Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 11 oktober 2016

zo leeg...





Eerst maar even een bakkie, en dan langzaam opstarten , zo ga ik ook te werk als ik ga poetsen, kan ik tussendoor even (de inmiddels koud geworden) thee drinken.
Het eten was niet speciaal ( gewoon een kommetje voor mij, omdat de rest een schotel met vlees had).
Zo at ik het de eerste dag .
De tweede dag nam ik het mee naar buiten...
 Daar gaat het om. Lunchen in de veranda , met de nieuwe genoeg er ook nog bij, wat wil een mens nog meer.
Tja...dat is dus een van de laatste keren geweest.
Gisteren kregen we te horen dat we de veranda zo snel mogelijk af moeten breken, om nog kans te maken op een B&B in de pipowagen.
Het doet zeer. Niks te klagen hoor.
We hebben er een paar jaar heel erg van genoten, vierde feestjes ( 25 jarig huwelijksfeest, verjaardagen en de feestjes die de kinderen hier hielden), stookte een vuurtje ( één keer ook door een lieve lezer van dit blog), en hadden heerlijke rustige avondjes samen bij het vuur. Of alleen met een goed boek.
En toch....wat zullen we het missen!
Maar de gemeente is onverbiddelijk : eerst de veranda ( door hen tuinhuis genoemd) afbreken, dan maak je kans op toestemming voor de pipowagen en daarna kun je opnieuw een bouwvergunning aanvragen voor de veranda.
We gaan er nog een paar dagen heel erg van genieten, omdat we weten dat het in ieder geval nooit net zo mooi terug zal komen.
Niet met die mooie ( door manlief met liefde) gemetselde wand.
Niet met de open haard.
Niet zo mooi ruim.
Niet op dezelfde plek.
Dit weekend nog een klein afscheidsfeestje, jammer, maar we gaan voor de toestemming voor de pipowagen, daar doen we het voor.
Ik hou jullie op de hoogte!
 Leeg...
Nou ja, een tafel bleef er over ( doen jullie die weg voor mij).
En een paspop, die nog die kant op moet ( en die ik maar even een jas van mezelf heb aangedaan), wat een leegte.
De oude slaapkamer van dochterlief .
Vreemd hoor, de kamer bleef tenslotte in gebruik toen ze voor haar studie op kamers was.
Maar dit is voor het echie  ( sorry voor de uitdrukking).
Echt dus, dochterlief is nu echt het huis uit...
Leeg is dus de juiste uitdrukking.
Gelukkig zei ze dat ze deze week een keertje samen komen eten. Moet ik dan nog uitleggen dat ze eten op aanvraag krijgen?
Dat ik enorm geniet als alles weer even thuis is?
Het gaat wel wennen hoor, alles op zijn tijd.


We gaan de kamer als tijdelijke slaapkamer voor ons en later ook voor jongste gebruiken, als we boven verbouwen.
Daar zijn we helaas nog steeds niet aan toe gekomen ( en gezien we nu de veranda af moeten breken, zal het nog wel even gaan duren).
Wat doe je om grote veranderingen te verwerken?
Ik ga de keuken in.

Maakte een Indisch gehaktbrood voor de mannen ( uit het "buitengewoon"familiekookboek van C 1000 en Jumbo).
Met de bijbehorende salade.
Niks zo fijn als een tafel vol smullende mensen.
Met als toetje: beschuitjespudding, uit hetzelfde boek.
 Daar omschreven als ontbijtgerecht voor vier personen....
 Wij maakte er een toetje van met zelfgemaakte vanilleyoghurt ( gewoon twee zakjes vanillesuiker  in een bak yoghurt voor iedereen), maar met kant en klare vanilleyoghurt of een bolletje ijs is het vast ook heerlijk.
 Als je dan in het weekend blogs zit te lezen ( van Wimke Tolsma in dit geval), dan maak je toch ook even...
Die rommelige laagjestaart.
Simpel, en lekker.
Koffie er bij. Aansnijden...
 Alleen...moet je geen prachtig taartje verwachten op je bordje.
De smaak was er niet minder om!
Wimke kreeg het trouwens wel voor elkaar, daar waren de bladen ook iets dikker.
Ik denk dat niemand er hier iets op tegen heeft als ik nog een poging waag.
Over die blog van Wimke: prachtig!
Ga vooral eens kijken!
Tot slot.
Fietste manlief en ik dit weekend 17,5 kilometer ( om tot mijn schande een straat langs mijn vorige gezin te komen, maar ja met hard werken en lange dagen..) naar de swan market.
Waar we genoten van de sfeer, veel leuke dingen zagen, een lekker hapje aten ( buiten in het zonnetje) en een vachtje kochten.
Zodat mijn "nieuwe"breistoel nu nog lekkerder zit.
Dezelfde kilometers terug, maar nu onderbroken door bezoekje aan een hele leuke winkel , met theehuis en gratis mee te nemen boeken ( en ik nam er niet één mee)  en later een koffiebezoekje aan een vriendin.
Dat allemaal met heerlijk weer, wat kan een mens het goed hebben.

En verder: hoop ik volgende keer mijn roze vest af te hebben, en op een foto te laten zien.
Heb ik de bovenverdieping zo flink aangepakt dat zelfs de mannen het bij thuiskomst opviel. Heerlijk om weer een wat langere periode vrij te zijn, dan kom je weer eens aan extra dingen toe. Voor nu: de huiskamer aanpakken, wat leger maken en bedenken wat ik met de huisraad van de veranda ga doen.....

Veel inspiratie en goed werklust gewenst!

Groetjes, Franca.





14 opmerkingen:

  1. Wat jammer van de veranda! Maar ja, gemeentes hebben zo hun eigen inzichten in wat kan en mag (hebben wij ook minder fijne ervaringen mee). Hopelijk komt het nu wel goed met de pipowagen.
    Bij mij gaat de derde en laatste binnenkort het huis uit. Bij iedere dochter was het weer even wennen, maar het is toch wel fijn ook om te zien hoe ze zich ontwikkelen tot zelfstandige volwassenen. En om eerlijk te zijn vind ik de rust en ruimte in huis ook wel prettig (maar als ze een hele week niet geweest zijn, moeten ze toch wel echt even met z'n allen herrie komen maken, dat dan weer wel). Het is, zoals ze in het Engels zeggen, "bittersweet".

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heel jammer zeg, van de veranda! Van die regels zullen we wel nooit iets begrijpen. Succes met je pipowagen. Wat kun je toch geweldig koken, heerlijke dingen om te zien en zo zal 't ook best gesmaakt hebben.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ooh, wat jammer dat de veranda afgebroken moet worden. De gemeente kan soms onverbiddelijk zijn. Kan me voorstellen dat het je aan het hart gaat.
    Ik duim voor je dat er dan snel schot komt in de aanvraag voor de pipowagen.
    Wat moet dat raar zijn, je dochter uit huis. Maar wel mooi dat ze zo voordelig haar nieuwe plek heeft kunnen inrichten. Dat heeft ze vast allemaal van jou geleerd!
    Wat goed dat je zelf paneer (panir) hebt gemaakt. Ik ken het uit mijn ayurvedische kookboek, maar heb het zelf nog nooit gemaakt.
    Dat beschuitjestoetje zit er verrukkelijk uit!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. dag lieve Franca,
    eigenlijk zou je moeten kijken wat voor minimum veranderingen je aan je "tuinhuis" zou moeten
    doen zodat ze voor die "mensen" van de gemeente een andere functie/benaming heeft .... vb alleen de muur met de haard laten staan daar een voorlopig wandje voor en hupla het is een carport 1 gesloten wand met een dak erop , zou dat niet lukken ? Ik vind dit echt muggenzifterij / pesten en onbegrijpelijk want jullie eigendom en jullie staan niemand in de weg toch ? zat je maar in de plaatselijke politiek ofzo zou het dan ook een probleem zijn of als je veel geld had ??? sorry, maar in mijn land durft het wel zo te zijn ....
    ik wens je veel sterkte ! een dikke knuffel en lekker breien dat maakt mij in iedergeval wel rustig ,eigenlijk is het iets voor in de krant echt belachelijk .. veel liefs Jezebelle

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Tjonge... dat is jammer zeg van jullie veranda. Vervelend die regeltjes. Ik kan me voorstellen dat het je aan het hart gaat - maar ook dat je voor de pipowagen wilt gaan. Hopelijk komt hier nu schot in en kunnen jullie verder met jullie plannen. Succes met alles!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ik stond nog onder een ander account ingelogd... maar de reactie hierboven van mij "jente"...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoi allemaal,
    Volgens de gemeente is sinds januari van dit jaar er een wetswijziging .
    Dat betekend dat we niet langer 30 meter vrij kunnen bouwen voor een schuurtje of veranda.
    Daarom is de veranda te veel ( in meters). Dit omdat er ( al tientallen jaren voor ik hier kwam wonen) ooit een schuur gezet is wegens agrarisch bedrijf. De schuur is geplaatst na het opruimen van allerlei kleine schuurtjes.

    In een gedeelte van die schuur (verbouwd natuurlijk) woont ( al 27 jaar) mijn schoonvader.
    Netjes aangevraagd , en dat zou tot aan hun ( destijds mijn schoonmoeder en schoonvader) dood zo mogen blijven.
    De man van de gemeente die kwam kijken voor de pipowagen heeft die toestemming tot hun dood, verandert in een mantelzorgwoning.
    Waardoor mijn schoonvader nu huur moet betalen aan ons ( niet dat wij dat willen) en hij nog andere kosten heeft gekregen.

    We hopen met het afbreken van de veranda ( en wat doet het me pijn) het voor elkaar te krijgen dat we eindelijk toestemming krijgen voor een B&B in de pipowagen.

    En dat er geen verdere veranderingen rondom het huis hoeven plaatsvinden.
    Het voelt niet fijn zo.
    Toch doen we wat ze vragen, om zo de B&B voor elkaar te kunnen krijgen.

    Dank voor jullie meeleven.
    En wat dochterlief betreft : bittersweet zei Geertrude, en dat is precies zoals het is.
    Vanavond komen ze eten: wraps is de bestelling.
    Doen we!
    Net als daarna nog even gaan klussen bij ze.
    En niet vergeten: hoe enorm ik bof dat ze zo dichtbij zijn gaan wonen!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. O ja,
    Geetrude: wat een heerlijk vervolgverhaal !
    Hoe fijn om steeds weer een stukje te kunnen lezen.
    Zelfs het wachten maakt het leuker ( net als vroeger een vervolgverhaal in de Margriet, een week wachten, maakt het gewoon nog spannender).

    Jente: ik zag dat je gestopt bent met je blog.
    Was waarschijnlijk te laat om het hoe en waarom te lezen.
    Jammer, maar ik begrijp het wel.
    Heel veel succes in je baan en alle geluk met je gezin!

    Jezebelle, lief dat je zo meeleeft.
    Alleen iets veranderen is helaas niet genoeg.
    Zelfs op dezelfde plaats weer een schutting zetten is voorlopig uitgesloten ( terwijl die er altijd al stond). We doen maar even heel precies wat ze aan geven.
    Tenslotte voor het goede doel: de pipowagen te kunnen verhuren.
    Dat breien komt wel goed. Het is het in elkaar zetten wat altijd blijft hangen....

    Anita , ten eerste: wat schrijf je fijne stukjes op je blog!
    Ik reageer te weinig, omdat ik dat dan heel goed zou willen doen.
    Maar ik leer elke keer weer van je.
    Panir maken is makkelijk!
    En leuk om te doen.
    Het toetjes was zo simpel en toch echt lekker.
    Op de inrichtcapaciteiten van dochterlief ben ik trots ( toch nog eens vragen van die foto's).

    Jolanda, heel jammer!
    Dat koken vind ik gewoon leuk. Een fijne afleiding ook als dingen niet helemaal gaan zoals gehoopt.
    Me even in een recept verdiepen, snijden, wassen, kokkerellen, dat is even in een flow zitten.
    Dat er dan ook nog lekker ( maar niks bijzonders of sjieks hoor) eten van komt, wat we gezamenlijk op kunnen eten, is mooi meegenomen.
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. hallo
    wat ontzettend vervelend dat jullie gemeente zo dwars ligt steeds.
    Gezellig dat je oudste komt eten bij jullie, veel plezier :)

    fijne woensdag, doeggg

    --Josie--

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat vreselijk voor jullie om de veranda af te moeten.breken. Hopelijk krijgen jullie wel de vergunning voor de pipowagen. Die blog van Wimke staat al bij de favorieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat vreselijk voor jullie om de veranda af te moeten.breken. Hopelijk krijgen jullie wel de vergunning voor de pipowagen. Die blog van Wimke staat al bij de favorieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Looking so pretty and yummy ♥

    summerdaisycottage.blogspot.com

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Het is voor een heel goed doel, dat leeghalen, dat moet je maar goed voor ogen houden. Wel jammer natuurlijk maar ja... gemeentes...!!
    Je hebt weer heerlijke gerechten gekookt. Allemaal troostvoer?
    Fijne avond,
    liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Mirjam: je zet me aan het denken.
    Troostvoer?
    Maar nee. Troostvoer is het ( dit keer) niet.
    Dat is voor moeilijkere tijden.
    Misschien wel troostkoken.
    Omdat koken me ontspanning geeft.
    Ik kan er echt van genieten.
    Later meer hier over!
    Legenzakkenvrouw: leuk hè, Wimke's blog.
    Summer: dank je wel.
    groetjes Franca.

    BeantwoordenVerwijderen