Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 4 mei 2010

het valt niet mee om met mij getrouwd te zijn...

Ik moest even terugzoeken , naar 20 december 2008.
Daar staat een blogje over mijn bijkeuken. Heel gewoon, maar heel bijzonder voor mij. Omdat ik daar bijna een jaar woonde tijdens de verbouwing van de keuken. Omdat die verbouwing heel kort na het overlijden van mijn moeder was. Omdat ik daar zo'n troost vond. Gewoon tijdens koken en de was, met Gerard van Maasakkers soms heel hard aan. Omdat ik juist daar zoveel vertrouwde spulletjes ( met fijne herinneringen) van thuis had hangen.
Had ja.
Want ik vroeg mijn man ( al lang geleden) om een paar waslijntjes in de bijkeuken.
En dus besloot mijn man om dat direct goed aan te pakken.
En maakte een ( heel handig) opklapbaar wasrek, waar de hele was kan drogen. De no-impactman zou trots op hem zijn.
En dat ben ik ook hoor! Alleen... Ik mis mijn bijkeuken.
Want hoe handig, efficiënt en goed ook...
Als je bij thuiskomst ( na een dag hard werken) ineens een soort efficiënte machinekamer aantreft, in plaats van jou gezellige bijkeuken, is dat toch even slikken. Arme man,hij bedoelde het zo goed! En ik maar zeggen: nou regelt opa alles buiten en nou verander jij het zonder overleg binnen.

Het komt wel goed, we gaan vanavond maar eens kijken of we de efficiëntie met nog wat gezelligheid kunnen mengen. Maar mijn oude bijkeuken.... Ga ik toch echt wel missen.
Als afsluiting wat vrolijkers. Dochter die met een vriendin samen gitaar speelt. Ze spelen en oefenen tegenwoordig regelmatig samen, en hebben nou een eigen stukje gemaakt. Klinkt nog vrolijk en leuk ook. Die dochter van ons, daar mogen we nog heel wat gezelligs van verwachten. Als dat geen opsteker is!
groetjes, Franca.

6 opmerkingen:

  1. hé hé, niet moeilijk doen hé :-)
    je kan niet alles hebben in't leven ... én een gezellige bijkeuken ... én van was- en plasruimte met handig wasrek ...
    ... ik zou allang content zijn, moest mijn ventje zijn eerste vijs in de muur kunnen schroeven, hihi

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Lijkt me heerlijk, dat samen oefenen en er naar kunnen kijken en van genieten.

    Jammer van je keukentje. Hoe moet je dit nu plaatsen? Ik zou het ook niet weten hoor en zou me nét zo voelen al jij. Blij, maar verdrietig tegelijk...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Franca,

    Je hebt een hele mooie, ruime waslijn gekregen, handig bedacht! (ik laat m'n man de foto's zien, zoiets staat hier ook nog op de planning nl.)

    Maar kan me je gevoel heel goed voorstellen... vooral als die ruimte voor jou een bepaalde betekenis heeft. Misschien dat het terugkomt als je wat van je vertrouwde spulletjes neerhangt of plankje aan de muur maakt waar wat op kan staan?

    Wij hebben dat hier ook wel eens hoor, dat m'n man een super mooie pragmatische oplossing bedenkt en dat ik het vooral erg praktisch vind, maar mooi... Soms met wat kleine aanpassingen komen we er dan toch uit, zodat we beiden tevreden zijn. Hij met de 'techniek' ik met de 'gezelligheid' :-) Groetjes Jessica

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat lief van je man zeg. En knap!
    De foto van je musicerende dochter ziet er gezellig uit.

    Huisvlijt

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dag Franca,
    bij jou terechtgekomen via het Lieveheersbeestje.
    Wat een prachtig plaatje is jou keukenraam, net dat oude aanrecht van graniet!
    Leuke foto,s.
    Dit zijn, vind ik, gezellige blogjes, met vanallesennogwat.
    Hartelijke groetjes
    Anakien

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Franca,
    dankjewel voor je berichtje op mijn blog.
    Graag zou ik ook meedoen met de leeslijst voor no impact man. Het boek klinkt heel interessant.
    Misschien dat je mij even kunt mailen op cakeandcappuccinoATgmail.com ???

    Wat leuk dat jouw dochter gitaar speelt. Mijn zoon ook, maar die speelt niet alleen acoustisch, maar ook electrisch, om precies te zijn heavy meatal. Dat is niet altijd zo gezellig ; ) Lang leven de koptelefoon !!!
    Een hele goede moederdag, veel plezier.

    BeantwoordenVerwijderen