Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

woensdag 6 mei 2009

Bertus

Toen ik het een paar dagen geleden over een zwerver had, was dat bijna waar. Bertus was een van de kleurrijke mensen die altijd welkom was voor " een bakske koffie" bij mijn moeder. Hij woonde aan een dijk in een piepklein, heel vervallen huisje. Had een bijnaam waaronder hij bij het hele dorp bekent was ( en die ik niet meer weet), had waarschijnlijk geen stromend water ( of gebruikte dat zeker niet om zich te wassen). Was in het bezit van een volle ( nooit geknipte, en waarschijnlijk met levende have) baard, een stokje en een boodschappentas. Eens per week maakte hij de wandeling ( van zo'n 5 a 6 kilometer) maar het dorp om boodschappen te doen. Op de terugweg kwam hij steevast aan bij ons. Kreeg een lekker vers bakske koffie ( of twee) met een lekker koekje, genoot hier zichtbaar ( en hoorbaar) van. Buurte wat. Wandelde weer naar buiten waar hij nog even tegen de heg plaste ( een hele hoge die doorliep tot de weilanden, hij stond dus niet in zicht), en wandelde rustig weer naar huis. Eerlijkheid gebied me te vermelden dat we een" Bertus-kopje" hadden. Wij kinderen wisten dat we dat kopje moesten geven, na de koffie werd het eerst met soda, daarna met gewoon afwasmiddel en heet water afgewassen. Dan ging het in de kast tot Bertus zijn volgende bezoekje. Jaren heeft Bertus wekelijks zijn koffie gehad, en ik denk zijn enige contact met de buitenwereld.
Niemand anders durfde hem binnen te laten ( ik zou het ook niet durven), maar voor ons Mam was Bertus gewoon een mens die pech had gehad, en die geef je " gewoon " een bakske koffie.


Na mijn vorige berichtje kreeg ik een mailtje van mijn vriendin ( de enige bekende die weet van dit blogje). Zij heeft ook ooit drie maanden bij ons thuis gewoond. Haar opleiding met baan was 4 kilometer bij ons vandaan, zelf woonde ze dertig kilometer verder. Met wisselende diensten niet erg handig, zeker zonder rijbewijs. Ze had het vooral over de gezelligheid, de zelfgemaakte toetjes en over de koffie die ze bij ons leerde drinken ( uit het oude pruttelpotje). Ik denk aan de E.H.B.O. lessen, die ze op mijn vader mocht oefenen ( ik heb er nog foto' s van), hoe ze huiswerk maakte aan het salontafeltje ( omdat het boven zo koud was dat het water naast haar bed letterlijk bevroor, en de grote tafel altijd bezet was), en hoe ze ooit mijn vaders haar mocht knippen. Soms bedenk ik me dat in vergelijking met mijn jeugd, die van mijn kinderen maar saai moet lijken. Al zaten er soms natuurlijk ook mindere kanten aan.

Hier stond een foto van de ontbijttafel met kassabonnetjes en een boekje. Ik zag pas later dat de adressen op de bonnetjes leesbaar was. Dus dan maar zonder foto. Vandaar deze tekst.
Ontbijt vanmorgen , even samen met mijn man , toen die ging werken, heb ik het kasboekje weer eens bijgewerkt ( en gekeken of er nog nieuws uit Mariekes boekje te halen viel). De kinderen slapen uit ( het is nog vakantie hier).
Dan over tot de orde van de dag: de was hangt al lekker buiten.
Ik wist niet zeker of ik het zou doen. Maar hier is mijn schandaal! Deze ochtendjas kocht ik (ruim 17 jaar geleden) toen ik zwanger was van de oudste ( in de aanbieding bij V&D). Toen laatst de buurvrouw s' avonds aan de deur kwam om naar haar zoon te vragen ( die met de jongste aan een brommertje aan het sleutelen was) trof ze me hier in aan. Dat was het ogenblik dat ik wist : nu ben ik te zuinig geweest. Voor mijn verjaardag staat er nu een nieuwe ochtendjas op het lijstje.
Voor manlief ( wiens jas net zo oud is , minder gedragen, maar op een op andere manier een scheur heeft opgelopen) vond ik deze prachtige, zware, als nieuwe jas in de kringloopwinkel ( voor 3,50) hij kan er weer tegen.
Dit soort van aanbouwtje aan het schuurtje/kippenhok is onze afvalscheidingsysteem. Mijn man heeft het gemaakt,(zwaar, maar met veer aan de deksel , zodat hij langzaam dichtgaat , zonder beknelde vingers). Het heeft vier vakken, een voor de melkpakken, een voor glas, een voor plastic, en een voor blik. In de garage staat een bak voor oud papier en voor statiegeldflessen. De oude vuilnisbak, die je nog net op de foto ziet is voor de restjes van het avondeten. Als we opruimen is het avond en hoeven de kippen geen eten. In de vuilnisbak is het veilig voor ongedierte ( ik wil geen ratten) en kan het s' ochtend aan de kippen gegeven worden ( dat doen mijn schoonouders, ik heb het niet zo op die grote kippen).
En tot slot iets heel anders! Dit is mijn schoonmoeder, die op weg is naar een limousine! Mijn schoonvader doet voor verschillende mensen de tuin en boodschappen. Een zoon van een oude dame , heeft ze nu dit uitje kado gegeven. Ze werden opgehaald met de limousine, kregen een ritje door de ( prachtige) omgeving, en een sjiek dineetje. Ik vind het prachtig! Lieve gewone boerenmensen in een limo. Je had die stralende gezichtjes eens moeten zien ( opa vind auto's toch al geweldig). Straks eens gaan horen hoe het gisteren is geweest. Nu aan de slag. Later komt er een vriendinnetje van mijn dochter ( die thuis een binnenzwembad van 40 vierkante meter, een yogakamer, een fitnesruimte en een eigen hockeyveldje heeft) . Overigens een voorbeeld voor veel ouders, ondanks dat ze het erg ruim hebben, is het een leuke spontane meid, in voor een lolletje en nooit verwaand. Als je dat als ouders voor elkaar krijgt, met zoveel geld en goed dan kan ik alleen maar zeggen: petje af!
Ik ga verder met de was en de keuken eens goed aanpakken. We zijn wel niet zo rijk ( komen niks tekort hoor) maar het mag wel netjes zijn. Misschien kan ik dan vanmiddag verder met ruimen. Het zal wel nooit een hobby van me worden, ik zal maar denken aan al de ruimte die we straks krijgen.
groetjes, Franca.

( Heb overigens het extra boekje al in huis, zal een weekje wachten en dan loten).

3 opmerkingen:

  1. hoi franca,ook ik heb deze week in de kringloop een kamerjas gekocht die perfect bij mijn slaapkleed die ik enkele weken geleden al daar kocht! en die ik pas nog zien hangen heb in de etam-lingeriewinkel hier in de stad voor het slaapkleed vroegen ze +/-30€ ik heb het gekocht voor 3€ en de kamerjas heb ik 4€betaald prachtig zacht grijs afgewerkt met witte kant ongeloofelijk wat de mensen allemaal weg doen en nog zo nieuw en amper gedregen!! goed voor ons hé lieve groet Jezebelle

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha, dat van de buurvrouw aan de deur en zelf nog in de ochtendjas ken ik ook hoor! Gelukkig is het ook wel eens andersom.. Of ik zet heel vroeg 's morgens de fietsen uit de schuur en zie dan de buurvrouw hetzelfde doen (ook nog in pyama) want hun schuur is naast de onze. Ik vind het heel bijzonder dat je moeder zo aardig was voor 'bijzondere' mensen. Dat durven wij niet meer zo tegenwoordig ben ik bang. Eigenlijk ken ik ook niet zoveel mensen, laat staan zulke mensen...
    Dat het vroeger zo fijn bij jullie thuis was is heerlijk! Gezelligheid kent geen tijd. Waren jullie met heel veel kinderen thuis?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jezebelle: Fijn he, zulke goede aankopen!

    Lieveheersbeestje: Nu ken ik ook geen "byzondere" mensen meer. Mijn moeder had iets speciaals met mensen. Ze trok ze aan ( waarschijnlijk door haar warme persoonlijkheid en ongelooflijk groot rechtvaardigheidsgevoel). Dit was wel de meest byzondere mens die bij ons thuis kwam, maar wat te denken van een oude uitgetreden broeder ( die inmiddels getrouwd was), en op elke verjaardag na een paar borreltjes : ik geef je een roosje mijn roosje voor mijn moeder zong.Ook de bedrijfsleider en de directeur van het museum waar mijn moeder werkte, kwamen op de koffie en op haar verjaardag. Kun je je voorstellen hoe zo'n verjaardag eruit zag? De directeur en zijn vrouw( die kunstenares was), de oud-broeder,De horicabedrijfsleider en zijn vrouw( een hele sjieke dame)de vele kleurrijke vrienden en de hele familie. Daarmee vergeleken zijn onze feestjes oersaai. Overigens was ik enig kind, maar omdat ik pas zo laat kwam ( mijn ouders waren al 7 jaar getrouwd en verwachte het niet meer) hadden ze inmiddels verschillende kinderen in huis waar ze voor zorgde. Zowel familie als "vreemde kinderen". Ook een neef heeft een paar jaar bij ons gewoond( toen hij zijn ouders vertelde dat hij homo was, gaf dat zoveel problemen, dat hij niet meer thuis kon/wilde wonen). Een andere neef heeft af en aan in huis gewoond afhankelijk van hoe het met zijn moeder ging ( zo vaak, dat ik hem meer als een broer zie),en een buurjongen woonde steeds een paar weken of maanden bij ons als zijn moeder weer in het zienhuis lag( bij elkaar moet dat ook wel 1 of 1,5 jaar geweest zijn).
    Kortom, een zeer kleurrijk geheel, die jeugd van mij. Daarbij was mijn moeder soms depresief,wat dan weer een heel andere sfeer gaf. In totaal was mijn jeugd: byzonder,meestal erg fijn,soms moeilijk maar zeker nooit saai. Aan het eind van mijn moeders leven hebben we er samen nog een goed gesprek over gehad, en zo tevreden afscheid kunnen nemen. De kerk zat overigens stampvol op haar uitvaart. Mooi om te zien dat zoveel mensen ( van vaak jaren geleden) de moeite namen om nog even afscheid te komen nemen van een heel byzonder mens( volgens de woorden van de pastor).
    groetjes, Franca
    ( sorry dat het zo lang is geworden)

    BeantwoordenVerwijderen