Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

maandag 24 september 2012

kleine meisjes...

worden groot!




Kom ik vanmorgen op haar slaapkamer, hangt er een ( al bijna klaar) blazer!
Zomaar!
Van een stofje uit de opruimingsbak en een wat nog in huis was.
En vakwerk!
Wauw !
Ik doe het haar niet na.
Petje af dochterlief!

En verder:
Hou ik Maandag.
Ga nergens heen ( behalve het halfjaarlijkse familieuitstapje naar de tandarts vanmiddag), rommel wat in huis, werk de was ( weer eens) bij en heb een Italiaanse stoofschotel opstaan.

Aten we gisteren uiensoep ( uit het kookboekje van Karin).
Lees ik net weer ergens: "ik heb veel kookboeken, maar ik kook er nooit uit".
Nou, ik heb veel kookboeken en ik kook er lekker wel uit!
Misschien niet zo creatief, maar wel lekker!


      groetjes, Franca.

vrijdag 21 september 2012

dankbaar

Ik zou:
naar de bieb kunnen gaan
de wasmachine kunnen aanzetten
Eens goed stofzuigen
heel nodig een vochtige doek door de huiskamer moeten halen
En nog minstens honderd hele nuttige dingen kunnen doen.

Maar ik zit, brei een stukje en geniet van een heerlijke kop koffie met ( zoals ze hier zeggen) een snee peperkoek.
Intussen bedenkend hoe gelukkig ik me mag prijzen.
Neem die vrije dag die tussen "mijn " gezinnetje en de cursusdag zat.
Dochterlief had ook een vrije dag, en samen werkte we aan de eetkamertafel. Zij aan een nieuwe blazer. Ik aan mijn huiswerk.
En we vonden het allebei supergezellig!
Jongste was die ochtend vrij, en kwam ( naar aanleiding van een werkstuk van zijn vriendinnetje) met de vraag: hoe zwaar waren wij bij de geboorte?

Het leidde tot een zoektocht ( schandalig genoeg ben ik zo'n moeder die de geboortegewichten van haar baby's niet uit haar hoofd kent) in de fotoboeken en verzamelmappen.
Wat een feest om terug te zien ( en te lezen).

De bloemetjes die dochterlief uit de tuin haalde ( en als verrassing ineens op tafel stonden toen ik thuiskwam van mijn werk).
Het zonnetje wat binnen schijnt. De cursusdag die heel leerzaam en gezellig bleek te zijn.
Goed en lekker eten.
Kleine sfeer dingetjes.

Allemaal dingen die zo gewoon lijken.
Maar ja, ik was deze week in een "speciaal" gezinnetje.
Waar al deze dingen niet zo gewoon zijn.
Waar ik heel voorzichtig moest zijn.
Omdat ze heel snel advies voor kritiek aan zagen.
Waar al snel bleek dat er toch wel heel veel gaande was.
Waar zomaar een flinke ontploffing kon plaatsvinden die geen enkel kind verdiend.
Waar bleek dat er ook al hulpdiensten ingeschakeld waren ( hadden we dat maar eerder geweten).
Waar ik elke avond zo moe van thuiskwam ( dat ik zelfs een paar keer bibberend en rillend op de bank zat).
Die ik zo moeilijk los kon laten.
Waarvan ik hoop en bid dat ik genoeg gedaan heb, de juiste mensen om hulp heb gevraagd en weet dat ze toch nog blij waren met mijn hulp.

En daarom:
Zit ik op de bank en brei , en denk, en geniet ik.
Bid ik een klein weesgegroetje en steek een kaarsje op.
En vooral: ben ik enorm dankbaar voor ons gezinnetje!

           groetjes, Franca.
        

donderdag 13 september 2012

Wacht






Tja....
Weer wacht. Wat doe je dan?


Oogsten. Voor de regen alles verpest.




Alvast koken.



Dat breiwerkje? Dat gaf me geen blij gevoel. Iets nieuws op de pennen, gewoon even proberen. Is het wat, dan haal ik het andere uit. Dit voelt nu al beter....

Twee keer Geertrude.
Volgende keer meer.
Ook over haar boek wat ik voor de vakantie bewaarde: Familiegeheimen.

Voor nu: wacht ik verder. Met oude ( en een nieuwe) tijdschriften. Weet iemand misschien of degene van de reportage: Brocantewoning in Drents dorp ,uit het blad:  Wonen landelijke stijl, ook een blog heeft?

Ik zou het met plezier bezoeken.
De reportage is zo leuk!

Tot na de wacht!

            groetjes, Franca.

dinsdag 11 september 2012

laatste vrije dag

Een stevige hap. Laat dat maar aan manlief over.
Zou het voorlopig de laatste keer zijn, dat we buiten kunnen eten?
Reden te meer om er lekker van te genieten.
Weekmenu maken. Dan is alles in huis als ik aan het werk ga.
Voor het eerst ook uit: desperation dinners ( Amerikaas kookboek gevonden in Engeland, eigenlijk de voorloper van Cheap, Fast, Good waar ik al jaren uit kook).
Gebakken appeltjes op geroosterd brood. Kan het lekkerder voor de lunch?
Na het boodschappen doen. Ik heb mezelf verwend met een heel mooi dik tijdschrift. En besloten eens een luxe gerecht te maken. Vandaag nog alle tijd!
Vroeg honger. Ik eet alvast een stevig soepje.  Reactie van  jongste later: de soep is lekker, maar eten we tegenwoordig niet heel veel kidneybonen? Die hoeven niet zo nodig voor mij hoor!

Oudste geniet.


Eigenlijk zou ik (heel gezond) gaan wandelen met collega's.
Ik besloot thuis te blijven. De film te gaan zien die eindelijk bij de bieb was. wat muziek te luisteren, te breien.Een fijne avond met mijn gezin.





Vandaag: ik sta op de morgen.
Al belde ze gisteren en zat ik bijna weer in de nachtwacht. En dat terwijl ik voor het eerst in maanden geen nacht zou doen.
Gelukkig stond er toegezegd bij.

En kon ik dus rustig slapen vannacht.
En nu? We zullen zien. Maar van de laatste vrije dag heb ik genoten!

                 groetjes, Franca.

zondag 9 september 2012

Van zon, hopen, dromen en meer

Wat een heerlijk weer voor September.
Elke dag pikt dochterlief ( direct uit school) nog gauw wat van het zonnetje mee.
En zo zie ik haar vanuit het keukenraam....
Stiekem Poespoes verwennen.
Hebben we op Zaterdagochtend al heel vroeg de zon in huis.
Hoe mooi is dat?
Weet ik nog steeds niet goed wat ik met de veranda aan moet ( al zat ik er vandaag al heerlijk in de schaduw toen het "buiten" te heet werd in de zon). Waarschijnlijk moeten we de veranda gewoon gaan gebruiken en komt de oplossing dan vanzelf.
Staat onze droom hier geduldig te wachten. Nog heel even en dan beginnen we eraan!
Onze jongste. Laat hem niet weten dat zijn foto hier staat!
Inmiddels 17 ( 18 in Januari). Eindelijk een school gevonden ( hij hield ons wel bezig de laatste tijd). Verkering met een lief meisje. Denkt ineens over van alles na. Komt met grote en kleine dingen weer bij ons langs. Praat veel meer. Mijn nichtje lijkt gelijk te krijgen: het komt allemaal wel goed!
Een lief en mooi manneke blijft het.
En zielsveel van hem houden? Dat is nooit weg geweest!
Dochterlief met de chocoladetaart. Wat me weer doen denken aan het mindful living idee.
Ik heb ( in de boekwinkel) al wat boeken ingekeken.
Nog eens even nadenken wat ik ermee ga doen.
Ik ben niet zo van de meditatie en zo.
En Geertrude heeft gelijk: als er wat met de kinderen is komt dat keihard aan. Maar genieten kan ik ! Echt!

Minder van het gezin mee naar huis nemen zou beter zijn. En een inzet van 100% is meer dan genoeg zei mijn leidinggevende, het hoeft geen 1000% te zijn! waar! Allemaal waar. En hoe goed ik er ook mee om probeer te gaan, die wacht blijft me nekken.
We zullen zien. Ik begin eerst eens met wat dingen op een rijtje te zetten.
Dingen ( zo mogelijk) nog simpeler te maken.
Een boek over mindful living aan te vragen bij de bieb.
En genieten?
Daar ga ik gewoon mee door!

Zoals van het gezin wat me aangevraagd had, en waar ik helaas niet heen kon ( net mijn 1e vrije dag na zoveel dagen werk).
Ik schreef een brief en kreeg een superlieve brief met leuke foto's terug.
Hoe geweldig is dat?

Ik ga naar buiten. daar dekt dochterlief de tafel, zodat we de hartige taart ( door manlief gemaakt) kunnen gaan eten.
Genieten zei ik toch!
    Geniet van jullie Zondag!
                   groetjes, Franca.

vrijdag 7 september 2012

mindful(le) chocoladetaart

Tja, daar zit je dan. Aan een zelfgemaakt bananenijsje met een boek.
En het kan je eigenlijk niet boeien.

Het is te druk in je hoofd.
Kan ik wel mooi een stukje schrijven over rust.
Die rust moet ook in het hoofd komen.

Cursus mindful living adviseerde een leidinggevende.
Wie van jullie heeft hier ervaring mee?
Werkt het?
Of moet ik andere stappen gaan nemen?
Poeh hé.

Ik ga wat foto's van eerder gemaakte recepten plaatsen.
En een chocoladetaart maken.
Lost misschien niks op, maar is wel lekker!
 Zie hier: de lekker en simpel variant op de kapsalon (officieel :patat met shoarma, daar kaas over, even in de oven, dan sla,komkommer en tomaat erbij en tot slot knoflooksaus).
Tot groot plezier van jongste, maakte ik thuis kapsalon!
Deze variatie is iets lichter en gezonder, maar nog steeds een hele hap.
 http://www.lekkerensimpel.com/2012/06/06/de-lekker-en-simpel-variant-op-de-kapsalon/
Begin van de bananentaart. Zelfgemaakte ( blindgebakken) bodem, met plakjes banaan.
Daarop een ( echt supergemakkelijke) zelfgemaakte vanillepudding.
Recept uit: Grandma's best recipes. Erbovenop een laagje slagroom.
Ons testpannel was tevreden ( of mag ik zeggen, in de wolken).
Dit zijn pizza puffs. Ik weet zeker dat ik het van Bee-zzy Bumblebee had. Maar op een of andere manier kan ik het recept niet terugvinden.
Haar komt de eer dus toe!  Dit is niet helemaal een recept voor mij. Maar de kinderen hebben ervan gesmuld!

Het bananenijsje tot slot: Leg een ( afgepelde) banaan in de vriezer ( even in een stukje plasticfolie).
De volgende dag de banaan in stukjes snijden, in een blender  ( hier magic bullet) doen, een paar stukjes walnoot en een klein scheutje melk erbij en fijnmaken maar.
Lekker, snel en zeker niet ongezond ( ook geschikt als verwennerij voor kraamvrouw). En een lekker troosteten als het effe niet zo wil.
Goede zaak dat de bananen even niet zo duur zijn.

En nu?
Eindelijk de notulen uittypen ( is dat vast uit het hoofd).
De papieren van het funcioneringsgesprek tekenen en terugsturen.
Lekker even koffie drinken met een goede vriendin.
Nadenken over wat oudste extra naast school kan doen ( dit is niet genoeg om hem bezig/tevreden/gelukkig te maken).
Alvast beginnen met leren ( voorbereiding cursus).
Die twee manden strijk wegwerken.
De slaapkamer een goede beurt geven.

Maar eerst: de chocoladetaart.
Lekker mindful aan het bakken. Daar heb ik zin in!
      groetjes, Franca.


woensdag 5 september 2012

even lekker niks

Door de foto's terug te kijken, besef ik pas dat het al even geleden is dat ik wat geschreven heb.
Laat ik maar gewoon beginnen met vandaag. Als ik al ramen zemend naar buiten kijk ,staat daar de veranda. Of moet ik inmiddels tuinhuis zeggen?
Vorig jaar kwam het plan om aan de nieuwe schutting een soort veranda te bouwen.
En dit is tot nu toe het resultaat. Veel groter en indrukwekkender dan ik ooit voor ogen had.
Fijn? Vast! Handig? Beslist!
Maar als manlief vraagt hoe we het in gaan richten, moet ik het antwoord schuldig blijven. Ik dacht aan een kleine overkapping met misschien een tuinbankje eronder. Dit is bijna te mooi en groot om te bevatten.
Ik zal er nog wel eens over denken.

Poespoes denkt er het hare van: die wil gewoon naar binnen!
Gelijk heeft ze. Binnen is het lekker knus.
Met de bloemen van het laatste gezin op tafel. Waar ik de receptenmap aan het bijwerken ben . Binnenkort foto's van een aantal dingen die ik laatst gemaakt heb ( zoals die heerlijke bananentaart).
De tweede dag thuis. Eergisteren nog werkte ik een extra dag ( op verzoek gezin), had een functioneringsgesprek,deed de beoordeling van een stagiaire,en bedacht hoe ik het thuis voor elkaar zou krijgen.
De eerste vrije dag kwam zoonlief zijn vriendinnetje voorstellen. Ergens in die week was er een werkoverleg waar ik notuleerde ( moet nog uitgewerkt worden) , en hadden we een heel leuke middag waar we uitgenodigd waren door onze nieuwe buren voor een hapje en een drankje.
Soms weer je van voren niet meer dat je van achteren nog leeft.
Het is mooi geweest. Even pas op de plaats!
Er ligt tenslotte nog een verrukkelijke stapel op me te wachten.
En wat te denken van een rondje tuin.
Al hebben we nog nooit zo weinig geoogst als dit jaar ( en wat heb ik het gemist). Maar nu deze mooie nazomer komen er toch nog een paar verrassingen tevoorschijn. Zoals deze kleurige lampionnetjes.
Kleine trostomaatjes.

Bij elkaar genoeg om er allemaal van te kunnen smullen.

Een vrolijke hoge gele pracht.
Weer binnen. Soms zijn het de kleine dingen waar je zo blij van kunt worden. Zoals dit kussen. Jaren terug gekocht in die winkel waar je niet te vaak moet komen, omdat je altijd de neiging hebt meer te kopen als je nodig hebt. Omdat het zo leuk en zo goedkoop is. Van deze aankoop heb ik nooit spijt gehad. Inmiddels is het "mijn" kussen. Het ligt op mijn stoel en ik kan er altijd met zoveel plezier naar kijken. Hoe simpel je een mens blij kunt maken!
Rust! Af en toe een karweitje. Uniformen in de wasmachine ( en ontdekken dat je notitieblaadje er nog in zit). Een stukje lezen in het oude boekje ( huize Bolstraat) en nadat ik lees hoe Marie-Anneke de slaapkamer zwabbert , ruim ik mijn slaapkamer ook even aan kant. Om vervolgens in de huiskamer koffie te drinken en verder te lezen.
Hoe heerlijk zo'n oud boekje. Opkijkend besef ik dat die boekenkast van ons misschien een puinhoop is, maar voor mij ook een schat aan boeken en herinneringen. Binnenkort verf ik de kast. Groen moet het worden. De verf is in huis, maar ik durf niet! En toch...we zullen zien.
Dit is vandaag mijn plekje. Gewoon lekker thuis. Morgen. Morgen heeft dochterlief een vrije dag, dan gaan we vast op pad, ondernemen we vanalles. Vandaag niet. Vandaag geniet ik van de rust, van het huis, van de tuin, van het oude boekje. Van even lekker niks!

           groetjes, Franca.