Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

donderdag 12 november 2009

nog een

Dat krijg je hè , als je een week lang amper puf hebt om het net op te gaan.
Je loopt achter met berichtjes: zoals de van een goede vriendin die een huis gekocht heeft, vergeet op tijd je op te geven voor een workshop kerststukjes maken met collega's ( dank je wel collega, dat je me even belde), loopt grandioos achter met blogjes lezen.

Maar het was het waard!
Ik had ( eindelijk) de eer om een kraambed te doen bij een voldragen tweeling!
Doordat ik lang couveusenazorg heb gegeven, heb ik al heel wat tweelingen mogen verzorgen. Maar dit was ( in 24 jaar) de eerste voldragen tweeling. En voldragen waren ze!
De zwangerschap duurde 40 weken en 5 dagen! 5 Dagen overtijd met een tweeling!
Bovendien wogen beide dames behoorlijk wat. Namelijk: een dame van ruim 7,5 pond, en een dame van ruim 8,5 pond.

De meisjes zijn kindje nummer vier en kindje nummer vijf in het gezin.
Voeg toe een kraamvrouw die wegens bekkenklachten alleen uit bed mocht om te douchen en naar het toilet te gaan . Niet te vergeten de balans die ze totaal kwijt was na het dragen van zo'n enorm gewicht ( ze krijgt fysiotherapie aan huis, en hopelijk hulp over twee weken, als haar man weer gaat werken).
En een stagiaire wiens zelfvertrouwen na een eerdere stage (niet in de kraam) tot nul gedaald was, en je kunt je misschien voorstellen hoe moe ik elke dag thuiskwam uit mijn werk.
Gelukkig zorgde manlief drie ( met vooraf bereidde ovenschotel erbij zelfs vier) keer voor de warme maaltijd, de rest ( inclusief was) ga ik nu aanpakken.

Maar jongens wat een rijkdom!
Twee kindjes naast elkaar in een bedje , vijf kindjes bij mama op bed. Twee keer achter elkaar een badje, twee kindjes die tegelijk borstvoeding krijgen( en vaak ook na elkaar) en beide goed groeien.
Wat een eer om daarvoor te mogen zorgen!
Ja ik was moe ( ken je dat gevoel, dat je niet kunt stoppen met trillen, en almaar iets zoets wil eten zodat je je weer wat beter gaan voelen? zo moe was ik), maar ik heb ook enorm genoten.

Van de baby's , maar ook van de oudste twee, die zo lief konden spelen, van het kleine jongetje (met zijn guitige oogjes). Van de stagiaire, die na de eerste dag ( de dag dat de kraamvrouw me vroeg of ik er wel tegen kon zo'n stagiaire die niets doen en steeds om je heen hangt en niks zegt, want ze had geen zin in een kraamhulp die het niet meer zag zitten) langzaam los kwam en wat vertrouwen begon te krijgen. Die zelf alvast een vaatwasser uit en in ging pakken, het super vond om ook een babietje te troosten, kleertjes voor de meisjes uit mocht zoeken, haar eerste luier streek, en leerde hoe je broccoli schoonmaakt ( echt waar, nog nooit gedaan, waarschijnlijk zelfs nooit gegeten). Die de laatste dag een best goede beoordeling kreeg ( en een chocolade reep van het gezin) en met heel veel meer moed vertrok als waarmee ze binnenkwam.

In dit gezin werkte ik ooit ( 7 jaar geleden) een dag ( toen nog als oproepkracht). Toch herkende de kraamheer me direct ( wist zelfs nog van het kinderfeestje wat we aan het organiseren waren).
En zo had ik de eer om bij de kraamweek van hun eerste en laatste kind(jes) te mogen zijn.
Het was druk ( geen droger, tonnen was en strijk, een stagiaire die veel tijd koste, een kraamvrouw die veel zorg nodig had) maar wat was het leuk! Een gezinnetje om jaloers op te zijn.
Binnenkort hoop ik via de mail een foto te krijgen, waarop ik de tweeling vast heb ( die ik natuurlijk niet mag laten zien) . Nu weer beginnen aan mijn eigen leven ( het voelt alsof dat even stilstond).

Waarbij ik nog een leuke nieuwtje heb.
Weet je nog dat ik laatst vertelde dat ik zelfs mensen ben kwijtgeraakt, doordat ik bellen zo moeilijk vind?
Een vriendin waarvan ik dacht dat ik haar kwijt was, belde me gisteren!
Vanavond komt ze op de koffie. Al bijna een jaar hebben we geen contact gehad( kreeg ze zelfs geen uitnodiging voor mijn verjaardag). Ze belde gewoon, geen enkel verwijt! Ik ben er zo blij mee, dat kan ik niet onder woorden brengen.
Dus ga ik eerst de huiskamer fatsoeneren, en iets lekkers bakken.
Sorry voor het lange bericht. Vanaf morgen weer meer foto's en minder tekst.
groetjes, Franca.

4 opmerkingen:

  1. Hoi Franca,

    Leuk om zo'n lang bericht van je te lezen! Ik vroeg me al af of alles wel goed was, omdat je laatste berichtje ging erover dat je griep had (maar durfde dat niet te vragen, voelde als bemoeizorg via internet ;-) Bijzondere dingen heb je meegemaakt in dat gezin en wat mooi dat je vriendin belde. Zulke dingen zijn bijzondere 'kadootjes', toch?

    groetjes Jente

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Fijn dat je weer in de running bent! En wat een heerlijk verhaal over deze kraam...geweldig he?!
    Maar wat een ellende met jullie poes...zo zielig. Ik hoop dat ze het een beetje red, want dieren en kinderen die pijn hebben dat is vreselijk..
    Groetjes mama lieveheersbeestje.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wat leuk zeg, om zo iets mee te maken. Meestal komen tweelingen eerder, dus dit is zeker een unieke iets.
    Wat fijn dat Poespoes weer terug is en ze eindelijk wat gedaan heeft. Ik hoop dat ze vlug weer opknapt !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooi schrijven zei de toevallige voorbijganger die zelf mama is van 6 kindjes. ;-)
    Zo leuk om te lezen , kei hoor een tweeling zo prachtig mooi voldragen

    BeantwoordenVerwijderen