Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

zaterdag 17 januari 2015

heel lang bijkletsen en veel opruimen

Tja , hoe zal ik het zeggen...
Het is niet dat ik niet wil schrijven, of dat er niks gebeurde, het is meer: is het interessant genoeg voor op een blog?
Dat de kamer op zijn kop ging na Kerst.
Dat de vloer toen ook geboend is.
 Dat ik ( dagenlang) bezig was mijn boekenkast op te ruimen, en nu er de hele dag met plezier naar kan kijken.
Dat ik de boeken aan iemand gaf waarvan ik wist dat ze er blij mee zou zijn ( en toen als bedankje een kookboek kreeg, en dat echt niet leuk vond).
Dat ik zelf stilletjes genoot van een schoon en opgeruimd huis.
Daardoor een collega die het even moeilijk heeft uit kon nodigen voor een lunch ( na dat ze een moeilijk gesprek had). Om de dag er na spontaan mijn lieve nichtjes en neef ( met een kleinzoontje van bijna vier maanden) uit te nodigen voor de lunch.

We waren bezig het huis van mijn tante leeg te maken.
De tante die erg in de war is, nu naar een verpleeghuis is verhuisd.
Wat moeilijk om nu haar spulletje op te ruimen, terwijl ze nog leeft , maar niet in staat is om zelf beslissingen er over te nemen.

Wat een respect heb ik voor mijn twee nichtjes en mijn neef, dat we samen ( met mijn dochter die voor het kleine ventje zorgde, omdat het de oppasdag was van zijn oma) zonder een onvertogen woord, de klus klaarde. Met alle respect voor mijn tante, die al zoveel opgeruimd had ( toen ze nog helder was) dat we geen al te persoonlijke dingen tegen kwamen, en er zelfs een zolder was met alleen kerstspulllen.
Daar kan ik nog veel van leren!

Lunch bij ons ( na de vraag van mijn neef of we misschien maar friet moesten halen).Wat fijn om dan te kunnen zeggen : " nee joh , we gaan naar ons thuis, zijn we ook even uit de rotzooi en de sfeer".

 Je voelt je echt niet altijd goed als je "snuffelt" in andermans spullen en die weg moet doen.
Bij ons was het fijn, schoon en opgeruimd.
Was er nog genoeg in huis de de lunch de dag eerder, " hebben jullie altijd twee soorten broodjes in huis"?
Nee dus, naar nu wel.
Wat je tegenkomt als je aan het ruimen bent?
Heel veel foto's van onze kinderen, verbaasd was ik er over en ook blij.
Onze kinderen kwamen vaak bij mijn tante ( ongehuwd en  zonder kinderen), mijn tante vond dat altijd heel gezellig.
Door de foto's ( in zowat elke kamer van het huis) besefte ik pas goed hoe zeer ze van onze kinderen genoten heeft.
Ik heb ze allemaal mee genomen. Geen probleem dat ( nadat de spullen die ze in haar testament al benoemd had) iedereen uit mocht zoeken wat ze graag wilde of goed konden gebruiken , maar de foto's van mijn kinderen komen niet in een kringloopwinkel terecht!
 Het roodborstje is terug!
Ik kan daar zo van genieten.
Niks bijzonders gewoon uit mijn keukenraam staren en ontspannen.
 In diezelfde keuken maakte dochterlief een taart voor onze jongste ( terwijl ik lezend er bij zat te wachten op een oproep van een gezinnetje).
De oproep kwam: weer een heel erg fijn gezin.

Een tijd lang dacht ik dat " de mensen" zo veranderd waren. Inmiddels heb ik gelukkig al weer heel wat lieve mensen leren kennen. Heel verschillend denkend over baby's en opvoeding, hele verschillende mensen ook. Maar tenminste even geen " piepers" ( en nou weet ik al bijna zeker dat ik commentaar ga krijgen), die "zeuren" over weinig slaap.
Van de wat alternatieve attatchment parenting mensen, tot de super op schema willen leven stadsmensen, ze waren allemaal zo lief voor hun kindje, in het laatste gezinnetje sliep de jonge moeder nachtenlang met de baby op haar borst ( dan is ze stil en ik slaap overdag wel bij). Zo'n lief groot en klein geluk! Ik ben zo blij dat ik me vergist heb, er zijn nog heel veel lieve kraamgezinnetjes, ook zonder grote problemen!

Heb ik de pompoen voorraad weer flink verkleind.Met pompoen goulash ( niet mooi op de foto, maar heel erg lekker), pittige risotto met pompoen ( beide uit : de vegetarische studenten kookgids, een echte aanrader), en de pompoen lasagne uit : "De moestuin van Mme Zsazsa" , ( lang leve de bieb).
Het opruimen van de kerstboom was de start van mijn geruim, dit boekje zorgde voor het vervolg ( gevonden in de Action of al places).

 Lentekriebels, nou niet een titel waar je al te veel van verwacht!
Laat ik het nou met ontzettend veel plezier ( opnieuw ) gelezen hebben.
Dat er een dame heel erg veel gaat opruimen in huis ( en uiteindelijk ook haar man, maar dat is zeker niet mijn bedoeling) is echt helemaal toevallig.
Dat je net zo'n boek tegenkomt als je zelf zo in het opruimen zit!

Het opruimen van mijn bureautje kostte het meeste kruim.
Je komt zoveel emotionele dingen tegen! 
Een brief van mijn beste vriendin met een mooi gedicht , gekregen toen mijn moeder net gestorven was, een kaart van mijn neef ( tussen ons trouwboekje gevonden, wat aangeeft hoe belangrijk die voor me is) waar hij mij een hart onder de riem steekt, terwijl hij het zelf zo moeilijk had, briefjes van dochterlief, die ze vaak op ons bed legde als ze het moeilijk vond dingen direct te zeggen.
Ontroerend!
Waarna ik weer kaartjes stuurde aan een aantal mensen.
Om te vertellen dat ik ze dankbaar ben en heel veel van ze hou.
Want weet je.....
Tenslotte is dat waar het allemaal om gaat!
Liefde!

lieve groetjes,
                  Franca.




18 opmerkingen:

  1. Waar is de like button. Heerlijk om te lezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nog niet eerder bij je gereageerd denk ik, ik vond het ook een fijn blogje.

    Een paar jaar geleden ging schoonmoeder die ik nog maar kort kende ook naar verzorgingstehuis en moesten we haar huis met 4 hele grote kamers en keuken uitruimen allemaal met grote volle kasten en het was er zo vol dat er gangetjes waren ontstaan tussen bewaarde spullen. Dagen bezig geweest. Voor mij was het ook erg emotioneel wat ik allemaal voor persoonlijks tegenkwam.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat fijn dat je weer wat geschreven hebt. Juist dit soort gewone dingetjes zijn fijn om te lezen. Omdat ze deels herkenbaar zijn en vaak ook net even een zetje geven om iets aan te pakken, ergens over na te denken etc. Herkenbaar ook het opruimen; wij ontruimden vorig weekend mijn moeders appartement. Ze overleed vlak voor kerst. Het is goed zo, echt waar maar toch...de oudste generatie zijn voelt nog heel onwennig!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat was weer een fijn, gewone dingetjes blog, waar ik erg van kan genieten en me soms net die schop onder de kont geeft die ik soms zo hard nodig heb.

    En fijn dat je weer kunt genieten van je "gezinnetjes", want werk met tegenzin doen is niet fijn. Kost heel veel energie.

    groetjes
    Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Lieve Franca, ik vind het weer een heerlijk verhaal om mee te mogen lezen. Wat eerlijk en heerlijk je woorden over je de tante die het leven niet mee bij kan benen, de nieuwe papa en mama waar je even een deel van uit mag maken. Er spreekt liefde en eerlijkheid door in je woorden. Zouden wij daar commentaar op mogen geven?
    Franca, ik hoop echt dat je nog lang door wilt blijven vertellen. Want zelfs na alle blogjaren, lees ik nog elke keer heel graag met jou/jullie mee.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hallo,
    Gezellig dat je er weer bent.
    met plezier je berhaal gelezen.
    Gr.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. HOi France,
    Ik vond het heerlijk om je verhaal te lezen, over wat je de laatste paar weken hebt meegemaakt. Dus nooit meer twijfelen, het is het altijd waard om in je blog te vermelden, want het is wat jij meemaakt...
    Fijn dat jullie zo met elkaar de spullen van je tante konden opruimen...
    En ja, liefde is zo'n beetje het allerbelangrijkste in het leven...
    Mooi gezegd weer!!!!!
    Ik wens je een heel fijn weekend,
    Liefs,
    Mirjam

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hallo beste Franca,

    Je gaat door op dezelfde voet. Stompzinnige huisvrouwenpraat. Er zijn toch nog goede mensen, niet iedereen is slecht, blabla......
    Slechte gezinnen en goede gezinnen, in jouw optiek dan.
    In ieder gezin waar jij werkt ligt een taak voor jou.
    Makkelijk is fijn, maar moeilijk, dit moet jij ook aankunnen. Je bent immers een ervaren kraamhulp. Cadeautjes zijn taboe. Kunnen opgevat worden als steekpenningen.
    Leidinggevende is zich hiervan bewust.
    Mensen zijn zeer verschillend en dit vraagt flexibiliteit, ook van jou. Niet klagen dus.

    Antoinette.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Fijn, je bent er weer ! Ik heb je gemist ;-) Wat mooi dat jullie kinderen zo'n belangrijke rol hadden in het leven van je tante. Groetjes, Anne-Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Leuk om te lezen dat je weer bij een leuk gezinnetje was. Na een paar keer pech had je dat ook weer even nodig volgens mij.
    Lijkt me vreemd om het huis op te ruimen van iemand die nog leeft maar het zelf niet meer kan regelen.
    @Antoinette Succes met het zoeken naar een blog die je leuker vindt.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. antoinette
    lees dan niet op dit blog , of reageer niet !
    wat een zuurpruim reactie zeg !

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Franca ook ik ben altijd blij iets van jou te lezen!!!!!
    Laat je niet afschrikken door één zure reactie hoor...Wij hebben ook een aantal jaren geleden een (t)huis van iemand moeten opruimen....van een jongere en ook nog geen jaar later van een oudere broer van mijn man....ik vond het ook verschrikkelijk om persoonlijke dingen tegen te komen en te moeten opruimen....(het was natuurlijk wel een beetje anders omdat ze overleden waren maar toch vond ik dat het moeilijkste...die persoonlijke spullen...
    Mooi logje weer! Hier heerst ook opruimeritis...zou er iets in de lucht hangen? liefs en voor straks een fijne zondag!

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Lieve Franca,

    Wat fijn om weer een blog van je lezen! Je schrijft zo gezellig en ga hier aub mee door! Ik kijk altid of je weer een blog hebt geplaatst.

    Gr.
    MIna

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Fijn dat je er weer bent. Ik lees met plezier bij jou. Het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn, maar wel wat wij er van maken. En met zoveel mooie dingen om ons heen moet het lukken. Je boekenkast weer heerlijk netjes. Blijf lekker zo doorgaan.
    @ Antoinette: stop met dat gezeur.

    Groetjes Monique.

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Genieten van jouw foto's en schrijfsels!

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Die kopjes zijn echt snoezig. En inderdaad: soms moet je jezelf gewoon verwennen!

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Ons moeder leest hier en af en toe lees ik met haar mee. Ze is juist heel blij met jouw geschrijf. Antionette heeft gelijk dat het zoals zij dat noemt huisvrouwenpraat is,maar daar komen we hier toch voor. Alsof we gezellig aan de keukentafel zitten. Trouwens daar waar er net een baby'tje geboren is ligt de huisvrouw er even uit. Dat treft dan toch. Het hoeft allemaal niet hoogdravend te zijn toch. We hebben vaak veel meer aan plattelandspsychologie dan aan die ingewikkelde dingen. Gewoon zo doorgaan. Lekker simpel en ongedwongen. Heerlijk. En dat iemand het er af en toe niet mee eens is hoort erbij, zo is het leven. Heel goed van je dat je het stukje van Antoinette gewoon hebt laten staan. Goed zo. Ons moeder schrok wel dat je gewoon ondankbaar was vanwege het kadootje. Heel veel inspiratie. Groetjes, Rijna

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Lieve Rijna,
    Je hebt gelijk, het klinkt ondankbaar!
    Ik bedoelde te zeggen dat ik liever geen boek cadeau had gekregen voor boeken die ik toch weg gaf!
    Nu durf ik de volgende keer niet zomaar spontaan boeken aan die dame te geven, zonder bang te zijn dat ze ( een best duur) boek gaat kopen als bedankje.
    Lastig onder woorden te brengen.
    Sorry dat ik je ( vast heel lieve) moeder heb laten schrikken!
    lieve groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen