Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

maandag 26 september 2016

simpel koken, bakken en groot geluk

Tot drie keer toe maakte ik iets snel en gezonds uit Anne Jones haar boek.
Quesadilla's  met gerookte paprika en witte bonen( de foto in het boek doet het gerecht echt veel meer eer aan).
Hier de ovengebakken zoete aardappel rösti ( voor die de oven in ging).
 Waar een gepocheerd eitje op moest , (wat ik toch snel even bakte), het was er niet minder lekker door.
 Of die super spaghetti. Die ik weken geleden maakte ( uit haar boek), zodat ik nu het recept even niet vinden kan. Ik beloof het later alsnog toe te voegen als ik het gevonden heb.
Manlief is niet zo van de recepten.
Die grilt gewoon allerlei groenten uit de tuin en wat flinke tomaten, om er vervolgens met geitenkaas met honing en wat kruiden een verrukkelijke ovenschotel van te maken.
Overheerlijk!
Hoe slecht?
Siliconen vorm en wit beslag...
Iets te vol.
 De beste uitgezocht...
En versierd.
Een simpel cakedeeg met citroenrasp. Versiert met een heel klein beetje glazuur en wat gekleurde dingetjes. Speciaal voor dochterlief , die deze kant in zou komen. Omdat ik  courgette brownies had gemaakt en zij niet van de gezonde baksels is.
Eerlijk is eerlijk, de cakejes waren best lekker en soort van fris ( door de citroen), en toch ging mijn voorkeur echt naar de brownies . Kwestie van gewenning aan minder suiker en een stevigere bite?
Het kleine schaaltje ( met de versierde cakejes), in de huiskamer op tafel, de rest in twee trommels.
Van het schaaltje blijf je af ,sommeerde ik mijn mannen , die zijn voor als dochterlief komt.
Ze vonden het geen probleem ( en dezelfde avond was de eerste trommel leeg).
Of ik nog iets meer deed dan koken en bakken?
Jazeker!
Na een wat langzame start ( echt geen zin om weer te poetsen als je al twee keer vijf dagen elke dag een badkamer, toilet , slaapkamer , babykamer en alles beneden gepoetst hebt), kwam ik goed op gang.
Poetsen , uitzoeken, weg doen en ruimte maken.
In dit hoekje zocht ik niet alleen de tijdschriften uit, maar waste de rieten mand met zout water, spoelde die in de douche goed af en liet die buiten drogen.
Alles ging van de kant , de huiskamer is weer helemaal fris en helder.

De rest is een behoorlijke puinhoop...
Dochterlief heeft ( hoera hoera) besloten om voorlopig ( haar vriendje komt uit Rotterdam) weer in het Brabantse te gaan wonen!!!
Slechts een kilometer of zes,zeven hier vandaan vond ze een mooi project.
Ze mag er drie jaar wonen, dan worden het luxe woningen voor gegoede ( ahum) bejaarden.
Ze boft ( en ik nog veel meer)!

Met ( toch weer eten), deze gekke lunch tussendoor.
Boterham met hummus en tomaatjes en een boterham met brie en rozenbottel jam.
En een snelle, eenvoudige pastaschotel.
Die dochterlief en vriendje kunnen pakken als ze tijd en zin hebben. Tussen spulletjes ophalen die ze via marktplaats gevonden hebben en de twee kamers van dochterlief ( in Rotterdam en hier) inpakken en de dozen alvast startklaar hier in huis zetten .
Vandaar de puinhoop ( dozen en dozen overal waar je maar kijkt) in huis.
Ik vind het deze keer niet erg.
Dochterlief weer in de buurt, wat fijn!
En nu?
Netjes afwachten.
Hebben ze ons nodig om te verhuizen?
Of om de laminaatvloer te leggen of te verven?
Afwachten, zelf laten beslissen.
Ze komt dichtbij wonen, nu netjes wat op een afstand blijven, ze roepen wel om hulp als het nodig is ( of voor de koffie).

Intussen...
Jongens wat ben ik blij!

Geniet van deze mooie zonnige dag!

groetjes, Franca.

donderdag 22 september 2016

warm , druk en zoveel liefs en dan ook nog een kookboek winnen...

Je zou toch aan je ontbijt zitten ( nog steeds favoriet: havermoutpap met banaan), en te horen krijgen dat je een kookboek gewonnen hebt!
En niet zomaar een, maar Yvestown kookt. Van Yvonne Eijkenduijn!
Een dame met een prachtig blog, die inmiddels haar vijfde ( vijfde!) boek heeft geschreven. Gewonnen bij Daan , op haar blog:http://maandagdaandag.blogspot.nl/
Dank je wel Daan, ik ben er heel blij mee!
 Moet ik nog vertellen hoe blij?
Wat ik wel zeggen kan: ik had al zoveel om dankbaar voor te zijn.
Zo kreeg ik een gezinnetje waar ik zes dagen zou werken.
En nog even flinke schrik ( midden in de stad wonen ze, bij het station, waar parkeren niet alleen moeilijk is, maar waar ook alleen parkeren voor vergunninghouders is). Kortom: voor ik kon starten moest ik niet alleen dwars door de stad op zoek naar het nieuwe adres van het kraamcentrum ( voor de parkeerkaart), daarna moest ik zelfs fileparkeren, in een klein straatje.
Voor een echte plattelandsdame ( zo zie ik mijzelf inmiddels wel) een klein drama.
Bijna belde ik af ( alsof dat zomaar zou kunnen), gewoon van de angst. Maar ik deed het wel en het lukte! De adressen gevonden, de kaart opgehaald en starten in het gezinnetje.
Wat een leuk gezin.
Twee kindje, moeder is meubelmaker, vader imker in zijn vrije tijd ( en een ingewikkeld beroep voor de inkomsten),stoffen luiers, seepje wasmiddel ( met de etherische olie in de geur: ochtend in het bos, heerlijk).
Gezond eten, genieten van de mooie dingen van het leven, letten op het milieu.
Heerlijk gezin. Dat al snel het bericht kwam dat tante nu erg hard achteruit ging , we haar gelukkig nog even gezien hebben, maar de ochtend daarna het bericht van overlijden kwam, dat veranderde het een en ander.
De uitvaart zou op de laatste dag van het gezinnetje zijn. Om dan nog een "nieuwe"kraamverzorgster in huis te krijgen, dat zagen ze niet zo zitten. Dus kwamen de uren van de laatste dag bij de nog komende dagen.
Lange warme fijne werkdagen, werden het.
En die woensdag een hele mooie, liefdevolle uitvaart.
Met alle dank en complimenten aan mijn lieve neef (  ik heb hem niet voor niets gekozen als peetoom voor onze jongste zoon, terwijl hij ook al mijn peetoom is), die alles met zoveel liefde perfect regelde.
En ook aan mijn nichtjes, die de hele laatste week nauwelijks van haar zijde weken.
Ze bofte stiekem, die tante. Negentig worden ( tot haar 88 ste thuis en zelfstandig wonen), nooit getrouwd of kinderen gekregen. Maar wel door ons allemaal met veel liefde en genegenheid en dank voor de lieve tante die ze geweest is ,herdacht.
Dan lijkt het of ik daarna gezellig aan het bakken ging.
Dat deed ik ook, maar bijna een week later.
Eerst nog de twee dagen werken die er nog stonden na de uitvaart.
Tja, het gezinnetje waar ik toen terecht kwam wilde graag verlenging....maar wel van dezelfde kraamverzorgster en ik had toch een vakantiedag gehad... ( wegens de uitvaart), en zo werkte ik nogmaals vijf dagen. Met veel plezier. In een weer bijzonder gezin ( dat zijn ze natuurlijk allemaal), dit keer met een leeftijdsverschil van bijna tien jaar tussen beide kindjes.
Waar moeder een groot verlies geleden had, daar op een prachtige manier haar werk van gemaakt had. Die nu op een wat latere leeftijd nog een cadeautje kreeg en zich daar ook heel bewust van was.
Wat een fijne mensen. Wat leerde ik hier veel!
Ik zei het al :zoveel om dankbaar voor te zijn.
Inmiddels ben ik afgewerkt.
Vond ik een recept waar ik de heerlijke honing die ik van het eerste gezin kreeg, in kon verwerken ( kraamheer was o.a. imker weet je nog, dus hun eigen honing, hoe leuk is dat).
hier: http://www.kellycaresse.nl/brownies-met-courgette/   heb ik het recept gevonden.
Ziet er niet slecht uit toch?
Ik kon het niet laten om direct uit de oven een stukje te proeven, heerlijk!
De volgende dag was het een stuk steviger ( en was er al een behoorlijk stuk verdwenen).
 Tijd voor koffie en B&B ( brownie en boek).

 Maakte ik een paar lekkere, gezonde en simpele recepten (met dank aan Anna Jones), en een iets minder gezonde, maar heerlijke minicakejes.
Dat is voor een volgende keer.
 De belofte voor kortere blogjes schijn ik niet te kunnen houden.
Als ik in het gezinnetje zit gaat al mijn tijd en aandacht daar naar toe. Hoewel ik zulke mooie foto's had van onze druiven en van alles mee maakte, blijk ik toch beter achteraf te kunnen vertellen. Als het iets minder vers en wat "gezakt "is.
Dat hou ik dan maar zo.

Fijne week!
Geniet nog even van deze prachtige nazomer!
groetjes, Franca.




zondag 11 september 2016

de dag beginnen.





Deze tijd van het jaar geeft prachtige ochtenden.
Voorzichtig zie je de zon door de mist heen komen.
Kijk toch eens.
Op het trappetje.
In het zonnetje.
Met dit uitzicht.
Rustig de dag beginnen.
En stiekem blijven dromen, dat op een dag de gemeente toestemming geeft.
Zodat nog heel veel mensen zo hun dag mogen beginnen.

groetjes, Franca.

dinsdag 6 september 2016

koffie ,breien en brownies

Wat is het hoogteverschil vanaf begin oprit tot het eind?
En weer staat de aanvraag een tijdje stil ( tot het antwoord binnen is).
Het begint nu toch echt op een ontmoedigings-beleid te lijken.
Zelfs manlief begint de moed in de schoenen te zakken.
Maar dat mag niet!
Zelfs zo ( bed niet opgemaakt, geen bloemetje of fruit op tafel, niet "versgepoetst"), ziet het er al zo gezellig uit. Met wat medewerking van de gemeente hadden we nu al een jaar ( betaald en gratis) gasten kunnen hebben. Hadden al zo veel mensen heerlijk van de rust en fijne omgeving kunnen genieten.
Dus: volhouden!
Er staat een cadeautje klaar voor een jarige vriendin ( waar later bleek dat er een hele groep inspirerende dames kwamen, zeer leerzaam dus).
Bewerkte dochterlief ( gewoon doen mama, over leren van gesproken) een van de borden die ik met schoolbordverf geverfd had met krijtjes.
Met een leuke spreuk.
Ik ben er blij mee!
Zelf hou ik het op veilig.
Nog een vest van hetzelfde patroon. Nu in roze.
Een logee.
Of hij hier mocht logeren tijdens hun vakantie? Natuurlijk.
Om bij aankomst te vertellen dat hij al negen jaar oud was, dus misschien deze logeerpartij niet zou overleven. Dat zwaaiende handje bij hun vertrek, dag vis ( met naam , maar die weet ik dus echt niet meer), ik hoop dat je er straks nog bent.
Mijn hart zonk in mijn schoenen.
Van schrik gaf ik het beest veel te veel voer, waardoor de kom er in no time verschrikkelijk uit zag. Het beest had geen uitzicht meer.
Manlief was ( whats new) de redden in nood en verschoonde de ( gruwelijk zware) kom.
Hier tijdelijk in onze oude vissenkom. Om een lang verhaal kort te maken: het  vissenbeest ging levend terug. Ik leerde mijn les: drie keer nadenken voor ik een logee aanvaard ( zelfs een goudvis).
O ja, het vatendoekje is het doekje wat laatst weer even rust in onrustige tijden gaf.
Wacht. Start om 10.00 uur. Dan vooraf ( om 08.00 uur) maar alvast koken.
Ik liet de pan zo staan ( en de teveel aan gekookte boontjes in de pan er naast).
Manlief kreeg instructies voor het laatste stukje van het recept.
Dat hij de rest van de boontjes er ook maar bij gooide bleek geen probleem.
Het was lekker!
http://www.smulweb.nl/recepten/1148610/Stoofschotel-slankgerecht?print
En we konden supersnel aan tafel.
 's Avonds nog een stukje breien.
Het gezinnetje waar ik terecht kwam was als een warm bad.
Jonge ouders, met fijne opa's en oma's.
Mensen die weten wat ze willen en er voor gaan. Die tegenslagen aanpakken en door gaan. Ik zag mezelf in de jonge kraamvrouw ( mezelf van 25 jaar geleden dan).
Een lieve kraamheer ( die had ik destijds dus ook) die zo goed zorgde voor vrouw en kind.
Een fris schoon huis. Oeps zo netjes was het toen bij ons ook, dat is dus nu iets minder, gewoon omdat er te veel spullen zijn. Kreeg ik even een eye opener!
Weekend en ik werk. Manlief zette dit op tafel. Mag ik mezelf dan een boffer noemen?
Geïnspireerd door de kraamvrouw,( die gezond eten en gezond bakken heel belangrijk vond, en sterk gezond en vrijwel meteen weer slank uit de kraamtijd kwam), besloot ik ook eens gezond te bakken. De kraamvrouw bakte alles uit het kookboek van Amber Albarda: gezond bakken. Dat had ik dus even niet in huis, maar op internet vind je ook wel wat.
Gezonde brownies met zwarte bonen bijvoorbeeld.
Koffie breien en een brownie, wat wil een mens nog meer?

 Dochterlief maakte zowat het tegenovergestelde.
Super zoete cupcakes met veel kleurstof.
Mijn tanden doen al zeer bij het kijken alleen.

Toch was het supergezellig om ( kom je er even bij zitten mam, kunnen we bijkletsen) in de keuken rond te hangen terwijl ze de cupcakes bakte.
Zomaar gezellig op zondagochtend. 
Daarna ging dochter op naar de baby shower, en wij aan de wandel.

En verder:
Is de drukte qua baby's totaal toegeslagen.
Kort vrij tussen de kraambedden,  twee gezinnetjes extra  opstarten ( mensen die uit het ziekenhuis komen met een vers babietje op weg helpen voor drie uurtjes) tijdens de week dat je werkt ( acht dagen normaal) , vraagt de planning of je langer ( tien dagen totaal) wilt werken.
Voor mij is dat allemaal te veel.
Dus heb ik vriendelijk aan mijn leidinggevende gevraagd of de tweede opstart voor een keer aan mij voorbij mocht gaan.
Gelukkig mocht dat ( bij hoge uitzondering). Ik werkte ( doordat het vakantietijd is) al zo ver weg, had al een hele lange reistijd. Het was echt even genoeg.

Toch maar maar die cursus mindfulness?

 Zat ik een paar uurtjes  aan het sterfbed van mijn lieve tantetje ( van 90 jaar).

Heb ik ( door de inspiratie van de kraamvrouw), weer het een en ander weggedaan.

Begint deze week het sporten weer ( gelukkig hebben buurvrouw en ik veel gefietste en gewandeld en maakte ik met manlief afgelopen zondag een flinke en fijne wandeltocht).

Heb ik besloten ( jullie zullen me nog dankbaar zijn), voortaan korte blogjes te gaan maken!

Fijn week!

groetjes, Franca.