Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 10 maart 2009

stout

Zoals jullie waarschijnlijk inmiddels gemerkt hebben, ben ik nogal een typetje van alles of niets. De eerste dag moet het huis op orde, maar als ik achter de naaimachine zit vergeet ik de broden. Om over het opruimen maar niet te spreken. De foto hieronder is dan ook van eerder deze week en zeker niet van vandaag. Die zou een eettafel vol "troepjes"(lees,kapotte lamp die weggebracht moet worden,veel papieren,een plasic zak met kiwi's, een p.z. met tomaten,een p.z.met peren, een fotocamerahoesje,moet ik nog even doorgaan?) een salontafel vol boeken en oude tijdschriften,rommelige plaid en kussens en een stoffige vloer laten zien( en dat doe ik dus echt niet). En net belde mijn vriendin ( waar nog geen stofje of rommeltje te bekennenis) dat ze op de koffie komt. Gelukkig kwam de middag (ook) beter uit voor haar.
Dat geeft me niet alleen tijd om straks alles keurig in orde te hebben, maar ook om nou lekker even hier te schrijven. Als dat niet stout is. Het voelt tenminste lekker stout.
Toen ik gisteren in de supermarkt hier vlakbij ( 2,5 km.) wat prei in een zak wilde doen, stond mijn schoonvader ineens achter me. We hebben nog goeie prei in de tuin hoor! Bij thuiskomst kreeg ik dit overhandigd (ik heb het al schoongemaakt). Wat op de foto niet te zien is is de glibberigheid van de stelen en het wat rottige luchtje ruikt je ook niet hier (boffers). Oké, ik ben ondankbaar! Maar wat zou ik nu graag stiekem naar ( een andere) supermarkt gaan, en lekker dunne bijna schone prei gaan kopen. Maar ja ,ik ga braaf de prei snijden en ( heel veel ) wassen, om vanavond preisoep te eten. Ik zou trouwens niet eens weten hoe ik dan deze prei weg kon werken. Al ons afval wordt gezien. En dan moet je weten dat het eerste wat (werkelijk iedereen) zegt als ze horen waar ik woon is" O ,wat heerlijk zo vrij". Mmmm.. Je mag zelf zeggen wat je nou vind. En dat is dan alleen de prei nog maar.
Welke stof voor de schort? Of toch een heel andere?

En tot slot. Laatst was mijn zoon nog heel laat op om een werkstuk af te maken ( waar hij meer dan genoeg tijd voor had gehad), ik had hem al een keer geroepen( uiteindelijk blijf je echt niet langer op). s' Nachts schrok ik wakker en vroeg aan mijn man of hij zoonlief naar bed had horen gaan, hij sprong zijn bed uit en bonsjoerde zoonlief naar boven. s' Ochtends was het ons niet helemaal duidelijk hoe laat het nou was geweest, maar laat genoeg om als straf een week vroeg in zijn bed te liggen. Einde verhaal.
Niet dus! Gisteren vertelde hij dat de eigen mening bij zijn werkstuk door de leraar was voorgelezen in de klas. Mijn hart zwol al bijna van trots, toen hij erbij zei :" als voorbeeld voor de jeugd van tegenwoordig"! Oei!

Hier komt het:
Ik heb, zoals bij zoveel grote projecten weer eens op een zoute manier geleerd dat je vooruit moet plannen, want anders kom je er op de laatste dag achter dat het morgen ingeleverd moet worden en dat je pas om kwart over 2 s' ochtends klaar bent met het werk dat weken van te voren af had kunnen zijn. Afgezien van dat heb ik ook geleerd de belangrijkheid van een logo in te zien en een beetje fatsoenlijke wolken te tekenen. Het werk zelf vond ik niet spectaculair moeilijk, doch ik het gevoel heb een spectaculair groot gedeelte vergeten te hebben. Afgezien van dat, ben ik trots op de grote hoeveelheid typewerk die ik verricht heb, en dat het niet alleen bullshit is, maar ook creativiteit bevat.

Mag ik U voorstellen: dit is dus echt mijn zoon, ten voeten uit!
Wie zei dat opvoeden makkelijk is? Het is dezelfde zoon die (misschien) alleen thuisblijft deze vakantie. Mag ik daar nog even over nadenken? Overigens, het punt voor dit ( economie) werkstuk, was een 8!
Ik ga mijn huiskamer opruimen en gezellig maken voor vanmiddag. En misschien nog een stroopkoek bakken. Fijn dag allemaal.
groetjes, Franca.

4 opmerkingen:

  1. He Franca, ik lees hier af en toe mee en moet wel een klein beetje glimlachen over de verhouding tussen jou en je zoon. Wij hebben ook een zoon van 17 en ik weet wel dat ieder "kind" weer anders is....maar een jongen van 17 voor straf een week vroeg naar bed te sturen lijkt me toch echt wel een klein beetje belachelijk.
    Niet boos worden hoor. Maar kijk, jij was ook blij dat je vriendin pas vanmiddag op de koffie komt en niet nu het nog een "troepje" is. Dat vind ik goed te vergeljken met het werkstuk, dat je zoon s nachts nog moest maken, omdat hij er eerder de tijd niet voor nam. Ellen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Scrappothekerin,
    Ik ben niet boos hoor. Als ik hier schrijf kan ik reakties verwachten. De week vroeg naar bed is voor onze zoon om 22.00 uur naar boven, dus dat valt wel mee. En inderdaad de appel zal wel niet ver van de boom vallen!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat een gezellige huiskamer heb jij! En alweer zie ik iets bekends: helemaal rechtsonder, het brabantia huishoudgeld blikje. Dat heb ik ook en ik was vast van plan het te gaan gebruiken, maar ja, nu moet je ineens echt overal pinnen. Er zit dus vooral losse rommel in.
    Dat van je zoon is zo herkenbaar! Die van mij hebben ook de laatste dagen voor hun pws pas echt gewerkt. En nu zit er weer een toetsweek aan te komen en blijkt er weer niet ver genoeg vooruit gepland te zijn.
    Dat moeders nu pas klaar is met het schrijven van haar lezing voor morgen is natuurlijk een heel ander geval...;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo Geertrude,
    Natuurlijk is dat een ander geval. Net als mijn declaratieformulier(wat al weg had moeten zijn) dat tussen de troep op de eetkamertafel lag...
    Heel veel succes morgen he. Als je uitgever al een bestelling uit Brabant heeft gezien, die was van mij!
    En verder wacht ik met spanning of hoe het morgenavond zal verlopen, en natuurlijk op een door jou gesingeerd boek!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen