Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

vrijdag 29 april 2016

hoera voor manlief en lekker eten voor het kraamgezin

Je zou maar uit je werk komen en dit op tafel aan treffen.
Hoe goed heb je het dan?
Een grote schaal lasagne voor de mannen en een minischaaltje courgette lasagne voor mij ( met extra Italiaanse groente i.p.v. de aangegeven roze pepertjes gelukkig).
Eerder deze week trof ik hutspot ( of zoals wij dat hier zeggen wortelstamp) en zelfs zelfgemaakte verse aspergesoep.
En dat van de man die de eerste vijf jaar van ons huwelijk alleen gebakken aardappeltjes met sla en een gehaktbal wilde eten....
Het kan verkeren ( gelukkig).
Of hij ook nog iets anders deed als koken?
Nou en of.
Hij maakte zelf nieuwe ramen voor onze slaapkamer.
Plaatste stukken dakgoot en platenbakken aan de pipowagen ( gemaakt van oude kas dakgoten).
En plaatste viooltjes in bakken bij het tuinhekje ( is de hele pipowagen zo geen plaatje).
Elke dag als ik thuis kom uit mijn werk is het weer een stukje netter en mooier.
Stukje tuinpad en stukje boomgaard ( hoe chic klinkt dat).
Is het stookhout plekje helemaal netjes ( al het hout uit eigen tuin).
Om van daar uit tegen de veranda aan te kijken.
Of tegen onze hele tuin.
Het is toch gewoon een stukje paradijs ?
De beginnende boomgaard.
Zelf deed ik geen biet aan de tuin dit jaar ( hopelijk vanaf nu wel weer), manlief heeft alles nu weer op de rit.
Fijn hoor zoveel ruimte, maar voor veel mensen niet te begrijpen hoeveel tijd en energie er in gaat.
Intussen maakte ik een nieuwe recepten map voor in het gezin.
Met voor jullie even het recept van de courgette lasagne.
Probeerde ik meteen een paar recepten uit.
Zoals :
http://www.keukenliefde.nl/mieks-special-mac-cheese-hawai/
Waar ik lang bleef hangen bij de site www.keukenliefde.nl.
Wat een heerlijke site!
Daar ga ik nog meer van maken.

Het recept vond ik iets minder geschikt voor in een gezin ( best nog even bezig met saus en zo).

Het andere ( voorste schaaltje) daarentegen wel!
 http://www.lekkerensimpel.com/ravioli-ovenschotel-met-mascarpone/

Omdat het snel en simpel is ( zoals de site beloofd) en ook geschikt om achter te laten zodat de kraamheer het snel kan maken.

Het leuke van de mac-cheese-hawai- schotel was, dat ik die samen met jongste gemaakt heb.
Net als het toetje.
Altijd leuk, samen koken met een van de kinderen.
Een prima kans ook om ze weer een recept te leren maken.
Weer een stukje zelfstandigheid ( al kunnen ze dat ook heel goed van een ander leren hoor, kijk maar naar manlief).
Het toetje bewaarde ik voor de avond.
Na die flinke schotel was dit iets teveel van het goede.

En verder: werkte ik in een heel leuk gezinnetje.
Met een totaal ander leven als het onze ( eigen zaak, kraamvrouw werkte tot de dag voor de bevalling en ging de dag nadat ik uit het gezin ging weer volop aan de slag), maar wat een lieve mensen.
De derde dag startte ik en was er nog geen druppel borstvoeding en de baby meer dan 7 % afgevallen.
Door de super inzet van de moeder ( en vader), sloot ik af met een baby boven geboortegewicht en volledig aan de borstvoeding.
Met duizend tips ( omdat ik zeker wist dat mama geen dag zou wachten als ik weg was en direct zou gaan werken), verliet ik het gezinnetje.
 Los laten Franca, het komt wel goed hier.
Op naar de klus vakantie!

groetjes, Franca.


maandag 25 april 2016

een beetje vals gespeeld

Het moet nog een tijdje staan, mijn nieuwe schoonmaakmiddel.
Natuurlijk kon ik het niet laten om al even te "snuffen".
Het ruikt heerlijk fris.

En achter de fles....
De beloofde foto van de droomzolder.
Kijk nou kan ik wel blijven dromen, maar die zolder gaat ( heel waarschijnlijk) voorlopig nog niet zo worden.
En we leven nu!
Dus heb ik een klein beetje vals gespeeld...
Ik bleef toch een beetje zitten met die dozen vol boeken op zolder.
Daar komt ( voorlopig) nog geen kast.
Maar om die mooie boeken nou zomaar in dozen te laten zitten, dan doe je er tenslotte ook niks mee....
Als je dan over een week of twee jarig bent....en het bijna Moederdag is....en op marktplaats staat precies wat je zoekt.
Twee dorpen verderop, voor een heel klein prijsje ( oké nog wel 150 euro).
Tja, dan zit manlief samen met jongste zo in de auto.
En staat er de volgende dag een hele fijne boekenkast in de gang.
Die echt gebruikt is in een boekwinkel.
Vandaar een vak waar levenskunst boven staat en een vak met klassiekers en zelfs een met filosofie.
Net niet op de foto zie ik nu, dat zal ik volgende keer laten zien.
De kast past precies.
Vier boekenvakken om te vullen.
Geen dozen met boeken meer op zolder.
Ben ik nu gestop met weg doen?
Nee hoor!
Soms gaan ook de boeken die eerst deze kast halen ,alsnog weg.
Zeker als er iemand langs komt die het een leuk boek vind ( iedereen wordt natuurlijk meteen meegesleept richting nieuwe boekenkast), dan geef ik het met liefde weg.
En natuurlijk is er ook een schifting vooraf.
De boekenmarkt van ons dorp heeft een goed jaar!

En het huis word steeds leger.
De eerste dingen weg doen vond ik erg moeilijk.
Ik kan het misschien nog ergens voor gebruiken.
Of, van die oude truien wil ik nog een plaid maken ( ooit ergens gezien, en dat vond ik toen zo leuk), inmiddels gaat het wegdoen steeds makkelijker.
Ik hoef niet alles te maken, ik heb al genoeg plaids en dekens.
Ik hoef niet alle woonbladen met leuke ideeën te bewaren.
Uitscheuren wat ik denk nodig te hebben en de rest mag weg.

Het huis leger en steeds overzichtelijker zien worden is heerlijk.
En mens leert met schokjes.
Een paar weken terug kwam het schokje ( al was het eerst even een schok), dat de kinderen nu gewoon groot zijn!
We hoeven niet meer te zorgen, integendeel: wat minder bemoeienis zouden ze erg fijn vinden.
Het gezin is altijd mijn basis geweest.
Ik heb er tot aan de puntjes van mijn tenen van genoten!

We zullen er altijd voor ze zijn als dat nodig is , twee kinderen wonen zelfs nog thuis.
Al zal dat vast geen jaren meer duren.
Maar de zorg is voorbij, ze leven met ons samen, maar zijn verantwoordelijke volwassenen.

Dat betekend nieuwe plannen voor ons.
Dus gaat het huis nu ook ouderen-proof worden.
Doet manlief nu nog een paar grote klussen ( zoals nieuwe ramen hier en daar, en groot onderhoud), waarna we ons op de verbouwing van de bovenverdieping storten.

Wie weet met ooit een soort bibliotheekruimte ( de boekenkasten hebben we alvast), maar voornamelijk om alles zo simpel, en onderhoudsvriendelijk als maar mogelijk te maken.
Met misschien ( een mens mag dromen nietwaar), een mooie extra ruimte voor onze oude dag ( die manlief zo lang mogelijk hier wil door brengen).
We gaan het zien.
Nog vier dagen werken en dan begint ook mijn vakantie.
Drie weken samen klussen, voor een mooie toekomst ( en een fijn nu natuurlijk).
Ik heb er zin in!

groetjes, Franca.



maandag 18 april 2016

je probeert wat

Zelf een schoonmaakmiddel maken bijvoorbeeld.

Of ( nadat ik weken verging van de jeuk en uitslag) zelf crème maken en je wassen met havermout.
Een kastje vol met de lekkerste douchegelletjes  ( je krijgt nog al eens het een en ander), en dan heb je ineens een heel erg lastige huid.
Schraal, jeukend en vervelend.

Eerst probeer je een zeepje wat je ooit kreeg waar op staat:
Heidebloesem, ik ontsmet je huid en breng je tot rust.

Het helpt, een beetje.
Daarna bedenk je dat je toch die anti-eczeem crème had gemaakt,  zou die helpen?
En verhipt, het gaat beter.
Van deze site:
 http://www.thisgirlsblackbook.com/beauty-diy-eczeemcreme-maken-met-slechts-4-ingredienten/


In die crème zit havermout.
En dan bedenk je:
Weet je nog dat gezin, waar je die kraamheer adviseerde om havermout in het badje te doen bij zijn zoontje die de waterpokken had, en hij het er los in gooide?
Met een zeef en wat extra tijd, kwam ook dat goed.

Gelukkig zijn de oude washandjes ( met de bejaardenhuisplakkers), nog niet weggegooid.
Die haal ik snel terug uit de schuur.
Nu douche ik elke ochtend met een oud washandje met wat havermout er in ( en de zeep voor de broodnodige frisheid hier en daar) en kijk: een gave huid die niet meer jeukt!
Dank zij de havermout en de zelfgemaakte crème.
Soms is het leven zo simpel.

En de rest van de gelletjes?
Eerst vraag ik of mijn kinderen nog belangstelling hebben, de rest gaat naar het gezinnetje wat het even niet zo breed heeft ( en nu maar hopen dat die geen problemen met hun huid hebben).

Weer een kasje leeg.
Het gaat goed.
Al blijft er iets wat ik nog steeds heel moeilijk weg kan doen: boeken.



Soms omdat ik ze goedkoop vond bij de kringloopwinkel, maar nog geen tijd had om ze te lezen.
Schandalig genoeg, sommige nog met het prijsje er op.
De oude boeken die ik graag nog een keertje in kijk, mogen ook ( nog ) niet weg.
Niks van Rosamunde Pilcher en niks van Geertrude Verweij.
 De boeken die niet onder een noemer te plaatsen zijn...
En als ik graag nog ooit zelf.....of vind ik het dan wel op internet?

Net nieuwe, waar ik nog in wil (her)lezen, met toekomstdromen en verlangens, die moeten ook blijven.
 Net als het groene kastje vol gezelligheid.
Wat moet er dan weg?

Tja, er zijn boeken waar ik nu direct niks mee doe.
Eerlijk gezegd zijn dat best wat dozen vol.
Op zolder gezet wegens een droom: een grote witte boekenkast op zolder.
Als de zolder een grote witte mooi ruimte zou worden, waar ik in mocht knutselen.
Een eigen ruimte.

Ik heb de droom zelfs op foto ( in een tijdschrift), die laat ik nog wel eens zien.
Maar nu moet het leger, willen we Überhaupt kunnen verbouwen.
Flink wat dozen staan klaar voor de plaatselijke boekenmarkt, maar de rest....

Of de droom van de zolder uit komt, moeten we nog afwachten.
Er moet nog het een en ander weg, maar mijn boeken, die mogen ( voorlopig) nog even blijven.
Verder met leeg ruimen, de boekendozen op een stapeltje aan de kant.

Ik zei het al, je probeert wat, en soms lukt het en soms gewoon even nog niet!

Fijne dag!

groetjes, Franca.

vrijdag 15 april 2016

simpel

Weer die vaatdoekjes!
Tja, ik heb er nog een paar liggen, maar deze zijn voor een dame met artritis, dus moeten ze zo soepel mogelijk zijn, anders doet het uitwringen veel te veel pijn.
Het gaat even niet zo snel, maar ze komen er aan dame.
Het boek?
Ik ben van troostvoer ( dat blijft niet goed gaan), overgegaan op troost-lees-voer.
Alle boeken van Rosamunde Pilcher ga ik herlezen.
Die boeken zijn als oude trouwe vrienden, heerlijk in alle tijden.
 Ik probeer weer gezonder te eten, dat gaat prima bij de lunch.
 Maar ja, dan is er nog wat koekjespudding (Ome Hilbert-pudding) over van de dag er voor...
Met wat slagroom en wat vanilleyoghurt ( die echte met vanille-spikkeltjes er in).
Tja, dan ga je voor de bijl!
In het jaar 2004 overleed mijn moeder, een paar jaar daar voor mijn tante.
Ik gebruikte hun oude handdoeken.
Niemand wilde die, ze waren nog prima, alleen die naam dingetjes kreeg ik er niet af.
Inmiddels zijn ze op, en merk ik hoe fijn het is dat onze handdoeken geen merkjes met namen meer hebben.
Het lijkt zo klein, maar onbewust zie je ze toch steeds.
Poetsdoeken zijn het geworden.
De mannen zijn er blij mee.
 Binnenkort ga ik een flinke stapel goede ( hotelkwaliteit) handdoeken kopen.
Maar alvast een paar nieuwe...ik kon het niet laten. Waar een mens al niet gelukkig van kan worden.
Stap voor stap.
Langzaam gaat het.
Het beter en weer fit worden.
Ik zit niet in de ziektewet, dus zou alles mogen doen.
Maar gekneusde ribben, en een belabberde conditie houden me knap tegen.
Ik zet gewoon de keukenwekker, doe een klein karweitje en lees weer even.
Geen moeilijke en nare ( thrillers ) kost.
Oude vertrouwde boeken.

Manlief is alvast begonnen met de verbouwing boven.
Dus liggen de stof lakens over de banken in de huiskamer ( houten vloeren hè), en zit ik in de keuken. 
Of met mooi weer zoveel mogelijk buiten.

Simpel wil ik.
Het huis mag simpeler, zodat we er zo lang mogelijk kunnen wonen.
Heel veel spullen gaan weg.
Omdat het maar spullen zijn, en de tijd die daar in gaat te kostbaar is.
Ruimte, eenvoud,makkelijk om in te leven en makkelijk schoon te houden, dat is wat we willen.

Nu alvast verbouwen voor later.
Een eenvoudig huis.
Dat is nog niet zo'n eenvoudige opgave.
Volgende keer vertel ik er wel over.
Nu ( voorzichtig) aan de slag!

Fijn weekend!

groetjes, Franca.


 


dinsdag 12 april 2016

lucht

Daar zit je dan.
Met een dik vest, deken , breiwerk en een boekje.
Uit te zieken op de bank.
De ramen open omdat je dan meer lucht ( denkt je dan tenminste) kunt krijgen.
Gelukkig wel met een goed boek.
Het werken in het laatste gezinnetje gaf me een flinke luchtweginfectie mee, al en toe controle bij de dokter ( net wel of net geen longontsteking), benauwd in de nacht, naar.
Het was toch een beetje te veel , in meerdere opzichten.
Komt goed!
En gelukkig gaat het buiten steeds mooier en beter worden.
Binnen staat een mooie bos bloemen die een collega  kwam brengen.
Die liet zich niet meer tegen houden.
Ik was natuurlijk eerder een flinke tijd uit de running, maar wilde liever geen bezoek of bloemen, ik kom er zo wel uit...
Na een paar dagen "hangen" wilde ik iets anders.
In de voorraadkast stond nog een doos met koekschelpen( uit het Kerstpakket van een van de mannen) , wat diepvriesfruit, zelf makkelijke banketbakkersroom gemaakt en zie daar: een gebakje als toetje voor de mannen.
Die daar niets op tegen hadden.
Thuis, niet fit genoeg om boodschappen te doen.
Wel graag willen koken.
Op naar de vegetarische studenten kookgids.
Omdat daar vast wel iets te vinden is met dingen die nog in huis zijn.
Het werd de groenten fetataart, wel met bladerdeeg ( komt die diepvries ook weer eens leeg). Twee keer at ik gewoon helemaal uit de diepvries ( hoefde ik alleen voor de mannen te koken).
Laten we eerlijk zijn: het was allemaal wat beige ( en dus vast niet supergezond), maar het smaakte prima.
Hier een schaaltje kruidige gehaktschotel met aardappelpuree.
In het weekend kookte manlief.
Of het een beetje troostvoer was?
Als je zelfs broodpudding gaat maken?
Vast wel.
Eerlijk gezegd heb ik het nog bonter gemaakt.
Ik maakte "koekjespudding", biscuitjes besmeren met jam, custard pudding koken ( volgens recept verpakking), en dan steeds een laagje koekjes en daaroverheen een laagje pudding.
Met de pudding eindigen.
Na afkoelen nog een uurtje in de koelkast en ( kan het nog erger) wij aten het met een flinke toef slagroom.
Super troostvoer!
Inmiddels gaat het beter.
Met onze gezondheid ( respect voor alle mensen die het wel eens benauwd hebben, wat eng en naar), en met de bezigheden.
Zo beginnen de fruitboompjes al uit te lopen, en de meidoorn heg is al mooi groen.

Heb ik heel erg veel spullen weggedaan.
Wat kan een mens veel bewaren.
Vanaf volgende week heeft manlief een hele poos vrij.
Voor groot onderhoud aan het huis ,om te isoleren en wat te verbouwen boven.
Dagen ( nou ja eigenlijk weken), die opgespaard zijn door tijd voor tijd met overwerk.

Aan mij de taak om vooraf te zorgen dat alle ruimtes zo leeg mogelijk waren.
Manlief heeft wat af en aan gereden met de aanhanger!
Voor de rommel die ik weg deed en voor het stuk tuin van opa wat hij zelf opgeruimd heeft.
Heerlijk zo veel lege ruimte en lucht!
Tot slot: drie stelletjes mochten tot nu toe logeren in onze pipowagen.
Gegund , gegeven en geloot.
De oorspronkelijke bedoeling was: mensen die betalen voor een een verblijf, afgewisseld met mensen die het goed kunnen gebruiken om er even uit te zijn, maar dit niet zelf kunnen betalen.
We hebben van alles geprobeerd, maar de gemeente ziet het niet zitten.
Nu hebben we het uit handen gegeven.
We hebben een bureau ingeschakeld om het voor elkaar te krijgen.
Kost wat, maar de stress die het opleverde om met een instantie als de (onze) gemeente te overleggen, was te groot.
Nu maar duimen, dat het bureau voor elkaar gaat krijgen wat ons niet lukte.
Zodat we binnenkort echt kunnen gaan verhuren.

En nu?
Dank voor al jullie lieve reacties.
Ik zal over het kind niks meer schrijven, die stelt dat niet echt op prijs.
Maar het gaat goed!
Het was in ieder geval een les om een stuk gezonder te gaan leven.
Iets wat voor mij ook zo slecht niet is.
Dus voorbij met het troostvoer ( voorlopig) , op naar gezonde kost.
Naar veel buiten zijn en naar veel lucht ( zalig) en veel regelmaat.
Op naar nieuwe ruimte in huis en tuin en nieuwe dromen om waar te gaan maken.
Fijne dag!

groetjes, Franca.





vrijdag 1 april 2016

het komt best goed

Er stond al een doktersbezoek gepland.
Net voor we daar uit de auto stapte, kwam er....ehh mam ik moet je wat vertellen...
Ik schrok!
Zou het dan toch, wat vroeger al zo leek.

De afspraak ( beperkte tijd), ging nu hierover i.p.v. over het geplande.
De dag er na konden we al bij de neuroloog terecht ( terwijl er hier normaal een wacht tijd is van 37 dagen).
En het valt mee!
Ik ben nog niet helemaal gerust ( waar kwam het dan vandaan), maar probeer er rust in te vinden. Te accepteren.

De nieuwe afspraak voor het andere leidde tot bloedonderzoek en foto's.
We wachten af.

Lieve mensen, dank jullie wel voor het medeleven.
Ik had even zo'n schrik.
Ik probeer toch altijd rustig te blijven, maar hier kwam een stukje angst van vroeger boven.
Dank jullie wel voor de lieve reacties en ook mailtjes!
Het deed me zo goed.
Wachttijden in het ziekenhuis, dan breiwerkje mee.

Intussen wachten we nog wat resultaten af, maar het ziet er niet slecht uit.
In ieder geval niks levensbedreigends! Langzaam begint het door te dringen.
Ik ben een heel dankbaar mens.

En vandaag?
Ik probeer wat te breien, maar het valt niet mee.
Migraine.
Ik kon het verwachten na de spanning van de laatste dagen natuurlijk.
Het is een flinke, medicijnen helpen niet en ik ben echt misselijk.
Maar ach...dat gaat wel over.

Berber stuurde me deze leuke kookboekjes.
Dank je wel Berber, jou pakje komt nog, maar even iets fitter worden.

Leren ontspannen zoals Poespoes dat kan.
Dat zou zalig zijn.
En dat gezinnetje?
Dat is geen gezinnetje van het werk.
Ik wil er ook niet te veel over zeggen ( laatst schreef ik er boos over door mijn spanning, niet zo netjes vind ik nu).
We laten het contact even heel laag/rustig , en ze zijn er voor ze als het nodig is!

Dank je wel lieve mensen!

Fijn weekend!

groetjes, Franca.