ik ( nu ook via dit blog) leerde kennen die met consuminderen bezig zijn. Vaak erg vriendelijke, handige, en vrolijke mensen.
Het feit dat hier nooit echt zorgen over geld zijn. Natuurlijk komen hier ook wel eens rekeningen die hoger uitvallen als gehoopt, maar door het spaargeld hebben we daar geen zorgen over.
We hebben( behalve voor het huis) nog nooit geld geleend. Ook de auto's ( waarvan twee ooit nieuw gekocht zijn) hebben we altijd contant betaald. We hebben vaker familieleden die het financieel zwaar hadden (ook door niet zo'n handig uitgavepatroon) uit de brand kunnen helpen.

We kunnen ons dingen veroorloven die anders nooit mogelijk zouden zijn met onze inkomens, zoals de oude Engelse auto die manlief kocht en opknapt. En niet te vergeten de (enorme hoeveelheid) boeken die ik aanschaf. We kunnen goed eten kopen. En gezond leven. Manlief hoeft niet over te werken voor het geld en we hebben alle tijd om dingen te doen die we echt leuk vinden ( zoals alle tijd die ook manlief met de kinderen heeft doorgebracht toen die nog klein waren, een heerlijke tijd waar we volop van genoten hebben).
De kinderen zijn groter nu, gaan vaak hun eigen weg, maar wat ze nodig hebben komt er direct, en ze zijn gewend om eenvoudig te leven. Om zelf te werken als ze iets leuks willen, wat niet direct nodig is. Dat is ook een bereikt doel op zich!

Als ze nog iets groter zijn komt mijn volgende wens in zicht:
Dan wil ik klein, eenvoudig gaan wonen ( alleen al minder schoonmaken lijkt me heerlijk) in een eco-huis.
Samen ( mijn man en ik) hebben we niet zoveel nodig. Langzaam gaan we nu beginnen om dingen weg te doen en op te ruimen. Zodat we een simpel overzichtelijk leven leiden. Waarschijnlijk hoeft mijn man dan geen volle werkweek meer te werken, en is hopelijk het gedoe rond mijn contract ook rond, zodat ik weer oproepkracht ben. Ik hoop wel in een mooie omgeving ( zoals hier ) lekker landelijk te wonen, en voldoende geld achter de hand te hebben om zo nodig zorg in te kopen ( als we echt oud zijn).
Voordat we echt oud zijn, willen we (liefst in die oude Engelse auto) vakanties gaan houden in Engeland, in eenvoudige huisjes logeren of gewoon van het ene bed en breakfast ,naar het andere.
De kinderen zijn dan financieel onafhankelijk ( in ieder geval van ons) en zijn in staat voor zichzelf te zorgen ( maar hopelijk wel regelmatig op bezoek, we houden een logeerkamer vrij).
Het leven zou eenvoudig, en zonder zorgen moeten zijn.

Consuminderen is voor mij: eenvoudig leven.
Hoe pak ik het aan: door eerst na te denken of ik iets wel nodig heb voor ik het koop, en door een eigen oplossing te zoeken ( bijvoorbeeld door het zelf te maken), of door het gewoon niet te kopen.
Wat is mijn doel: Een goede jeugd voor mijn kinderen ( die kan ik afstrepen) , de kinderen kunnen laten leren (studeren) wat ze willen, zodat ze later een goed inkomen hebben,en een rustige,ontspannen, oude dag voor ons .
Daar gaan we voor!
Alleen dit laatste blokje is wat ik vraag, natuurlijk niet zoveel als mijn hele verhaal daarvoor!
Wie begint?
groetjes, Franca.

8 opmerkingen:

  1. Wat een heerlijk plukboeket! Ik ga eens kijken of het me vandaag ook lukt om zoiets bij elkaar te sprokkelen. We gaan een wandeling maken naar de bouwplaats van ons nieuwe huis...wie weet wat ik tegen kom?

    Mijn idee van consuminderen overlapt heel erg met dat van jou (maar dat hadden we al vastgesteld ;-). Als ik je verhaal zo lees denk ik: die heeft het helemaal goed voor elkaar (maar dat wist ik ook al ;-). Heerlijk, eenvoudig en stressvrij leven. Ik denk dat ik die drang redelijk "vroeg" in mijn leven heb gekregen. Met mijn 29 jaar ben ik opgegroeid in de luxe van de jaren 90. Het kon allemaal niet op in die tijd. Overigens moesten mijn ouders in de jaren 80 ook de eindjes aan elkaar knopen, maar dat heb ik dus minder bewust meegemaakt. Ik ben een hele poos aan het jakkeren geweest om maar hard te studeren, veel geld te verdienen en dat behoorlijk hard weer uit te geven...aan nutteloze dingen, zo zie ik nu in. Het goed nadenken over een aanschaf en het niet veel nodig hoeven hebben om toch lekker te leven geeft mij veel rust. Ik zit nog middenin het leerproces om echt eenvoudig te kunnen leven...maar ik ben van mening dat je iedere dag weer wat leert.

    Ik merk dat ik door mijn nieuwe levensstijl ook rustiger ben geworden als persoon. Ik "moet" minder van mezelf en probeer tijd te spenderen aan de echt belangrijke zaken zoals vrienden en familie. Ook zie ik de toekomst heel rooskleurig in omdat we een goede buffer hebben en een fijn leven samen.

    Die "drang naar de natuur en eenvoud" die ik ook een beetje voel vergelijk ik met de tijd rond 1800. Toen ook Marie Antoinette genoeg had van haar drukke leventje op het kasteel Versailles en zich heerlijk terug trok in haar plattelandshuisje met haar lammetjes. De literatuur en kunst uit die tijd laat ook zien dat velen de druk van de almaar sneller wordende samenleving niet aan konden en een drang naar eenvoud en natuur voelden. Blijkbaar is dit gevoel dus heel menselijk en van alle tijden. We willen helemaal niet snel, sneller, snelst...maar gewoon eenvoudig leven. Op die manier ervaar je, denk en hoop ik, het meeste geluk en tevredenheid. Voor mij is dit het ultieme consumindergevoel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eerlijk logje en erg fijn om allemaal te lezen.
    Over je vraag moest ik toch even nadenken.
    Consuminderen voor ons is eenvoudiger proberen leven, minder te moeten en uiteindelijk een rijker leven te leven.

    Toch moet ik toegeven dat het mij bij momenten moeilijker valt. Ik heb ondervonden bij mezelf dat wanneer ik me minder lekker in mijn vel voel het consuminderen iets meer op de achtergrond geraakt. Terwijl wanneer ik me super voel ik er weer helemaal naar leef.

    Ik heb wel interesse in het boek :)

    Groetjes, Sandra.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh, wat vreemd dat je in eerste instantie helemaal geen reacties kreeg! Nee, van mij ook niet, maar dat komt omdat ik mezelf niet als consuminderaar beschouw.

    Het is bij mij niet een heel bewuste keuze, het is gewoon zo gegroeid. Vroeger hadden we simpelweg weinig geld en dus moest ik wel zuinig zijn. En nu vind ik bepaalde dingen gewoon overdreven duur en kies dan voor een goedkopere variant.

    Ik koop mijn eigen kleren zelden nieuw en nooit bij dure winkels, echtgenoot draagt spijkerbroeken van een tientje en overhemden uit de aanbieding. Mijn stofjes en andere crea-materialen zijn van de markt of uit de kringloop en onze meubels zijn ook niet nieuw (en niet antiek ook - gewoon tweedehands en goedkoop). Voor boodschappen ga ik naar de marktwinkel en de goedkope supermarkt en ik heb een grote vriezer zodat ik aanbiedingen in kan slaan.

    Maar wij gaan wel af en toe naar een duur restaurant (en genieten daar enorm van), maken zo nu en dan een verre reis en kopen ook wel eens dingen die niet nodig of duurzaam zijn.
    Daar voel ik me dan ook echt niet schuldig over ;-), want daar hebben we het geld voor omdat we andere dingen laten.

    Maar een echte consuminderaar? Nee, dat ben ik, denk ik, niet...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Heb net een heel verhaal getyped bij je vorige blogje, vind het een heel leuk idee van je! Ik lees altijd je stukjes (ben zo'n saaie lurker!) en haal er veel inspiratie uit, vooral omdat jij het leuk weet te brengen, niet zo belerend of geitewollensokkerig, maar gewoon leuk en gezellig. Als ik jou foto's zie straalt daar de huiselijkheid vanaf. En zonder dat dat dus veel hoeft te kosten!
    Las ook je verhaal over je werk, tja, soms is het gewoon niet te begrijpen hè, al die regeltjes. Nou ja, misschien helpt het inderdaad om er nog eens goed over te praten, want dit is toch eigenlijk belachelijk!
    Groetjes Elly

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik ben begonnen met consuminderen uit noodzaak, ik zat zonder werk en weinig kans op weer een baan en was bang om in de schulden te raken. Gaandeweg gaat het financiel nu iets beter, maar het consuminderen heeft me heel bewust gemaakt van wat je allemaal hebt. Door het consuminderen ben ik me ook meer en meer bewust geworden van het milieu en vooral hoe wij met dieren omgaan. Ondanks de duurdere prijs kies ik bewust voor biologisch vlees, en laat daardoor andere dingen staan en eet gewoon veel minder vlees. Nepvlees maak ik zelf wat sowieso al veel voordeliger en lekkerder is. Al met al heeft het consuminderen mij veel bewuster gemaakt voor dier en natuur. Dat vind ik wel grappig, eerst denk je het moet zo weinig mogelijk geld kosten om te besparen, maar nu denk je wie/wat lijdt eronder dat ik het zo goedkoop mogelijk koop.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ik moest even na denken wat ik zou schrijven !!
    wand dat boek lijkt me wel wat .
    ik hou niet van het woord consuminderen , veel mensen denken dan direkt aan goedkoop ( eten drinken ,....)
    maar ik wil geen rommel in huis en denk verder na over de dingen dat ik koop .
    bv als je in de aldi/lidel koopt mag je er zeker van zijn dat de mensen die de koopwaar maken onderbetaald zijn en op de grondstoffen zal er ook bespaard zijn !!!
    als de verkoopster overwerkt krijgt zijn niet overbetaald !!!
    en dan nog maar over de smaak gesproken hier moet ik geen koekje of zo van de lidel op tafel zetten !
    wel let ik heel erg op promoties !
    slaag dingen die ik gebruik (meestal bio )in die goedkoper zijn dan normaal .
    ben zuinig met mijn grief ,koop 2-hands ,
    maar geef niet toe aan kwaliteit !!
    we moeten nu wel uitkijken wat we met onze centjes doen ,wand we willen zelf onze kinderen groot brengen en ook ons huis nog afwerken en op dit moment zou het fijn zijn dat er ergens een kast uit de lucht zou vallen !

    ik wil nog veel meer schrijven maar zal het hier bij laten(zal er beter een bericht van maken op mijn blog!!)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik consumider omdat ik vind dat wij onze kinderen moeten leren,
    Dat zonder geld verspilling aan spullen die je eigenlijk niet nodig hebt je evengoed een heel gelukkig leven kunt leven.
    Een leven van aandacht geluk en heel veel liefde voor elkaar.
    Dat is echt zo heel veel belangrijker dan al het geld van de wereld.
    Kus van Romy

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wat is consuminderen voor mij? Voor mij heeft het met een heleboel dingen te maken.
    Het heeft te maken met een hang naar eenvoud, en de wens om niet te spenderen. Ik vind het fijn om dingen een tweede kans te geven, en ik vind het ook fijn om dan natuurlijk een fractie uit te geven van wat ik uitgegeven zou hebben als ik hetzelfde nieuw had gekocht.
    Kleding koop ik bijna altijd tweedehands (vaak prachtige pakken), en het meeste in huis is ook tweedehands.

    Consuminderen gaat voor mij ook over koken van de basisproducten, in plaats van kant en klaar en zakjes gebruiken. En over rekening houden met het milieu, over rentmeesterschap.

    Het gaat zeker niet over alleen maar sparen. Het geld wat we over houden geven we voor een deel weg. Voor een ander deel hebben we daarmee geïnvesteerd in onze boot; een heerlijk toevluchtsoord.
    Overigens geldt ook voor die boot de hang naar eenvoud, en ook daarvoor kijken we eerst op MP voordat we iets nieuw kopen.

    Kijk ik naar de toekomst, dan denk ik ook aan het moment, dat de kinderen allemaal zelfstandig zijn, dat we dan kleiner en eenvoudiger kunnen gaan wonen, we werken er naar toe om tegen die tijd voldoende onafhankelijk te zijn om een aantal jaar te overbruggen tot onze pensioenen.

    Wat ik zelf moeilijk vind om te accepteren is dat ik bij mijn kinderen niets van onze eigen spaarzaamheid zie. Met name de dochters zijn echte big spenders, vooral jongste. Ik ben altijd weer verbaasd als ik zie hoeveel er doorheen gejaagd wordt. Ik heb geprobeerd daarin te sturen, maar het lukt gewoon niet. Ze werkt er hard voor in de supermarkt, maar het doet mij gewoon zeer als ik het gemak zie, waarmee het geld uitgegeven wordt, en ook het belang dat zij klaarblijkelijk aan materie hechten.
    Ik hoop echt, dat dat nog eens verandert, en dat ik over 10 jaar mag zeggen dat het klaarblijkelijk gewoon een fase was ;-)

    groetjes, Arianne.

    BeantwoordenVerwijderen