Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

maandag 27 mei 2013

Van fijne en minder fijne dingen

Zien jullie wat ik zie?
Zon!
Zon op ons minimoestuintje.
Dan wil ik jullie deze foto van een paar weken eerder niet onthouden.
Ons dapper bloeiend appelboompje.
Al weken lang keken jullie tegen mijn verjaardagsfoto's aan.
Niet dat er intussen hier niks gebeurde, integendeel!
We hadden een doop van twee ( al best grote ) jongetjes.
Hoe vertederend, zo'n mannetje wat op een krukje ( dat dan weer wel) staat, en zelf zijn hoofdje boven het doopfond buigt .
Een klein intiem feestje na afloop.
Nieuwe fijne mensen leren kennen.

Nagenieten van het feest. Van de verhalen, de reacties,en de bloemen.
Restjesdag de luxe de dag na het feest.

Een fijn bezoek van vrienden, waar je ondanks dat je doodmoe en niet helemaal lekker bent ( sorry lieve mensen, ik was niet echt op mijn best) toch heerlijk hebt gelachen.
Fijne , lieve en positieve mensen.
Daar knap je vanzelf van op!

Dat ze dan ook nog zo'n lief zelfgemaakt cadeau mee brengen...
Met klompjes erin, waar ik helemaal op gevallen ben.
Wat een rijkdom.


Dat is toch wel een heel mooi verjaardagscadeau!
Nadat dochterlief voor mij een jurk tekende, en maakte, besloot ik weer eens wat beter op mijn kleding te gaan letten.
De kast hangt vol. En toch....Heel vaak pak ik snel een spijkerbroek en t-shirt, of trui met het weer de laatste tijd.
Nu probeer ik wat vaker iets gezelligs aan te doen.
En dat doet een mens goed.
Wat minder goed doet: een zoon die zijn mondeling toegelichte examen niet door komt, ik hoorde hem eerder met manlief oefenen.
En daar klonk het al wat hoekig en moeilijk.
Wat zou ik graag inspringen, gaan praten op school, uitleggen dat dit een heel speciale jongen is.
Is dat wijsheid?
Of moeten we het hem ( wat hij zelf liever wil) toch zelf op laten lossen.
Dit zijn de ogenblikken die een moederhart zo zeer doen.

En de foto?
Ik kwam met stukken te staan. Onderweg naar huis, na een drukke chaotische werkdag. Natuurlijk gebeurt het dan.
Manlief kwam me halen en pikte samen met oudste de auto later op.
Dit was de noodvoorziening, zodat ze naar huis konden. Is dan inventief of niet?

Verder maakte ik het allermakkelijkste jurkje ooit.
Van een simpel te tekenen patroontje uit de Libelle. En twee coupons van de markt.
Raakte ik totaal ontroerd door nota bene een sleutelbos!
De sleutelbos van jongste, die beweerd heel weinig met ons geloof te hebben. En toch....zie ik bij het sleutelhanger van de grootgrutter , ook de sleutelhanger van Maria, die Opa en Oma voor hem meebrachten uit Lourdes. Misschien meer voor Opa en Oma. Maar toch...Hij die zo kritisch is doet niet zomaar een hanger aan zijn sleutelbos.
Een stukje dankbaarheid van mijn kant.
En hoewel ik na het lezen van heel veel boeken over gezond eten, besloten had gewoon alles , redelijk gezond en met mate te eten ( waar ik nog steeds achter sta) heb ik na het zien van de reportage op de Belgische T.V. besloten tot een kleine verandering. Het ging over de reportage: LoveMeaTender uitgezonden bij het programma Lichtpunt.
Ik vond het niet bepaald altijd prettige beelden, maar wel een goede reportage.
Hoewel we niet dagelijks vlees eten ( ik nog maar een a twee keer per week), nemen we best nog wel eens "supermarktvlees". Waarvan we niet zeker weten waar het vandaan komt.
Vanaf nu niet meer! Alleen nog vlees , waavan we de afkomst kennen.
Er blijft altijd een discussie, is maar ik krijg het gewoon echt niet meer weg.
En die enkele keer dat ik vlees eet, mag het best duur zijn.
Tot slot, kocht ik een boek.
Gevonden door manlief toen we door die prachtige boekhandel in Den Bosch liepen struinen ( altijd een feestje, en zeker met mijn net gekregen boekenbonnen op zak).
Het is de opvolger van Hypotheekvrij, en ligt helemaal in de lijn van mijn man.
Die ook liever niet tot zijn 67stigste door wil werken.
Hij zou het ook kunnen , zo eenvoudig leven, bijna niks kopen. Hoewel ik redelijk op weg ben, koop ik nog steeds sneller iets wat misschien niet echt nodig is.

Hij vertelde op de terugweg over het boek, en ik zocht het een dag later voor hem op in een andere boekwinkel. Hij had geen titel meer in zijn hoofd, alleen het globale verhaal en dat het boek een blauwe voorkant had.
Maar gezien de sfeer van zijn vorige boek, vond ik het direct!
Maar ik kan het niet laten, maakte het vandaag stiekem open en ga alvast wat gluren.

En verder: ga ik bijkomen.
Van een weekend dat kwam na een heel druk (patchwork) gezin. Met alle dagen acht uur. Van een Zondag met een Communie van een lief ( en veel op oudste lijkend) jongetje. Met een mooie kerkdienst ( die een beetje spannend was, gaat hij doen wat er gevraagd is), hij deed het geweldig!

Moet ik even moed bij elkaar schrapen en netjes de was ophangen in plaats van die gauw in de droger te gooien ( doe ik echt wel eens als ik moe ben, in tegenstelling tot manlief). Heb ik twee dagen waar ik op stap ga deze week ( een keer met collega op kringlooptocht en een keer met twee nichtjes naar de stad), en moet het huis toch ook even schoon.

Ik ga ( langzaam) aan de slag, neem tussendoor even rust met manliefs boek, en hoop en bid dat intussen het gesprek wat oudste heeft , goed mag uitvallen. Duimen jullie mee?

              groetjes, Franca.

8 opmerkingen:

  1. Wat jammer van het mondeling examen van zoon...
    Ook ik heb zo'n kind, 22 is hij inmiddels... Van de week moest mam mee naar de tandarts. Zo bang, zo onzeker, zo in zijn eigen wereld...
    En ik weet, je kunt niet alle moeilijkheden voor ze aan de kant schuiven maar het leven is soms zo hard... :(

    http://inenomdekas.wordpress.com/2013/05/26/moestuin-maandag-3

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat moeilijk, dat mondeling examen. Maar op school weten ze toch ook wat voor kind het is? Waarschijnlijk houden ze daar toch wel een beetje rekening mee. En anders komt er vast wel een oplossing.
    Gelukkig was er ook genoeg om van te genieten. Doe maar lekker rustig aan. En ik duim voor je oudste ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik was ook nooit zo goed in mondeling(zenuwen).
    Hopelijk gaat het allemaal toch goed.
    En wat een leuke dingen heb je gekocht/gekregen.
    en dit weer is heerlijk genieten.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een lang verhaal van ups en downs. Maar ik duim mee voor je oudste.
    Groetjes Saskia

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ach, dat zere moederhart. Hoe herkenbaar! En ja, ik heb ook altijd de neiging mee te helpen/denken aan een oplossing. Willem is er meer voor, dat het kind zélf met z´n tekortkomingen leert omgaan. Eigenlijk heeft hij gelijk. En heel, heel langzaam, leer ik het ook: overgeven! En dan uiteindelijk tot de ontdekking komen, dat het goed is, dat het kind de kans krijg te vallen. Dat het kind ook echt weer opkrabbelt. Sterker, volwassener. Maar o, wat is het pijnlijk soms!
    En ja, ik ga ook eens achter dat boek aan. Dat lijkt me wel!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mooie blog Franca. Ook hier eten we steeds meer bewust, dwz zoveel mogelijk biologisch en vers en vaker vis ipv vlees.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een superleuk jurkje! Doe je nog een foto als je hem aan hebt? Ik draag eigenlijk nooit spijkerbroeken, alleen maar rokken en jurken.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Mooi blog! Het is wel eens moeilijk je kinderen dingen zelf op te moeten laten lossen, ik moet hier ook regelmatig op m'n tanden bijten (of op m'n handen gaan zitten). Als 't nodig is springen we wel in.
    Tja, ik heb hier ook van die kritisch denkende kinderen op het gebied van het geloof. Je geeft het ze mee en verder moet je dat ook loslaten. Bemoedigend, van die sleutelhanger!

    BeantwoordenVerwijderen