Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

woensdag 11 februari 2009

Gedicht

Gisteren mocht mijn dochter haar zelfgeschreven gedicht voorlezen in een theater.
Mijn dochter! Dezelfde die zo moeilijk leerde lezen, die door haar leerkracht op de gang werd gezet omdat die dacht dat mijn dochter haar best niet deed. Terwijl diezelfde dochter elke dag doodmoe thuiskwam omdat ze zo hard probeerde. De dochter die we zelf maar lieten testen, omdat ze bij school pas ruim een jaar later aan de beurt zou zijn. De dochter die toen erg intelligent maar zwaar diselecties bleek te zijn.
Die dochter mocht in een theater haar eigen gedicht voorlezen.
En het komt ook nog in een boekje.
Of ik trots ben? Ik loop naast mijn schoenen van trots!

Verder kreeg ik als opkikkertje een hartstikke leuk koekblik ( met koek) van mijn beste vriendin.
We hebben samen weer eens gezellig koffie gedronken ( met honingkoekjes), en bijgekletst.

Vandaag startte ik weer met werken. Ik kreeg twee gezinnen per dag voor basiszorg. Vroeger noemde we dit wijkzorg, het is gemiddeld drie uur per gezin. Waarvan de eerste vier dagen ongeveer 2 uur s' ochtends en 1 uur s' middags. Daarna werken we drie uur achter elkaar ( om reiskosten te besparen). Dit keer ga ik naar een gezin in een asiel zoekerscentrum en een gezin wat inmiddels in een gewoon huis woont ( ook dit gezin woonde eerder in een a.z.c.). En dan drukken ze weer even met je neus op de feiten. Deze mensen hebben niks. En dan ook echt niks. Het Afghaans gezin ( die van het huis) leeft nog steeds heel eenvoudig. Daar kan ik nog heel veel van leren. Ook hun oudste twee kinderen voeden ze erg goed op , en beide kinderen kunnen ook nog eens supergoed leren. Een plezier om naar toe te gaan deze mensen. De andere kraamvrouw is nog er jong ( 20) , dit is haar tweede kind ( oudste is net een jaar) , en ook deze ( Sommalie se) mevrouw doet het erg goed. Ze heeft nog erg veel pijn ( was voorheen besneden) maar zorgt heel goed voor beide kindjes.
Ik weet dat ik soms erg kan zeuren, vandaag zag ik weer eens dat ik echt niks te zeuren heb. Ik ga nog eens lekker van mijn eigen gezinnetje genieten, en dan vroeg naar bed. Hoewel ik nou weinig huishoudelijk werk heb, is het zwaar werk omdat er geen bed op klossen staat, badjes op het grote bed gezet moeten worden. En allerlei oplossingen gezocht moeten worden ter vervanging van dingen die ze niet hebben. Een uitdaging, maar wat is deze baan soms geweldig!
groetjes, Franca.

4 opmerkingen:

  1. Oh Franca, ik weet wat je bedoelt. Mijn man komt uit Ethiopie en daar ben ik een paar keer geweest. Dan besef je heel erg goed dat er niets te klagen valt... Gewoon roeien met de riemen die je hebt en genieten van elkaar! (ik deed mijn babietjes trouwens altijd in de wastafel in bad, haha!)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo lieveheersbeestje,
    Dank je wel voor (opnieuw) je reaktie.
    Ik vind trouwens dat ik lang niet zo handig ben als jij. Die vissenmutsen zijn zo geweldig, daar valt mijn breiwerk bij in het niet. Leuk om te horen dat je ook zo'n speciaal adresje hebt. Wat kleding betreft vind ik op het ogenblik niet zoveel meer in de kringloopwinkel. Misschien gaan meer mensen hier nu zoeken, nu de tijden wat minder zijn. Andere dingen vind ik er gelukkig nog wel volop.
    Ik zou ook graag weer wat meer zelf willen maken, maar met werk en huishouding erbij , lukt dat tot nu toe niet echt, we blijven proberen, de aanhouder overwint! Ik lees je blog met veel plezier, zal proberen af en toe wat van me te laten horen. groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Leuke site heb je, erg gezellig en lees je verhalen graag.

    Groetjes budgetfamily

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo budgetfamily,
    Leuk dat jullie hier komen lezen.
    Van harte welkom!
    Fijn te horen dat je het gezellig vind hier.
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen