van metseltaarten en simpel eten

Daar zit je dan, een dag na het feest,zachtjes na te genieten.

Het tesco supermarktblad wat dochterlief meebracht uit Londen, zegt er ware woorden over...

Twee benen op de grond lunch ( gebakken ei op brood), en een grote beker thee.

Nog meer dan genoeg toetjes-chocoladecake over om nog twee dagen (met of zonder ijs) te eten ( de helft van dat recept was genoeg geweest, waarschijnlijk waren onze pannetjes kleiner). We hadden ook twee maten pannetjes( typisch dat er alleen kleintjes over waren) .
Er was ook nog een beetje "vulsel" voor de wraps, maar dat had dochterlief mee naar haar kamer. 

Doen we toch lekker makkelijk!
Lasagne voor de mannen en veggie bean chili ( uit the hungry veggie student) voor mij.
Simpelweg uit de diepvries.
Uiteindelijk koos jongste samen met mij voor de veggie bean chilli ( lekker in een wrap met wat rauwkost en crème fraîche).

 Taart is er ook nog voldoende. En machtig!
Wegens het snel in elkaar flansen van dit feestje, maakte ik "metseltaarten".
Dat zijn taarten die je met mixen en mengen in elkaar "metselt", en vervolgens in de koelkast op laat stijven.
Voordeel een is dat ze echt niet kunnen mislukken, voordeel twee dat iedereen ze lekker vind ( toen ik een keer geen bokkepootjesadvocaattaart had, waren mensen gewoon teleurgesteld) voordeel drie dat ik geen stress heb ( vinden ze het lekker, lukt het wel, is het niet te "vreemd").


De bijzondere taarten ( zoals de pompoentaart laatst) bewaar ik liever voor het eigen gezin. Die zijn gewend aan mijn uitprobeersels. Zeggen vanzelf of ze het lekker vinden of niet, dat geeft geen stress!

 Toch moet ik zeggen dat ik dit recept ( uit bakken met Karin) van chocoladetaart, lekkerder vind, omdat het ook wat minder machtig is.
Dus Deedee, hele kleine puntjes als je het eerste chocoladetaart-recept maakt!
De andere taarten waren dus de ongebakken cheesecake en de bokkenpootjesadvocaattaart .
Het kleine taartje was een echt biscuitdeeg-taartje, uit een heel oud kookboekje.

Als tussenlaagje simpelweg slagroom met een paar lepels aardbeienjam.
Voor de bovenlaag maakte ik een ganache. Die vond ik al wat twijfelachtig ( moet dat zo dun zijn), en liet het pannetje nog even in een bak koud water staan om af te koelen.

Helaas kwam er iemand wat water drinken en daar ging mijn ganache!
Manlief was ( zoals vaak) mijn redder.
Water er af gegoten, slagroom geklopt, door de "ganache"( of wat er van over was) gemengd, en kijk gered!
Toch een taartje met een witte chocolade-slagroom laag.
Door iedereen met smaak gegeten, zelf oudste ( die niet van slagroomtaart houd) gaf zijn goedkeuring.

De rest van de week ging ik vanzelf over in wat gezonder eten.

Simpel kan tenslotte ook lekker ( en lief) zijn.

Gebakken aardappeltjes in de schil. Gebakken in de oven met rozemarijn, salade en een bonenburger uit de diepvries. Zo handig! Veel maken, invriezen met een boterhamzakje tussen de burgers, en direct uit de diepvries ( soms zelfs even in de magnetron) opbakken.

Veggie quesdilla's.

Lekker. En toch wat aanpassingen volgende keer. Zo was de avocado zo slecht ( en toch net gekocht) dat ik de helft weg moest snijden, en vind ik de zelfgebakken volkoren tortilla( met het recept uit karin zonder pakjes en potjes of zoiets) meer smaak hebben.
Nog een keer aangepast maken dus.

Ontbijt vanmorgen. Simpel, lekker.

 De taarten zijn inmiddels op.
Er ging een bak vol mee naar Rotterdam met dochterlief. Van beide zonen kwamen er vrienden langs, dan is zo'n taart zo burgemeester!
Gelukkig maar, weggooien had me toch wel erg zeer gedaan.
Dit hart was een cadeau Zondag. Ze weten wel dat we hier echte chocoladeliefhebbers zijn.  Maar dit is gigantisch! We zullen het a.s. weekend maar in stukken breken ( haast zonde), als er hier flink wat jongelui zijn. Anders moet ik echt aan het rennen om calorieën te gaan verbranden! 

Tot slot iets wat helemaal niks met eten te maken heeft.
Een prachtige bos bloemen die opa en oma cadeau kregen van een lieve dame.
Helaas wil opa echt geen bloemen in huis. Ik heb het echt nog geprobeerd hoor, om hem om te praten. Geen kans, dus staat het nu hier te pronken.
Wat een vreemd blogje.
Maar ik wilde het taart verhaal even uitleggen.
Wens jullie een super weekend en tot snel met een heel ander onderwerp!

groetjes, Franca.