Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 16 september 2014

een feestje in de veranda.




We vierde een feestje in de veranda.
s' Ochtends met het ons eigen gezinnetje. Met een taartje ( waarvan de buitenkant letterlijk in het water viel, en het toch goed kwam door de slimheid van manlief). Ontspannen.
Met een fotoreportage door dochterlief en haar vriendje, in de voortuin.


Zodat we nu wel met de Triumph op de foto gingen ( die destijds de dag voor de huwelijksdag verkocht werd door de eigenaar en manlief nog een andere trouwauto moest zoeken). In onze gewone kloffie.
Niks pak, manlief in korte broek, ik in een zomerse kleurrijke outfit.

Mooie foto's gekke foto's , een gezinsfoto die me tot tranen toe roerde..
Heerlijk!
Geef ik de foto's van de taarten. Zie dan dit voor je: jongste die Oma en opa ophaalt ( de rolstoel kon niet door het achterpoortje, dus wandelde ze om het huis en tuin heen), hoe mooi!
Vriendin van mijn petekind ( die verpleegkundige is) helpt vervolgens oma uit de rolstoel in een makkelijke tuinstoel.
Als een prinses zit ze daar, aan het hoofd van de tafel.
Genieten!




Langzaam druppelen de gasten binnen.
Met mooie cadeaus en lieve wensen.
Mensen die op allerlei manieren met deze 25 jaar ( en ons) verbonden zijn.
Mijn neef die bij ons thuis opgroeide ( en mijn getuige was op het huwelijk en de peetoom van mijn dochter). Mijn oudste neef, die niet alleen op 14 jarige leeftijd mijn peetoom werd, maar zo'n dertig jaar later ook van onze jongste . Die zijn vrouw weer leerde kennen op de 25 jarige bruiloft van mijn ouders.... Volgen jullie het nog?


Mijn beste vriendin ( we moesten even rekenen, maar al vanaf mijn 17e),die peettante van de oudste is, en dat was het. Slechts vijftien mensen, maar wat een fijn stel mensen!
Die het zomaar gelukt is te komen, al wat de uitnodiging op zo'n korte termijn. Een paar mensen moesten afzeggen, maar die houden we nog iets gezelligs te goed. 


Er was koffie en taart ( veel te veel natuurlijk, maar dat ligt helemaal aan mij). Er was een grote grijs gewolkte pan met soep, die door mijn neef/broer ter plekke in de kommen geschept werd.
Wraps die door iedereen naar wens zelf gemaakt konden worden ( zo moet dat deed jongste even voor aan mensen die nog nooit wraps gegeten hadden). Hoe smaakt het vroeg iemand aan opa: " nie slecht vur zo'n vrimd spul", was het antwoord. Hilariteit alom, Opa is meer van de aardappels met jus!
Als toetje een pannetje met chocoladecake ( warm met een zacht "lopend" vulsel), met een goede schep ijs.
Dit keer door de vrouw van neef/broer geschept.


Koffie toe. Oma was toen al terug in de rolstoel geholpen, en gaf iedereen die ze tegenkwam een hand om te bedanken, de lieverd, jongste bracht haar dezelfde weg naar huis. Hoe dankbaar mogen we zijn, dat allebei manlief zijn ouders er nog bij mochten zijn! 

De pannetjes kregen ze mee naar huis, als bedankje.
De mooie bloemen kwam een collega ( nog in uniform )de dag er voor brengen. Zodat we de taarten de taarten lieten en gezellig koffie gingen drinken in de veranda, heerlijk zulke onverwachte dingen!


De dag er op geniet ik nog wat na.
Denk ik aan de dames die ( eigenlijk strikt verboden terrein) onze keuken binnen kwamen en de ( tot stapels op de grond) reuze afwas zagen staan.
Mooi niet dat we dat 's avonds samen gingen doen!
Met vereende krachten gingen ze aan de slag, er was nauwelijks nog wat over 's avonds.

De mooie verhalen:" mannetje ga eens kolen haken ze de kraamverzorster toen Franca werd geboren, nou ik maakte dat ik uit de buurt bleef".....
De kinderen die ( zonder enige vraag) oma hielpen met eten, grappend en vanzelfsprekend. De verzorgster die kwam prikken, een briefje op de deur vond : " oma zit bij ons in de veranda", en met de spulletjes gewoon die kant op kwam, heerlijk gemoedelijk.

De kinderen die het vriendje van dochterlief in de avond leerde durtsurfen, eerst op de oprit, later naar wat heuveltjes in de omgeving. Wat zal die arme jongen een spierpijn hebben.
De avond er voor had hij al met de jongste petekindjes tikkertje en verstoppertje gespeeld tot het zweet op zijn voorhoofd stond. Hij kreeg wel heel veel van onze Brabantse aanpak te verduren deze dagen!

De foto die we van onze kinderen kregen, het pak gezien verwachtte ik een foto van onze kinderen, het bleek er een van ons te zijn, gemaakt tijdens onze " Franse vakantie". Lief!
Gewoon een klein feestje in de veranda.
Met veel plezier, veel dankbaarheid, en veel geluk!


lieve groetjes, Franca.

15 opmerkingen:

  1. Gefeliciteerd met dit mooie huwelijksjubileum. Maria

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Gefeliciteerd. Een top dag! Voor jullie allemaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ontroerend mooi...
    Gefeliciteerd met jullie jubileum !
    Liefs, Ingrid

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nog van harte gefeliciteerd met dit heuglijke feit.
    En wat fijn dat jullie er met zijn allen van hebben kunnen genieten incl opa & oma.

    groetjes
    Janneke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gefeliciteerd Franca en wat geniet ik toch altijd van je spontane leuke gulle blogjes!!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Gefeliciteerd met jullie jubileum!! Mooi verhaal, lekkere taarten;).

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat gezellig allemaal. En nog gefeliciteerd. Heeft jouw man geen familie? Ik lees alleen over zijn ouders en familie van jou. Wat zal dat toch jammer voor hem zijn geweest. Lieve groetjes, Deedee

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Gefeliciteerd! Klinkt als een heerlijk feest!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Klinkt mij in de oren als een droom-feest! Wij zijn volgend jaar zover, en ik houd dit zeker in gedachten ; )

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een heerlijk verhaal! alsnog gefeliciteerd met je zilveren huwelijk (wij zijn er ook bijna :) Lieve groet, Nadia

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Dat klinkt als een fijne dag en een mooi feest.

    Nog van harte gefeliciteerd met dit jubileum!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Dank voor alle lieve wensen.
    Deedee: we hadden wel familie van de kant van mijn man uitgenodigd.
    Helaas zijn die iets minder flexibel als het gaat om op korte termijn uitnodigingen. Zij zijn meer van hoe het echt hoort.
    Geen probleem hoor, maar daardoor miste we wel een paar fijne mensen.
    Men hen hopen we later nog : "een bakkie te doen".
    Mijn man vond dat overigens geen enkel probleem. Mijn familie is ook de zijne geworden inmiddels. Dat zijn ouders zomaar konden komen ( omdat oma een erg goede dag had) was al een waar feest!

    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen