Het Keukenraam

Het Keukenraam
Het Keukenraam

dinsdag 31 maart 2009

Druk

Manlief is druk aan het werk in de tuin. Schoffelen was niet genoeg om het zevenblad weer onder controle te krijgen. Nu is het spitten, en zelfs zeven om alle wortels weg te krijgen. En nu maar hopen dat ik nog wat planten overhou.

Nou ja, een keertje naar het tuincentrum voor iets nieuws is ook geen straf.
Dochter heeft de glaasjes op haar kamer gehangen. Het feest was hartstikke leuk.
Zondag nog aan de schort voor mijn vriendin begonnen.
Maar om 14.00 uur ging de telefoon: een bevalling. Dus hangt de schort nog even over de naaimachine op mijn vrije dagen te wachten.
En mocht ik bij de geboorte van een klein fijn meisje zijn ( 3000 gram).
En deze week voor haar en haar ouders zorgen. Met veel plezier moet ik zeggen. Al moet ik met regenlaarzen aan erheen banjeren. De straat word deze week bestraat, nu is er alleen nog heel veel zand! Elke dag twee maal 100 meter klunen, met twee tassen en mijn schoenen in de hand, je moet wat over hebben voor je werk!
groetjes, Franca.

vrijdag 27 maart 2009

voorbereiden

Nog een uur, en dan komen de gasten. De tafel voor het eten staat klaar.

Met het grappige Hema kleed, wat ze voor haar verjaardag kreeg.
De " bar" is klaar. Met de echte cocktailshaker ( van de kringloopwinkel) en de ( ook voor haar verjaardag gekregen) roze champagneglazen. De receptenkaartjes hebben plastic, zodat ze leesbaar blijven.
De slingers hangen nu ook in de keuken en de hal. En nu een kop koffie!
Soms ben ik te gek voor mijn kinderen, maar ik heb er zelf ook zo'n lol in. Mijn man vind het genoeg. Voor hem van nu af aan alleen nog feestjes als ze alles zelf organiseren, de boodschappen doen, en vooral... alles zelf weer opruimen!

Al werkend heb ik daar eens over nagedacht. Wanneer doe je het goed. Het begint al als je zo'n piepklein babietje hebt, fles of borst, laten huilen of elke keer oppakken? Maak je zelf je kinderen moeilijk/makkelijk of zit er ook al veel in? Is een strenge aanpak goed,of juist een hele soepele?
Ik heb geen antwoorden. Soms ben ik ergens in huis en zegt de moeder na drie dagen , - dat doet Jantje, Pietje, Klaasje, altijd. Altijd! Sommige moeders kennen hun kinderen dus al heel snel, ik kom nog zo vaak voor verrassingen te staan. Meestal gelukkige positieve, maar soms ook niet.
Ik heb ook niet een heel precieze opvoedmethode, ik doe gewoon mijn best. Misschien komt het omdat ik drie zulke verschillende kinderen heb, of komt dat dan weer omdat ze bij ons altijd helemaal zichzelf mochten zijn?
Ik weet niet wat het beste is, ik weet wel dat ik mijn best doe en er het beste van hoop.
En het gezichtje van mijn dochter toen ze daarnet binnenkwam en alles zo klaar zag staan... Ik doe het ervoor!

En nu die koffie! Hopelijk morgen nog even tijd om wat te prutsen achter de naaimachine, die schort wil ik eigenlijk af hebben voor het volgende kraambed. We zullen zien.
groetjes, Franca.

donderdag 26 maart 2009

rustig dagje

Vandaag heb ik wat strijkwerk gedaan en opgeruimd. Verder rustig aan gedaan. Ik loop te kuchen als een oude man, en heb nog weinig adem. Het is dus steeds een klusje en weer even zitten, maar zo heb ik ( met behulp van de keukenwekker) toch nog heel wat gedaan. Achter dit rekje ( op onze slaapkamer) is de kast die ik leeg wil krijgen. Wat een mens al niet bewaard! Er is weer een volle vuilniszak weg, we gaan langzaam , maar het komt goed.

Het tasje is een kadootje van mijn dochter ( toen nog dochtertje) voor moederdag geweest, lief hè. De roze hartjes trouwens ook.
Mijn "nieuwe" handdoeken en theedoeken. Gewassen en gestreken. Weer een mooie stapel erbij toch?
Oké, het ziet wel heel erg groen! Dit is Jamie's doperwtensoep met munt, groen maar erg lekker.
En dat was dit ook : Groentepilav met kip en kokos, uit een Ikea kookboekje. Smullen! Eigenlijk moet je het ruiken, er hing meteen een lekker oosters luchtje in de keuken.
Niet meteen gaan griezelen. Ik wilde onze kinderen iets laten proeven wat ik vroeger regelmatig thuis kreeg. Het is opgeklopt rauw ei met suiker. Ik geef toe, als je dit hoort rijzen de haren je ten bergen, maar het is eigenlijk best lekker.
Door de klopper dacht ik er ineens weer aan. Ik vertelde het al eerder aan de kinderen , maar nu we zo'n klopper hebben wilde ze het ook uittesten. Mocht je het willen proberen: alleen met zeer verse eieren , niet voor kleine kinderen of oude mensen. Ik wil niemand met salmonella opzadelen! En kloppen tot er alleen nog heel fijn schuim is. Ik heb ook geproeft, gek hoor om ineens vroeger terug te proeven. Destijds werd het gezien als een versterkend drankje, waar bij de volwassenen ook nog een scheutje cognac bij werd gedaan!
Grappig is dat ik een tijdje geleden de glaasjes ( in een kringloopwinkel) had gevonden, precies dezelfde die mijn moeder vroeger voor dit doel gebruikte. Ik moet toch eens gaan stoppen. Straks staat de hele inrichting van vroeger thuis hier weer! Nee da's onzin hoor, maar sommige spullen hebben wel iets.

Morgen dochters verjaardagsfeestje. Ze heeft er zin in. Haar feestjes zijn meestal ook erg leuk. Dat komt ook omdat ze zo'n leuke vriendengroep heeft. De meeste kennen elkaar omdat ze dislectie hebben. Op haar school krijgen kinderen met dislectie extra tijd voor proefwerken, en zitten ze allemaal bij elkaar in een lokaal.
Na het eerste proefwerk bleken ze zo goed op een lijn te zitten dat er veel vrienden zijn geworden. De rest kent elkaar dan weer via- via of van naar school fietsen. Een leuke gemengde groep ( niet alleen jongens en meisjes maar ook van opleiding, van gymnasium tot v.m.b.o. T). Die met eenvoudige dingen een superavond kunnen hebben. Ze is nu nog met de voorbereiding bezig, en ook manlief moet er weer aan geloven, Ik kan morgen overdag nog wel wat doen. Zelf heeft ze eerst school en dan vrijwilligerswerk, dus kan ze morgen niet veel meer doen. Ik ben toch altijd weer blij als het ( goed) achter de rug is. Ze bedenkt wel heel leuk vanalles, maar dan moet het ook nog uitgevoerd worden. En toch, als ik me haar gezichtje vorig jaar op haar feestje weer voor de geest haal... Daar doe je het wel voor! Morgen meer.
groetjes, Franca.

woensdag 25 maart 2009

genoeg en geluk

Ik vergat helemaal om over de genoegdag te vertellen.
Het was klein, leuk om eens mee te maken, een goede lezing bijgewoond, een hoog geitenwollensokkengehalte ( dit volgens mijn 16 jarige dochter die ook mee wou), maar niet zo interessant dat ik volgend jaar weer ernaartoe wil. Als mijn dochter iets mee geduld had gehad, had ik nog graag de lezing over een opgeruimd huis afgewacht, dat hebben we dus niet meer gedaan. We hebben wel een hele lange wandeling gemaakt ( volgens mijn dochter idioot lang, misschien moet ze volgende keer toch maar zelf iets gaan doen).
En het gaf aanleiding tot een goed gesprek met twee van onze kinderen ( en dat is natuurlijk nooit weg).

Als het me niet helemaal goed gaat of er is iets spannends voor/met man of kinderen mag ik graag een kaarsje branden bij Maria. Familie en vrienden kijken er inmiddels niet meer van op. De meeste waren het trouwens ook al gewend van mijn moeder.Voor mij voelt het dan ook goed en vertrouwd.
Met de genoegkaartjes er nog bij ; ben ik toch weer bezweken en langs de kringloopwinkel gegaan.
Heb ik de slagroomklopper nodig? Nee , maar het doet me zo aan vroeger denken, chocoladepudding met slagroom hoorde bij de Zondag. En pa of ik moesten de slagroom kloppen ( met een soortgelijke klopper). Even terug in de tijd, dan is 1,50 toch niet te duur?
Het kleedje is zo jaren 70 dat dochterlief er vast mee in haar sas is, schorten heb je nooit genoeg ( zeker niet als ze 1,00 euro kosten) en de pannelappen zijn voor mijn collectie. Voor 4 euro weer helemaal blij.

Bovendien ben ik nog steeds aan het opruimen. Net een enorme stapel pyjama's weggegeven. Moest er destijds 15 kopen ( toen pa in het verpleeghuis ging wonen) , inmiddels draagt hij speciale slaappakken ( een soort reuzehansop) . Ik dacht dat mijn man of oudste zoon ze konden dragen. Of dat ik er wat van zou maken, maar ze staan hier al zo lang gewoon in een mand en er gebeurt niks mee. Dus weer een stapje verder. Langzaam maar zeker komt er schot in het opruimen.
Als de kast op mijn slaapkamer helemaal opgeruimd is , komt er een kledingkast. En daarna zou mijn man aan de badkamer kunnen beginnen. Als dat geen stok achter de deur is!

En het geluk? Dat is voor mij inderdaad naar de kringloopwinkel gaan en tegen iets leuks aanlopen.
Maar ook een leuk tijdschrift kopen, koffie drinken met een vriendin, een schoon huis , iets lekkers bakken of koken, iets simpels maken, een fijne wandeling, buiten zitten in het zonnetje ( en binnen tijdens de hagelbui die nou uit de lucht komt vallen). En natuurlijk mijn man en kinderen.
En dromen? Ik droom nog altijd van een huis dat klaar is , van dezelfde vrijheid die ik op vakantie voel thuis hebben, van een pipowagen in de tuin, van een baan met vaste werkdagen, van altijd mijn eigen plunje dragen, van in bad gaan in mijn eigen bad op pootjes, van nooit meer migraine, en een huis zoals je het in tijdschriften ziet ( niet de sjieke, maar het soort met een hoog gezelligheidsgehalte).

En nu ga ik naar pa. Hoop maar dat hij net zo'n goeie zin heeft als laatst. Dat zijn pas kadootjes!
groetjes, Franca.

dinsdag 24 maart 2009

verkouden

Snipverkouden ben ik. Kon ook niet uitblijven, oudste kindje in het gezin was verkouden en heeft me een paar keer recht in het gezicht geniest, ja dan wil het wel. Gevolg is dat ik nu ( ook door de zere keel) liters ( kruiden) thee drink en me weer eens op de soepen heb gestort.
Soep met volop knoflook, prei en ui, en een tikkeltje Spaanse peper, moet ervoor zorgen dat ik weer gewoon adem kan halen. Intussen is mijn nichtje op de koffie geweest en bracht : real english sconemix en Tiramisu-koekjes mee. Zij was ook degen die me wees op de takken in de tuin, die nou voor een lekker voorjaargevoel in huis zorgen. Mijn nichtje kookt ook heel graag ( en vaak voor grote groepen, d.w.z. de werknemers of zakenrelaties van haar man) , ze heeft me een paar recepten beloofd, ik ga ze eerst uitproberen en als ze erg lekker zijn zal ik ze met jullie delen. Het boek daar kom ik nog op terug.

Heel voorzichtig probeert het zonnetje in huis te komen, gelukkig na zo'n snertdag van gisteren kunnen we wel weer wat zon gebruiken.
Zomaar een plaatje van mijn keuken. Een paar uur geleden zag die er nog heel anders uit. Eerlijkheid gebied te zeggen dat ik daar wel een foto van maakte, maar die uiteindelijk hier niet durfde te plaatsen. Wat kan het toch een bende zijn. Dienblad met theepot en theeglazen van gisteravond aan een kant, wat bekers van de kinderen( van nadat de vaatwasser is gevuld) erbij. Het koffiezetapparaat en de broodrooster aan de rechterkant. En erbij ( rommelig door elkaar) vijf ontbijtbordjes, kopjes, bekers, bestek en nog wat rommeltjes ( zo had ik net zo goed de foto kunnen plaatsen). Langzamerhand raak ik ervan overtuigd, dat ik weer met flay-lady moet starten. Een paar jaar geleden liep alles lekker en werkte ik maar 5 uur per dag. Tijd genoeg om s' middags nog wat te ruimen en s' avonds op mijn gemak te koken ( en om thuis te zijn als de kinderen uit school komen, ook niet onbelangrijk). Een paar fly-lady dingen zijn blijven hangen maar andere leken overdreven of juist niet goed genoeg. Ik zou het wel weer zelf op mijn manier doen.

Helaas staan de zaken er inmiddels anders voor. Werkdagen van 7,5 tot 8 uur ( de eerste vier dagen) zijn weer heel gewoon, daarbij komt dat de afstand ( sinds de fusie) ook vaak langer is. Gevolg: minder tijd voor thuis, en veel moeër ( gek woord is dat trouwens). Dus heb ik het boek de huishoudcoach gekocht ( ja ik weet wel dat ik het zelf moet doen ,maar alles duidelijk op papier helpt mij) wat zeer vergelijkbaar is met flay-lady ( vrijwel geheel overgenomen lijkt wel) en heb ik de eerste stappen weer gezet. Zo hoop ik rustig en geleidelijk alles bij te kunnen houden, en niet telkens na een gezin, me compleet op te branden , bij de eerste dag poetsen. Ik zal de vorderingen laten horen en zien.

De gezonde kookboekjes van de boekenmarkt. Vandaag hieruit de snijbonensoep, ik ben benieuwd.
Dit is onze gekke kat. poespoes, die op deze manier ( door op het vogelhuisje te klimmen) laat weten dat ze naar binnen wil.
En dan zit er dus zes kilo kat op een smalle vensterbank. Hoe vaak ze er ook afschuift, ze blijft het proberen.
Mijn soepje ( voor de lunch) s' avonds hadden we de tikka masala van kip van Jamie, dat kun je ook met een zere keel nog eten. En met de gemberwortel en Spaanse peper, is het vast niet slecht voor me.

Nou ga ik ( rustig) weer aan de slag. Vooral veel opruimen is het nou nog. En dat voelt heerlijk. Ik heb altijd wat moeite met dingen wegdoen, maar een opgeruimd huis is wel wat waard. Nou even denken wat ik als beloning ga doen. Meteen naar de kringloopwinkel ( hoe leuk ook ) lijkt me nu niet de beste start. En tot een flinke wandeling, voel ik me nu niet echt in staat. Ik zie wel , eerst nog even een kopje koffie in mijn nette keuken, en wat strijken, dan is de dag nog lang genoeg.
groetjes, Franca.

zondag 22 maart 2009

Samen

Eindelijk hebben mijn man en ik weer eens samen genoten van een heerlijke dag. Niet dat we zoveel bijzonders deden , maar het was genieten.



We hadden nog een lekker stukje taart bij de koffie ( ik durf niet meer op de weegschaal).
We laten de slingers nog maar even hangen. En ook het werk in huis moet maar tot maandag wachten. Wij houden week-end!
Tussendoor werken we aan de was ( die lekker buiten kan drogen). En hebben we ook zelf heerlijk van het zonnetje genoten ( lunch in de buitenlucht, smaakt extra lekker).
Eerst de boeken,en kledingmarkt. Waar ik een paar kookboeken met gezonde recepten vond ( die ga ik komende dagen maar eens gebruiken, na al mijn gesnoep), en een stel zomerse gordijnen ( voor 1 euro per stuk). Daarna naar pa, om een wandelingetje in de zon met hem te maken. Waar we een prachtige foto van zijn karakteristieke hoofd maakte ( die ik bijna hier geplaatst had, maar geen foto's van gezichten hè) , en hij dochters roze zonnebril op kreeg, toen zijn oogjes gingen tranen van de zon. Het zijn de kleine dingen die het doen( en die ook nog leuke foto's opleveren).
Samen met manlief ( in een dikke jas, maar wel met open dak) de weegschaal gehaald in het gezin. Nog even bijgekletst en nog snel wat adviesjes gegeven, gezellig. En fijn om onderweg bij te praten.
Nog een wandeling met dochter, naar het water dicht bij huis, hoe kort geleden schaatste ze hier. Nog even en het is weer zwemmen( ze heeft haar nieuwe bikini vandaag in een beschud hoekje al even aangehad)!

Thuisgekomen, staat manlief al in de keuken, zodat we snel aan een visje, gebakken aardappeltjes en een grote bak sla kunnen beginnen. Wat is het leven soms goed samen!

Vandaag is de landelijke genoegdag. Ik weet niet goed wat ik me ervan voor moet stellen. We gaan in ieder geval even kijken. De omgeving is daar heel mooi, dus als de genoegdag tegenvalt kunnen we altijd nog een lekkere wandeling maken. De zon schijnt hier alweer binnen, alle reden om ook van deze dag te gaan genieten.
groetjes, Franca.

vrijdag 20 maart 2009

veel

En dat was het in alle opzichten deze week!
Veel wat betreft werk. Leuk gezin , super week gehad ( zowel ik als zij) nog een leerling erbij die wegens haar gezondheid alleen kleine dingen mocht doen( en ook heel gezellig was), het gewicht dat de baby in een week groeide ( drie ons!), al het lekkere eten wat daar klaargemaakt werd ( en ook vaak door mij geproefd), de hoeveelheid huishoudelijk werk, de was ( elke dag drie draaien,niks in de droger gehad, alles gestreken, inclusief beddengoed) gelukkig ook ruim veel uren.
De stroopkoek ( die erg lekker was). we bakte ook nog een brood, en maakte Jamies hamburgers, een lekkere paprikasoep, en een enorme pan nasi, voor de rest gewone simpele Hollandse pot. Van alles natuurlijk veel, gezien de eetlust van onze mannen.

Veel was ook het werk thuis. Met de verjaardag van dochter , waar natuurlijk taarten bakken bijhoorde ( drie stuks), slingers ophangen ( ben nog altijd blij dat ik ooit de tijd nam om stoffen slingers te maken) , ontbijt op bed ( met een bloemetje uit de tuin), heel veel bezoek ( waaronder twee jongetjes die binnen een uur een vol blik zand in huis brachten, heel veel gezellige gespekken, en lekker het zonnetje in huis.

Ik ging naar schoonmoeders verjaardag ( hoeveel mensen krijg je in een piepklein huisje ( huiskamer van 16 m2)? Heeel erg veel ! En op de koffie bij mijn ( ex) collega. Die dan weer een appartementje had van 90 m2 om als B&B te verhuren., waar we met een flinke groep collega's een supergezellige avond hadden. Het B&B is prachtig, maar ik blijf voorlopig maar lekker werken, hoewel ik echt een pesthekel heb aan de wacht, is het contact met mijn gezinnen zo leuk dat wil ik nog niet missen ( en ik heb ook niet 1, 2 ,3 , een ruimte van 90 m2 ter beschikking, die er zo mooi en gezellig uitziet) . Het was trouwens nog een heel avontuur om er te komen, als ik er nog een keer in de avond heenga, neem ik een zaklantaarn mee. Weet je hoe donker het is aan de rand van een bos, in de middel of nowhere, als je niet een straatlantaarn tot je beschikking hebt? Heel donker kan ik je zeggen.

Maar behalve het woord veel, is ook het woord gezellig erg typerend voor deze week.
Het gezin, met een kraamvrouw die oorspronkelijk uit Roemenie kwam, en rechten had gestudeerd, hier ( nog) geen passende baan kan krijgen, en nu als postbode en schoonmaakster werkt. Wat zonde van een dame die zoveel in haar mars heeft. Gelukkig laat ze de moed niet zakken, en maakt voorlopig het beste van deze dubbele baan. Zij en haar man zijn gek op koken, Roemeense, maar ook hele andere gerechten.
Zo proefde ik een Roemeense tomatensoep, heerlijk brood, een roemeens plaatgebak ( wat iets weghad van Schwartzwalder kersentaart , maar veel lekkerder was) , aten ze diverse roerbakgerechten en zalm in filodeeg.
Kwam de broer van de kraamheer op bezoek en die bracht een worteltaart met walnoten mee ( ik ga het recept nog krijgen via de mail). Een week die ( samen met de verjaardag van onze dochter) zeer slecht was voor de lijn , maar jongens wat gezellig! De verjaardag met vrienden van dochterlief is een week later. Dat was omdat er anders te veel mensen niet konden komen, maar ik ben er wel blij mee. Nu hebben we nog wat tijd om alles in orde te krijgen, en krijgt haar feest ook de aandacht die het verdiend. Met een week zo druk als deze, was dat wel erg moeilijk geworden.

Tot slot nog een ding: Mijn vriendin vond het boek: Huis vol verleden, van Geertrude Verweij, zo goed dat ze het in een keer uitgelezen heeft!
Dat is de vriendin die alles altijd perfect op uur en tijd doet, die een superschoon en opgeruimd huis heeft. Normaal leest ze een uurtje op de ochtend. Zij kan ook altijd wachten als ze een boek of tijdschrift in huis heeft( in tegenstelling tot mij) . Maar in dit boek is ze begonnen, en heeft het in een ruk uitgelezen!
Drie hoeratjes voor Geertrude!

Nu ga ik aan de slag. Het huishouden in het kraamgezin is nou super op orde, maar het mijne een complete chaos. Er is een circus dag bij het verpleeghuis van pa, een boeken en kledingmarkt in het dorp. En ik kreeg net een mailtje dat ik mijn weegschaal in het gezin heb laten liggen, dus daar moet ik ook even langs. De zon schijnt al heerlijk hier dus alle reden om er even flink tegenaan te gaan. Tot later!
groetjes, Franca.

zaterdag 14 maart 2009

Baby , koek en boek

Vrijdagavond rond acht uur is er een prachtig meisje geboren, waar ik deze week voor mag zorgen.
Samen met haar broertje van 22 maanden en haar ouders natuurlijk.
Leuke mensen , de moeder houd van breien en koken, dus we hebben genoeg gespreksstof ( behalve de baby).
Dit staat nu in de oven. Zo heeft het nog een vreemd kleurtje dus ik ben heel nieuwsgierig hoe het zal smaken.
Een grappig boekje uit de bieb: cool baby. Hierin allerlei kleding en speelgoed voor baby's , die je van " oude" kleding kunt maken. Supermakkelijk en leuke dingen.

Het mutsje(en de baby) is toch een schatje? En de slofsokken wil ik zelf!
Nu moet ik op gaan schieten om nog op tijd op mijn werk te zijn. De rest van de week zal vooral in het teken van dochters verjaardag staan. Ze viert haar verjaardag voor familie en vrienden op de dag zelf (donderdag) en voor vrienden en vriendinnen van haar leeftijd op vrijdag. Omdat ik deze week werk ,moeten alle voorbereidingen in de avond, dat wordt aanpakken! Geertrudes boek heeft me (o.a.) weer inspiratie ( en zin) in het huishouden gegeven, dat komt goed van pas zo tegen het voorjaar. Daarover later meer. Nu op naar dat kleine humpie en aan de slag.
groetjes, Franca.

vrijdag 13 maart 2009

tijd voor mezelf

Wat heb ik gedaan de afgelopen dagen?

Ik heb mezelf verwend met een bloemetje.
Het boek van Geertrude gekocht.
Flink wat leesvoer van de bieb gehaald.
Feel- good voer als tussendoortje (banaan met kaneel en citroensap,onder de gril ) .

Een hartstikke mooie soepterrine met soep kookboek kado gehad ( van de zus van mijn vriendin).
En verder lekker koffie gedronken, een hele lange wandeling gemaakt (mijn linkerbeen piept nog).
Lekker in de stad rondgesjouwd ( en nog niks voor die cadeaubon gekocht).
Ofwel vooral eens tijd aan mezelf gegeven. En dat was heel goed!

En nu?
Ben ik overdag weer even vrij ( tot 18.00 uur en dan tot 2.00 uur in de wacht). Dus ga ik pa bezoeken, misschien (eindelijk) naar de kapper en even tijd nemen om bij te kletsen met mijn man ( die vanmiddag vrij is), thuis of tijdens nog een (iets minder lange) wandeling. Fijn weekend!
groetjes, Franca.

dinsdag 10 maart 2009

stout

Zoals jullie waarschijnlijk inmiddels gemerkt hebben, ben ik nogal een typetje van alles of niets. De eerste dag moet het huis op orde, maar als ik achter de naaimachine zit vergeet ik de broden. Om over het opruimen maar niet te spreken. De foto hieronder is dan ook van eerder deze week en zeker niet van vandaag. Die zou een eettafel vol "troepjes"(lees,kapotte lamp die weggebracht moet worden,veel papieren,een plasic zak met kiwi's, een p.z. met tomaten,een p.z.met peren, een fotocamerahoesje,moet ik nog even doorgaan?) een salontafel vol boeken en oude tijdschriften,rommelige plaid en kussens en een stoffige vloer laten zien( en dat doe ik dus echt niet). En net belde mijn vriendin ( waar nog geen stofje of rommeltje te bekennenis) dat ze op de koffie komt. Gelukkig kwam de middag (ook) beter uit voor haar.
Dat geeft me niet alleen tijd om straks alles keurig in orde te hebben, maar ook om nou lekker even hier te schrijven. Als dat niet stout is. Het voelt tenminste lekker stout.
Toen ik gisteren in de supermarkt hier vlakbij ( 2,5 km.) wat prei in een zak wilde doen, stond mijn schoonvader ineens achter me. We hebben nog goeie prei in de tuin hoor! Bij thuiskomst kreeg ik dit overhandigd (ik heb het al schoongemaakt). Wat op de foto niet te zien is is de glibberigheid van de stelen en het wat rottige luchtje ruikt je ook niet hier (boffers). Oké, ik ben ondankbaar! Maar wat zou ik nu graag stiekem naar ( een andere) supermarkt gaan, en lekker dunne bijna schone prei gaan kopen. Maar ja ,ik ga braaf de prei snijden en ( heel veel ) wassen, om vanavond preisoep te eten. Ik zou trouwens niet eens weten hoe ik dan deze prei weg kon werken. Al ons afval wordt gezien. En dan moet je weten dat het eerste wat (werkelijk iedereen) zegt als ze horen waar ik woon is" O ,wat heerlijk zo vrij". Mmmm.. Je mag zelf zeggen wat je nou vind. En dat is dan alleen de prei nog maar.
Welke stof voor de schort? Of toch een heel andere?

En tot slot. Laatst was mijn zoon nog heel laat op om een werkstuk af te maken ( waar hij meer dan genoeg tijd voor had gehad), ik had hem al een keer geroepen( uiteindelijk blijf je echt niet langer op). s' Nachts schrok ik wakker en vroeg aan mijn man of hij zoonlief naar bed had horen gaan, hij sprong zijn bed uit en bonsjoerde zoonlief naar boven. s' Ochtends was het ons niet helemaal duidelijk hoe laat het nou was geweest, maar laat genoeg om als straf een week vroeg in zijn bed te liggen. Einde verhaal.
Niet dus! Gisteren vertelde hij dat de eigen mening bij zijn werkstuk door de leraar was voorgelezen in de klas. Mijn hart zwol al bijna van trots, toen hij erbij zei :" als voorbeeld voor de jeugd van tegenwoordig"! Oei!

Hier komt het:
Ik heb, zoals bij zoveel grote projecten weer eens op een zoute manier geleerd dat je vooruit moet plannen, want anders kom je er op de laatste dag achter dat het morgen ingeleverd moet worden en dat je pas om kwart over 2 s' ochtends klaar bent met het werk dat weken van te voren af had kunnen zijn. Afgezien van dat heb ik ook geleerd de belangrijkheid van een logo in te zien en een beetje fatsoenlijke wolken te tekenen. Het werk zelf vond ik niet spectaculair moeilijk, doch ik het gevoel heb een spectaculair groot gedeelte vergeten te hebben. Afgezien van dat, ben ik trots op de grote hoeveelheid typewerk die ik verricht heb, en dat het niet alleen bullshit is, maar ook creativiteit bevat.

Mag ik U voorstellen: dit is dus echt mijn zoon, ten voeten uit!
Wie zei dat opvoeden makkelijk is? Het is dezelfde zoon die (misschien) alleen thuisblijft deze vakantie. Mag ik daar nog even over nadenken? Overigens, het punt voor dit ( economie) werkstuk, was een 8!
Ik ga mijn huiskamer opruimen en gezellig maken voor vanmiddag. En misschien nog een stroopkoek bakken. Fijn dag allemaal.
groetjes, Franca.

maandag 9 maart 2009

een dagje( bijna helemaal) thuis

Wat een lekker zonnetje gisteren.Je zou bijna aan het voorjaar gaan denken. Onderweg naar de buren( ze wonen ongeveer 800 meter van ons vandaan) zien we steeds meer bewijs van het naderende voorjaar. De koffievisite was trouwens erg gezellig( en veel langer dan gepland), een klein probleempje omdat we oudste zoon gevraagd hadden de oven,( met hartige taart) aan te zetten, maar geen eindtijd hadden gegeven. De bovenkant was ietwat donker, maar de rest smaakte gelukkig nog prima!
De buren wonen in een heel gezellig, sfeervol huis. Ze zijn net met een bedrijfje gestart, hebben een lieve dochter van zes , vertelde over van alles en nog wat, en waren zeer gastvrij. Kortom, we hebben een leuke middag gehad.
Thuisgekomen nog even achter de naaimachine, die schort moet nu echt af.
Dan kunnen jullie meteen mijn nieuwe naaihoekje zien. Nog niet helemaal af, maar ik ben er mee in mijn sas. Het is geen straf hier tijd door te brengen.
En dus als extraatje nog even deze ( supersimpele) tas gemaakt. Al wil ik er graag nog een maken. Deze was van pompdoeken van de zeeman( die ik nog had liggen), bij de echte komt waarschijnlijk het patroon beter uit. Toch vind ik deze al best leuk. Hebben we weer eens een nieuwe biebtas.
Tussendoor een paar broden gebakken. En in de restwarmte van de oven nog kruidkoekjes ( uit het Poeh kookboekje). Het smalle brood is trouwens wat aan de donkere kant. Een goede leer voor de volgende keer, brood in deze vorm net wat korter. Dat krijg je ervan als je tussendoor aan de naaimachine zit, dan kun je alles niet zo goed in de gaten houden.
Maar het smaakt prima, en deze koekjes wilde ik ook weer eens bakken.
Dat lukte nog net. Ik had echt zin in zo'n dagje thuis rommelen, maar moest er toch nog even uit. Om 15.30 uur had ik een afspraak in het huis waar pa woont. Er moesten weer andere papieren ondertekend worden, omdat er weer een nieuw zorgsysteem ingevoerd wordt ( vooral rond het financiële plaatje), dit gecombineerd met een bezoek aan pa ( uiteraard), zorgde ervoor dat ik moest koken in een oogwenk. Had ik toch het eten nog om 17.30 uur op tafel staan! En het was nog lekker ook. Gelukkig maar, want we hadden een onverwachte meeeter( altijd welkom), die het zich ook lekker liet smaken.
En om te laten zien dat het er nu echt twee zijn... Dochterlief met kruidkoekjes in haar nieuwe schort. Het andere hangt aan de kast.

Nu wil ik er nog een voor mijn vriendin maken. Maar ik vond dit zo'n leuk stofje dat ik nu niets vind wat net zo gezellig is, uit mijn lappenvoorraad( die vooral uit kringlooplakens en dekbedden bestaat). Nou wil ik morgen toch even bij een stoffenzaakje langs, die hoge kortingen geeft omdat ze gaan stoppen. Ik ga voor een leuk stofje voor een zomerjurkje ( ook supersimpel, en ook uit een knip uit de bieb), maar wie weet hebben ze ook een mooi stofje voor een schort. Ik vind het zowiezo wel mooi voor vandaag. Tussendoor heb ik nog aan was en strijk gewerkt , dus de dag was welbesteed.

Behalve het bezoekje aan het stoffenwinkeltje, blijf ik morgen weer lekker thuis. Nog genoeg te doen, en zo lekker op mijn gemakje is het huishouden gewoon ontspanning ( daar denk ik niet altijd zo over hoor). Normaal vind ik het heerlijk om er even uit te zijn. Nu heb ik daar even geen zin in. Deze maand wordt toch al erg druk. De verjaardag van schoonmoeder en dochter ( die natuurlijk ook een feestje voor vrienden en vriendinnen wil), de landelijke genoegdag, en op de koffie bij een ( inmiddels oud) collega. En daar heb ik hoge verwachtingen van! Die collega is sinds vorige week (per direct) gestopt met werken omdat ze het te druk had met haar B&B! DAT WIL IK OOK!
Ik ben er al even langs gereden ( eigenlijk omdat ik bang was dat ik het anders in het donker niet kon vinden, de routebeschrijving gaf o.a. aan: na 750 meter over de onverharde weg, alleen voor bestemmingverkeer, ligt er een houten slagboom, die mag je open laten liggen, dan nog 1500 meter doorrijden enz enz). Het leek me slim om alvast bij daglicht te gaan zoeken.

Ik zag een mooi huis aan de rand van een bos. Ben zo benieuwd hoe ze alles aangepakt heeft. Ik heb haar web-site al gevonden en alles ziet er piekfijn uit. Wat een droom zeg: nooit meer wacht, thuis zijn voor de kinderen, en daar je geld op een leuke manier kunnen verdienen. Wij hebben al vaak gedroomd over een bakhuisje in stijl van de boerderij, dat je dan zou kunnen verhuren, Bij ons is het ( tot nu toe) bij dromen gebleven, maar mijn collega doet het echt. Wie weet kan zij me raad geven ,die mij ook de moed geeft zoiets op te zetten. En zo niet, dromen mag altijd toch?
groetjes, Franca.

zondag 8 maart 2009

zaterdag

Buiten is de wereld klein. Binnen maken we er zelf iets van. De migrane kreeg me toch weer te pakken. Dus zit ik maar wat suffig van de medicijnen ( die goddank de hoofdpijn vrijwel helemaal wegnemen) te bedenken wat ik met de zaterdag ga doen.

Ik wil altijd heel veel met een vrij weekend, daardoor gaat het waarschijnlijk ook zo vaak fout ( hoofdpijn). Het boekje waar ik me zo op verheugd had, kan me niet boeien. Of ze schrijft niet meer zo goed, of dit verhaal is minder. Ik ben zo blij dat ik het boek leende en niet kocht. Meestal wil ik boeken vaker kunnen lezen, hier kom ik (nog niet) doorheen. Gelukkig had ik nog een ongelezen jeugdboekje liggen. Ooit gekocht voor een euro in een witte boekenmarkt. Onvoltooid verleden tijd van Emmy Dullmond. Het sprak me aan door het stukje op de achterkant. Het is in een keer uitgelezen! Dat zegt genoeg. Goed verhaal en heel pakkend geschreven, zo moet een boek zijn.

Oorlogboeken vind ik vaak te zwaar. Jeugdboeken over de oorlog lees ik wel graag. Vaak vind je daar ook meer over de gewone huiselijke dingen in die tijd.
Mijn dochter heeft eens een spreekbeurt gemaakt over eten in oorlogstijd. Mijn man maakte een hooikist en ik zocht recepten op, zodat we de kinderen in haar klas ook echt iets uit de oorlogstijd konden laten proeven. Ze vonden het ( terecht) niet erg lekker. Goed om kinderen iets mee te geven uit een tijd die verschrikkelijk moet zijn geweest. De echte oorlog gaat me helemaal boven mijn pet. Hoe vrouwen hun huishouding draaiende konden houden is al ongelooflijk. Onvoorstelbaar voor ons, echt honger te lijden. Het heeft sindsdien wel mijn interesse. Zo heb ik een kookboekje uit oorlogstijd en ( had ) ik een d.v.d. van het 1940 house, helaas heb ik die uitgeleend, en ondanks herhaaldelijk vragen , nog niet terug gehad. Toch weer eens proberen, ik wil de d.v.d. wel weer eens zien.
Dochter zag dat er waarschijnlijk geen uitje inzat vandaag en begon aan haar kamer( normaal kost dat wat strijd). Haar kamer is net zoals zijzelf ( gezellig,rommelig,met vele stijlen en toch helemaal zichzelf), als beloning voor haar harde werk wat foto's.

De poster vond ze in een l.p. hoes, de gitaar is haar nieuwe trots, de schoenen hebben een hakje daar hoopt ze ooit op te kunnen lopen( ze is de kleinste in huis en baalt daar verschrikkelijk van ), de boekenkast vol gelezen boeken( voor een meisje dat lezen haatte), de zwart,oranje sprei lag vroeger op mijn ( tiener) bed,en bovenop haar kussens eigen handwerk.
Het oude naaiboxje met oude sieraden( die ze waarschijnlijk nooit zal dragen maar zo sfeervol zijn) haar knaloranje muur, en helaas niet op de foto, Haar "nieuwe" gordijnen die ze helemaal zelf heeft opgehangen vandaag( haakjes eraan en al). Ik kan soms zo trots zijn op die dame!
Zoveel hard werk verdiend een beloning.
Ik wilde graag ook wat voorjaar in huis, dus op naar de bloemenwinkel. Onderweg zien we een aankondiging van een rommelmarkt. Hoewel klein niet helemaal mijn sfeer vonden we toch wat spulletjes,o.a. een "zeepbol" voor 2 euro en wat leuke boekjes,twee leuke lijstjes voor dochterlief en de bloemetjes haalde we later ook nog op. De "zeepbol" is jeugdsentiment, mijn moeder werkte vroeger in een museum, daar hingen deze dingen op elk toilet, en ik vond ze geweldig!
Ik heb er al vaak een aan willen schaffen, maar omdat ze nogal prijzig waren vond ik dat een beetje belachelijk( alleen voor het sentiment) maar voor 2 euro mocht het ( vind ik), en zo ben ik een gelukkig mens voor 2 euro!
Ben ook helemaal blij met mijn stukje voorjaar binnen. Zeker als je het stukje buiten ziet. Het geurkaarsje staat deze dagen ook nog vaak aan. Kan niet wachten tot ik de ramen open kan gooien en de gordijnen wapperen in de wind.
En als manlief ( zo noem ik hem nooit in het echt, maar ik wil zijn naam hier niet gebruiken), dan zo lekker gekookt heeft, en je zo aan kunt schuiven, mag je toch niet klagen. Vroeger was zaterdag frietdag, maar zowel manlief, oudste als ik waren dat op een gegeven moment echt beu. Gelukkig ging iedereen accoord met gebakken aardappeltje uit de oven met rozemarijn en zeezout , dus heerlijke gerechten op zaterdag, waar ik meestal zo bij aan mag schuiven.
En na deze overvloedige maaltijd( manlief let niet op de calorieën), en de belofte van zeg ' s A vanavonds ( hoezo jeugdsentiment).
Met een lekker ( maar jongens wat een zware hap) toetje, komt er toch een goed einde aan deze voor mij wat wazige dag. Hoop dat de hoofdpijn zondag helemaal weg is. Er staat een bezoekje aan buren op het programma ( de man woont er al zowat zijn hele leven , zijn vrouw sinds een jaar of zes/zeven , en hoewel ze al vaker hier waren, zijn we nog nooit op tegenbezoek gegaan,terwijl het zo'n leuke mensen zijn) ik ben superbenieuwd naar hun huis ( groot en oud) is dat erg nieuwsgierig van mij? Een fijne dag verder, ik laat wel horen hoe het was.
groetjes, Franca.