Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

maandag 15 februari 2010

Een huis moet je, als je thuiskomt altijd passen.....

Veel te vertellen, maar nog weinig foto's. Over het gezin waar ik werkte ( waar ik twee hele leuke foto's kreeg,en een heel leuk appart geboortekaartje, maar die mag ik hier helaas niet laten zien). Het was even een groot contrast : lezend in de no-impact-man, de was nog gauw op droogrekjes opgehangen, douchewater opgevangen( gewoon door het stopje in het bad te doen), en dan sta je ineens in een onder architectuur gebouwd groot pand in de stad. Met als kraamvrouw een officier van justitie. Mensen met waarschijnlijk het tienvoudige salaris van ons. De eerste dag vroeg de kraamvrouw om yoghurt met vruchten. De vruchten kon ik eerst niet vinden, het bleek dat die (al schoongemaakt en wel) in plastic bakjes van de AH zaten! Even slikken als je net zo'n boek gelezen hebt.

Neemt niet weg dat ik een heerlijke week had! Superlieve mensen. Een hele leuke, superalerte baby, die na een week, door zijn zeer bezorgde (alles noterende) perfect voedende moeder, bijna 3 ons boven zijn geboortegewicht zat! Een paar dingen heb ik toch op mijn ( iets milieuvriendelijker) manier gedaan. Beter voor de baby, het milieu en mijn geweten. Ik vond het zo leuk dat deze mensen ( die heel wat meer letters gegeten hebben dan ik) zo'n vertrouwen hadden in mij en mijn vakkundigheid. En me op geheel gelijke voet benaderde. Petje af, lieve mensen!

Thuis deed ik helaas weer veel te weinig, zodat de was me op de rekjes aan bleef staren. Inmiddels zit die weer gevouwen in de kast, en zit de eerste vrije dag erop. Waarin ik pa/opa bezocht, een cadeau kocht voor andere opa (mijn schoonvader, die vandaag 80 wordt) en eens flink door het huis raasde. Voor het eten stond er een lekkere stoofschotel op het fornuis (ruikt het ook meteen zo lekker van). De boekenkast was me ook al een tijdje een doorn in het oog, dus die is gisteravond nog even aangepakt. Het moet nog een keer, en dan direct wat boeken eruit, maar voor nu is het tenminste weer wat netter.
De puzzel kwam uit de boekenkast vandaan. Ik heb nogal wat oud ,echt speelgoed. Helaas heb ik er weinig van in het zicht staan. Toch eens erover denken , hoe ik dit op kan lossen.In het gezin waar ik werkte zouden ze waarschijnlijk gek worden van mijn inrichting. Ik hou wel van die gezellige drukte. Al ben ik het wel eens met een uitspraak van de kraamvrouw : een huis moet je als je thuiskomt, altijd passen, of je nou verdrietig, of vrolijk bent, je moet bij binnen komt denken: ha , ik ben lekker thuis!

Nu ga ik nog wat rommelen, en dan douchen en me in feestkleding steken. Opa viert zijn verjaardag gewoon thuis, pas over een maand (als oma ook 80 hoopt te worden) komt er een groot feest. Maar wat hulp bij koffie schenken en taart delen, kunnen ze vast wel gebruiken. De volgende keer wat uitgebreider over de no-impact man, en eens kijken wie zijn boek graag wil lezen. Nu: aan de slag!

groetjes, Franca.

5 opmerkingen:

  1. Wat leuk dat het allemaal goed gegaan is in jouw kraamgezin. Ja dat zal wel even slikken geweest zijn, zo'n rijkdom. Van harte gefeliciteerdmet je schoonvader. Ik hoop dat je een hele leuke dag hebt gehad !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nee, nee ,nee.
    Niet de rijkdom vond ik moeilijk!
    Wat ik moeilijk vond was het makkelijke omgaan met het milieu. Het fruit dat schoongemaakt in plastic gekocht was( terwijl fruit al een perfecte verpakking van zichzelf heeft). Nou wil ik zeker niet roomster dan de paus overkomen, want ik maak zelf dikke milieu-fouten. Maar juist doordat ik net het boek no-impact man gelezen had, kwamen deze dingen hard aan.
    Waarbij ik nog wel even wil zeggen, dat ieder gewoon moet leven zoals ze zelf willen, en belangrijk vinden.
    groetjes, Franca.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sommige mensen zijn er gewoon helemaal niet mee bezig.

    Hoe vaak wij hier in de stad auto's zien draaien terwijl de bestuurder of passagier even een krant gaat halen of aan het babbelen is aan de deur. Ipv van de auto uit te leggen.

    Gedrag is zo moeilijk te veranderen hé.

    Mooie boekenkast hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. leuk om mee te lezen/leven met je zoektocht naar dat verse fruit hihi
    maar ja ergens vind ik dit soort dingen soms wel zorgwekkend dit soort dingen neemt steeds meer opmars in onze maatschappij.....ben ik bang...

    BeantwoordenVerwijderen
  5. zalig zo een grote boekenkast!

    Ik kan de tegenstelling tussen bv het boek en het gezin echt goed volgen.

    En dan denk ik ook aan mijzelf en waarschijnlijk zou ik de Sabine van 10 jaar geleden ook eens aan haar oren getrokken hebben (het is bij mijzelf, dus dan mag dat ;-) ) omwille van de zaken waar ze toen nog niet bij stilstond, bv idd verpakt fruit, tomaten en aardbeien in januari en zo van die dingen.

    Misschien denkt die mama van nu ook op die manier terug op vandaag, dat kan.
    Een nageslacht op de wereld zetten doet soms zo'n dingen met mensen. En iedereen evolueert sowieso.

    BeantwoordenVerwijderen