Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zaterdag 10 december 2016

over eten, stoppen met vegetariër zijn en het boerenleven

Het nog eens over eten te hebben. Als ik het al durf.
Oké zoals hier een pan vol boekenkool direct van het land ( een uur geleden stond het nog te groeien zegt manlief dan altijd) dat kan.
Maar er zijn zoveel waarheden over eten.
Zelf keek ik een paar dagen geleden op een site, vroeg ( en dan moet je natuurlijk je email adres geven) wat recepten aan, en kijk...
Twee dagen later krijg ik een soort van mail waar de honden geen brood van lusten: waarom ik nog niet gestart ben met het 90 dagen koolhydraatarm eten?
Nou gewoon, omdat ik daar geen zin in heb!
Soms is een lekkere salade wat ik wil ( inclusief een heerlijke dressing).
En soms een pittig pompoensoepje ( die zo pittig uitgevallen was dat ik er ongeklopte room op moest schenken), hier het laatste ( erg stevige) beetje.
Maar een lekkere taart of cake ga ik ook niet uit de weg.
De schrijfster van dit kookboek snapt wat ik bedoel.
Gewoon eten, gezond ja, maar geen extremen.
Een keertje wat minder gezond moet kunnen.
En laten we vooral ophouden om elkaar te vertellen wat je moet eten.
Laten we zelf onze keuzes maken en er lekker van genieten!
Annemieke Geerts-Chillé  was het moeilijke gedoe rond eten beu, en besloot een eigen blog en  kookboek te maken, over wat gezond eten ook kan zijn.
http://www.mijnhollandsekeuken.nl

 Kijk dat klonk als een dame en kookboek naar mijn hart, dus bestelde ik het boek online.
Wat een teleurstelling toen ik het boek opende en er verschillende pagina's door elkaar gedrukt waren.
Met name ( en daar had ik me op verheugd) de pagina waar het makkelijke kerstmenu zonder vlees stond. Nou zo werd het een erg ongemakkelijk menu.

Teleurgesteld mailde ik de schrijfster ( via haar blog), die reageerde erg aardig, stuurde alvast het kerstmenu per mail en vroeg me contact op te nemen met haar uitgever.
 Letterlijk een dag later lag het nieuwe kookboek in de brievenbus!
Kijk dat is nog eens netjes.
En zelf na mijn bedankje nog een extra mailtje van de schrijfster, daar maak je vrienden mee!
Nu echt een makkelijk kerstmenu.
Ik heb er nog niks uit gemaakt, maar vind het echt een goed boek.
Vers, geen flauwekul en steeds met groenten die die maand beschikbaar zijn ( in Nederland). Goed systeem. Met hele goed tips en leerzame stukken over kaas, eieren en voor de liefhebbers varkens en rundvlees.

Dit is niet allemaal van het seizoen ( ja ook ik ben niet altijd het braafste meisje van de klas). Ik zag een recept ( Thaise currysoep ) en had gewoon alles in huis.
https://vegetus.nl/snelle-thaise-currysoep/
Sinds kort ben ik toch nog iets braver geworden: ik zet alles klaar voor ik ga koken .
Dat had ik eerder moeten doen!
Wat een gemak.
Niet nog snel even iets zoeken in de voorraadkast ( of erger, kruiden uit het kruidenkastje), niet nog even uien snijden terwijl de olie al warm staat te worden.
Zo simpel, dat ik daar niet eerder mee gestart ben.
Een lekker soepje.
Van een site waar meer lekkers ( vegetarisch en soms veganistisch ) te vinden is:
https://vegetus.nl/
Ook budget recepten ( of weken).
De moeite waard om een kijkje te gaan nemen ( al is het maar omdat haar foto's stukken beter zijn).
 Genoeg over eten , even over een boek ( en ja daar staat toch weer wat lekkers bij).
Per ongeluk tegen aan gelopen toen ik met dochterlief in de winkel met de A was.
Alleen even kijken mama ( ze weet dat ik geen fan ben, de drukte alleen al), maar ja als er ergens boeken zijn...dan moet ik neuzen.

Vind ik daar dit boek. Het sprak me meteen aan.
Een korte inleiding en dan het verhaal hoe ze haar man leerde kennen.
Hoe ze ( na 13 jaar vegetariër geweest te zijn) op de eerste dag dat ze hem kende al samen een varken gingen slachten. De dag daarna zelfgemaakte worstjes als ontbijt at ( en vanaf toen geen vegetariër meer was).

Het boek is hard en rauw.
Maar dat is het boerenleven ( zeker op de manier waar zij voor gekozen hebben), ook.
Googelend naar haar naam ( doen jullie zoiets nou ook), vond ik haar blog.
 http://www.kristinkimball.com/
En kijk bij week 44: ze is een week in New York geweest bij haar zus, om te werken aan haar nieuwe boek!
Zou dit ook beschrijven hoe ze kinderen kreeg?
Hoe het is om kinderen te hebben en zo hard te werken?
Komt ze ook nog toe aan iets van huishouding ?
Ik ga het in de gaten houden wanneer het volgende boek uit komt.
Om me weer zo heerlijk te verliezen in een wereld die ik nog herken uit mijn jeugd.

Nog iets waar ik me in verliezen kan: een nieuw vaatdoekje breien.
Omdat het zo simpel is, ik er niet bij na hoef te denken.
En..omdat ik zo gelukkig word van zo'n gebreid doekje op het aanrecht.
Simpel?
Ja. En daar kan ik enorm van genieten!
 Ik geef ook vaak zo'n vaatdoekje weg.
Aan mensen waarvan ik denk dat ze het kunnen waarderen.
Eerder gaf ik ook regelmatig een zelf gebreid babytruitje weg.
Maar stiekem deed dat pijn. Niet het weggeven, maar dat je er nooit meer iets van hoort.
Is het met plezier gedragen?
Of vonden ze het stiekem toch niet zo mooi?
Hebben ze het weggegooid? Of toch doorgegeven aan iemand die er wel blij mee is?
Aaf kan het veel en veel mooier verwoorden dan ik ( of is het als ik).
Een column die zo waar is, een column van ( of uit) mijn hart.
Ook een man van mijn hart: manlief!
Die speciaal voor mij ( en de Zsazsa almanak) naar België reed.
Ja we kochten er meteen meer, en ja er werden ook planten voor de tuin opgehaald ( daarover later meer), maar toch.
Dank zij hem , mag ik nu een jaar van deze mooie kalender genieten!
En nu, nu ga ik een zuurkool stamp maken.
Nee niet koolhydraten arm, wel lekker en vast gezond.

Fijn weekend!
groetjes, Franca.










5 opmerkingen:

  1. Ik vind het fijn als ik merk/hoor/zie dat mensen blij zijn met wat ik voor hen heb gebreid, er zit toch een hoop tijd/werk in.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh, de kalender van mme zsazsa... Zo jammer dat die in Nederland niet verkocht wordt!
    Heerlijk dat je deze hebt kunnen bemachtigen, zo fijn altijd om bij haar te lezen! Wat lief van je man!
    Zelfgemaakte kadootjes is altijd lastig... soms heb je er hard aan gewerkt en hoor je er nooit meer wat van :(
    Er is altijd dat gat tussen verwachting en werkelijkheid...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi, wat een gezelig verhaal. Ik.lees je met plezier. Hart. Gr.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Er is altijd dat gat tussen verwachting en werkelijkheid....
    Dat is er een om te onthouden Ipie, dank je wel!
    Inge: dat is wat ik bedoel, veel mensen hebben echt geen idee hoeveel werk ( en liefde) er in een zelf gebreid truitje zit.
    Rubato: dank je wel!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Een blogje naar mijn hart. Inderdaad, laten we elkaar niet de maat voorschrijven. Gewoon hollands nuchter. Matig en gevarieerd en op z'n tijd genieten van het goede.
    Wat je zegt over het weggeven van iets zelfgemaakts herken ik ook. Ik kijk altijd een beetje naar of ze mensen zijn die het waard zijn om iets zelfgemaakts te krijgen...m.a.w. dat ze het waarderen.

    BeantwoordenVerwijderen