Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 11 oktober 2011

Soms...

Soms heb je even tijd nodig. En zijn er zoveel dingen gaande dat een blogje schrijven echt niet mogelijk is. Zo'n week hadden we hier.
En dus misten jullie mijn pindakaaskoekjes. Lekker! Een dubbele portie gemaakt zodat man's nichtje met haar gezin kon mee-snoepen.
Heerlijke vrije dagen gehad. Maar net voor ik weer ging starten kwamen er een paar moeilijke berichten binnen. Van een medeblogster die een uitslag van een onderzoek kreeg. Sterke lieve dame, er brandde meerdere kaarsjes voor jou. En daarna de schok van die lieve collega die al even tobde met haar gezondheid. Het bleek dat er twee tumors in de hersenen zitten. Nog behandeling voor een goede tijd. Geen genezing. En daar sta je dan met je kaartje en je kaarsje.
De wereld lijkt even zo anders.
Moet je dan schrijven over de laatste keer dat je wasje buiten kan hangen deze zomer?
Of dat je zo heerlijk nog een keertje buiten zat. Jeugdsentiment: koekjes van vroeger vinden ( en ze eigenlijk helemaal niet lekker meer vinden) . En een superlief boekje lezen( O, het verhaal hoe iedereen samenwerkte om uiteindelijk een lief zolderkamertje voor het meisje te maken, zo mooi).
Niet buiten dit keer, maar wel bij de open deur staan strijken. Net het laatste stukje zomer meepikken. Ik kon het even niet. Maar besef inmiddels dat het wel moet. Doorgaan. Genieten van al die kleine fijne dingen in het leven. Genieten van de vrienden , familieleden, je man en kinderen. Alles wat echt de moeite waard is. Ik ga bij haar langs, probeer er voor haar te zijn. En vergeet vooral niet om nu te genieten.
Gelukkig had ik een gezin waar het fijn was. Geen grote toestanden, fijne mensen, lieve kinderen,leuke gesprekken (natuurlijk niet over mijn collega), dan maakte veel goed.
Om tot slot ook nog een prachtige bos bloemen en een tijdschriftenpakket te krijgen. Ik was er verlegen mee! Inmiddels deel ik de tijdschriften met anderen. Het boeket maakt me blij, elke keer als ik erlangs loop of er naar kijk.

Hangt aan de kapstok mijn "nieuwe" winterjas. Deze zomer gekocht op een car-boot-sale. Nu gestoomd .Dat doe ik normaal nooit, maar in dit geval mocht het vond ik, omdat er geen vervuiling was door het maken van een nieuwe jas ( en omdat de jas toch wel erg vies was).

En de koeien? Die lopen hier nog steeds lekker buiten. En zie je de vacuumbuizen? Bij het hekje groeien en bloeien de bloemetjes nog steeds. Als je ooit wil dat iemand een hele zomer aan je denkt en over je praat, en ongelooflijk geniet, is een zakjes zaad voor siererwtjes een geweldig idee!
Er was nog wat gaande deze week. Te lastig om helemaal uit te leggen, maar eng en spannend. Inmiddels lijkt het goed te komen, maar wat kun je in angst zitten. Wat is het dan heerlijk om gewoon even je breiwerkje op te pakken, en een paar toeren te doen. Een kopje thee erbij en zomaar wat t.v. kijken, met lieve mensen om je heen. Meer heb je soms niet nodig. Het afwerken van de sprei laat nog even op zich wachten. Komende vrije dagen gebruik ik vooral om bij mensen langs te gaan, samen koffie drinken, wandelen, weer even heel duidelijk hebben waar het om gaat in het leven.
En pakte ik toch nog even een nieuwe hobby op.
De uitdaging om een gezond lunch mee te geven naar school, die echt opgegeten wordt ( niet te gezond dus). Waar ook wat in zit voor de kleine pauzes. Die er lekker uit ziet als de trommel open gaat. Soms is je fantasie even op. Dus kocht ik dit boekje.

En nu zit ik s'avonds op de bank al te zoeken. Om ze dan s' ochtends te verrassen met weer een heel bijzonder trommel. Voor dochterlief mogen er ook kleine bakjes met fruitdingetjes en zelfs geschreven berichtjes ( vandaag op een stroopwafel) in zitten. Voor de mannen vooral veel , stevig en stoer eten. En : "geen gekookt ei mam, dat is voor schut". Een leuke uitdaging. Vanmorgen gaf ik manlief een houdoekus, en liet het meteen even de koelkast zien. Daarin drie trommels waarop met ( Micky mouse plakband) drie naamkaartjes. Ik voelde me zomaar een hele goede moeder.

Ik wens jullie toe: lieve mensen om je heen, weten wat echt belangrijk is ,afleiding van nare zaken,en heel erg genieten van de kleine ( fijne ) dingen van het leven!

groetjes, Franca.

14 opmerkingen:

  1. Wat een mooi blogje weer.
    De warmte is bijna voelbaar.

    Groetjes jenneke

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, er kan zomaar heel wat veranderen in het leven van een mens!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Och Franca, wat herkenbaar. Hier begin van de week het bericht van een familielid 60 die opgeroepen werd voor een operatie, maar uiteindelijk weer dichtgemaakt werd: te veel uitzaaïngen. Daar sta je dan..

    Zoals Jenneke ook schrijft: er zit weer een hoop liefde en warmte in je bericht. Dank je wel voor het delen!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo Franca,

    Inderdaad wat een warm berichtje... vol van hoe het leven is. Mooi verwoord. Maar ook dankbaar met de foto's erbij.
    Zo krijgt ieder zijn of haar deel. Geen huis zonder kruis en geen hart zonder smart ....
    Sterkte en een warme groet van Crea Annemieke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi beschreven zoals jij alle gebeurtenissen hebt ervaren. Fijn dat je (nu) in je gezin de rust en kwaliteit voor jezelf kunt vinden. Dit geeft jou de kracht om anderen te steunen. Heel veel sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Lieve Franca, wat lees ik je logjes
    graag! de warmte is zo voelbaar..
    ik vind het altijd gezellig om bij
    jou mogen mee te kijken...
    Het leven is niet altijd makkelijk
    maar je positiviteit doet me echt
    deugd..
    heel veel liefs

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Geluk zoeken in kleine dingen, je rijk voelen en beseffen hoe bijzonder het is; dat is precies wat jij doet. En dat doe je goed! Het leven is te kort en te kwetsbaar om al die bijzondere dingen aan je voorbij te laten gaan en dat merk je des te meer na zulke berichten. Lieve knuffel van Amelie

    BeantwoordenVerwijderen
  8. jah dat kan ik soms ook hebben dat je in ene overvallen word daar t gevoel dat je eens echt iets goed doet...zomaar en dat t fijn is..nu(beetje wazig klinkt t hier)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Soms is het of gebeurtenissen alle leven uit je zuigen.
    Maar juist dan besef je dat het opeens anders kan zijn.
    Probeer toch te genieten van alles en iedereen om je heen.

    Liefs Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Beste Franca,
    Dank je voor dit mooie, warme blogje! Sterkte met de dingen die je zo bezig houden. En wat je schrijft is zo waar, genieten van de mensen om je heen, van de kleine dingen... dat kan juist extra goed doen als andere dingen niet meer zo "gewoon" zijn.

    Lieve groet, Jessica

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Een blogje met beide kanten van het leven. Gelukkig is er naast de nare dingen, ook veel moois…

    Ik kan me voorstellen dat je van de kaart bent door het nieuws over je collega.

    Vlijtig Liesje

    BeantwoordenVerwijderen
  12. ja mooi geschreven..de moelijke dingen die je meemaakt en ook de fijne dingen.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Wat is het leven soms toch zo dubbel... sterkte!
    Groetjes Lisette

    BeantwoordenVerwijderen