Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

vrijdag 13 februari 2015

comfort food en lunchen in de zon

Er zijn een paar goede dingen te zeggen over comfort food .
Zoals: het is een troost dit soort voedsel te eten, omdat het eenvoudig, lekker en troostend voedsel is.
En ook. het is meestal vrij simpel te maken, fijn als je in een periode zit dat je wel andere dingen aan je hoofd hebt. Vaak heeft het ook te maken met welk voedsel je als kind erg lekker vond.
Jamie maakte er een heel kookboek van, het tijdschrift van de Em-te ging dit keer ook over comfort food, en mocht je aan beide nog niet genoeg hebben, hier vind nog veel meer comfort food:
http://www.simplyrecipes.com/recipes/type/comfort_food/

Dit komt uit een fijn kookboek: Vega mama.
Simpele recepten die ook nog eens vegetarisch zijn.
En makkelijk!
In dit geval, men neme een pak ( foei, maar dit keer mag het) cakemix, bereid dat volgens voorschrift op de verpakking.
Daarvoor had ik al een bak ( 250 gram) wortelen geraspt ( in dit geval grof, volgende keer misschien iets fijner, hoewel ik dit persoonlijk erg lekker vond) , voeg daaraan toe: 100 gram ( fijngehakte ) walnoten, 2 eetlepels citroensap en ( ik was het vergeten, en vond de cake toch lekker) evt. 2 theelepels koek/specilaaskruiden.
Mengen , en bakken.
Worteltaart is misschien een groot woord, maar een heerlijke wortelcake is op deze manier zo gemaakt. Als glazuur: 100 gram roomkaas ( we denken gewoon even niet aan de lijn) met 50 gram poedersuiker en 1 of 2 eetlepels citroensap.
Dat de cake lekker was bleek, hoewel ik het echt geprobeerd heb om een plakje voor dochterlief te bewaren, is de cake helemaal op gegaan.
Nou ja, zo'n makkelijk recept, maak ik er toch nog eentje.
Uit hetzelfde boek: Eton mess.
In het boek met verse aardbeien, maar dat gaat me toch iets te ver in deze tijd van het jaar ( bewaren we voor de zomer, dan hebben we er waarschijnlijk genoeg uit de tuin), diepvries fruit ging ook prima.
Alleen nog een half pakje in de vriezer, we doen het er mee.

Waarom nou het comfort food?
Nou, ik ben in huis bij een overleden kindje.
Volledig voldragen, ging het totaal onverwacht en buiten ieders schuld, helemaal fout, en overleed het kindje.
Geen details i.v.m. privacy, maar dat het verdrietig is lijkt me duidelijk.

Ik werk maar korte dagen in dit gezinnetje, maar heb er voor gekozen om er geen ander gezinnetje naast te doen.
Dat betekend dat ik elke dag vroeg thuis kom en even mijn gedachten moet verzetten.
Wandelen, breien en de keuken in zijn dan dingen die goed doen, en de zinnen verzetten.
Vandaar het comfort food.
Dat we een paar dagen niet zo op gezond zijn, dat moet dan maar.
Comfort food is dit zeker: macaroni met ham en kaas ( voor mij een minibakje met alleen kaas).
 Niks te klagen  zei ik vorige keer, en dat is nog steeds zo.
Te meer als je zulke dagen weer mee maakt.
Bij de kringloopwinkel kwam ik voor 1 euro een klein boekje tegen: een betere wereld.
Ik kocht het omdat ik het aan zag voor een boekje met tips , hoe goed te doen voor het mileu, het bleek iets geheel anders te zijn.
Oorspronkelijk hoort bij het boekje een armbandje ( paars, maar ik zag dit roze exemplaar voor 50 cent bij het kruidvat, en vind dit ook voldoen).
De bedoeling is dat je het armbandje omdoet, en elke keer dat je klaagt, je het armbandje aan je andere pols doet.
Met als doel om uiteindelijk het bandje gedurende 21 dagen om dezelfde pols te kunnen houden ( 21 dagen niet geklaagd dus).
Ik ga mijn best doen!

Buiten lunchen, heerlijk!
Niet voor de eerste keer, laatst scheen het zonnetje en al lag er nog sneeuw, ik kon het niet laten ( zie foto's)!


Dit keer kan het zelfs zonder jas ( met nog wel een dikke trui aan).
Flink bord eten, ( salade voor toch ook een beetje gezond) en een fijn boek.
Hoera voor de bieb!
Ik zag het in de winkel, vond het leuk maar om het nu direct te kopen..., en zie hier: aangevraagd bij de bieb en gekregen.
Wat goed om stil te staan bij hoe goed we het hebben, en hoe vanzelfsprekend dat soms voor ons is.
Poespoes geniet mee.
Heerlijk fout: met mijn stippelsokken en mijn pantoffels.
Maar weet je wat? kan me lekker niet schelen!
Buiten in het zonnetje , eerst lunchen, dan op de fiets ( een nieuw pak cakemix halen), en daarna de keuken in. Genieten op mijn manier!
Juist omdat ik weet dat het soms anders gaat, dat het gezinnetje zo'n moeilijke tijd heeft en nog gaat krijgen.
Genieten als het kan mensen!

Fijn weekend!
groetjes, Franca.



9 opmerkingen:

  1. Heftig Franca. Lijkt me vreselijk moeilijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is zeker heftig, kramen in zo'n gezin, ik heb dat een aantal weken geleden ook meegemaakt.
    Aan de andere kant is het ook fijn om de ouders te steunen en aan allerlei praktische zaken te denken en regelen. Hier hebben de ouders vaak geen energie voor.
    heel veel succes de laatste dagen nog.


    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat boek is leuk hè? Ik heb het net uit, ook geleend van de bieb.
    Pittig, je werk. Erg verdrietig.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oohh Franca.. wat een heerlijke afsluiter! "Weet je wat? Kan me lekker niet schelen" Zo zouden meer mensen moeten denken!

    Daarnaast natuurlijk je heftige bericht achter het comfort food. Wat moet het voor de ouders een moeilijke tijd zijn, maar ik denk ook voor jou/jullie als kraamverzorgsters.. Petje af voor jullie werk!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heel goed om dan de zinnen te verzetten.
    Het grijpt aan zo verdriet en het gevoel van machteloosheid.
    Ik denk altijd het is niet mijn persoonlijke verdriet en daarom kan ik hulp bieden. Er zijn als steun.
    Sterkte en groet. Roos.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. o die wortelcake lijkt me ook heel verantwoord hoor! en superlekker!! Lekker dat je al buiten kon eten, ga het ook maar es proberen!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Pppppfffff.... sterkte zeg! Wat moeilijk.
    Wat een leed en verdriet.
    Goed dat je ervoor gekozen hebt om er geen gezin naast te doen, maar tijd neemt om tot jezelf te komen!
    En, .....dat dat ook lukt.
    De zon geeft dan kracht hè! In dubbele mate.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Inmiddels ben ik afgewerkt in het gezinnetje.
    Of ik tot veel steun geweest ben weet ik natuurlijk niet.
    Wel dat ik mijn uiterste best gedaan heb.
    Mijn ( soms te snelle kletster die ik kan zijn) mond gehouden en geluisterd. Hier en daar wat raad gegeven en vooral met bewondering deze twee jonge mensen bekeken.
    Wat een krachtig stel!

    Toen ik 's middags boodschappen ging doen, zag ik de dames met de kinderwagen in grote getale ( het was heerlijk zonnig weer) naar buiten komen. En bedacht hoe moeilijk dat straks voor de kraamvrouw zal zijn.

    Iemand schreef: hun verdriet is niet mijn verdriet, en dat is zeker waar!
    Maar je leeft wel die dagen met ze mee, en neemt het ( of je wilt of niet) ook even mee naar huis.
    Het blijft nog een paar dagen erg vooraan in je hoofd en zakt dan langzaam wat weg, en dat is goed.

    Zo komt er weer ruimte voor andere dingen. Daar komt het toch weer: het genieten.
    Want jongens we zijn hier niet zo lang, laten we genieten van wat we hebben en kunnen doen!
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen