Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 28 juli 2016

het lijkt vaak zo gewoon , het is zo bijzonder

Uitgeleende boeken terug met een recept.
Spelen met de nieuwe camera.
Nog eentje.
De rozen bij de veranda: nog even genieten , nu het nog kan.
Nu 15 procent korting. Nog een enorme luxe, maar lekker!
Fiets route uitzoeken, voor een fietstochtje met een vriendin.
Een foto maken van je nieuwe breiwerkje (terwijl je je kook schort nog aan hebt) en ineens je moeders handen herkennen.
Een nieuw vaatdoek patroontje.
Lekker simpel.
 Zoveel onderhanden, dan krijg je zo'n tafel.
Inclusief de gebreide tas (  hengels breien is een rot werkje) die nodig afgemaakt moet worden. De baby sokjes die mee mogen in de felicitatiekaart ( hoera zwanger).
Het boek wat ik ( ook nog tussendoor) lees, en een nieuw tijdschrift.
En dat is alleen de grote tafel.
Dit is de salon tafel.
Met het baby truitje wat klaar is ( nu nog in elkaar zetten), het nieuwe breiwerk, en het boek wat altijd een van mijn favorieten zal blijven ( ooit beschreven in de Genoeg waarom).

En weet je wat?
Het kan me lekker niks schelen.
Dit is mijn ( ons) huis, waar wij leven zoals wij dat fijn vinden.
Geen  design, niet minimalistisch, gewoon ons thuis.
Waar wij en de mensen om ons heen zich thuis mogen voelen.

Zoveel gebeurd in mijn vrije dagen.
Een etentje, een dame die kwam logeren, een vriendin op de koffie in de tuin en een in de avond in de veranda ( met borreltje), een stel wat  's avonds kwam borrelen ( en afscheid nemen wegens verhuizing naar Oostenrijk), een lange wandeling, een flinke fietstocht, werken en poetsen in huis, rommelen in de tuin, prachtige berichten van een prille zwangerschap en een mooie geboorte. Een prachtige bruid gezien. Nieuwe recepten gemaakt, oude recepten gekregen en een nieuw breiwerkje op de pennen, iemand die onverwacht mee at, en een maat van oudste die juist op die ( voor haar droevige ) dag , de juiste toon wist te vinden zodat ze even het verdriet op de achtergrond kon zetten, heel ouderwets een stekje van een citroen geranium weg geven.

Jongens wat een rijkdom!
Zo veel om dankbaar voor te zijn.

Waarom ik dit nu extra besef?
..........
En daar stond net nog een droevig stukje, wat ik bewust wis.
Te veel ellende om hier te plaatsen.
Dit weten is genoeg:

Geniet lieve mensen, zoveel en zolang als je kunt!
Van alle schijnbaar gewone, kleine dingen en alle lieve mensen om je heen.

lieve groetjes, Franca.



9 opmerkingen:

  1. wat leuk dat je zo veel aanloop hebt van lieve mensen :)
    geniet ervan, het mooie weer komt er ook weer, als ik de radio moet geloven ;)
    rustig aan, en je rozen foto's zijn prachtig ! :)
    doeggg, fijne dag

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Een wijze les.
    Mooi die foto van je schoot met je schort nog voor en je breiwerkje en dat je je moeders handen herkent.
    Heb je de nieuwe van Geertrude al gelezen? Ik heb 'm uit de bibliotheek. Ben er stiekem al in begonnen, maar lees eigenlijk een boek van Kahled Hoesseini. Zo mooi.
    Wat veel levensmijlpalen in je omgeving! Het zou een mens haast teveel kunnen worden, mooi dat jij het kunt zien voor wat het is.
    lieve groet
    Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Mooi: je tekst en je foto's.
    En inderdaad, jouw huis is jouw huis, je mag wonen en (niet) opruimen, zoals je dat zelf wil. Zo gaat dat hier ook.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Groeten en een fijne dag,geniet ik van je rozenfoto's

    Josie

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als er opeens iets gebeurt, realiseer je je weer hoe fijn het gewone en normale leven is. Heerlijk, dat je zo kunt genieten van alles. Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Daarom lees ik zo graag bij je. Omdat je altijd oog blijft hebben voor het kleine, het mooie en het kwetsbare.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Juist dat kleine kunnen zien maakt het leven zo bijzonder. Niet altijd mooi of goed maar bijzonder. Ik ben zo blij om dat bij jou te herkennen, dat jij dat zo ziet en zo voelt. En dat je het zo mooi beschrijft is een kadootje. Dank daarvoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Zo genoten van je stukje! Die gewone dingen, fijn dat het ook voor jou genietmomenten zijn. Hoe vaak gaan mensen er al hollend zo maar aan voorbij.
    Je schrijft ook over je spulletjes op tafel. Je kunt zien dat er geleefd wordt. Vorige week was ik ergens op visite waar het heel erg netjes en opgeruimd was. Het huis kon zo in een woonblad. Er bekroop me een ongemakkelijk gevoel, omdat mijn huis er niet zo opgeruimd uit ziet. Maar eigenlijk zou het veel ongemakkelijker voor mij zijn als mijn huis er ook zo netjes uit zou moeten zien. Dat past niet bij mij. Fijn om dit ook bij jou te herkennen.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Wat een prachtige foto's van die rozen! Heel mooi!
    En ook zo herkenbaar, over je moeders handen. :-) Ik had het pas ook. Even terug naar vroeger.

    BeantwoordenVerwijderen