Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 22 januari 2015

van een binnensluiper, breiwerk en een taart

Hoezo weg met de warboel?
Ik ben gewoon naar binnen geslopen om een warm plekje bij de kachel te zoeken.
Karin's pompoensoep , met wat leesvoer.
Een boek per dag.Dat is de titel van het boek wat ik nu lees. Waarin de schrijfster na de dood van haar zus besluit om een boek per dag te gaan lezen .

Zoals op de achterflap staat: in een boek per dag doet Nina Sakovitch verslag van haar jaar vol boeken. Ze verweeft haar persoonlijke herinneringen en familiegeschiedenis met die van de personages over wie ze leest. Ze schrijft over haar angst dat ze nooit meer echt plezier in het leven zal hebben, en over hoe ze, door zich weer als vanouds te verliezen in boeken, haar levenslust en inspiratie terug vind.

Nou heb ik me soms zo " vreemd" gevoeld , omdat ik vaak oplossingen en troost in boeken zoek. Blijk ik toch niet alleen te staan!

Over het tweede boek hoef ik vast niet veel te zeggen.
"Gewoon" een mooie zonopkomst.
Er lag nog een flinke stapel oude tijdschriften om uit te zoeken, dat kan mooi tijdens de koffie ( kijk mijn nieuwe mok).
En dan knalt dit plaatje recht mijn hart in.
Ik wil breien!
Natuurlijk is er nog wel wat garen in huis, maar ik wil iets nieuws!
De mooie roze kleur blijkt niet meer te koop.
De opruimbak bied dit: bolletjes die eerst 3,95 per stuk waren, en nu ( misschien gaat dit garen er ook uit) voor 1 euro per stuk in de bak liggen.
Ik neem een fijn, simpel, veel gemaakt patroontje van een babyvestje, zet wat steken op en voel me gewoon blij.
Hoe gelukkig kun je worden van een simpel breiwerkje!
En toch: mocht iemand nog drie bolletjes : Taiga, kleur Bruyere (van Phildar) kunnen bemachtigen. Ik hou me aanbevolen!
Wat dit rommelige zootje gaat worden?
Nou dit!
Chocoladetaart.
Wie durft?
Het is namelijk een chocoladetaart met een geheim ingrediënt!
Nou ja, geheim. Er zitten gekookte bietjes in!
 Ik vond het leuk om uit te proberen, zo'n ( wat) gezondere taart, met weinig suiker en dan die bietjes.
Maar ook spannend.
Stel dat niemand het eet, dan zit ik daar met mijn taart ( die overigens best veel werk was), nou dat viel mee!
Dit is er gisteravond van gegeten. Als je dan weet dat we maar met z'n drieën thuis waren....
Dan viel de smaak zeker niet tegen.
Anders, zeker, minder zoet, ook en die bietjes gaven er een andere, maar toch lekkere smaak aan.
Vreemd, maar wel lekker dus!
Opnieuw uit dit boek.
En zo gaat het dan. Een vreemde dag. We hebben het  laatste stukje van het huis van tante leeggemaakt. Waarna ik naar huis fietste en mijn neef nog even belde. Om vervolgens te horen dat mijn nichtje ( die ook mee geholpen had) net op de stoep gevallen was en haar heup gebroken had!
Ambulance was onderweg. Gek, nog geen twintig minuten geleden sopte ze vrolijk de WC!
Wat wezenloos ging ik alleen naar mijn tante.
Inmiddels ( om 23.30 gisteravond) bericht gehad: nichtje is geopereerd en alles is goed.

Nog een vrije dag, nog wat ruimen in huis en de boodschappen en als het enigszins kan nog langs bij mijn collega. Lukt vast, en tussendoor ( daar verheug ik me al op) een lekker stukje breien en lezen!

Fijn weekend!
groetjes, Franca.

maandag 19 januari 2015

blije moeder

Soms moet je jezelf maar gewoon een keer verwennen.
Ingepakt al een mooi cadeau .
 Twee kocht ik er. Om er samen met een vriendin of met mijn dochter van te genieten.
Net als van deze heerlijk salade.
Kreeg ik van mijn dochter een ( tweedehands gevonden ) soepkalender.
 Krijg ik de pompoen risotto niet mooier op de foto, en is die echt veel lekkerder dan het er uit ziet!
Probeer ik ook ( lang tegengehouden, vond het zo'n hype ) eens een gezond sapje uit.
Deze is goed: 1 rijpe banaan plus een rijpe avocado en drie uitgeperste sinaasappels. Lekker en gezond voor ( in dit geval) vier mensen.
De leuke glazen pot is van Dille en kamille ( gekocht toen ik in de Kerstvakantie met mijn dochter "haar" stad Rotterdam bezocht).
Snoeide manlief wat takken af.
Maakte ik een supersnelle en gemakkelijke ( en toch heerlijke) spaghetti-saus  met Italiaans gekruide vega-balletjes, gesneden groenten uit een pakje en een (goede) saus uit een pot. Soms moet je het jezelf gewoon even gemakkelijk maken!
 Las ik ( met heel veel plezier) het boek van Geertrude: Thuisgekomen.
Het is altijd zo fijn om haar boeken te lezen.
Je gaat zitten en wilt het boek liefst meteen uit lezen.
En toch tegelijkertijd zuinig er op zijn, want op is op!
Lezen en in het wereldje waarover je leest terecht komen.
Heerlijk!

Het gaat o.a. over en weduwnaar  die woonruimte en een oppas zoekt en een dame die een woonhuis heeft wat ze nauwelijks kan betalen , omdat haar man ( al jaren) vermist is.

Gek genoeg heb ik pas ook twee films gezien over dit thema ( de weduwnaar dan), nl: Save Haven en We bought a Zoo.
En ook het laatste boek wat ik las: Sofie met vleugels, had dit thema.
Puur toeval, maar ik ga toch maar eens op zoek naar luchtiger kost ( dit gezegd hebbende, ik heb van zowel de boeken als de films heel erg genoten).
Leende ik dit boek van de bieb.
Wilde ik graag de pompoen-lasagne er uit maken.
Die lekker maar wel heel erg machtig bleek te zijn.

 Van de overgebleven pompoen-stukjes maak ik nog een keer de pompoensoep van Karin ( omdat die met algemene stemmen tot de lekkerste gekozen is).




Toch nog ( een heel dun laagje) sneeuw vandaag.

Het verband in dit verhaal?
Helemaal niks, gewoon wat foto's die ik ( volgens mij) nog niet had laten zien.
Boeken en films waar ik erg van genoten heb en wat recepten die ik uitprobeerde.
 Met tot slot een foto uit de oude doos ( ik stuurde net oude foto's door naar dochterlief, die ze voor een project nodig had en kwam deze tegen), gewoon omdat ik het zo lief vind.
Dochterlief die in slaap gevallen is op haar "nieuwe", "gouden" kastje.
Die ze wil gebruiken voor haar project.
Ooit naar Marieke ( van de Genoeg) gestuurd.
Om aan te geven dat kinderen geen dure dingen nodig hebben, en toch heel gelukkig kunnen zijn.
Laat dochterlief nou net deze foto gekozen hebben om een stukje van een fijne jeugd te laten zien!
Hier zit een blije moeder!

groetjes, Franca.


zaterdag 17 januari 2015

heel lang bijkletsen en veel opruimen

Tja , hoe zal ik het zeggen...
Het is niet dat ik niet wil schrijven, of dat er niks gebeurde, het is meer: is het interessant genoeg voor op een blog?
Dat de kamer op zijn kop ging na Kerst.
Dat de vloer toen ook geboend is.
 Dat ik ( dagenlang) bezig was mijn boekenkast op te ruimen, en nu er de hele dag met plezier naar kan kijken.
Dat ik de boeken aan iemand gaf waarvan ik wist dat ze er blij mee zou zijn ( en toen als bedankje een kookboek kreeg, en dat echt niet leuk vond).
Dat ik zelf stilletjes genoot van een schoon en opgeruimd huis.
Daardoor een collega die het even moeilijk heeft uit kon nodigen voor een lunch ( na dat ze een moeilijk gesprek had). Om de dag er na spontaan mijn lieve nichtjes en neef ( met een kleinzoontje van bijna vier maanden) uit te nodigen voor de lunch.

We waren bezig het huis van mijn tante leeg te maken.
De tante die erg in de war is, nu naar een verpleeghuis is verhuisd.
Wat moeilijk om nu haar spulletje op te ruimen, terwijl ze nog leeft , maar niet in staat is om zelf beslissingen er over te nemen.

Wat een respect heb ik voor mijn twee nichtjes en mijn neef, dat we samen ( met mijn dochter die voor het kleine ventje zorgde, omdat het de oppasdag was van zijn oma) zonder een onvertogen woord, de klus klaarde. Met alle respect voor mijn tante, die al zoveel opgeruimd had ( toen ze nog helder was) dat we geen al te persoonlijke dingen tegen kwamen, en er zelfs een zolder was met alleen kerstspulllen.
Daar kan ik nog veel van leren!

Lunch bij ons ( na de vraag van mijn neef of we misschien maar friet moesten halen).Wat fijn om dan te kunnen zeggen : " nee joh , we gaan naar ons thuis, zijn we ook even uit de rotzooi en de sfeer".

 Je voelt je echt niet altijd goed als je "snuffelt" in andermans spullen en die weg moet doen.
Bij ons was het fijn, schoon en opgeruimd.
Was er nog genoeg in huis de de lunch de dag eerder, " hebben jullie altijd twee soorten broodjes in huis"?
Nee dus, naar nu wel.
Wat je tegenkomt als je aan het ruimen bent?
Heel veel foto's van onze kinderen, verbaasd was ik er over en ook blij.
Onze kinderen kwamen vaak bij mijn tante ( ongehuwd en  zonder kinderen), mijn tante vond dat altijd heel gezellig.
Door de foto's ( in zowat elke kamer van het huis) besefte ik pas goed hoe zeer ze van onze kinderen genoten heeft.
Ik heb ze allemaal mee genomen. Geen probleem dat ( nadat de spullen die ze in haar testament al benoemd had) iedereen uit mocht zoeken wat ze graag wilde of goed konden gebruiken , maar de foto's van mijn kinderen komen niet in een kringloopwinkel terecht!
 Het roodborstje is terug!
Ik kan daar zo van genieten.
Niks bijzonders gewoon uit mijn keukenraam staren en ontspannen.
 In diezelfde keuken maakte dochterlief een taart voor onze jongste ( terwijl ik lezend er bij zat te wachten op een oproep van een gezinnetje).
De oproep kwam: weer een heel erg fijn gezin.

Een tijd lang dacht ik dat " de mensen" zo veranderd waren. Inmiddels heb ik gelukkig al weer heel wat lieve mensen leren kennen. Heel verschillend denkend over baby's en opvoeding, hele verschillende mensen ook. Maar tenminste even geen " piepers" ( en nou weet ik al bijna zeker dat ik commentaar ga krijgen), die "zeuren" over weinig slaap.
Van de wat alternatieve attatchment parenting mensen, tot de super op schema willen leven stadsmensen, ze waren allemaal zo lief voor hun kindje, in het laatste gezinnetje sliep de jonge moeder nachtenlang met de baby op haar borst ( dan is ze stil en ik slaap overdag wel bij). Zo'n lief groot en klein geluk! Ik ben zo blij dat ik me vergist heb, er zijn nog heel veel lieve kraamgezinnetjes, ook zonder grote problemen!

Heb ik de pompoen voorraad weer flink verkleind.Met pompoen goulash ( niet mooi op de foto, maar heel erg lekker), pittige risotto met pompoen ( beide uit : de vegetarische studenten kookgids, een echte aanrader), en de pompoen lasagne uit : "De moestuin van Mme Zsazsa" , ( lang leve de bieb).
Het opruimen van de kerstboom was de start van mijn geruim, dit boekje zorgde voor het vervolg ( gevonden in de Action of al places).

 Lentekriebels, nou niet een titel waar je al te veel van verwacht!
Laat ik het nou met ontzettend veel plezier ( opnieuw ) gelezen hebben.
Dat er een dame heel erg veel gaat opruimen in huis ( en uiteindelijk ook haar man, maar dat is zeker niet mijn bedoeling) is echt helemaal toevallig.
Dat je net zo'n boek tegenkomt als je zelf zo in het opruimen zit!

Het opruimen van mijn bureautje kostte het meeste kruim.
Je komt zoveel emotionele dingen tegen! 
Een brief van mijn beste vriendin met een mooi gedicht , gekregen toen mijn moeder net gestorven was, een kaart van mijn neef ( tussen ons trouwboekje gevonden, wat aangeeft hoe belangrijk die voor me is) waar hij mij een hart onder de riem steekt, terwijl hij het zelf zo moeilijk had, briefjes van dochterlief, die ze vaak op ons bed legde als ze het moeilijk vond dingen direct te zeggen.
Ontroerend!
Waarna ik weer kaartjes stuurde aan een aantal mensen.
Om te vertellen dat ik ze dankbaar ben en heel veel van ze hou.
Want weet je.....
Tenslotte is dat waar het allemaal om gaat!
Liefde!

lieve groetjes,
                  Franca.