Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 28 juni 2012

post



De postbode op de oprit .
Zo'n busje weet je wel.
Maar ik had niks besteld.

Een grote zachte envelop. De afzender: Geertrude!

Na een mailtje had ze me een romannetje beloofd. Een waar ze zelf een verhaal in had staan. Ik had al allelei winkels afgelopen, maar het was overal uitverkocht.
Een berichtje naar Gertrude werd zomaar beloond met een belofte dat ze het boekje op zou sturen.
Dat was al zo lief! En nu dit.

Over dit romannetje gaat het.

Zie je haar naam staan? Hoe geweldig.
Moet je zien. Dit is het totale pakket!
Het romannetje , maar ook: een haak-boekje, heel veel haak-katoen,en een prachtige zelfgemaakte kaart met een hele mooie foto ( die ze waarschijnlijk ook zelf gemaakt heeft).
Je zou er verlegen van worden.
Hartstikke leuke patronen. Misschien iets te hoog gegrepen voor mij, maar de pannenlappen dat moet toch kunnen.
Geertrude had in de gaten dat ik aan iets anders toe was na die ellelange sjaal voor dochterlief. Ik was de dag ervoor aan iets voor mezelf begonnen, een heel eenvoudig truitje.
En hoewel er nog wat poetswerk op het program stond, heb ik mezelf eerst eens even verwend.

En zo zit ik om 10.00 uur in de ochtend aan de koffie met chocola. Een beetje te breien en lekker een stukje te lezen.
En voelde me even een echte spijbelende huisvrouw met mijn romannetje.
Maar weet je wat? Het is een hartstikke leuk verhaal, en waarom moet het altijd zo nodig bijna literatuur zijn?
Het is een leuk boekje en ze heeft het toch maar voor elkaar om weer een verhaal gepubliceerd te krijgen.
De volgende keer probeer ik het op tijd te pakken te krijgen.
Want of een verhaal van Geertude nou in een boek of een romannetje staat, het is het waard om te lezen.

Het truitje is trouwens een heerlijk, makkelijk patroon. Zo een waar je nauwelijks bij na hoeft te denken.
Het poetswerk is intussen klaar. Ik zou vannacht in de wacht gaan.
Direct na de diplomauitreiking van jongste.
Ik zat er zo mee.

Een paar telefoontjes, en wat lieve dames boden hulp: morgenochtend pas wacht! Yes! Wat ben ik daar ongelooflijk blij mee.

Het zat deze week allemaal wat tegen. Maar met zo'n pakketje en de belofte dat ik er in ieder geval deze nacht niet uit hoef, komt het allemaal wel weer goed!

Dank je wel Geertrude!
Het is een heel mooi pakket en het heeft me bergen goed gedaan!
       
                     groetjes, Franca.

zondag 24 juni 2012

los laten

Terwijl er buiten.....
hard gewerkt word.
Geniet ik binnen van het tweede hoofdstuk. En dan moet ik het gauw inpakken, het is tenslotte voor de vakantie. Evan bijkomen, wat is het koud. Het lijkt wel herfst. Maar binnen is het goed. warme sokken aan. Nieuw boek. Wat wil een mens nog meer! Goed gedaan Geertrude!
Dochterlief heeft een jaloersmakend mooie vondst gedaan in de kringloopwinkel.
 Ze wilde iets heel speciaals geven aan een vriendinnetje wat achtien is geworden.
Ik zei het al : jaloersmakend mooi! En dat voor 3,95 euro!
Restjes opmaken, nog snel een sloppy Joe voor ze gaat.
De moestuin. En er zit geen sikkepitje werk van mij in.
Dit jaar zal ik werken tot de laatste dag voor de vakantie. Al twee keer werd het me net voor de vakantie te veel. Een keer was mijn arm ineens verlamt en een keer trok ik het echt niet meer en kon zelfs het opgegeven adres onmogelijk vinden.

Dit jaar gaat het anders: Ik ga werken, doe thuis wat absoluut noodzakelijk is. En verder rommel ik wat aan. Ik brei wat, lees wat , wandel veel en probeer alles draaiende te houden.
De kinderen doen hun eigen kamer ( of niet) en manlief helpt waar nodig.
En het werkt! Ja ik zou graag sommige dingen sneller gedaan willen hebben, het huis perfect, de boekenkast geverfd en de pipowagen en veranda klaar.

Maar nu even niet!
We genieten van het hier en nu.
De kinderen die nog even ( soms dan) thuis zijn. De tijd die we samen ( al klussend of wandelend) weer door kunnen brengen.
Ik laat los! En het gaat me steeds beter af.

Wat zag ik ooit tegen deze tijd op. De kinderen groter, ze hebben je niet meer zo nodig, gaan meestal hun eigen gang. Gek genoeg vind ik dat ook fijn. Als het ze goed gaat is het prima. Ze hoeven niet steeds hier te zijn of samen met ons iets te doen.
Ze worden groot.
En dat is goed zo!

           groetjes, Franca.

zaterdag 23 juni 2012

zomaar een vrije dag, met grauw weer

Een echte bloemenweide. Zo vaak geprobeerd op braakliggend land. Nou werkt het bij de overbuurman wel. Gewoon een hoekje van de wei gebruiken. Mooi! En een idee voor volgend jaar.
Een lekker fout tafelkleed van de kringloop en mooie planten voor buiten van "mijn" gezinnetje. Toch kleur op een zo grauwe dag.
Het asperge seizoen is bijna afgelopen. Of ik dat heel erg vind?
Kleine vogels...
worden nieuwsgierig....
En verzamelen moed om uit te vliegen.
Waardoor Poespoes een verplichte binnendag had.
Dat ze toen dochters bed uitkoos om een dutje te doen was dan eigenlijk weer niet de bedoeling.
Een dagje met bad, breiwerk en prachtig tijdschrift. wat een zaligheid. Vandaag gewoon weer aan de slag. Gewoon weer een goede maaltijd.  Al vonden de kinderen de sloppy Joe's ook prima!
's Ochtends ging dochterlief met tranen in haar ogen de deur uit. Haar laatste stagedag, en het was zo leuk daar.
's Avonds kwam ze stralend ( maar ook een beetje droevig tegelijk) haar cadeautje laten zien: een colbertje uit de collectie van haar baas de modeontwerper. Wat een schat om zo je stagiaires te bedanken voor een leuke stagetijd.
Jammer dat ik ervoor gekozen heb geen herkenbare gezichten te laten zien. Hierboven staat een stralend snoetje!
Zomaar een vrije dag , kan ook genieten zijn!
                    groetjes, Franca.

donderdag 21 juni 2012

even niks

Weet je wat ik doe?
Ik doe even niks!
Later weer een blogje over kinderen, vogeltjes en recepten.
Nu gaat de deur op slot en mogen ze het lekker even zelf uitzoeken.

                       groetjes, Franca.

kneuteren

Waar begin je?
Nadat de feesten achter de rug zijn, je zoon gelukkig geslaagd is voor zijn diploma, je dochter een fantastische stage afsluit met een ongelooflijk mooi stageverslag en functioneringsgesprek ?
Laten we maar starten met een ontbijtje met roomkaas en verse aardbeitjes uit eigen tuin!
Waarna ik muffins maakte waarin appelmoes zit. En die ook meenam naar mijn werk. En het bewijs kreeg dat ook tweejarige hiervan smullen (nadat het stukje appel wat erop zit er heel precies afgepluisd was).
Die aardbeien...je kunt ze blijven eten.
De zon gevangen in een bakje aardbeien. In de keuken! Maar een week per jaar mogelijk. Genieten!
Heel bewust zoet ik de kneuterigheid op. En de rust.
Zoek ik op in boeken hoe ik aan de gezinnen uit kan leggen wat belangrijk is. Dit! Vooral even geen t.v. De hele week staat dat ding al te loeien als ik het gezin binnenkom om 8.00 uur  's ochtends.
Gek word ik ervan.
Ik loop een rondje om het huis om de onrust te verjagen.
Zou ik kunnen uitleggen wat het is?
Het thuisgevoel. Hoe fijn het is voor kinderen om eens lekker aan te klungelen. Zonder de t.v. aan. Zonder dat mama er bovenop zit, en direct zegt: kom maar ik zal.....gewoon het kind, kind laten.



Ze willen echt wel, die ouders van nu. Soms hebben ze een duwtje nodig, al is het maar in de vorm van een verhaal. Dan zie je de herkenning komen, o ja, dat deden wij vroeger ook. Al is het maar weer een gezin, waar soms die puntje, puntje t.v. even uit gaat, waar weer eens gespeeld word. Waar soms eens aan tafel gegeten wordt i.p.v. met het bord op schoot. Dat is winst! Pure winst.
Vandaag mijn eerste vrije dag, na negen dagen werken.
Ik kijk door mijn keukenraam naar de vogeltjes, die nog steeds heel ijverig hun jonkies voeren.
Zouden die jonkies ook te verwend worden? Het zich allemaal te gemakkelijk aan laten leunen?
Of steekt de natuur daar wel een stokje voor en gooien ze ze gewoon het nest uit als de tijd daar is?
Ik ga vandaag lekker kneuteren. Het huis opruimen, wat bakken. Even niet tobben over kindjes die uit huis geplaatst worden wegens overgewicht ( er moet een andere oplossing mogelijk zijn, help die mensen nou een ander leefpatroon te maken, dat is echt moeilijk voor ze, maar ze willen vast echt hun best doen).
Of over kindjes die niet meer kunnen spelen.
Morgen hebben de dames die stage liepen met mijn dochter hier een klein afscheidsfeestje. Gezellig!
Vandaag ben ik THUIS!

           groetjes, Franca.

woensdag 13 juni 2012

geslaagd!

Jongste is geslaagd!
Tegen alle verwachtingen in met goede cijfers.
Zelf was ik bij de geboorte van een flink mannetje.
Om 19.45 uur thuis en vrijwel ( gelukkig dat het eten eerder gemaakt was) direct aan de chocolade bollen .
Feest!

Morgen meer, nu naar het flinke mannetje.
       Groetjes, Franca.

spannende dag

Een echt spannende dag!
Terwijl jongste op de uitslag wacht van zijn examen, zit ik weer eens in de wacht.
Zowel in de huiskamer als in de keuken brand een kaarsje bij Maria.
Voor steun en bijstand. Jongens wat is het spannend deze keer.
Zoonlief is een echte puber die net niet doet wat je graag zou willen.
En huiswerk staat bovenaan die lijst.
In de examenweek ging hij nog een niveau naar beneden ,in de hoop dat hij dan ( net) het examen zal halen.
We kunnen de steun en bijstand dus gebruiken!
Deze foto is buiten genomen , om de huisjes duidelijk te laten zien.
Vanuit mijn keukenraam zie ik ze van een andere hoek.
En wacht ik al dagen of de vogeltjes nu uit gaan vliegen.
Het vorige nestje heb ik net gemist. Wie weet tussen al het wachten in...
Het is het gele kastje, wat Poespoes ook gebruikt om naar het w.c. raampje te klimmen zodat wij haar goed kunnen zien en binnen laten.
Dat moet pas eng zijn voor moedervogel!
Voordeel van thuis zijn: je kunt een lekker warme lunch maken!
Al heb ik dit laatst bij een Turks gezin ook gemaakt en zij waren zeer verbaast dat ik dit vroeger ( tijdens mijn lagere-schooltijd) thuis al at.
Zij waren ervan overtuigd dat het een echt Turks gerecht was.

Recept?
Bak een gesnipperd uitje in wat olie ( mijn moeder gebruikte natuurlijk boter). Snij twee tomaten in stukjes en bak mee tot ze zachter zijn.
Voeg twee eitjes toen, roer door en laat nog even zachtjes gaar worden.
Peper en zout naar smaak toevoegen. En naar ik begrepen heb doen Turkse mensen er een paprika bij.
Heerlijk op een geroosterde boterham.
Met als toetje: Verse aardbeitjes uit eigen tuin, wat balsamico azijn en een heel klein snufje suiker erdoor, 10 minuten marineren ( intussen je husseleitje opeten) en heerlijk smullen.
In mijn vrije dagen probeerde ik weer wat recepten uit.
Zoals de zoet-zure kip met rijst.
De een-pans-pasta. Wat een gemak, zo weinig afwas.
En we namen alleemaal een tweede portie!
Omdat ik gisteravond wacht had ( van 18.00 uur tot 2.00 uur), besloot ik de maaltijd van vandaag alvast te maken.
Ik had n.l. een ovenschotel gepland en stel je voor dat ik vandaag zou werken of zoals nu in de wacht zit en dan opgeroepen word.
Het is een gehaktschotel met feta.
Laten we hopen dat het lekker is want ik vond het toch een karwei!
Misschien omdat ik steeds dacht: dadelijk bellen ze, en dan wil ik het zover mogelijk klaar hebben ( dan zou manlief het overnemen).
Een nieuw, wat lastig recept vind manlief geen pretje.
Nou het staat klaar. En nu maar wachten...
Het boek?
Mezelf verwend met een boek met een boekenbon van mijn verjaardag.
Binnenkort dus weer eens een slowcookergerecht. Voor vandaag hoop ik op taart! We wachten af.....
        
             groetjes, Franca.