Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

woensdag 25 juni 2014

geslaagd

Er was een Vrijdagochtend dat ik mijn dochter even wegbracht met de auto.
Zoveel spulletjes is iets te veel voor de bus.
Wat er allemaal in de tassen zat?
Alles voor de modeshow, met inbegrip van schoenen voor alle zes de modellen en eten en drinken voor de hele dag.
Pastasalade ( met veel dingen nog apart, zodat alles langer vers blijft). Veel fruit ( aardbeien uit eigen tuin en een paar bakjes kersen en heel veel appeltjes), en veel snoeperij zoals gedroogd fruit en grote flessen water met een smaakje.
Helaas geen foto's van de show.
Ik zal  er een paar aan dochterlief vragen, als jullie dat leuk vinden.
Alleen het bloemetje wat ze in ontvangst mocht nemen, en voor ons een stralende dochter.
Nog even na kletsen thuis, met zijn tienen die naar haar show geweest zijn. Dochterlief die vertelde van achter de coulissen, wij zagen de show van de andere kant ( al had ze ook het een en ander kunnen zien op het scherm achter). Zelfs de broers hadden goed opgelet en konden nog hele stukken van elke collectie vertellen!
Leuk! Trots! Op dochterlief en ook op haar broers, wat heb ik genoten van de gezelligheid achteraf. De modeshow zelf was spannend en prachtig!
Daarna moest ze nog een paar dagen wachten voor het verlossende telefoontje kwam. Geslaagd!
Grote broer hielp wel even mee met de vlag op ( of is het uit) hangen.

Bij de vlag een jurkje. Niet uit de officiële collectie, wel een extra kledingstuk voor de modeshow.



 Ook deze jas is een extra kledingstuk. Ze probeerde even uit wat ze met de diploma-uitreiking zal gaan dragen.
Wat ze ook gaat kiezen, ik ben trots op haar!
Gefeliciteerd dochterlief, met weer een stap in je mode carrière, en een stukje richting je toekomstdroom!

groetjes, Franca.

dinsdag 17 juni 2014

van fijne en minder fijne dingen

Hoe blij kun je zijn met een paar oude kiekjes?
Heel blij kan ik je zeggen.
Mijn neef groeide bij ons thuis op. Zijn ouders hadden vijf kinderen in vier jaar , waarvan een geestelijk gehandicapt en een met lichamelijke problemen ( die gelukkig later goed kwamen).
Omdat mijn ouders zijn peetouders waren ( en toen zelf nog geen kinderen hadden) vingen ze de oudste op.
Daardoor heb ik z'n fijne band met mijn neef.

 
Vind ik bij een zus van mijn moeder , twee oude kiekjes van mijn neef met mijn ouders. De eerst foto's van hen samen. Foto's geleend, naar de fotograaf gebracht ( om in te scannen en iets groter af te drukken) en zie hier .Morgen ga ik ze brengen. Ik wil dat gezicht wel eens zien! En dat het gekke foto's zijn? Vind ik juist zo leuk.


En op de achtergrond ligt mijn certificaat, eindelijk.
De E-learning van de borstvoeding liep voor geen meter, maar uiteindelijk is het toch goed gekomen ( moest voor December 2013 ingeleverd/verstuurd zijn).





Aardbeien uit eigen moestuin.
Je zou toch drie lampenkapjes voor drie euro vinden in de kringloop, die precies zijn waar manlief naar vroeg ( voor in de pipowagen).
Stiekem gluren in de kas van oudste, wat komt er allemaal nog in de tuin?





Onderwerp van de laatste E-learning en praktische bijscholing: shaken baby syndroom . Schokkende cijfers.
Elk jaar belanden er 25 tot 40 baby's in het ziekenhuis ( waarvan er vier overlijden) omdat er met ze geschud is.
Onvoorstelbaar? Ja en toch/dus is voorlichting hard nodig.

De oplossing is zo simpel: als je het echt niet meer aan kunt wanneer je baby heel erg veel huilt: leg hem/haar veilig weg ( bij.v. in zijn/haar bedje), neem even afstand en bel iemand die je even kan bijstaan ( zoals een buurvrouw of je moeder). Maar schud nooit met je baby!
Zou het komen omdat mensen vaak veel verder van hun familie vandaan wonen?
Of is het alles perfect willen doen een oorzaak?
Hoe dan ook: elk kindje wat we door deze voorlichting kunnen redden is fantastisch!

Als je interesse in het onderwerp hebt, het programma Nieuwsuur heeft er een idem over gehad:
http://nieuwsuur.nl/onderwerp/219307-voorlichtingsfilm-tegen-babyschudden.html   
Daar is ook een gedeelte van het voorlichtingsfilmpje te zien.

De kralenkaartjes die ik van mijn petekindjes voor mijn verjaardag kreeg, hebben een plekje aan de tak gevonden.
Wat als je een paar leuke oude foto's vind,en ze niet zomaar neer wilt zetten ( daar beschadigen ze altijd zo van).
Dan neem je een jampot en een mayopot, en kijk hier wat gezellig.

En verder?
Heb ik de eer iets te eten te mogen maken voor de modellen van dochters modeshow. Waarschijnlijk niet te zwaar ( ze hebben niet voor niets maatje 32) maar wel lekker, iemand een idee?

Komt dochterlief zo terug uit Enschede waar ze ging kijken bij de modeshow van haar voormalige huisgenootje ( stage Amsterdam).
Ben benieuwd naar de foto's !
Nu snel aan de slag, straks ook nog een verjaardag en nog veel te doen in huis. Fijne drukte!

groetjes, Franca.































zondag 15 juni 2014

blij met de kleine dingen

Ver-greetmenietje zei het al: laten we weer eens vertellen hoe blij we zijn met de kleine dingen.
Blij werd ik vanmorgen van die mus die zo ijverig zat te zingen op de top van de waslijn-paal.
Van de prachtige bos bloemen die ik van het gezin kreeg.

Van het plekje aan het water waar we gisteren koffie dronken ( nadat we gingen kijken voor een kamer voor dochterlief in Rotterdam).
Tot slot geniet ik van de koeien , die ik weer vanuit mijn huiskamer-raam buiten kan zien lopen.

Fijn weekend!  Geniet van je eigen kleine dingen ( en hopelijk ook een beetje van de mijne).

 groetjes, Franca.

vrijdag 13 juni 2014

geniet van de mooie dagen

Kwark-deeg-pizza gemaakt door oudste.
Even het "oude" breiwerkje afwerken (eindelijk), het nieuwe wacht.
Wol van de kringloop, voor en lief babyvestje.
 Geen fijn weer, maar wat een prachtige luchten die avond.
Zoals deze regenboog.
 Of deze pracht.
De tuin gaf een overmaat aan rucola, dus probeerde we iets anders dan verwerken in salades.
Het Holland-meets-Italy-rucola-stampotje.
Uit: de dunne vegetarier.
Zoals tot nu toe alle recepten die hieruit gemaakt zijn: een groot succes!
 Gisteren de laatste dag in een gezinnetje.
Toppunt van gezelligheid!
Oma en drie zussen van de kraamvrouw bleven slapen ( zussen groot deel van de week, oma hele week).
Druk? ja, maar wat een sfeertje, wat een lieve meiden , een genot om mee te maken.
Krijg je ook nog zo'n pracht boeket bij afscheid ( en een leuke foto van de kleintjes en kadobon toe).
Soms is gaan werken gewoon een feestje!

En verder:
Is Oma thuis uit het ziekenhuis, maar herkent ons ( van de ene op de andere dag) niet meer. Ik vind het zo erg voor mijn man.
Waarbij ik meteen moet zeggen dat hij er geweldig mee om gaat.
Omdat het nu even niet zo vrolijk is, ga ik het er hier maar even niet meer over hebben.
4 oktober 2010 staat ze ( niet herkenbaar) op dit blog, trots met schort en klompen aan, haar bloeiende plant te laten zien.
Zo hebben wij ook een foto  ( wel herkenbaar) en zo willen we aan haar blijven denken.
We gaan goed voor haar zorgen, maar dit is niet de plaats om daarover te schrijven.

Geniet van elkaar en de mooie dagen!

groetjes, Franca.


maandag 2 juni 2014

Annemiek, een dagje wacht ,superhelden en grote schrik

Ik plaats van de mijmeringen via mail, heeft "onze" geweldige Annemiek nu een eigen blog!
http://annemieksmijmeringen.blogspot.nl
 Zeer de moeite van het kijken waard!

Manlief kreeg een groot scherm, wat ze toch weg deden ( op zijn werk).
En na wat technisch gerommel in mijn boekenkast...

Kon die leuke oude film op groot formaat gezien worden.

De dag erop bleek een wachtdag te zijn.
Gelukkig in het fijne gezelschap van Poespoes.
Dan ga je maar wat rommelen ( zoals een nieuw soepreceptje maken).
Kikkererwtensoep met rozemarijnappel ( dat verrassend lekker en fris van smaak bleek te zijn). Als lekkere lunch.
Verder wachten...met het prachtige boek , dat ik zomaar tegenkwam op een tweedehands marktje.
Wat breien , nog twee bollen te gaan, dan is de wol op. Had er eigenlijk nog twee bij willen hebben, maar kan het nergens meer vinden.
Tussendoor wat wijze woorden uit het mooie cadeau-boekje.
Weer een stukje breien , en nog een stukje wijsheid...
Wat duurt die wacht toch lang. Gek hoe een dag zoveel langer kan duren, alleen door de wetenschap dat je opgeroepen kunt worden ( en dus minder vrij bent).
Dan maak ik maar alvast de maaltijd klaar.
Ik heb zin in de groene asperges die ik in het diepvriesvak van de grootgrutter vond.
Dochterlief was een paar dagen geleden uitgenodigd voor een etentje , en bestelde toen een quiche met groene asperges, dat lijkt mij ook wel wat.

http://photo-copy-ann.blogspot.nl/2011/05/geitenkaasquiche-met-groene-asperges.html

Bij Anne vond ik een heerlijk recept!
 En blijk ik zomaar alle ingrediënten in huis te hebben.




Zodat er no time een heerlijke quiche klaar staat om ( mocht ik opgeroepen worden) zomaar in de oven te schuiven.
 Die oproep? Die laat nog even op zich wachten, en dus schuif ik eigenhandig de quiche de oven in. Zes velletjes bladerdeeg ( of een grote maar die koop ik eigenlijk nooit) waren ruim genoeg geweest voor de bodem, maar hier zijn het grote bladerdeeg liefhebbers, dus gaan de resterende bovenop de quiche ( die zo wel erg zwaar word, alleen voor liefhebbers dus).
Maar met een flinke salade een echt heerlijk gerecht! Super snel en makkelijk te maken en ( zonder het extra deeg) zelfs geschikt voor luxe etentjes. Een aanrader dus!

De dag er op kwam het telefoontje wel.
Een leuk gezinnetje waar ze een lief klein meisje mochten krijgen.
En lieve kraamvrouw en een kraamheer die een echte kerel is ( eindelijk weer een kraamheer die voor mij het badje vult en leeg gooit).
Een borstvoeding die loopt als een tierelier , en dan woont het gezinnetje ook nog op fietsafstand( 10 km).
Kan het mooier? Nou....

Daags erna komt er een telefoontje van thuis: Oma is met spoed opgenomen in het ziekenhuis.Nou ja die spoed was de bedoeling, maar dat liep wat anders. Omdat oma zo zwaar geworden is, kon ze niet uit bed op de brancard getild worden , en was de ruimte bij het bed te smal om andere manieren te gebruiken, uiteindelijk hebben de ambulance broeders samen met de wijkverpleegkundige ( een die Oma zo aantrof, plus een dame die gebeld werd, terwijl ze al afgewerkt was) gezamelijk Opa's bed afgebroken om ruimte te krijgen. En met veel slimmigheden en kracht, Oma op de brancard kunnen krijgen.
Mag ik drie hoeraatjes voor dit geweldige verplegende personeel!
Wie durft er na dit voorval nog negatief over verplegende of verzorgende te zijn! Helden zijn het!

Inmiddels is het een dag later, na een wel erg spannende dag ( geen lichamelijke dingen gevonden, maar geen contact mogelijk) werd oma vannacht ( tot haar grote schrik) wakker van een verpleegkundige en bleek ze in het ziekenhuis te zijn.
Opa is er nu heen ( mocht even buiten bezoekuren wat kleding e.d. brengen)
Wij wachten met spanning op bericht. Wat kan dit toch veroorzaken?
Wat ben je toch kwetsbaar als je zo oud bent, en wat zal ik blij zijn als dochterlief vanavond terug is ( van een weekend leiding geven bij de scouting). Want die moet oma toch snel even zien.
Wat er wel duidelijk word zo?
Hoe verschrikkelijk veel we van onze Oma houden! Dat we haar zo moeilijk kunnen missen.

Ik wens jullie: een fijne dag, veel wijsheid, een goede maaltijd, maar vooral..
Lieve mensen om je heel en veel gezondheid!

groetjes, Franca.