opmaken en opruimen

Opmaken? Gewoon de overgebleven eiwitten. Of dat zuinig is? Misschien niet, tenslotte moet er flink wat suiker bij, en de oven moet ook aan. Lekker is het wel ( voor de kinderen, en mijn man, voor mij is het veel te zoet).
Gelukkig is er genoeg voor twee platen. Voel ik me weer iets minder schuldig over de gebruikte energie.
Het ziet er feestelijk uit.
En er is genoeg om er ook wat bij het cadeautje te doen.
Oudste heeft vandaag een leuke taak: zagen!
Bij de laatste wat lastige stukken helpt papa nog even.
Dochterlief neemt nog even wat door (straks muziekles) buiten is het zonnetje. Deze broek had ze aan toen ze viel met haar fiets. Haar enkel is nog lang niet beter ( kan tot drie maanden duren volgens de huisarts) en haar broek heeft nog steeds een kapotte knie. Het is haar favoriete broek. Gekocht bij de kringloopwinkel en veel gedragen. Toen de broek door ging bij haar bovenbenen ( en ik dacht dat hij rijp was voor de spijkerlapjesplaid waar ik voor spaar), besloot ze er binnenin een lap op te zetten. De knie moest blijven zoals hij was. Dat schijnt "cool" te zijn. Soms denk ik met heimwee aan de tijd dat ik met kleine lapjes zulke lieve ( nette) kleertjes voor ze maakte. Kleine kindjes worden groot( en mogen dan hun eigen smaak gaan volgen) maar soms moet ik op mijn handen gaan zitten, en stil houden. Maar lieverds zijn het gelukkig wel!

Ik las net het blogje van Teunie.
Over zuinig moeten zijn en zuinig willen zijn, over frisdrank en ander drinken.
Ik heb een goed voorbeeld van zuinig leven. Het gezin waar ik werkte voor mijn kinderen geboren waren. Daar haalde ( en haal) ik veel inspiratie uit. Ik kreeg jarenlang de kleding waar hun kinderen uitgegroeid waren, zag hoe er (ook toen hun kinderen tieners waren) gewoon een kan aanmaak in de koelkast stond. Nam de overgebleven stoffen luiers over toen hun jongste zindelijk was. Ik moet nodig weer eens op de koffie. Omdat het gewoon leuke mensen zijn en omdat ik altijd wel wat inspiratie kan gebruiken.

Overigens : Hier drinken ze meestal aanmaak, soms thee of chocolademelk ( met opgeschuimde melk en cacao) , veel water. En alleen frisdrank met feestjes. Zelf drink ik veel thee ( vooral rooibos) koffie en ook water ( om mee te nemen in een bron waterflesje), De rooibosthee komt gewoon uit een zakje, wel zet ik meteen een ( thermos) theepot vol, dus kan veel thee drinken van een zakje. Heel soms drinken we een vruchtensapje, bij een luxe ontbijtje of met een feestje. We denken er niet eens bij na. Zo gaat het hier gewoon. De kinderen zijn niet anders gewend, kinderen die hier komen vinden het vaak eerst vreemd dat er niet gewoon frisdrank in huis is, maar weten naar verloop van tijd vanzelf dat het hier zo is, en omdat er nog steeds veel vrienden en vriendinnen langs komen, zal het wel goed zijn zo.

En nu het opruimen!
Kijk, gewoon opruimen doe ik dagelijks. Maar dit opruimen.. Ik ben er echt niet goed is. Het liefst zou ik alles bewaren, nooit iets weggooien, gewoon soms wat weggeven als iemand het nodig heeft. Altijd kunnen putten uit voorraad, met lapjes en ( klein) meubels. Ik wil ooit een bakhuisje inrichten, dan komen die spullen toch goed van pas? Smoesjes, allemaal smoesjes. Ik moet gewoon aan de slag. Dat gaat prima als het over wassen gaat, of over strijken, de bovenverdieping heb ik gisteren keurig gepoetst. Niks aan de hand. Maar dat andere opruimen... Die zolder opgaan, en dan dozen opmaken, die kopjes zien waar we vroeger koffie uit dronken na de kerk. Oké die bewaar ik. Maar al die ander kopjes, en dat glasservies, die kleine bijzettafeltjes, het blauw Saks servies. Ik gooi het niet weg, natuurlijk niet. Kan later mooi in het bakhuisje, daar past het toch prima. Ja, ja. Het schiet dus voor geen meter op. Ik zoek steeds smoesjes: de bovenverdieping moet echt gedaan worden,: ik moet toch koken, kan ik meteen de broodbakmachine aanzetten( ja, we hebben een nieuwe, gekocht van de verjaardagcenten),: ik moet eerst bij pa langs,: de ramen moeten ook nodig gedaan worden, en ga zo maar door.

Ik kan zo mijn vriendin vragen, of mijn nichtje, ze komen met liefde helpen. Maar het zit bij mij. Ik moet die knop omzetten en echt aan het opruimen. Jongens wat vind ik dat moeilijk!
groetjes, Franca.