Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 28 januari 2010

van werk, verbouwen en lezen.

OKÉ, ik ben er weer.
Acht dagen in een gezin( en ze krijgen er nog 4 dagen bij). Een 11e,12e, 13e en 14e dag.
Leuke mensen met drie kinderen ( als laatste het prachtige babyzoontje wat ik verzorgen mocht), veel medische complicaties, lange reistijden ( door weer en file, want het was 24,5 km. enkele reis, maar ik deed er soms wel 55 minuten over), zeer luxe huis. Denk aan automatische deuren(slot), cooker, voordeur met vaste telefoon te openen enz, enz. Het koste mij( als echte a-technieker) een paar dagen om alles door te krijgen.
En als dank: een prachtige bos bloemen, lovende woorden en ook nog een cadeaubon, het kon niet op.
De bloemen staan te pronken, over de bon denk ik rustig nog even na.
Dit is (was) de vloer van de douche boven. Een ruimte van 1 bij 2 meter, waarin een doucheruimte en toilet stond. Hoe oud? Geen idee, maar manlief was nog heel klein toen de douche gebouwd is.
En dit was het toilet. Waarbij je vooral voorzichtig door moest trekken omdat "hij" anders bleef lopen, en je opnieuw je warme bed uit kon, om net zo lang te " jutteren" totdat het weer stopte. En aangezien het op het ogenblik 5 graden in onze kamer is, is dat niet fijn.
Dit is de ruime achter die douche, die nu leeggehaald wordt ( door manlief). Zodat we straks een grotere badkamer hebben, met een dakraam. Dit is dus het project waar we voorlopig aan werken. Mijn man kon nu makkelijk 2 weken vrij krijgen , omdat er niks te doen is op zijn werk. Nu maar hopen dat het over 2 weken beter gaan, anders hebben we een probleem. Voorlopig genieten we maar van de tijd die hij nu heeft om te verbouwen.

Nieuw leesvoer: een oude jeugdserie over Anne- Marie. Lekker eenvoudige kost, als je al genoeg aan je hoofd hebt. Wat meteen weer eens laat zien hoe uiteenlopend mijn boekenkeus kan zijn.
En ik nog graag iets duidelijk wil maken. Ik vond het boek de paardenjongen heel indrukwekkend, maar wil zeker geen lans breken voor allerlei rare genezings toestanden.
Zelfs de alternatieve geneeswijze in Nederland ( ook erkende ) kunnen al eng genoeg zijn. Ik keek zondag voor dit gezin ( moet de 17e geweest zijn) naar Nova. Die hadden het over de zogenaamde "krakers", en een methode die bij een baby zelfs de dood tot gevolg had. Gek genoeg, begon net in dit gezin, een vriendin over deze behandelmethode , omdat de baby die dag veel huilde ( was honger). Het zal best veel mensen echt helpen, maar een nuchtere kijk op zaken, is zeker niet overbodig. Zeker deze methode wil ik voorlopig iedereen afraden.
In een oude Eva ( breng ik altijd mee als ik ze in de kringloopwinkel zie), vond ik een stukje over een d.v.d die me wel wat leek. Fireproof. Kent een van jullie deze film? Ik denk er over om die te kopen ( is bij onze bieb niet te huur) , maar de kosten zijn meer als 17 euro. Zou dus graag horen wat jullie ervan vinden.

En verder: Vond de vriendin die hier ook leest de zuinige Flair erg tegenvallen, sorry als jullie daar ook zo over denken, en ik jullie tot kopen had aangezet . Maar heeft dezelfde vriendin net haar huis verkocht, wat pas sinds December te koop stond . Alle reden voor heel veel blijschap dus! Van Harte J!
Is mijn was weer onder controle. En maak ik me verder maar niet te druk ( wordt toch stoffig door de verbouwing). Drinken manlief en ik nu dagelijks samen koffie ( doet hij normaal nooit), en geniet ik daar heel erg van. En ga ik nu op zoek naar nieuwe gymschoenen voor jongste ( die ze zomaar kwijt is).
Doe voorzichtig met alle gladheid als je nog de weg op moet!
groetjes, Franca.

maandag 18 januari 2010

zondag

We bakten taarten.
Kregen visite. Vrienden en familie . Vriendjes van jongste. Aten taart en dronken koffie.
De chocoladetaart van dochter.
De appeltaart uit het margrietkookboek, en een cheesecake met kersen.
Bleven de jongens eten (friet met.....bestel maar). Negen mensen aan tafel, ik zou het dagelijks willen!
Wat een andere dag als pa/opa's verjaardag. Zoveel lol, zoveel mensen. Kan ik wat van die onbezorgdheid krijgen? In een potje, en af en toe even het dekseltje eraf..
Uitzicht vanaf de bank. s'avonds, als iedereen naar huis is.
Mijmeren over wat was. En wat gaat komen. Ik moet er meer aan denken, de kinderen zijn niet klein meer. Maken hun eigen beslissinggen, goed en minder goed. Ik ben er voor ze, maar moet meer loslaten. Niet alles voor ze regelen, niet zo vitten. Vijftien is hij geworden, een echte puber.
Wat een mooi dag, wat een lastig inzicht.
groetjes, Franca.

zaterdag 16 januari 2010

aanzetten tot.....

Kopen?

Ja deze keer wel. Omdat de nieuwe Flair maar 1 euro kost.Omdat het een budgetnummer is.
Waar veel tips voor zuunigers instaan.
Met een gezellige woonreportage.
En budgetrecepten. Voor een keer. Gewoon kopen!
Als je al zo lang niet meer buiten bent geweest.
En je kunt zelf bovenop de bank springen. Dan wordt het tijd om weer eens op stap te gaan.
Daarom mocht ze vandaag voor het eerst echt naar buiten. Ze vond het geweldig!
groetjes, Franca.

donderdag 14 januari 2010

niks spannends

Niks bijzonders.
Ja we vierden jongste zoon's verjaardag, maar alleen voor het gezin,opa en oma en de peetouders. Geen foto's. En dat komt helemaal door mijn gebrek aan organisatie. Ik was ( op zijn verjaardag notabene) nog op zoek naar een cadeautje. En kon de boekenwinkel niet zomaar voorbij lopen. Daar bleek behalve de gewone opruiming ( niks interessants), ook een opruiming van boeken die ze gelezen hadden om recensies te kunnen schrijven. Al die boeken ( die dus eigenlijk tweedehands zijn) verkochten ze nu voor 5 euro!
Wat verschrikkelijk jammer dat ik daar nu pas achter kwam, en wat fijn dat ik er toch nog 4 hele leuke uit kon vissen! En zo bleef ik langer weg als de bedoeling was. En zat de visite al aan de koffie met taart ( dank je wel grote dochter) toen ik aan kwam zetten.
En als je dan achter loopt, blijf je tobben. Na een hele gezellige visite, zaten er nog boodschappen in de auto, moest er snel gekookt worden ( visite ging pas om over vijven) en zo stonden we nog aan de afwas toen opa en oma kwamen. Nou ja, het was wel rommelig, maar ook heel gezellig en daar gaat het tenslotte om.
Daarna over tot de orde van de dag. Soms moet je je er even toe zetten...
Na eerst weer veel te lang logjes lezen, ben ik in de keuken aan de slag gegaan.
Zowat een dag heeft het gekost, maar nu glanzen de deurtjes, glimmen de ramen ,kun je je spiegelen in oma's servies. Kortom de hele keuken is van binnen en buiten gesopt. Met als troost ( en aanmoediging) steeds een stukje uit de paardenjongen, bij de koffie, thee en de middagboterham. En nu kijk ik steeds trots ( en net zo glimmend) mijn keuken rond. Hij kan er weer even tegen ( gelukkig, want dit zou ik niet graag dagelijks doen).
In de verkeerde volgorde: een leuk cadeau gekregen...
En hoe de vogeltjes ervan genieten.
Laatst zag ik de film op t.v. En was onder de indruk. Als je iets te maken hebt met autisme raakt je dit.
Nu had ik de kans om het boek te lezen. En hoewel dit normaal absoluut niet mijn genre is, heb ik dit boek in twee dagen uit gelezen. Moet ik het nog zeggen? Toch maar.. Een aanrader!
En zo loop ( of zit ) ik er momenteel bij. Ik had het me deze zomer nog zo voorgenomen. Deze winter blijf ik rokjes en jurkjes dragen. Blijf er leuk uitzien. Maar de waarheid is anders. Hoe leuk en makkelijk het ook is in de zomer. In de winter ga ik voor warm. En dus draag ik dit: kleding om in te wonen. Dit is een van de vesten die ik vorig jaar bij de hema in de opruiming kocht( voor 2 euro). En alle leuke rokjes en jurkjes ten spijt: dit is warm. Ik draag zelfs een ribbroek, gelukkig wel met die leuke stoere bruine laarzen eronder, om het niet te erg te maken.
Het komt natuurlijk ook doordat ik besloten heb de verwarming niet hoger dan 18 te zetten ( behalve als pa/ opa op bezoek komt. En tijdens mijn wandeling gisteren, heb ik zelfs mijn oude bruine jas weer aangedaan( omdat je er zo lekker in weg kunt kruipen, en die fijne diepe zakken heeft). Modieus? Daarmee begin ik wel weer als het warmer wordt.
Soms moet je het jezelf gunnen. Een lekker kopje koffie en iets slechts.
Maar als dat je zinnen niet kan verzetten. En een tijdschrift ter inspiratie niet helpt, neem je andere stappen.
Letterlijk! Ik moest bij pa op bezoek, en dat valt op het ogenblik niet mee. Wegens buikgriep op de afdeling, mag je niet naar het restaurant. Op de afdeling zijn wat nieuwe bewoners gekomen, en die kunnen niet door 1 deur. De hele tijd zijn verzorgers bezig mensen uit elkaar te halen, af te leiden en te sussen. Wat is het tijd dat er echt iets met de mensen gedaan wordt ( wegens dezelfde buikgriep, mogen de bewoners niet naar activiteiten.
Na een akkevietje met jongste ( laten we het maar houden op: een mailtje van school), had ik even wat tijd voor mezelf nodig.
Een uur heb ik genomen. Toen ik na de koffie dat lekkere zonnetje op de sneeuw zag schijnen, was de beslissing snel gemaakt! Naar buiten! Een uur lang heb ik door de sneeuw gesjokt, genoten van de vogeltjes ( beginnen ze nou zo te fluiten, of let ik er nou pas op), en knisteren van de sneeuw ( nog even genieten, het gaat dooien), en de paarden( kijk je na zo'n boek heel anders naar).
En toen kon ik er weer tegen.
Op naar pa. Een lekkere maaltijd( met preisoep) gemaakt, en met zoonlief gesproken. Het komt goed, gelukkig!

En nu?Kreeg ik een superleuk mailtje van mijn laatste gezin, moet ik nodig aan de was en huiskamer gaan werken, heb ik mijn beste vriendin al drie weken niet gezien, en is mijn man vanmiddag vrij, zodat we eindelijk samen weer eens iets gezelligs kunnen doen.
Kortom, ik ga wat doen , om vanmiddag echt vrij te zijn( en de preisoep was heerlijk).

groetjes, Franca.

zondag 10 januari 2010

opa's verjaardag

Eerste vrije dag. Mooi op tijd om opa's verjaardag bij ons te vieren.
Breien en lezen. Het boek van dochterlief is erg leuk. Zo leuk dat ik het gauw in het Nederlands bij de bieb aan heb gevraagd ( via internet) en ik het nu lekker snel en al breiend kan lezen.
Het heet dan: Villa Vintage van Isabel Wolff.
Een boek waar je aan begint als je van vintage kleding houd ( en wie doet dat niet), maar niet meer weg kunt leggen als je verder in het verhaal komt.
Ik las nog gauw een paar bladzijden , terwijl ik op opa wacht( die samen met manlief met de rolstoeltaxi naar ons toekomt).
Het breiwerkje is nog niet erg opgeschoten, de laatste dagen waren zo druk dat er weinig van kwam.
Wat ik in het laatste gezin kreeg; een prachtige bos bloemen, een mooie bedankkaart en een foto waarop ik de baby vast heb. Fijn dat ik ook dit gezin goed afgesloten heb.
Geen eigengebakken taart . Gekocht moet ook kunnen voor een keer. Overmorgen is onze jongste jarig, dan bakken we weer zelf.
En een lekker toetje voor opa ( die alleen zachtvloeibaar eten mag).
Koffie voor opa ( en we hebben hem maar even een lekker warme trui aangedaan).
Ik heb ongelooflijk genoten vandaag! Pa was wakker en erg helder. De kinderen hebben alledrie de tijd genomen om bij opa's verjaardag te zijn, net als mijn neef en zijn vrouw. Het slechte ( sneeuw en gladheid) weer dreigde eerst roet in het eten te gooien, maar viel uiteindelijk toch mee. Pa heeft heerlijk ( zelf) zijn koffie zitten drinken en van zijn toetje met slagroom zitten genieten. We hebben gezellig samen gekletst en koffie gedronken. Wat ben ik blij dat we zo samen zijn 86 ste verjaardag mochten vieren!
En verder :Begint dochter de huiskamer ook al te stylen ( en maakte ze snel dit lieve hartje voor me).
Heeft mijn man het meeste werk gedaan aan deze verjaardag. Hij deed de boodschappen , ging opa ophalen en wegbrengen en had zelfs al een overschotel klaarstaan voor de warme maaltijd !
Wat een kei van een man heb ik getroffen!
En zo had ik weer een dag met een heel mooi gouden randje!
groetjes, Franca.

dinsdag 5 januari 2010

alliens

Of er alliens zijn geland.
Zo heb je weken geen enkele straatlantaarn, en zo lijkt het een plaats uit de ruimte.
Gisteravond ging mijn man mijn dochter ophalen van gitaarles, en ineens sprongen ze aan.
Omdat we de luiken allemaal dicht hebben, had ik nog niks gezien. Buiten gekomen, bleken er om de paar lantaarns ineens groene lampen te zijn , of ze energiezuiniger zijn, of veiliger weet ik niet. Maar het groene licht ( en echt bakken met licht) doen echt onaards aan.
De klasieke Pie van Jamie. Voordeel van Jamie's gerechten: iedereen is er altijd gek op!
En de pompen werd uiteindelijk toch pompoensoep, al zou ik graag de genoemde recepten van jullie ook eens proberen, met name het recept wat je van te voren klaar kunt zetten lijkt me wel wat( van Scrapothekerin). Ik ben namelijk weer aan het werk, en na 8 uur werken en twee uur rijden ( totaal) wil je graag snel iets op tafel zetten!
Dit keer is de kraamvrouw een arts op de e.h.b.o. en kraamheer heeft een beroep waar hij vloeiend 4 talen voor spreekt (en schrijft) wat heerlijk toch om door je werk zoveel verschillende mensen te leren kennen. Hun babydochter doet het nu prima, maar viel wel 10 % van haar geboortegewicht af, heel veel voeden en kolven,nog wat bijvoeden en nu zijn we weer op de goede weg.
Door mijn leesvoer heen, en geen kans om naar de bieb te gaan. Boekenkast van dochter bied uitkomst!
In de zomer in Engeland gekocht. En ook voor moeders heel leuk leesvoer.
Het is dat ik erdoor moet voor werk. Maar als je er niet door moet, wordt het wat stilletje om huis. De eerste kilometers zijn bijna niet te doen, lopen is erg koud, met dit weer voel je het buitenaf wonen toch wel erger dan anders. Even naar de winkel lopen voor een krantje (waar Teunie in stond) is dan een heel gedoe.
Ik ga nou ook snel stoppen. Een uur moet ik zeker rekenen met gladheid. Dus op naar "mijn gezin, en snel dat kleine humpie gaan wegen. In de hoop de ouders nu helemaal gerust te kunnen stellen.

groetjes, Franca.

zaterdag 2 januari 2010

wacht en wachten

Zo begint het nieuwe jaar voor mij.
De 29 ste was mijn startdatum, drie dagen gewerkt. Leuk gezin. Kraamvrouw werkt bij een bekend bedrijf wat historische bouwmaterialen verkoopt. En had hun eigen ,kleine huisje heel gezellig ingericht. Kraamheer had koken als hobby, dus daar was ook een klik. Babyzoon was gewoon een heel lief ventje.
Kortom : drie leuke werkdagen.
De dag erop gaven ze me vrij, er waren startgezinnen genoeg, maar zo redeneerde men : jij hebt al drie dagen gewerkt, nou ben je een dag vrij.
Maar ja, een dag tussendoor, geen idee wat je verder krijgt...het bevalt toch niet zo.

De dag erop : wacht... Maar hoe hard ik ook wacht..geen bevalling.
Dus nu ga ik morgen weer in de wacht, en omdat ze deze dag ( niet opgeroepen tenslotte) als vrij zien... Beginnen we opnieuw te tellen.
Dus begin ik morgen opnieuw aan acht dagen werken. Dat was dus eigenlijk niet mijn bedoeling. Sterker nog, ik baal als een stekker. Nou maar hopen dat ik voor zondag klaar ben, dan willen we graag pa zijn verjaardag hier vieren.
En wat doe je zoal al wachtend? Je zoekt wat recepten op , Om even later samen met oudste zoon en man te koken . Een keer voor vandaag, een keer voor morgen ( voor het geval ik dan opgeroepen wordt).
Je neust door het een tijdschriftje van super de boer ( waar deze keer budget-recepten instaan). Zet eindelijk weer eens wat nieuws op de pennen. Een colletje ( naar eigen patroon, dus even afwachten wat het zal worden).
Het idee kwam door dit oude tijdschrift. Al bladerend kwam ik dit modeitem tegen, dat me op het idee bracht. Een paar bollen wol ( uit de kringloopwinkel) had ik nog wel liggen, en een extra col is wel lekker met dit weer.
En verder: Is dit iets wat ik graag nog een keertje wil maken. Maar niet voor morgen, dan eten we al Klassieke Pie met gehakt en uien, daar hoeft geen stevig toetje bij!
Recept op verzoek van oudste , die wil wel weer eens wat vlees, na al dat vegetarisch eten.
Dat heb ik vaak. Als ik net een nieuw kookboek heb, blijf ik er uit koken.
Maar nu dus weer even terug naar Jamie, ook lekker!

We hadden trouwens geen sjiek 1 januari menu. Na de oliebollen en appelflappen, smaakte de zuurkoolstampot zeker zo lekker. De pompoentaart die ik gisteren maakte, smaakte echter helemaal nergens naar! Het is volgens mij nog nooit gebeurd, dat ik iets wat ik gekookt of gebakken had, direct naar de kippen gaf. Maar dit was echt niet te eten. Nou heb ik nog een halve pompoen over, zal ik een ander pompoentaartrecept proberen? Of van de rest gewoon weer soep maken ( daarvan weten we dat we het lusten). We zullen zien. Nou nog even gezellig bijkletsen met manlief ( die weer zo vriendelijk was om de ronde met jongste mee te lopen), om vervolgens op tijd tussen de lakens te schuiven, je weet nooit wat ze morgen weer voor me in petto hebben.

groetjes, Franca.