sintinkopen,en kerstvoorpret

Uiteindelijk moest ik er toch aan geloven, die sintinkopen moesten tenslotte gedaan zijn voor ik weer aan de slag ging. Dus nam ik donderdag de fiets, pikte dochter op bij haar school en fietste we naar de stad.
Het is een kilometer of 12, geen probleem dus.... Ware het niet dat het op de terugweg begon te gieten...
We zijn nog even een kringloopwinkel in gevlucht ( maar ik kon niks zien, mijn brilletje bleef maar beslaan), en na de ergste bui op huis aan.
Ik zei nog tegen de man bij de fietsenstalling: " och , het kan niet verder dan de huid". Nee, maar tot op de huid was alles dan ook drijfnat.
Maar de sintspulletjes zijn binnen.
Dit lees ik. Om opnieuw te leren hoe relatief tijd is. Soms weer goed om even bij de les te blijven.
Dit kijk ik. Stuk voor stuk. En de ene aflevering is nog mooier dan de andere. Ik Geniet ( ja met een hoofdletter). Van de sfeer, de kleding, de kinderen, de ouders, zelfs van de huizen en hun inrichting. Het is een d.v.d. van een kinderserie. Gekocht bij blokker voor 12,50 ( of 12,95 dat weet ik niet precies meer) en eigenlijk wilde ik even kijken, en daarna echt op 1 december starten ( 24 afleveringen 1 voor iedere dag tot kerst). Maar dit is verslavend! Ik kijk er steeds nog eentje, en nog eentje, en nog...en zo ben ik nu bij aflevering 16. Maar ik beloof: op 1 december begin ik opnieuw ( met heel veel plezier).
Dus al je een echte leuke kinder d.v.d. zoekt : deze is ( vind ik) geweldig!
Dit eet ik. Nou ja nog veel meer, maar vooral de manderijntjes vliegen erdoor, we hebben al een paar (kleine) kistjes op. Hoort voor ons ook echt bij Sinterklaastijd.
En dat was een van de laatste stukjes taart. Gisteren was mijn man jarig, en vierden we een bescheiden feestje , voor zijn 45ste verjaardag( mijn man staat niet zo graag in het middelpunt van de belangstelling).
Maar hij is wel een topvent! Welke andere man , neemt een vrije dag om samen met zijn vrouw, de kerstviering bij te wonen in het verpleeghuis van zijn demente schoonvader? Hij weet dat ik het belangrijk vind voor pa, dat er ook iemand voor hem is, maar ook dat ik dit al vier jaar gedaan heb, en het steeds moeilijker ga vinden. Vandaar. Zelf aangeboden, in de agenda gezet, geen praat over gemaakt. Hoe lief !
Dit is de reden waarom wij geen lichte stoffen bank hebben. Ik knip, knutsel , brei en rommel , gewoon in de bank, hou ook wel van een kopje koffie ( met een stukje chocola) op zijn tijd.
Ik zou het wel heel mooi vinden. Onze bank is erg versleten, de bank die ik mooi zou vinden, heeft elegante vormen, is licht en staat op wieltjes ( een dezer dagen zet ik wel een foto van die droombank) .Dat is echter geen optie hier in huis. Een nieuwe leren bank kopen, vind ik veel te duur( en de 2e hands bank die ik bij de kringloopwinkel kocht, heb ik later via marktplaats weer verkocht, omdat de rooklucht er echt niet afging). Dus voorlopig houden we deze nog even, en rommelen wat met plaids en kussens. Wat ik hier aan het rommelen ben? Als het gaat lukken, maak ik wel een foto.

En zo hannesen we verder. Vannacht in de wacht.
Vandaag toch maar wat sint-decoratie van zolder gehaald.
Tenslotte komt de goede man al snel ( en vond dochterlief het lang niet zo gezellig in huis als andere jaren, ze miste de echte sinterklaassfeer, dat willen we niet op ons geweten hebben).
En langzaam begint het te kriebelen, toch wel leuk die sint, en zullen we dan voor kerst...
Alles op zijn tijd!
groetjes, Franca.

consuminderen

Het begint een verslaving te worden dat internet.
Ik lees. Over de low-impactman, over de now-impactman, over zuinig zijn en goed voor het milieu.
Ik koop. Chocoladeletters die "groen" zijn. Probeer goed na te denken over eten, ook over "groen"eten.
Ik denk. Goed na over wat verstandig is voor mijn gezin. Blijf ik onder contract werken of ga ik toch voor werken op oproep basis?
Ik probeer het goed te doen. Voor mijn vader, voor andere mensen om me heen die dat nodig hebben.

Elke dag krijg ik een mailtje.
Een mailtje van Annemiek. Vaak voelt het of dat speciaal voor mij is. Maar ik weet dat heel veel mensen hier een steuntje in zien.
Annemiek is een pittige tante. Ze woont alleen. Haar zoon studeerde in Amerika en woont al lang niet meer thuis. Annemiek( en ook haar zoon) hebben een bewogen leven achter de rug.
Ze is inmiddels afgekeurd ( na een leven lang heel hard werken) en leeft van een uitkering.
Nou zou er een verhaal kunnen volgen van zielig en eenzaam, maar dat is zeker niet het geval.

Annemiek trekt zich het lot van mensen die het niet zo goed hebben erg aan. Mensen die aan de onderkant van de maatschappij leven. Die niet alle kansen kregen of krijgen, die vaak ballanceren op het randje van echte armoede. Ze hebben niet altijd de verstandigste keuzes gemaakt, maar daar gaat Annemiek niet over oordelen. Annemiek zet haar schouders eronder.
Ze is in haar woonplaat Landgraaf, consuminderkringen begonnen. Mensen konden bij haar thuis komen, waar Annemiek ze helder en eenvoudig vertelde over consuminderen.
Je niet alleen maar arm voelen, werken met wat je hebt, samen aanpakken, adviezen geven.
Praktijkles : hoe bak je zelf taarten voor heel weinig geld, hoe maak je voor bijna niks groendecoraties.
Ze helpt mensen met de enorme papierwinkel die vaak vastzit aan uitkeringen en schuldsanering.

Deze Annemiek heeft inmiddels het consuminderhuis opgezet.
Een huis waar vele vrijwilligers ( niet zelden mensen die eerder door haar geholpen zijn) haar helpen , en zo de kring groter maken.
Waar spullen die de een over heeft en goede nieuwe bestemming vinden. Waar mensen heel veel leren over positiviteit en daadkracht.

Ze houdt er niet van om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Een keer heb ik haar gezien( op de genoegdag) maar ik durfde haar niet aan te spreken. Daarom zal ik het hier maar zeggen:
Je bent een kanjer Annemiek!
En het dagelijkse mailtje.. Ik zou het voor geen goud willen missen.
Het helpt me , om te zien hoe rijk ik ben, om te genieten van simpele dingen, om op tijd een schop onder mijn achterste te krijgen.Jij zegt me: stop met je gezeur en doe iets!

Hoe ik hier nou bij kom? Door mijn verlanglijstje.
Mijn kledingkast zit vol genoeg .
Boeken, d.v.d.'s en decoratiespullen? Meer dan genoeg.
Nu ik zo in huis bezig ben, zie ik wat er allemaal is, terwijl ik vaak ( als ik in gezinnen werk) meer zie wat er niet is. Ik heb nog veel te leren.
Opnieuw krijg ik de inspiratie van Annemiek, Niet zeuren! Aan de slag!
Bij deze! Met wel nog even een adresje: www.consuminderhuis.nl

groetjes, Franca.

een boekje,bloemen en een Pietje

Een boekje, een vaas bloemen en een Pietje. Gek genoeg geven die precies aan wat er deze week speelde hier in huis. De bloemen zijn de laatste hortensia's uit de tuin ( die nog wat kleur hebben). En voor mij voldoende teken van Herfst. Eerst had ik nog plannen om mooie versieringen(en het paddenstoeltje van Lieveheersbeestje) te maken. Maar inmiddels heb ik een stapje terug gedaan.
Geen versieringen. Niet van de Herfst,niet van Sint en zeker nog niet voor Kerst.
Gewoon een vaasje mooi kleurende hortensia's.

Wat maaltijden betreft: simpel maar gezond! Hoe meer ik erover lees, hoe belangrijker ik gezond eten ga vinden, toch wil ik niet doorslaan. Deze week dus simpel, maar wel kreeg de stampot een rookworst zonder toevoegingen( en ik dit grappige kookboekje).
En het Pietje? Dat kreeg ik van mijn dochter! Met een lief briefje: als bedankje voor je hulp bij deze proefwerkweek. Kijk, daar kan geen bos bloemen van een gezin tegenop!
Komende week begint ze aan een speciaal project op school: interieur decoratie.
En dan ga je natuurlijk even thuis oefenen.
Ze kocht: twee kaarsen en een zak schelpen.
En gebruikte verder wat we al in huis hadden.
Hier trouwens ook de luiken die manlief maakte.
En een leuke kaarsenhoudertje van dochterlief.
De "nieuwe" wastafel van de kringloop. Een mooie start zou ik zeggen.
Heerlijke boeken van de bieb. Waarvan : je geld of je leven, mij vooral opviel. Jaren geleden had Alvin Hall al een heel goed programma over geld op de B.B.C.
Nu een (Nederlandstalig) boek van zijn hand, wat kinderen alles over geld goed uitlegt. Leuk!
Informatief is het boek: The Truth about food. Maar echt genieten vind ik : ik kook met oma.
Leuke recepten, mooie foto's , heerlijke sfeer.
Zeg nou zelf: dat is toch geen suf kinderkookboek.
Ik wil zelf aan de slag ( maar inmiddels wel met biologische kip).

Deze week voelde goed: gewoon er zijn. Voor de kinderen , voor oudste die voor het eerst op stage ging, voor middelste die een proefwerkweek had, voor jongste die vienden en brommertje soms belangrijker lijkt te vinden dan familie en school en muziekles. Het was nodig dat ik er was. Belangrijker dan leuke dingen maken en werk.

Het huis gaat er ook meer van leven, van echte goede poetsbeurten, van opruimsessies, en van een geurkaarsje aan en een gezellige familieavond. Simpel. Dus hier hou ik het even bij.
groetjes, Franca.

heel klein berichtje

Bij het zoeken naar ideeën voor pa zijn truien, kwam ik op de leukste plaatsen uit.
Zo was daar: www.dollarstorecrafts.com met superleuke , niet te dure ideeën om dingen (eigenlijk dus spullen uit de dollarstore) te maken/vermaken.
Kijk eens bij rubber stamps(25 augustus) , bij dolls clothes from baby clothes.

Al rondneuzend kwam ik bij elke zeer inspirerende blogs uit.
www.obsessivelystitching.blogspot.com
www.vanessachristenson.com
en www.thismamamakesstuff.blogspot.com

Wel even een waarschuwing: eenmaal op een van deze blogs, kom je er voorlopig niet meer af
Veel lees(en maak) plezier!
groetjes, Franca.

wat te doen als je vrije dagen hebt

Dolgelukkig zijn omdat Poespoes weer (heel voorzichtig) op schoot kan .Al kijkt ze er nog maar bedenkelijk bij.
Appeltjes bakken voor op de boterham(omdat je daar ineens zin in kreeg,en het een heerlijke verandering is na 8 dagen boterhammetjes met kaas uit een trommeltje). Zie je ook het rokje? Daar krijg je na 8 dagen in uniform soms ook zomaar zin in.
Je favoriete tijdschrift kopen(en er zomaar een gratis bijkrijgen)
Besluiten om je boekenbon nog lekker even te bewaren ( en de boeken die je zo leuk leken; De kunst van het besparen en Domweg gelukkig in de kalverstraat ,later maar eens van de bieb te lezen).
Naar een (gratis) kerstfair gaan, samen met je dochter ( die haar hoge hakjes aan had, en erachter kwam dat dit niet heel handig was op oude steentjes en drassige grond).
Niks kerstachtig, maar wel een paar oude kaartjes kopen. Genieten van het sfeertje, zien dat je thuis al zoveel leuke spulletjes hebt ( kijk mam dat hebben wij ook).
Om dan als een blok te vallen voor zo'n oud gebreid babybroekje , en een hartjes/muis geurhangertje. Verklaring: geen enkele ! Puur leuk( voor in het vitrinekastje bij de oude babyspulletjes).
Om op zaterdag bij de kringloop langs te gaan. En voor 6.00 euro met mijn neus in de boter te vallen.
Zoals daar zijn: Cursus zelf kleding maken van Marion 0,50 eurocent, zelfgebreide heerlijk warme trui 1,50 euro, zakje vol stopwol 1,50 euro, leuk kerstboek (ruikt wel wat muf, wat doe je daaraan?) 0,50 eurocent, 2 oude babyhemdjes 0,50 eurocent. Zo kun je je zo rijk en blij voelen. Dat is zo leuk aan de kringloopwinkel.
De truien van je vader geschikt maken voor een rolstoelgebruiker, die stram en stijf is en niet zo goed meewerkt bij het aankleden. Iemand suggesties? Vind het zowiezo eng om zomaar in gebreide truien te gaan knippen, ben bang dat ze direct uitrafelen. Maar zo krijgt het personeel ze bijna niet meer aan.
Aan een boekje denken wat je ooit kado kreeg. Het heel snel vinden. Nu het liefst direct aan leuke projecten gaan werken. Terwijl je op zoek was naar tips om truien te vermaken.
Als pa zijn truien klaar zijn, wil ik dit graag proberen. Al moet ik nog even denken welke trui ik daaraan op durf te offeren.


En verder: Kwam de vriendin die ik zolang niet gezien had op de koffie ( en at niet van de appeltaart, omdat ze aan de lijn was). Hebben we ijverig bijgekletst ( en me verbaasd over het verschil tussen onze kinderen, maar daarover later meer), en direct nieuwe afspraken gemaakt.
Heb ik nog te weinig in huis gedaan ( dat krijg je van al die uitjes). Is jongste ( 14 jarige) zoon, stiekem met zijn brommertje ( om te sleutelen, en in de wei te rijden) naar school gereden. Toen ik daar achter kwam, dacht hij er met een smoesje vanaf te komen ( maar hij moet het brommertje binnen 14 dagen verkopen, winst of verlies, en was toch wel onder de indruk van het verzekeringsverhaal) Had dochter een superleuk feestje, heeft oudste op het nippertje ( hoorde het donderdag, start maandag) een stageplaats, en heeft manlief toch maar een andere auto gekocht ( onze 19 jaar oude was echt op).

Ga ik nu twee naaimachines opzetten( dochter heeft aangeboden te helpen, met oma's oude machine) .
Hoop ik morgen iets te kunnen laten zien wat ik gemaakt heb, i.p.v. gekocht. Ik heb zo'n zin om lekker te gaan prutsen. We zullen zien...

groetjes, Franca.

nog een

Dat krijg je hè , als je een week lang amper puf hebt om het net op te gaan.
Je loopt achter met berichtjes: zoals de van een goede vriendin die een huis gekocht heeft, vergeet op tijd je op te geven voor een workshop kerststukjes maken met collega's ( dank je wel collega, dat je me even belde), loopt grandioos achter met blogjes lezen.

Maar het was het waard!
Ik had ( eindelijk) de eer om een kraambed te doen bij een voldragen tweeling!
Doordat ik lang couveusenazorg heb gegeven, heb ik al heel wat tweelingen mogen verzorgen. Maar dit was ( in 24 jaar) de eerste voldragen tweeling. En voldragen waren ze!
De zwangerschap duurde 40 weken en 5 dagen! 5 Dagen overtijd met een tweeling!
Bovendien wogen beide dames behoorlijk wat. Namelijk: een dame van ruim 7,5 pond, en een dame van ruim 8,5 pond.

De meisjes zijn kindje nummer vier en kindje nummer vijf in het gezin.
Voeg toe een kraamvrouw die wegens bekkenklachten alleen uit bed mocht om te douchen en naar het toilet te gaan . Niet te vergeten de balans die ze totaal kwijt was na het dragen van zo'n enorm gewicht ( ze krijgt fysiotherapie aan huis, en hopelijk hulp over twee weken, als haar man weer gaat werken).
En een stagiaire wiens zelfvertrouwen na een eerdere stage (niet in de kraam) tot nul gedaald was, en je kunt je misschien voorstellen hoe moe ik elke dag thuiskwam uit mijn werk.
Gelukkig zorgde manlief drie ( met vooraf bereidde ovenschotel erbij zelfs vier) keer voor de warme maaltijd, de rest ( inclusief was) ga ik nu aanpakken.

Maar jongens wat een rijkdom!
Twee kindjes naast elkaar in een bedje , vijf kindjes bij mama op bed. Twee keer achter elkaar een badje, twee kindjes die tegelijk borstvoeding krijgen( en vaak ook na elkaar) en beide goed groeien.
Wat een eer om daarvoor te mogen zorgen!
Ja ik was moe ( ken je dat gevoel, dat je niet kunt stoppen met trillen, en almaar iets zoets wil eten zodat je je weer wat beter gaan voelen? zo moe was ik), maar ik heb ook enorm genoten.

Van de baby's , maar ook van de oudste twee, die zo lief konden spelen, van het kleine jongetje (met zijn guitige oogjes). Van de stagiaire, die na de eerste dag ( de dag dat de kraamvrouw me vroeg of ik er wel tegen kon zo'n stagiaire die niets doen en steeds om je heen hangt en niks zegt, want ze had geen zin in een kraamhulp die het niet meer zag zitten) langzaam los kwam en wat vertrouwen begon te krijgen. Die zelf alvast een vaatwasser uit en in ging pakken, het super vond om ook een babietje te troosten, kleertjes voor de meisjes uit mocht zoeken, haar eerste luier streek, en leerde hoe je broccoli schoonmaakt ( echt waar, nog nooit gedaan, waarschijnlijk zelfs nooit gegeten). Die de laatste dag een best goede beoordeling kreeg ( en een chocolade reep van het gezin) en met heel veel meer moed vertrok als waarmee ze binnenkwam.

In dit gezin werkte ik ooit ( 7 jaar geleden) een dag ( toen nog als oproepkracht). Toch herkende de kraamheer me direct ( wist zelfs nog van het kinderfeestje wat we aan het organiseren waren).
En zo had ik de eer om bij de kraamweek van hun eerste en laatste kind(jes) te mogen zijn.
Het was druk ( geen droger, tonnen was en strijk, een stagiaire die veel tijd koste, een kraamvrouw die veel zorg nodig had) maar wat was het leuk! Een gezinnetje om jaloers op te zijn.
Binnenkort hoop ik via de mail een foto te krijgen, waarop ik de tweeling vast heb ( die ik natuurlijk niet mag laten zien) . Nu weer beginnen aan mijn eigen leven ( het voelt alsof dat even stilstond).

Waarbij ik nog een leuke nieuwtje heb.
Weet je nog dat ik laatst vertelde dat ik zelfs mensen ben kwijtgeraakt, doordat ik bellen zo moeilijk vind?
Een vriendin waarvan ik dacht dat ik haar kwijt was, belde me gisteren!
Vanavond komt ze op de koffie. Al bijna een jaar hebben we geen contact gehad( kreeg ze zelfs geen uitnodiging voor mijn verjaardag). Ze belde gewoon, geen enkel verwijt! Ik ben er zo blij mee, dat kan ik niet onder woorden brengen.
Dus ga ik eerst de huiskamer fatsoeneren, en iets lekkers bakken.
Sorry voor het lange bericht. Vanaf morgen weer meer foto's en minder tekst.
groetjes, Franca.

eindelijk

Zie haar hier liggen, onze prinses op de erwt.
Hoe blij we hier al weer mee zijn....ongelooflijk.
Ik ben (was) een van die mensen die vond: en dier is een dier, soms overdrijven mensen zo met beesten.
Ahum... dezelfde dame (ik dus) neemt onmiddellijk alles terug!
Drie dagen waren we Poespoes kwijt, roepen, zoeken, geen enkel teken van leven, groot verdriet, stille hoop, misschien komt ze toch nog terug.
De derde dag ging dochterlief s' avonds even naar opa en oma. Terugkomend zag ze bij naar de deur een hoopje liggen, zou het... Ja het was Poespoes, tenminste een zielig hoopje van ervoor door moest gaan.

Bij de dierenarts bleek ( uit röntgenfoto's onder narcose, ja lach me maar uit) dat Poespoes haar bekken op drie plaatsen gebroken had. Maar vooral dat haar conditie moest verbeteren en ze moest laten zien dat ze kon plassen en poepen voor er iets gedaan kon worden.

Weet je nog? Die dame die NOOIT! een kattebak in huis zou willen ( mensen met een kattebak in de keuken bah). Die legde Poespoes in de watten in de huiskamer, voerde haar het beste en duurste eten, en zat regelmatig een uurtje bij Poespoes op de grond. En zette een kattebak direct naast Poespoes.

Om een lang verhaal (iets)korter te maken: Zaterdagochtend ( meer dan een week nadat ze verdwenen was) lag er een piepklein keuteltje op haar dekentje ( ooit iemand uit haar dak zien gaan wegens een keuteltje).
Inmiddels ligt Poespoes comfortabel in de keuken, plast en poept weer, en is in afwachting of er eventueel een operatie gedaan moet worden ( plaat bij het bekken).
Tot zover het verhaal van de dame die zowat al haar principes de deur uit deed, toen er iets met haar kat gebeurde.

groetjes, Franca.

Vervelend ding, die griep.
Ik ben inmiddels weer een hele dag op ( en ga direct na het eten weer graag naar bed) , maar echt fit voel ik me nog niet. Eigenlijk zou ik vannacht de wacht ingaan. Maar een dizzie kraamverzorgster aan je bed, kan vast geen kraamvrouw waarderen, laat staan een die regelmatig naar het toilet moet rennen en blaft als een hondje. Ik heb ( met lood in mijn schoenen) me dus toch maar ziek gemeld, in de hoop dat het over een of twee dagen weer prima gaat.
Deze nette voorraadkast( in de hal) is dat ook aan mijn man te danken. Zowel het verhuizen, het inruimen, en ook de boodschappen. Geweldig zo'n man.
Die dan ook nog even kookt. En niet snel even opwarmen. Nee, verse kippensoep(goed voor zieke zeg jij toch altijd) en een gehaktbrood uit de römertopf. Zo bakte ik ze vroeger ook altijd ( om ze vervolgens met het snijmachientje in plakjes te snijden, en manlief meegaf op het brood).
Ik weet het : hoog tijd om blaadjes te gaan harken. Maar voorlopig sta ik na een keer traplopen te hijgen of ik een marathon heb gelopen, dus nog even geduld.
Ik had er al over verteld.
En inmiddels heb ik ook ( twee stukjes) zitten kijken. Het stukje over uien, en het stukje over aardappels, en het is kostelijk!
Zo kwam het stukje dat in de film zat voorbij( Julia gooit een aardappelpannekoek om, die valt in stukjes op het fornuis, zonder blikken of blozen prakt ze het weer terug in de pan, en zegt: ik had het ook met zelfvertrouwen moeten doen) en inderdaad : flink wat boter.
Ons soepje voor vandaag: verse tomatensoep met peterselieroom.
En dit is de inmiddels gepureerde soep: die kan ik ( hopelijk) eten.
Als die blaadjes straks van het gazon af zijn kan ik ( zodra ik weer vrij ben) bolletjes gaan planten. Dit keer wil ik ze in het gazon zetten. Lijkt me zo vrolijk staan, als het voorjaar is. Ook nog een zak ( zeer vroege, geurende) tulpen. En een appel van eigen boom. Zo krijgen we er weer zin in!
groetjes, Franca.