Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

maandag 22 april 2013

zo blij als een kat in de zon

Dat ziet er toch uit als genieten?
En dit ook.
Buiten komen en manlief heerlijk zien zitten in het zonnetje. Hij heeft de afgelopen weken zo verschrikkelijk hard gewerkt, hoe fijn dat hij nou even lekker uit kan rusten. In de zon nog wel.
Daar ga ik dan graag naast zitten, met mijn breiwerkje en wat tijdschriften ( en Poespoes is natuurlijk in de buurt).
Oke, slechte ( ingezoomde) foto. Maar wie kan ons vertellen wat voor vogel dit is?
Al dagen lang is hij ( vooral 's ochtends) in een wei hiernaast. Hij is ( zeker) zo groot als een ooievaar en kan vliegen. Ra ra?
Tja, met alleen zitten krijg je niet zo'n mooie veranda. En deze zomer een mooie pipowagen, Hoera! Dus heeft manlief zich gestort op het laatste klusje van de veranda: de dakgoot. Geen plastic natuurlijk. Maar een ijzeren uit de zestiger jaren. Een oude kasdakgoot ( die heeft hij ook rondom ons huis gemaakt). Roest eruit ( flink krabben) en dan aanpassen aan de goede maat, uiteindes lassen en een gat plus afvoerbuisje. Een vruchtbare middag.
Zo zag het er uit net voor we gingen eten.
Komt helemaal goed!
De fruitschaal liep over ,dus had manlief de rest even op het dienblad gelegd. Een plaatje om van te genieten nietwaar? Voelt als echte luxe!
Dochterlief was intussen bezig wat stoffen te knippen ( voor een korset, een jaren zestig broek, een jasje, een jurkje en een rok). Dit gaat mijn pet al ver te boven ( het op stof leggen van ...ik heb geen idee).
Een paar uur later was alles geknipt en in stapeltjes bij elkaar gebonden.
Neem daarbij dat drie stoffen ( waaronder deze) gewoon uit de kringloopwinkel komen, dit een verschrikkelijk moeilijke geruite stof is ( dit moet schuin dan komt het zo als recht ruit, en dit moet....) en twee  stofjes van de markt. Dan snap je dat ze even heeft moeten zoeken.
Ze is mijn naai niveau mijlen ver voorbij. Dat ik ooit moest helpen ( en haar vader omdat die rustiger bleef) bij het supersimpele jurkje waarmee ze ooit aangenomen is op de opleiding, en dat ze nu zoiets kan maken. En dan ook nog in kringloopwinkels en op de markt op zoek gaat naar ( goede) goedkope stoffen. Grote klasse lieve dochter!
En ik? Ik werkte op mijn eigen niveau. En prutste een oud dekbedovertrek uit de kringloopwinkel uit elkaar om er een nieuw gordijntje van te maken. Het oude gordijntje voor onder het aanrecht in de bijkeuken, bleek namelijk niet alleen heel vies ( schande) maar ook nog eens gescheurd.
En zo zat ik dus. In een heerlijk flow. Muziekje ( Adele, Gerard en Guus) aan, koffie erbij, soms een klein zonnetje door het raam, lekker buiten, makkelijk grote tafel, stopcontact zodat ik de naden kon strijken, lekker rustig en ontspannen . En weten: morgen ben ik lekker vrij, tijd zat voor al het werk wat ik nog moet doen ( of heet dat uitstellen).
Het gordijntje is nog niet af, dochter kwam lekker koffiedrinken tussendoor. Morgen het gordijntje alleen nog even onder de naaimachine door, het is al gestreken en gespeld.

Wat een weekend! Neem daarbij dat manlief Zaterdag te laat was voor verse broodje. Hij dus afbakbroodjes kocht en we die Zondagochtend door het hele huis roken. Samen met een lekkere salade, geitenkaas en wat iedereen verder maar wilde verorbert hebben. Dochter vond dat ze smaakte als Al Place broodjes. Dat zullen we maar als een compliment zien.

Dat we 's ochtends al met zijn allen ( in pyjama's ) probeerde de vogel te zien of op de foto te krijgen ( moet een leuk beeld geweest zijn voor wandelende en fietsende voorbijgangers).

Dat manlief en ik Zondagavond een proefwandeling hebben gemaakt, die ik eventueel kan wandelen met mijn collega's. Wat een fantastische route!
We lopen hem nog een keertje om goed te klokken. De bedoeling is namelijk een wandeling van ongeveer 1,5 uur. Dit is misschien iets langer. We zullen zien.

En nu: nu schijnt het zonnetje hier heerlijk naar binnen. Helaas heeft jongste mijn fiets mee, dus moet ik vanmiddag met de auto naar een verjaardag.
De verjaardag is leuk. Ik heb er zin in om deze mensen allemaal weer eens te zien. Ik zei het al : ik ben zo blij als een kat in de zon. Begrijpelijk niet?

Wens jullie allemaal een fijne dag!
        groetjes, Franca.

10 opmerkingen:

  1. Knap hoor van je dochter met haar patronen! Fijn dat je man zo kon genieten in de zon :). De vogel lijkt me een kraanvogel.

    http://inenomdekas.wordpress.com/2013/04/22/gezonde-koekjes

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat een bezige bijtjes daar bij jullie, toppie hoor?
    En die vogel geen idee, even op internet zoeken zou ik zeggen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. ik dacht eerst aan een bleuwe reiger, maar ik denk dat het idd de kraanvogel is.
    Heerlijk die zon,hè.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik ben het met inenomdekas eens. Het is een kraanvogel. Kijk maar eens goed in je omgeving. Deze vogels leven normaal gesproken in paren.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heerlijk blogje! Wat leuk dat je dochter zo goed met de naaimachine overweg kan en zo leuk bezig is met stofjes!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Fijn nog even die zonnige beelden. Hier is het helaas nu ook weer somber en grijs.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Al jullie reacties ( plus mail reactie) vertelde hetzelfde : het is een kraanvogel. De beschrijving klopt. En als je dat grote beest weg had zien vliegen klopt het helemaal. Ze schijnen rond deze tijd te trekken. Klopt dus ook. Toch blijf ik het heel bijzonder vinden. Met dank voor jullie knappe inzicht en reacties.
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. In Nederland kwamen vroeger veel kraanvogels voor, zoek maar eens naar Kranenburg/borg(h), ook met een begin C. Ze zijn hier als broedparen zo zeldzaam, dat ieder nest in de krant wordt genoemd, zonder coördinaten natuurlijk, zodat het niet verstoord kan worden door mensen. In het Fochteloërveen (grens Friesland/Drenthe) onder andere. Een andere zeldzame vogel wordt ook steevast gemeld, namelijk de vliegende deur, beter bekend als zee-arend, die een nest had in het Lauwersmeer. Lucky me zag in november 1999 dicht bij de stad Groningen een enorm grote, ietwat verregende vogel zitten kleumen in een weiland. Het heeft zes jaar geduurd voor ik een goede foto van een zee-arend zag en zeker wist dat ik exact die roofvogel had gezien. Niemand die mij geloofde, maar na de berichten over het nest krijg ik het voordeel van de twijfel. Doet me denken aan Het Lentelied: maar ik alleen heb ze daar zien zingen, heel alleen in het grote bos! Ik weet wat ik gezien heb, helaas had ik geen fototoestel bij de hand.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Sorry, het lied blijkt Lentekind te heten, van het Orkest zonder Naam.

    BeantwoordenVerwijderen